ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2020

“Άλλο ΕΛΑΣ, άλλο ΔΣΕ”

Οι “άκαπνοι” του ΔΣΕ και οι μπαρουτοκαπνισμένες πασοκιές 
του Διονύση Χαριτόπουλου στην ΕφΣυν

Δεν είναι πως δεν είχε δώσει άλλα τέτοια δείγματα στο παρελθόν ο Χαριτόπουλος, όπως και να έχει όμως, δυσκολεύεται κανείς να χωνέψει ότι ο συγγραφέας ενός τόσο δυνατού θεατρικού έργου για τον εμφύλιο (Αυγά Μαύρα),
όπου επιλέγει τη σωστή πλευρά της ιστορίας, θα μπορούσε να γράψει τόσο χοντροκομμένες ανοησίες για το ίδιο ακριβώς θέμα. Ή μάλλον να αντιγράψει χιλιοειπωμένα κλισέ από τα σκονισμένα κιτάπια της “λαθολογίας” περί το ΚΚΕ, με μερικές τζούρες προσωπικών εμπνεύσεων, όπως για το “ολιγάνθρωπο” του ΔΣΕ, που αναρωτιέται κανείς αν τις ξεσήκωσε από τα πονήματα του Μαραντζίδη ή αν αποτελούν προϊόν πρωτότυπης έρευνας για την οποία αδημονεί η επιστημονική κοινότητα.

Αν προσπαθήσει κανείς να συγκεντρώσει όλα τα μαργαριτάρια του (στρεβλώσεις και αντινομίες) στο άρθρο “Άλλο ΕΛΑΣ, άλλο ΔΣΕ” που έγραψε στην ΕφΣυν, μπορεί να μετράει μέχρι αύριο. Μεταξύ πολλών άλλων μαθαίνουμε:

Ότι ο ΔΣΕ είχε αρκετά άκαπνα στελέχη και στρατηγούς που δεν είχαν πιάσει όπλο στην Αντίσταση (προφανώς συμμετείχαν στις άλλες, καθόλου “λιγότερο επικίνδυνες” πολιτικές μορφές της, ή βρίσκονταν σε φυλακές, αλλά αυτό δεν απασχολεί τον αρθρογράφο).

Ότι στον ΔΣΕ εχθρεύονταν τον ΕΛΑΣ και ήταν καχύποπτοι απέναντι στους καπετάνιους του.

Ότι τα μέλη της ΟΠΛΑ ήταν απλώς δολοφόνοι που δεν πρέπει να μπουν στο ίδιο τσουβάλι με τα μέλη του ΕΑΜ.

Ότι οι αιχμάλωτοι του ΔΣΕ κατά κανόνα δεν εκτελούνταν από το αστικό κράτος, εκτός και αν είχαν το στίγμα του Ελασίτη, οπότε αυτό γινόταν με συνοπτικές διαδικασίες.

Ότι ο εμφύλιος ήταν το αποκορύφωμα των τραγικών λαθών της καθοδήγησης του ΚΚΕ, όπως και η αποχή από τις εκλογές άλλωστε (χασμουρητά).

Ότι η τελευταία χαρακτήριζε δειλούς και προδότες τους εκατομμύρια Εαμίτες που δεν την ακολούθησαν ξανά στο βουνό.

Ότι στον ΔΣΕ επιστράτευαν κόσμο με το ζόρι, “επαναστατικώ” δικαίω και για αυτό είχε πολλές λιποταξίες, ακόμα και από παλιούς Εαμίτες.

Ότι ο Ζαχαριάδης δε σεβάστηκε τις αντάρτικες παραδόσεις μας και ήθελε να φτιάξει πλήρως στρατιωτικοποιημένες μονάδες. Πρόκειται φυσικά για τη γνωστή λογική που αποτυπώνεται και στον τίτλο του βιβλίου του Άρης ο αρχηγός των ατάκτων. Προφανώς οι ένοπλες αντιστάσεις μας μπορούν παραδοσιακά να θριαμβεύουν ως μπουλούκια ατάκτων, όχι ως οργανωμένο αντάρτικο, τακτικός στρατός ή το τιμωρό χέρι του λαού (ΟΠΛΑ).

Για τον Χαριτόπουλο ο Εαμικός κόσμος είχε δύο επιλογές μετά τη Βάρκιζα, αν δεν ήθελε να κρυφτεί στο ανώνυμο πλήθος των πόλεων. Είτε να υπομείνει τη μοίρα του και να σαπίσει σε φυλακές, ξερονήσια κτλ, είτε να καταταγεί στον ΔΣΕ που όμως δεν έφτασε ποτέ το μέγεθος του ΕΛΑΣ. Για τον αρθρογράφο, το ΚΚΕ φαίνεται να φταίει και για τα δύο, τα πάντα και τα αντίθετά τους. Επειδή έφτιαξε τον ΔΣΕ και επειδή δεν τον έκανε νωρίτερα και άφησε τον Εαμικό κόσμο στην τύχη του.

Επί της ουσίας. Η βασική λογική του αρθρογράφου που αποτυπώνεται και στον τίτλο είναι Πασοκικής κοπής. Άλλο η ηγεσία, άλλο η βάση. Άλλο το ΕΑΜ, άλλο ο ΔΣΕ. Άλλο η Αντίσταση, άλλο το να διεκδικείς την εξουσία.

Τον λαό δεν τον συσπείρωναν οι επαναστατικές χίμαιρες, το σύνθημα της λαοκρατίας. Ήθελε απλώς ειρήνη για να επουλώσει τα τραύματά του..

Και πώς θα υπήρχε ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη; Πώς θα είχαμε ομαλή εξέλιξη, όσο αυτός ο Εαμικός κόσμος παρέμενε μαζικός, πανίσχυρος, οργανωμένος, απειλή για την κυριαρχία του αστικού κόσμου που είχε το μονοπώλιο της βίας μετά τη Βάρκιζα και το ασκούσε συστηματικά;

Αυτό φαίνεται δυστυχώς να διαφεύγει από την οπτική του Χαριτόπουλου και όσων αναμασούν την ίδια λογική.

Όσο για το βασικό επιχείρημα για τη μαζικότητα των δύο ανταρτικών στρατών δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Ο Δ.Χ φαίνεται να ξεχνάει ( ; ) όσα μεσολάβησαν. Τον αφοπλισμό της Βάρκιζας, το όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε, τις δολοφονίες, τις φυλακές, τα ξερονήσια, τις εκτοπίσεις πληθυσμών που υπαγόρευσαν εν μέρει την τακτική των επιτάξεων και της επιστράτευσης.

Ο ΔΣΕ δε στερούνταν μαχητών. Είχε πρόβλημα εφεδρειών οι οποίες βρίσκονταν σε φυλακές και ξερονήσια. Ακόμα και έτσι, σύμφωνα με το κατά γενική ομολογία έργο αναφοράς για τον εμφύλιο του Γιώργου Μαργαρίτη (Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949, τ.2, σ. 236), από το δεύτερο αντάρτικο πέρασαν συνολικά 100.000 άνθρωποι, ενώ 25.000 ήταν μόνο οι νεκροί του, δηλαδή πέντε χιλιάδες περισσότεροι από αναφέρει ο Χαριτόπουλος ως σύνολο μαχητών. Εκτός κι αν ο συγγραφέας εννοεί ότι οι όλοι οι επιζήσαντες του ΔΣΕ μετά το 1949 είναι φαντάσματα και επιπλέον το 1/4 των μαχητών του όχι απλά πέθανε, αλλά αναστήθηκε και σκοτώθηκε ξανά.

