Σήμα κινδύνου...

Αλλεπάλληλες είναι οι καταγγελίες από εργαζόμενους σε δημόσια νοσοκομεία, σωματεία και φορείς, για τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Την ίδια στιγμή, ολοένα και μεγαλύτερη η υποταγή των ήδη πετσοκομμένων υγειονομικών πρωτοκόλλων στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, που σε συνθήκες διεθνούς αύξησης της διάδοσης της πανδημίας αξιώνουν να ξηλωθούν ακόμα και τα όποια αποσπασματικά ημίμετρα παραμένουν σήμερα. Ολα αυτά δίνουν «σήμα κινδύνου» και επιβεβαιώνουν την ανάγκη για αγωνιστική επαγρύπνηση, για ενίσχυση της συντονισμένης πάλης για την προστασία της υγείας του λαού.


Οι καταγγελίες για την εκρηκτική κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, απόρροια της χρόνιας πολιτικής εμπορευματοποίησης και υποχρηματοδότησης, ξεσκεπάζουν την απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα περί «ενισχυμένου και θωρακισμένου ΕΣΥ»:
-- Νοσοκομεία και κλινικές που βρίσκονται «στο κόκκινο», με τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού, ακόμα και μέσων ατομικής προστασίας, 6 ολόκληρους μήνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού στη χώρα.
-- Κέντρα Υγείας και Νοσοκομεία σε τουριστικές περιοχές που εξαιτίας των ελλείψεων αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες των μόνιμων κατοίκων, πόσο μάλλον τους πολλαπλάσιους επισκέπτες και εργαζόμενους την τουριστική περίοδο.
-- Εξουθενωμένοι υγειονομικοί που συνεχίζουν να δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης, μετακινήσεων από τη μια μονάδα στην άλλη για να «μπαλώσουν» τρύπες, που καλούνται ακόμα και να εφημερεύσουν 30 μέρες το μήνα! Συμβασιούχοι εργαζόμενοι που έδωσαν τη μάχη μέσα στην καρδιά της πανδημίας και τώρα αντιμετωπίζουν την απειλή της απόλυσης.
-- Τεράστιες λίστες αναμονής για χειρουργεία και άλλες ιατρικές πράξεις, οι οποίες «απογειώθηκαν» ακόμα παραπέρα με την επιλογή της κυβέρνησης - αντί να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα - να μετατρέψει για μήνες το δημόσιο σύστημα Υγείας σε «σύστημα της μιας νόσου»...

Και την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προαναγγέλλει νέες «εκπτώσεις» στα ήδη ξεχειλωμένα υγειονομικά πρωτόκολλα σε Τουρισμό, Μεταφορές κ.α., κλιμακώνοντας το τζογάρισμα της υγείας των εργαζομένων, του λαού και των ταξιδιωτών!

Μεταξύ άλλων, μετά το «πάστωμα» των επιβατών στα αεροπλάνα με πληρότητα 100% για χατίρι των επιχειρηματικών ομίλων του Τουρισμού και των Μεταφορών, η κυβέρνηση σπεύδει να ικανοποιήσει τώρα και τους εφοπλιστές, προαναγγέλλοντας «σημαντική αύξηση» στο όριο πληρότητας των πλοίων της ακτοπλοΐας...

Από κοντά, «ακούγοντας» την αξίωση που διατυπώνουν δημόσια οι μεγαλοξενοδόχοι, για ακόμα μεγαλύτερο κουκούλωμα στα στοιχεία για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα, η κυβέρνηση παρά την αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού ξεκαθαρίζει ότι η ενημέρωση θα συνεχίσει να δίνεται με το σταγονόμετρο, επειδή αυτό επιτάσσει «η προσπάθεια που κάνουμε να ανοίξουμε τον Τουρισμό μας»...

Χαρακτηριστικά για αυτήν την πολιτική είναι και τα στοιχεία για τους διαγνωστικούς ελέγχους του προηγούμενου διαστήματος και την αποθεραπεία των κρουσμάτων:
Αντί να υπάρχει καθολικός προληπτικός έλεγχος για όλους τους επισκέπτες της χώρας, πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους, ελέγχεται μόνο 1 στους 7 ταξιδιώτες που εισέρχονται στη χώρα, ενώ με τις τεράστιες ελλείψεις και σε αυτόν τον τομέα τα αποτελέσματα συχνά γίνονται γνωστά μετά από μέρες...

Αντί να υπάρχει καθολικός και τακτικός προληπτικός έλεγχος σε όλους τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, στον Επισιτισμό, στις Μεταφορές και σε άλλους κλάδους που έρχονται σε επαφή με εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες, οι έλεγχοι είναι ελάχιστοι και η μόνη έγνοια των ξενοδόχων είναι... να επιδοτήσουν τα τεστ πελατών τους από βαλκανικές χώρες.

Πάνω από 2.300 επιβεβαιωμένα κρούσματα κορονοϊού (57% του συνόλου) ανάρρωσαν σπίτι τους, κάτι που στο έδαφος της ουσιαστικής ανυπαρξίας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σημαίνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία τους είτε έμεινε χωρίς συστηματική ιατρική παρακολούθηση, είτε πλήρωσαν από την τσέπη τους για ιδιώτη γιατρό.

Από όπου και να το πιάσει κανείς, η κοινή συνισταμένη για όλα τα παραπάνω είναι μία: Η πολιτική που υποτάσσει την υγεία του λαού στα κέρδη και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου. Αυτήν την πολιτική υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις του, αυτήν επιχειρεί να συσκοτίσει η νέα απογείωση της καραμέλας της «ατομικής ευθύνης», αυτήν την πολιτική πρέπει να βάλει στο στόχαστρό της η εργατική - λαϊκή πάλη!