Και το πραγματικό λάθος του ΚΚΕ και της καθοδήγησής του ήταν ότι δεν προσανατολίστηκε εγκαίρως στην επιλογή του ένοπλου για να βγάλει πιο νωρίς περισσότερο κόσμο στο βουνό.

Κι εννοούμε κόσμο που όχι απλά δεν είχε αμφιβολίες για τον δεύτερο αγώνα, που τον έβλεπε ως φυσική συνέχεια του πρώτου αντάρτικου… Αλλά έβγαινε αυθόρμητα στο βουνό, παρακαλούσε τους υπεύθυνους του κόμματος για όπλα, για να πολεμήσει και τελικά δεν μπόρεσε. Ή άλλους που το έσκαγαν στην πρώτη ευκαιρία από τον εθνικό στρατό για να βρεθούν με τους συντρόφους τους, ειδικά τα 1-2 χρόνια του εμφυλίου.

Και τέλος πάντων. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε τη λαθροχειρία του Δ.Χ. στον υπολογισμό των μαχητών του ΔΣΕ, ας πούμε το εξής αδιαμφισβήτητο: κανείς ένοπλος αγώνας δε θα άντεχε ούτε τρεις μέρες, όχι τρία χρόνια, αν δεν είχε λαϊκό έρεισμα.

Απλή λογική κύριε Χαριτόπουλε…

53 σχόλια:

  1. Να ευχηθούμε περαστικά στο ..Κύριο... και στην Αυγή των Συντακτών.... Το πρόβλημα ήταν ότι στο ΚΚΕ το 1935... επικράτησε η οπορτουνιστική γραμμή της Κ.Δ των πολιτικών μετώπων και σταδίων... με αποτέλεσμα το ΕΑΜ να φτιαχτεί σαν Πολιτικό μέτωπο.... με φυσιολογική συνέχεια τον Εγκλωβισμό κάτω απο την σημαία του Ελληνικού και Αγγλικού Ιμπεριαλισμού με ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και κυβέρνηση ...παπατζή.... Αποτέλεσμα να μη πάρουν την εξουσία σε επαναστατικές συνθήκες και συντριπτικό συσχετισμό στα Βαλκάνια τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944.... Δώσανε 50 ημέρες χρόνο στην αστική τάξη και τους Αγγλους Συμμάχους της να αλλάξουν το συσχετισμό και να τσακίσουν τον λαό σε ΑΘΗΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ και κατόπιν το ΕΓΚΛΗΜΑ στην Βάρκιζα. Ολα στρωμένα έτοιμα Ευρωκομουνιστικά. Ούτε ψωμί ούτε νερό στον ΑΡΗ και στους ....ληστές..... Η Αθάνατη ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ κορυφαία στιγμή ταξικής πάλης ήταν έργο του λαού ασφαλώς αλλά χωρίς τον ΗΡΩΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δεν θα υπήρχε. Επρεπε να είχε πέσει όλο το βάρος στο ΔΣΕ απο τα τέλη 1945. Το ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ τους καθυστέρησε μέχρι τέλος 1947 δίνοντας το χρόνο στον Καπιταλισμό να οργανωθεί για την τελική σύγκρουση. Ηρθε και το κλείσιμο των Συνόρων το 1948 απο την Οπορτουνιστική συμμορία του ΤΙΤΟ να ολοκληρώσει το έγκλημα. Με ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ σύμφωνα με τα τρία γράμματα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο όλα θα είχαν τελειώσει για τον Καπιταλισμό τον ΟΚΤΩΒΡΗ του 1944. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί ο συντάκτης του άρθρου της "КАТЮUΣΑ" όταν "δυσκολεύεται" "να χωνέψει" ότι ο Διονύσης Χαριτόπουλος που "επιλέγει την σωστή πλευρά της ιστορίας, θα μπορούσε να γράψει τόσο χοντροκομμένες ανοησίες" για τον ΔΣΕ και τον Εμφύλιο. Αναρωτιέται εύλογα κανείς: έχει διαβάσει ο συντάκτης του άρθρου το εξαμβλωματικό "πόνημα" του Χαριτόπουλου για τον Άρη, ναι ή όχι; Αν όχι, ό,τι γράφει για το επίμαχο άρθρο του Χαριτόπουλου στην "ΕφΣυν" αποτελεί επιεικώς ασύγγνωστη αφέλεια. Αν ναι, τότε μάλλον το επιχειρούμενο "χάιδεμα" του Χαριτόπουλου αποκαλύπτει την ύπαρξη ανεξόφλητων επιταγών της "Κ" προς τον Χαριτόπουλο, γεγονός που μόνο υποψίες κι ανησυχίες γεννάει για το ποιόν και τον ρόλο της "Κ" γενικότερα…

    Πυρήνας της συλλογιστικής "θεμελίωσης" στην αποτίμηση του Άρη και του ΕΑΜικού κινήματος από τον Χαριτόπουλο είναι η δήθεν ριζική αντίθεση ΚΚΕ και Άρη/ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με το πρώτο "υπόδουλο των κελευσμάτων και των γεωπολιτικών σχεδιασμών της Μόσχας" να θέλει να καταπνίξει το κίνημα και τον αγώνα και να εξοντώσει τον Άρη, και με τον δεύτερο να αντιστέκεται σθεναρά στο "γραφειοκρατικό" ΚΚΕ πράγμα που οδηγεί στον τραγικό του θάνατο. Μηρυκασμένες για πολλοστή φορά ανιστόρητες και χαλκευμένες απόψεις και θεωρίες, τις οποίες κωδικοποίησε για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο Dominique Eudes στο βιβλίο του "Οι Καπετάνιοι", φληναφήματα που αποπνέουν τροτσκιστικές κι αναρχικές αντικομμουνιστικές αντιλήψεις για την Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο (το βιβλίο έγινε επί δεκαετίες "προσευχητάρι" κι "εγκόλπιο" για αστούς κι οπορτουνιστές στην λυσσασμένη πάλη τους για συκοφάντηση της μνήμης του αγώνα του ΚΚΕ, του Άρη και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ). Ας σημειωθεί πως οι απόψεις αυτές έχουν αντικρουστεί με συντριπτικά ιστορικά επιχειρήματα πολύ νωρίς στην "Μεγάλη Πενταετία" από τον Πέτρο Ρούσο, άνθρωπο που όχι μόνο ήταν μέσα στα πράγματα όντας ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ εκείνη την εποχή, αλλά και γνώριζε προσωπικά τον Άρη από πολύ καιρό πριν την Κατοχή σε αντίθεση με πολλούς άλλους "ειδικούς" επί του Βελουχιώτη που προτού ασχοληθούν μαζί του ούτε ακουστά τον είχαν.

    Με ανάλογη αυθαιρεσία, με αντίστοιχες διαστρεβλώσεις, με παρόμοιο θράσος αντιπαραθέτει ο Χαριτόπουλος στο άρθρο του στην "ΕφΣυν" τον ΔΣΕ προς τον ΕΛΑΣ αναπαράγοντας χωρίς ιδιαίτερη εξυπνάδα ό,τι σχετικά με τον ΔΣΕ επί εφτά ολόκληρες δεκαετίες έχει εξυφανθεί από την αντίδραση κι αποτελεσματικά ανασκευαστεί από την επιστημονική ιστορική έρευνα και μάλιστα ακόμα κι από τμήματα της αστικής ιστοριογραφίας. Αξίζει να επισημανθεί πως ο Χαριτόπουλος χαρακτηρίζει τον Χαρίλαο Φλωράκη περίπου ανίκανο κι αδαή στρατιωτικό, έναν στρατιωτικό ηγέτη τις σπουδαίες στρατηγικές ικανότητες του οποίου δεν δίστασαν ν’ αναγνωρίσουν και υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί του κυβερνητικού στρατού (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει την εισαγωγή και τον πρόλογο του βιβλίου του μακαρίτη του Γεροζήση για το "Επίλεκτο Απόσπασμα Φλωράκη" και τους ελιγμούς του).

    Αν όμως ο Διονύσης Χαριτόπουλος είναι —άσχετα αν είναι ΠΑΣΟΚος ή ΣΥΡΙΖΑίος και ποιανού εντολές εκτελεί— ένας πατενταρισμένος και σεσημασμένος αντικομμουνιστής παραχαράκτης και συκοφάντης τι ρόλο παίζουν πραγματικά ο ανώνυμος συντάκτης της "Κ" στις 8/8/2020 κι ο Παναγιώτης Κολέλης πριν από ένα χρόνο πάλι στην "Κ" που συγκαλυμμένα ο ένας απροκάλυπτα ο άλλος τον "θωπεύουν" ως "έναν αυθεντικό λαϊκό άνθρωπο";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1ο Δοκίμιο ιστορίας 1918 1949 εκδόσεις σύγχρονη εποχή 2018. Συλλογική επεξεργασία των Κομμουνιστών με όλα τα συμπεράσματα απαλλαγμένα απο όλη την οπορτουνιστική σκουριά που έκατσε επάνω μετά το πέρασμα στον Οπορτουνισμό της Κ.Δ το 1935... και της ΕΣΣΔ το 1956... Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ...βιάστηκαν... να δημοσιεύσουν το τόμο το 1995... με τις επεξεργασίες να έχουν γίνει πριν το 1991... απο το λεηλατημένο αρχείο το 1968 στο Σιμπίου... και μέσα στο νερό τον Οκτώβρη του 1994. Πίστεψαν η αφελής πως θα προκαταλάβουν τους Κομμουνιστές για να μη γίνει καμία μελέτη μετά το 1991.... Το μόνο που τους μένει πλέον είναι Βούρκος και προβοκάτσια. ΑΡΕ ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΥΝΑΓΕ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  3. Γκαγκάριν. Απο ότι φαίνεται και η Κατιούσα κάνει εξαιρετική δουλειά στο πλευρό του ΚΚΕ για αυτό ξεκίνησε να ξερνάει λάσπη ο υπόνομος. Να συγχαρώ λοιπόν όλους τους συντελεστές της Κατιούσα η πυξίδα τους δικαιώνει απόλυτα. Συνεχίστε σύντροφοι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω να διευκρινίσω κατι.

      Η ιστοσελίδα gkagkarin.blogspot.com αλλά και όλες οι άλλες, δεν εκπροσωπούν το ΚΚΕ σήμερα μπορεί να γράφουμε "σωστά", αύριο...

      Εμείς όλοι που γράφουμε, αντιγράφουμε, είμαστε ο "εαυτός μας" σήμερα ή και για πάντα με το ΚΚΕ, αύριο ίσος ΟΧΙ.

      Το ΚΚΕ ειναι συλλογικό κόμμα και συλλογικά παίρνει τις αποφάσεις και αυτές αποτυπώνονται μέσα από τις επίσημες ιστοσελίδες του ΚΚΕ που είναι: www.kke.gr , www.rizospastis.gr/ , www.902.gr/ τον λογαριασμός στο Twitter που είναι twitter.com/gt_kke και για την Θεσσαλονίκη το ραδιόφωνο του 904

      Όλες οι άλλες ιστοσελίδες δεν εκπροσωπούν το ΚΚΕ

      Διευκρίνηση προς όλους

      Διαγραφή
    2. Πολύ πολύ σωστά και συμφωνούμε απόλυτα. Το ΚΚΕ εκπροσωπείται όπως είπες. Απο κανένα άλλο. Εμείς λέμε την γνώμη μας. Και σίγουρα δεν το εκπροσωπούν μεταβατικά και σταδιακά ταξικά ναυάγια που υπηρετούν με λύσσα τον Καπιταλισμό. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Να πω και γω την γνώμη μου

      Ενα παράδειγμα και όποιος πέρασε έστω για λίγο απο το ΠΑΜΕ θα το καταλάβει.

      Γράψανε διάφορες ιστοσελίδες "Νίκη των εργατών της Nissan"

      διάβασε τι "κερδίσανε" "κίνητρα για εθελούσια έξοδο"

      Να μην απολυθούν το 2020 αλλά το 2021
      ...
      Αννα Φραγκ

      Διαγραφή
  4. Σχετικά με την συνέχιση η μη της ένοπλης σύγκρουσης μετά την ήττα του ΕΛΑΣ τον Δεκέμβρη ο Π.ΡΟΥΣΟΣ αναφέρει. Τις ημέρες της ανακωχής έγιναν στην ηγεσία του αγώνα σκέψεις για ενδεχόμενη συνέχιση του πολέμου κατά των επεμβάσεων. Ο ΕΛΑΣ διατηρούσε ακόμα σημαντικές δυνάμεις ανέπαφες. Στην Αθήνα είχαν δοκιμασθεί και χτυπηθεί 3 μεραρχίες 20000 ανδρών περίπου. Διαθέταμε ακόμα 7 μεραρχίες 40000 ανδρών. Ο ΕΛΑΣ μπορούσε να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα του ..μάλλον σαν αγώνα τριβής με την πιθανότητα να πετύχει καλύτερους όρους για το κίνημα....Μα σε κάθε περίπτωση είχαμε ανάγκη απο βοήθεια. Απο που όμως... Μη ξεχνάμε πως συνεχίζεται η μεγάλη προσπάθεια των Σοβιετικών για την συντριβή του Χίτλερ και την κατάληψη του Βερολίνου. Ο Χίτλερ μπορεί ακόμα να ...κάνει ζημιά στους Συμμάχους Αρδέννες... χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των συμμάχων..... Αυτός ήταν ο Ρούσσος που κατηγόρησε τον ΑΡΗ για την εκτέλεση του Τσιφλικά Μαραθέα συμφωνούσε πως ο ΑΡΗΣ ήταν ...τυχοδιώκτης.... και αποκαλούσε τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ πράκτορα του Ταξικού εχθρού και τυχοδιώκτη. Που το ξέρω για τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ... Τον είχα ρωτήσει προσωπικά το 1980.... Θαυμάστε τον.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα καλά λόγια του Κεντριστή οπορτουνιστή για τον Καπετάν Γιώτη δεν πρέπει να μπερδέψουν κανένα. Είναι το προπέτασμα καπνού για να δικαιολογηθεί η οπορτουνιστική γραμμή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ την δεκαετία του 1940 που είναι και ο λόγος της εξόντωσης του ΑΡΗ που διαφωνούσε. Επίσης θέλει να συγκαλύψει τον Οπορτουνιστή Ρούσο που ο καθένας μπορεί να καταλάβει απο αυτά που λέει ποιός είναι. Ηξερε λοιπόν τον ΑΡΗ απο παλιά και ήταν ηγετικό στέλεχος όπως μας βεβαιώνει το ...παιδί... Θαυμάσια. Πάμε λοιπόν στο Γλέντι. Γιατί δεν έφτασε στον ΑΡΗ το φύλο πορείας για την Αλβανία όπως του υποσχέθηκαν.... Γιατί είπαν ούτε φαγητό ούτε νερό στο ...ληστή.... Γιατί τον διέγραψαν στην 11η Ολομέλεια τον Απρίλη του 1945.... και το κράτησαν μυστικό.... Γιατί χάθηκε απο το Αρχείο το Ντοκουμέντο για την παγίδα του Τυρίμου στην Κέρκυρα με την δήλωση του ΑΡΗ.... Και γιατί δεν ενημέρωσε το ΚΚΕ ο Ρούσος μέχρι το 1992.... Γιατί δεν έφτασε η επιστολή του ΑΡΗ προς τον Ζαχαριάδη στα χέρια του δεύτερου.... Και γιατί δεν ενημέρωσαν τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για όλα αυτά..... Αυτά για αρχή. Το Γλέντι θα συνεχιστεί χωρίς έλεος..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για να επαναφέρω τον ήδη εκτροχιασμένο σχολιασμό στις ράγες μιας βάσει των πηγών ουσιαστικής αντιπαράθεσης κι όχι ανταλλαγής εξ αντικειμένου "άσφαιρων" βερμπαλιστικών επιθέσεων, ύβρεων και συκοφαντιών θα ποστάρω αμέσως παρακάτω σε εφτά συνέχειες ό,τι πραγματικά έγραψε ο Ρούσος για τον Άρη. Προηγείται —εκτός συνέχειας— ο "πρόλογος" του πρώτου "αντιγραφέα" (μπροστά είναι η διεύθυνση της αρχικής συνολικής ανάρτησης). Εύχομαι καλή ανάγνωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://leninreloaded.blogspot.com/2015/06/leftgr.html?showComment=1433231233449#c1886788972442665034

    Φίλε Αντώνη, στις 10/7/2013 μ’ είχες εδώ απ’ άλλη αφορμή ρωτήσει αν ήξερα «ένα βιβλίο του Καπετάν Θωμά (Γιάννης Χατζηπαναγιώτου), “Η Πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη„» για να σου γράψω την γνώμη μου σχετικά. Σου ’χα απαντήσει πως δεν το ’ξερα, μόνο ακουστά το ’χα συμπληρώνοντας: «Ευκαιρία, πάντως, άμα με το καλό κατέβω κάτω να το αναζητήσω κι αν το βρω, θα το διαβάσω και θα σου γράψω την γνώμη μου.». Οι άσχημες περιπέτειες με την υγεία μου που με έθεσαν εκτός μάχης το 2013–2014 ―και συνεχίζουν, ευτυχώς ηπιότερα, να με ταλανίζουν ακόμα― δεν μου επέτρεψαν να εκπληρώσω εκείνη μου την υπόσχεση. Σε δυο περίπου βδομάδες συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από τον θάνατο του Άρη και θυμήθηκα την παλιά μας κουβέντα. Έψαξα λοιπόν στις σημειώσεις τις οποίες κρατώ από τις κατά καιρούς αποδελτιώσεις που κάνω, και βρήκα ό,τι γράφει για τον Άρη ο Πέτρος Ρούσος στο βιβλίο με τις αναμνήσεις του από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επειδή λόγω της συγκεκριμένης επετείου περιμένω να γραφούν πολλά και διάφορα, σου στέλνω προς ανάρτηση τα δύο σχετικά κεφάλαια («ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ» και «ΟΙ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΔΕΣ») από το βιβλίο αυτό (πρβλ. Πέτρου Ρούσου, Η Μεγάλη Πενταετία 1941–1945. Η Εθνική Αντίσταση και ο ρόλος του ΚΚΕ, Τόμος Πρώτος, Βιβλίο Β΄: Η Άνοδος (1942), Αθήνα 1976, σσ. 237–246). Άσχετα με τις οποιεσδήποτε αντιρρήσεις κι ενστάσεις που μπορεί κανείς να προβάλει ή να εγείρει αναφορικά με τις απόψεις του Π. Ρούσου για τον Άρη, είμαι της γνώμης ότι αυτές οι απόψεις πρέπει να διαβαστούν προσεκτικά και να αποτιμηθούν ανάλογα για μια σειρά από σοβαρούς λόγους εκτός από το γεγονός ότι σήμερα «Η Μεγάλη Πενταετία» και εξαντλημένο βιβλίο είναι και μη προσβάσιμη παραμένει στο διαδίκτυο. Ένας λόγος είναι ότι ο Π. Ρούσος είναι ένας από τους λίγους που έγραψαν για τον Άρη έχοντάς τον γνωρίσει καλά πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο Π. Ρούσος φέρνοντας προσωπικά μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την υπογραφή του «Συμβολαίου του Λιβάνου» είναι υποχρεωμένος να πάρει θέση και για τον Άρη συνεκτιμώντας αυτοκριτικά ―το πώς και πόσο είναι άλλο ζήτημα― αυτήν του την ευθύνη απέναντι στις κριτικές τοποθετήσεις του Άρη σχετικά με την στρατηγική και τακτική του ΚΚΕ κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας τελευταίος λόγος είναι η προσπάθεια του Π. Ρούσου που ως μαρξιστής ιστορικός δεν υπήρξε διόλου ευκαταφρόνητος, το αντίθετο μάλιστα, να καταλήξει μ’ ένα σχετικά βραχύ κείμενο σε μιαν εξισορροπημένη ανάλυση κι εκτίμηση της προσωπικότητας και του έργου του Άρη, πράγμα που κατά την ταπεινή μου γνώμη το πετυχαίνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Προτού κλείσω το εισαγωγικό αυτό σημείωμα, ας μου επιτραπεί να προσθέσω και μιαν προσωπική μου ανάμνηση, αφού τον Π. Ρούσο τον είχα γνωρίσει κι είχαμε συνεργαστεί μαζί στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Είχε τότε κυκλοφορήσει ο πρώτος τόμος της «Μεγάλης Πενταετίας» και τον ρώτησα ―τι ενδιαφέροντα έχει κανείς άμα είναι νέος!― πώς και γιατί ο Άρης «εξετράπη» ως δημοσιογράφος στην υπόθεση του υπουργού Νικόλαου Αβραάμ με αποτέλεσμα να κλείσει ο «Ριζοσπάστης» και μετά ν’ αλλάξει τίτλο. Θυμάμαι την θυμόσοφη απάντηση του Π. Ρούσου: «Ε, είχε κι ο Άρης τις ευθύνες του, αλλά να μην ξεχνάμε πως ήταν και το γενικότερο κλίμα της εποχής που ευνοούσε μιαν τέτοιου τύπου δημοσιογραφική προσέγγιση…». Επισημαίνω πως αριθμοί σελίδων μεταξύ καθέτων γραμμών παραπέμπουν στο πρωτότυπο, οφθαλμοφανή λάθη στοιχειοθεσίας του οποίου έχουν σιωπηρά διορθωθεί. ― Μη Απολιθωμένος κ.λπ.

    Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. [1/8]

    |σελ. 237| ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

    Μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες που ανέδειξε η Ελληνική Εθνική Αντίσταση στάθηκε ο Άρης Βελουχιώτης. Στην ιστοριογραφία δόθηκαν ως τώρα, γύρω στο όνομά του, οι πιο ακραίες αντιφατικές κρίσεις. Από τους πιο ανεπιφύλαχτους διθύραμβους, μέχρι τους πιο υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Το φαινόμενο δεν εξηγείται μόνο με την ταξική, πολιτική ή και απλώς προσωπική τοποθέτηση των ιστοριογράφων ή κριτικών. Περισσότερο από άλλους της Αντίστασης, ο Άρης υπήρξε ίσως μια προσωπικότητα αντιφατική και δραματική. Το τραγικό τέλος του, αποτέλεσμα της ξεκομμένης από το εαμικό κίνημα περιπλάνησής του στα βουνά, ύστερ’ από την εκδήλωση της αντίθεσής του με τη συμφωνία της Βάρκιζας, τροφοδότησε μαζί με το ηρωικό-μαρτυρικό στοιχείο και συναισθηματισμούς, αλλά και μύθους και συγχύσεις γύρω στον Άρη Βελουχιώτη.

    Έχουμε χρέος και οι παλιότεροι συναγωνιστές του, που τον εγνώρισαμε σε καιρούς ανύποπτους, «ειρηνικούς», αλλά και στον πόλεμο, να δώσουμε μιαν όσο μπορετό αντικειμενική μαρτυρία για τον άνθρωπο που με τη δράση του κατέλαβε τη θέση του «πρώτου καπετάνιου του ΕΛΑΣ». Να τον κρίνουμε δηλαδή με τα ανθρώπινα μέτρα.

    Λίγα χαρακτηριστικά του Θανάση Κλάρα προμηνούσαν πως στον επαναστατημένο γεωπόνο που δεν καλοέγινε γεωπόνος και τον δημοσιογράφο που δεν πολυκρατήθηκε δημοσιογράφος, κρυβόταν άνθρωπος που θα ξεχώριζε στον ανταρτοπόλεμο. Γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 σε σχετικά ευκατάστατη οικογένεια δικηγόρου της Λαμίας, που έγινε βενιζελική. Από τη μάνα του συγγένευε με σόγια του Σουλίου (Ζέρβηδες και άλλα). Η οικογένειά του διατηρούσε, όπως οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες, τις μαχητικές παραδόσεις παλιών εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων. Βέβαια η σύγχρονη αστική εξέλιξη και η νεότερη πάλη των τάξεων, έφερνε τους διαφορισμούς της στην κοινωνική θέση και στη συνείδηση των ανθρώπων, ακόμα και της τόσο αργοεξέλιχτης ελληνικής επαρχίας. Ο Θανάσης τέλειωσε τη μέση γεωπονική σχολή της Λάρισας. Μα όπως και ο αδελφός του Μπάμπης, φοιτητής στην Αθήνα, ρίχτηκε στο επαναστατικό καζάνι της πρωτεύουσας. Οι αδελφοί Κλαραίοι έγιναν δημοσιογράφοι, του «Ριζοσπάστη» ο πρώτος, της «Νεολαίας» αργότερα ο δεύτερος. Πιο δραστήριος, αδρός και θυμόσοφος ο |σελ. 238| Θανάσης, πιο στοχαστικός, αβρός και φιλόσοφος ο Μπάμπης. Γνωριστήκαμε κατά την περίοδο του Τριάντα.

    Ο Θανάσης μαχητικός καθώς ήταν, είχε κιόλας ένα γνωστό επαναστατικό παρελθόν: φαντάρος είχε σταλεί επί διχτατορίας Παγκάλου νομίζω, στον πειθαρχικό ουλαμό του Καλπακιού. Κατόπι έπαιρνε μέρος σε συγκεντρώσεις, ιδιαίτερα στις φρουρές εργατικών διαδηλώσεων. Έκαμε και διευθυντής του «Σοσιαλιστικού Βιβλιοπωλείου». Ακολούθησαν φυλακίσεις του κατά καιρούς στου Συγγρού, στην Αίγινα, εξορία στον Άη Στράτη.

    Λίγο αξέταχτος στην πολεμική του. Ήταν, νομίζω, συντάχτης του «Ριζοσπάστη», όταν η εφημερίδα έδωσε υπερβολική έμφαση στην καμπάνια που έκανε κατά της… ανηθικότητας του βενιζελικού υπουργού δικαιοσύνης Αβραάμ (υπόθεση ομοσεξουαλισμού). Ένα θέμα ασύμφορο, που ενώ δεν πρόσθετε και πολλά στα όσα ήταν γνωστά για την ανηθικότητα της υψηλής αστικής κοινωνίας, μας στοίχισε το κλείσιμο της εφημερίδας του κόμματος και την απαγόρευση του τίτλου του «Ριζοσπάστη» το 1931 (τον επαναφέραμε «με το σπαθί» του εργατικού κινήματος το 1934). Χώρια τις βαριές καταδίκες των συνταχτών του, Μαρμαρέλη και άλλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. [2/7]

    Σε μια κατοπινότερη δύσκολη περίοδο, τον καιρό του στρατιωτικού κινήματος του Ε. Βενιζέλου της 1 Μαρτίου 1935, όταν η χώρα διχάστηκε για λίγο σε ζώνη «κυβερνητική»-αντιβενιζελική και ζώνη των κινηματιών βενιζελικών, στάλθηκα από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ να περιοδεύσω και να βοηθήσω τις μακεδονικοθρακικές οργανώσεις του ΚΚΕ. Πέρασα βέβαια ανάμεσα από τις γραμμές που διεξάγονταν ακόμα πολεμικές κινήσεις και επιχειρήσεις. Ο στρατηγός-«Κεραυνός» Γ. Κονδύλης διεύθυνε τις επιχειρήσεις για την καταστολή του κινήματος που έδειξε κιόλας την αποτυχία του από την πρώτη βδομάδα. Με δυσκολία κατάφερα να περάσω από το αντιβενιζελικό κράτος στο βενιζελικό. Πάντως ο παράνομος μηχανισμός του κόμματος λειτούργησε. Περνώντας από τη Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Δράμα, Καβάλα έφθασα μέχρι το ακραίο σημείο της αποστολής μου, την Ξάνθη, όπου γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής ήταν ο Θανάσης Κλάρας. Η εντύπωσή μου δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντική. Ο Θανάσης ήταν εκεί τα πάντα: γραμματέας, αχτιδική και σύνδεσμος. Ουσιαστικά δεν είχαμε οργάνωση. Φυσικά και όλη η ταχτική μας σε κείνο το κίνημα δεν ήταν από τις πιο εύκολες και πετυχημένες (―Κάτω το στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα! ―Κάτω τα κυβερνητικά φασιστικά σχέδια παλινόρθωσης της μοναρχίας!).

    Τέλος κάναμε ένα διάστημα με το Θανάση ―μαζί με τον Α. Γκρόζο, Ηλ. Καρρά, Γ. Ζέβγο και άλλους― στις φυλακές της Αίγινας, τον καιρό της μεταξικής διχτατορίας το 1938. Κατόπι εγώ μεταφέρθηκα αλλού. Ήταν η περίοδος που ορισμένοι κατάδικοι ―ανώτερα στελέχη του ΚΚΕ― μεταφέρονταν στις φυλακές της Κέρκυρας για μεγαλύτερη ηθική πίεση πάνω στο κίνημα. Η διχτατορία κατόρθωσε να αποσπάσει δήλωση από τον Τυρίμο και άλλα ανώτερα στελέχη. Το 1939 έγινε |σελ. 239| γνωστή και «δήλωση μετανοίας» του Θ. Κλάρα που μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα. Κι όμως από την Κέρκυρα πέρασαν και στάθηκαν παλικαρίσια και γνωστά στελέχη όπως ο Μ. Παπαρήγας, ο Γ. Ζέβγος, ο Ηλ. Καρράς, μα κι άλλα λιγότερο γνωστά στελέχη. [Μια παρατήρηση του 1975: Δεν προσθέτει τίποτα στις αρετές του Άρη ο μύθος που γράφτηκε τελευταία ότι τάχα «ίσως» ο Άρης να ενήργησε κατ’ εντολήν του Ζαχαριάδη· γιατί δεν κάθισε ούτε είκοσι μέρες στην Κέρκυρα και δεν μπορούσε να έχει συνεννοηθεί. Ούτε ποτέ μάς έκρυψε την πράξη του, όταν ανταμώσαμε το 1941].

    Το κόμμα πάντως και οι αγωνιστές του διέκριναν πάντα, και τότε και αργότερα, τα χαρίσματα του Θανάση. Ήταν γενικά άνθρωπος έξυπνος, λαϊκός, αν και έφτανε κάποτε τα όρια του κυνισμού. Και πανούργος, πράμα όχι άχρηστο ως ένα σημείο στον πόλεμο και στην ταξική πάλη. Έκανε ευχάριστη παρέα.

    Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας έμελλε να αποκαλύψει πλευρές του χαρακτήρα που δεν τις υποπτεύεσαι στην καθημερινή «ρουτίνα» της ζωής, ακόμα και του επαναστάτη. Άσχετα από την προτεραιότητα που έχει η πολιτική στη ζωή, ο πόλεμος θέλει πριν απ’ όλα πολεμιστές· κι ο Άρης ήταν πολεμιστής. Είχε υπηρετήσει λοχίας του πυροβολικού στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Από την πρώτη στιγμή της χιτλεροφασιστικής εισβολής και της νέας φάσης της Εθνικής Αντίστασης το 1941 ο Θανάσης Κλάρας εντάχθηκε στον αγώνα. Η ανασυγκροτημένη καθοδήγηση του ΚΚΕ σωστά ενέργησε που τον απέσπασε πρώτον, αν θυμάμαι καλά, από τη σύνδεση με τον Πανόραμα της οργάνωσης της Αθήνας της «Προσωρινής Διοίκησης του ΚΚΕ», αυτής που είχε παρασύρει μερικούς τίμιους αγωνιστές στη βάση. Το ΚΚΕ, τώρα, τον αποκατέστησε στα κομματικά του δικαιώματα «κατ’ εξαίρεση», λόγω της προθυμίας στον αγώνα και της γενικής συμβολής του σ’ αυτόν, ώσπου ν’ αποφασίσει και για τις άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Σωστά ενέργησε βγάζοντάς τον από τους πρώτους στο Βουνό για την οργάνωση αντάρτικου, το 1941. Πολλά απ’ όσα γράφτηκαν μετά τον πόλεμο για πρωτοβουλίες του Άρη είναι πλάσματα φαντασίας εκ των υστέρων ή προϊόντα άγνοιας, συναισθηματισμών ή σκοπιμότητας. Όχι όμως και όλα όσα γράφτηκαν για ορισμένες σοβαρές αδυναμίες του Άρη, που το κόμμα του προσπαθούσε να τις μετριάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. [3/7]

    Ο Άρης Βελουχιώτης, όπως θα αυτοβαφτιστεί ο ίδιος στα Βουνά, παρουσιάζει χαρίσματα οπλαρχηγού και οξεία πολεμική αντίληψη, όχι τυχαία. Ο Κρις θα τον ονομάσει στα απομνημονεύματά του «το μαχόμενο δαιμόνιο του ΕΛΑΣ». Δρούσαν άραγε μέσα του λανθάνοντα απωθημένα, «πληροφορήματα», εμπειρίες, ικανότητες ή φιλοδοξίες που θα βρίσκαν εφαρμογή μόνο σε συνθήκες πολέμου; Πώς να λύσουμε το αντιφατικό: «υποχώρηση στη φυλακή ― παλληκαριά στο βουνό», όπου βέβαια ο αγώνας, αν και λιγότερο άνισος, δεν ήταν και περίπατος; Κοινωνιολογικά; Ψυχολογικά; Ή και με τα δυο μαζί;

    Όπως και να ’χει, ο Άρης βγαίνοντας στο βουνό με υπόδειξη και έγκριση της |σελ. 240| Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ καταπιάνεται ζεστά, με τόλμη, δεξιοσύνη και αποφασιστικά με τη συγκρότηση του αντάρτικου. Μετά την πρώτη ομάδα με τον Θάνο της Σπερχειάδας, τον Περικλή (Γ. Χουλιάρα) και άλλους αρχίζει να διευρύνεται η ένοπλη δύναμη του ΕΛΑΣ γύρω στον Άρη. Η ομάδα του γρήγορα γίνεται η πιο δυναμική στην περιοχή. Βελούχι, Γκιώνα, Οίτη, Παρνασσός γεμίζουν λίγο-λίγο αντάρτες. Ασφαλώς, εδώ έπαιξε το ρόλο της και η προσωπικότητα του Άρη. Αλλά η επιτυχία εξασφαλίστηκε εκεί πού υπήρχαν οι κομματικές και οι εαμικές οργανώσεις, οι οποίες και μεταβάλλονταν σε θερμή αγκάλη, ζωογόνα μήτρα του αντάρτικου. Έτσι άλλωστε έγινε παντού. Έτσι στέριωσαν οι πρώτες ομάδες στο Καρπενήσι, στον Παρνασσό, νωρίτερα: του καπετάν Πέτρου, του καπετάν Λασάνη στη Μακεδονία. Και τόσων άλλων σε διάφορες περιόδους στη Θεσσαλία, στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο και αλλού.

    Στις 9 του Σεπτέμβρη του 1942 θα δοθεί η μάχη της Ρικάς στη Γκιώνα, όπου η ανταρτοομάδα του Άρη χτυπάει με επιτυχία απόσπασμα 40 Ιταλών. Ύστερα, στις 28 του Οχτώβρη έρχεται η μάχη του Κρίκελου κοντά στο Καρπενήσι, όπου πιάνονται 17 Ιταλοί αιχμάλωτοι και ανάλογα λάφυρα.

    Μια από τις πρώτες έγνοιες του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ήταν η επιβολή πειθαρχίας στο αντάρτικο τμήμα του τέτοιας, που να εμπνέει το σεβασμό στους πολίτες αγρότες και πίστη πως κάτι καινούργιο είναι τούτη η ένοπλη δύναμη του ΕΛΑΣ. Να δώσει να καταλάβουν πως πρόκειται για λαϊκό επαναστατικό στρατό που φέρνει την αληθινή λευτεριά και δικαιοσύνη στο λαό. Αυτό ο Άρης το πέτυχε με τον τρόπο του. Και το πέτυχε τόσο περισσότερο, όσο κρατούσε το δεσμό και τη συνεργασία του με τις λαϊκές δυνάμεις και τις εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις του λαού. Μην ξεχνούμε πως και οι οργανώσεις στο πρώτο στάδιο ήταν ακόμα αδύναμες. Αν το αντάρτικο βοηθήθηκε απ’ αυτές στο ξεκίνημα και τη σωστή ανάπτυξή του, έπαιρναν όμως, με τη σειρά τους κι αυτές δύναμη από την ανάπτυξη της αντάρτικης δράσης.

    Η τιμωρία συνεργατών του καταχτητή, το ξεκαθάρισμα των πρώτων ομάδων ληστοφυγόδικων ή, ακόμα περισσότερο η μαστορική αφομοίωση από τον Άρη ληστρικών ομάδων και η ένταξή τους σε ένα συνειδητό εθνικό ένοπλο αγώνα, είναι από τα θετικά της δράσης του. Η τιμωρία ανταρτών που εκτρέπονταν σε ανάρμοστες πράξεις ―κλέψιμο μιας κότας ή προσβολή μιας γυναίκας―, υπερβολικά, βέβαια, μέτρα (εκτέλεση) πρέπει να παρθούν στον περίκοσμο των γνωστών ηθών της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα της αγροτικής, του καιρού της. Τα μέτρα γίνονταν θρύλος, με τις επεξεργασίες που πάθαιναν στη φαντασία του απλού λαού.

    Δεν σημαίνει όμως πως και όλα ήσαν αναγκαία και πως ξέφευγαν από τη ματιά των κομματικών και εαμικών οργανώσεων, έστω και εκ των υστέρων. Υπήρχαν τρωτά στη δράση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. [4/7]

    Μια τέτοια λαθεμένη πράξη θεωρήθηκε από τους χωριάτες και το κόμμα μας η εκτέλεση του γιού του τσιφλικά Μαραθέα στην περιφέρεια Δομοκού.

    |σελ. 241| Έτσι, πάντως, δυνάμωνε στην αρχή το αντάρτικο, ιδιαίτερα γύρω στον Άρη, και όχι μόνο, ούτε κυρίως, με τέτοια τρωτά, αλλά πριν απ’ όλα με το δυναμικό πατριωτικό πόλεμο που έκανε κατά των φασιστών καταχτητών και των οργανώσεων τους. Αυτό θα φανεί και στη μεγαλειώδη επιχείρηση της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Γι’ αυτήν γράφουμε χωριστά. Ο Άρης και οι συναγωνιστές του δοξάζονται.

    Το ’παμε: είναι διαστρέβλωση της αλήθειας τα όσα έγραψε μεταπολεμικά ο τελευταίος αρχηγός της Βρετανικής Αποστολής Κρις, ότι ο ΕΛΑΣ άρχισε ν’ αναπτύσσεται μόνο μετά την άφιξη αυτής της Αποστολής στην Ελλάδα. Είναι επίσης ανακρίβεια, πως τάχα η ΚΕ του ΚΚΕ δεν είδε με καλό μάτι την επιχείρηση Γοργοπόταμου και γι’ αυτό κλήθηκε στην Αθήνα ο Άρης για να «απολογηθεί». Ο Άρης κλήθηκε την 1η Δεκέμβρη 1942 για να συμμετάσχει στην Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΚΚΕ. Και, βέβαια, εκεί θα κρίνονταν και ορισμένες υπερβασίες του ή ελλείψεις, όπως γινόταν με κάθε στέλεχος. Δεν ήρθε τότε, κι αυτό ζημίωνε και τον αγώνα και τον Άρη (ήρθε μόνο αργότερα, κατά το Φεβρουάριο του 1943). Μεγάλο λάθος του. Όχι όμως τυχαίο.

    Ο Άρης φαινόταν γεννημένος για τον ανταρτοπόλεμο. Η τακτική του αντίληψη ήταν έξω από αμφισβήτηση. Νομίζω πως και στη στρατηγική θα ευδοκιμούσε, αν ήταν πιο καταρτισμένος και επιμελής στη θεωρία (τόσο την πολεμική όσο και τη γενική). Ιδιαίτερα κούτσαινε σε συστηματική μαρξιστικολενινιστική κατάρτιση, ενώ δεν του έλειπε η δεχτικότητα. Έδειξε αναμφισβήτητη πολιτική οξυδέρκεια στο τι μας ετοιμάζουν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές. Τις ανησυχίες του αυτές, που ήταν λίγο πολύ κοινές ανάμεσα στους αγωνιστές, ο Άρης τις εξωτερίκευε με εντελώς προσωπική αυτονομία της γλώσσας. Αλλά δεν μπόρεσε, απ’ όσα θυμάμαι, να τις διαμορφώσει σε σύστημα πολιτικών προτάσεων και ενεργειών, εκτός σε κρίσεις του αντίθετες με τη συμφωνία της Βάρκιζας, μετά τη λήξη του αγώνα, σε γράμμα του προς το ΠΓ. Έτσι θα βοηθούσε θετικά το κόμμα του και τον Αγώνα. Γράφτηκε από ιστορικούς μεταπολεμικά, πως δεν είχε το θάρρος απέναντι στην ηγεσία του κόμματος, εξαιτίας ενός συναισθήματος μειονεχτικότητας, λόγω της προηγούμενης στάσης του στη φυλακή. Εν μέρει μόνο είναι σωστό το επιχείρημα. Δε νομίζω πως εξηγεί όλη την υπόθεση. Ο Άρης, παρά τις άλλες ικανότητές του δεν κατόρθωνε ν’ ανεβεί ως το επίπεδο ενός ηγέτη του κόμματος της εργατικής τάξης, που ξέρει να επεξεργάζεται συλλογικά την πολιτική του μέσα στο καμίνι κοπιαστικής, πολύχρονης, υπομονητικής και πειθαρχημένης πάλης. Μιας πάλης που δεν έχει μόνον ανηφορίσματα μα κάποτε και αποτυχίες, αλλά που αντλεί πεποίθηση στην τελική νίκη από την ίδια τη θέση της εργατικής τάξης και την ιστορική της αποστολή στην κοινωνία. Ο Άρης αισθανόταν περισσότερο να βρίσκεται στα νερά του ανάμεσα στην επαναστατημένη αγροτιά παρά στην επαναστατημένη εργατιά. Είχε γλώσσα ζωντανή, που έμπαινε στην καρδιά του απλού ανθρώπου, ιδίως της επαρχίας. Και καθώς ήταν και μορφωμένος, κατόρθωνε να |σελ. 242| καταχτά τους αγρότες ιδιαίτερα. Χωρίς να τον διακρίνει ευγλωττία, μιλούσε απλά με λογικά επιχειρήματα και παραστατικές εικόνες.

    Ίσως η επιτυχία του εκείνη να του διόγκωσε ορισμένες προσωπικές ηγετικές τάσεις. Και τον οδηγούσε να καλλιεργεί ανάμεσα στους μαυροσκούφηδες ένα καθεστώς, που μαζί με την ορμητικότητα (καλό), δεν του ’λειπαν ούτε στοιχεία ανώφελης σκληράδας, ούτε ορισμένος αέρας αναρχισμού. Δεν άκουσα π. χ. να λειτούργησε πραγματικά κομματική οργάνωση στον ουλαμό του Άρη, αν και ο ίδιος έκανε όχι λίγες ομιλίες σε θέματα του επαναστατικού κινήματος.

    Είναι η σειρά να μιλήσουμε για τους Μαυροσκούφηδες του Άρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. [5/7]

    |σελ. 243| ΟΙ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΔΕΣ

    Οι Μαυροσκούφηδες στάθηκαν επίλεκτο τμήμα του αντάρτικου με την ορμητικότητα και την αψήφιση του θανάτου που τους χαρακτήριζε. Το χειμώνα του 1942–1943 βοήθησαν, νομίζω, (Μπαλής κ. ά.) να εξοντωθεί στη γένεσή της μια προσπάθεια των Ιταλών να δημιουργήσουν «αυτονομιστική» αντιεαμική κίνηση στην Πίνδο. Μοιράζοντας χρυσάφι και όπλα σε ορισμένους Κουτσόβλαχους οι Ιταλοί φασίστες βρήκαν πρόθυμα όργανά τους στο πρόσωπο προδοτών όπως ο Ματούσης, ο Διαμαντής κ .ά. που συγκρότησαν τη «Λεγεώνα των Βλάχων» και ονειρεύτηκαν «Βασίλειο της Πίνδου». Οι λεγεωνάριοι οργίασαν σε βάρος των φτωχών τσοπαναραίων και του θεσσαλικού πληθυσμού. Οι πατριώτες Βλάχοι οργανωμένοι στις αντιστασιακές τους οργανώσεις αντιμετώπισαν με θάρρος την τρομοκρατία των λεγεωναρίων. Και οι οργανώσεις του ΕΛΑΣ εξοντώνοντας την εστία εκείνη των οργάνων του καταχτητή, έδωσαν αέρα στην επόμενη ανάπτυξη του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου.

    Απ’ ό,τι ξέρω, ο ουλαμός των Μαυροσκούφηδων δεν ξεπέρασε ποτέ τους 20, το πολύ 25 άνδρες. Μαυροσκούφηδες ονομάστηκαν από τους μαύρους σκούφους από προβιά στο σχήμα παραλλαγμένου βλάχικου σκούφου. Το προτίμησε ο Άρης, όταν Θεσσαλοί και Ρουμελιώτες αντάρτες του ΕΛΑΣ εξόντωσαν τις συμμορίες της «Λεγεώνας των Βλάχων», σα σύμβολο της νίκης (ήταν και πραχτικό).

    Έζησα με τον ουλαμό των Μαυροσκούφηδων ορισμένον καιρό τόσο κοντά στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, όσο και σε διάφορες αποστολές. Ιδιαίτερα έκαμα κανένα μήνα μαζί του κατά την περίοδο των συγκρούσεων και των διαπραγματεύσεων με τον ΕΔΕΣ και το Ζέρβα στις αρχές του 1944.

    Στον ουλαμό των Μαυροσκούφηδων συναντούσες τον Πελοπίδα, εργάτη δίπλα στον Τζαβέλλα (Αγγελάτο Γιάννη) βιοτέχνη-σχοινοπλέχτη από τα Τοπόλια της Ευρυτανίας, δεξί χέρι του Άρη, που θα σκοτωθεί στο τέλος μαζί του. Τον Περικλή (Γ. Χουλιάρα) μεροκαματιάρη της Λαμίας δίπλα στο φοιτητή της Νομικής Κωστούλα (Καρβέντζη Κωνσταντίνο) από το Νιχώρι του Τυμφρηστού. Τον Ντούλα (Αθανασίου Κωνσταντίνο) αγρότη από το Μπελοκομίτι Ευρυτανίας, δίπλα στον Δράκο από το Προσήλιο (Σεγδίτσα) της Παρνασσίδας, παλιό ληστοφυγόδικο, καθώς λέγανε, που θα μείνει ως το τέλος με τον Άρη στη σύγκρουση της Μεσούντας των |σελ. 244| Τζουμέρκων και, κατά μιαν εκδοχή, θα τον αναγκάσουν οι μεταδεκεμβριανοί σφαγιαστές του λαού (Βόιδαρος, Αγραφιώτης κ. ά.) να αποκεφαλίσει τα λείψανα του Άρη και του Τζαβέλλα. Ο νεαρός τσαγκάρης Λέων (Νικολόπουλος Γιάννης) από τη Σπερχειάδα δίπλα στον πενηντάρη Αχιλλέα ή Μπαρμπαχιλλέα (Αναστασίου Ελευθέριο) αγροφύλακα από τη Σεγδίτσα (γεννημένο στη Μικρασία), «ένα από τα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία του ουλαμού», θα γράψει ο ποιητής Κοτζιούλας. Και άλλοι, όπως ο Χαραλάμπους, ανεψιός του συνταγματάρχη Ψαρρού, σαρανταπεντάρης αγρότης από το Χρυσό της Παρνασσίδας, παλιό μέλος του ΚΚΕ, ο Φυσέκης Γεώργιος, παλληκαρόπουλο από την ομάδα των πρώτων ληστοφυγόδικων του Μπάφα της Γκιώνας, σαλπιγκτής των Μαυροσκούφηδων.

    Δύο από τους Μαυροσκούφηδες συνεργάτες του, τον Αχιλλέα και τον Οχτωβριανό (Δρέγα Γιάννη), φοιτητή της Νομικής, ο Άρης θα τους περάσει από ανταρτοδικείο για παραβάσεις. Θα καταδικαστούν σε θάνατο και θα εκτελεστούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. [6/7]

    Παραστατικά δίνει την εικόνα των Μαυροσκούφηδων ο γνωστός ηπειρώτης ποιητής, ο αείμνηστος Κοτζιούλας, που έζησε μαζί τους κατά καιρούς:

    «Ο Άρης αγαπούσε τους Μαυροσκούφηδες σαν παιδιά του. Τους ήξερε, τους πρόσεχε όσο ένας ηγούμενος τους καλόγερους. Μαζί τους έτρωγε, μαζί τους κοιμόταν… Δεσμός προσωπικός, σφραγισμένος με αίμα, τους έδενε σφιχτά, κι η απόφασή τους για θάνατο ήταν ρητή… Ο Άρης, έχοντας σ’ αυτούς εμπιστοσύνη, βλέποντας την αφοσίωσή τους, ήταν επόμενο να τους έχει και κάποια αδυναμία. Τους έβλεπε σαν όργανα, γεννήματά του… Οι Μαυροσκούφηδες με το να ’ναι δίπλα στον Άρη, το ’χαν πάρει λίγο επάνω τους. Είχαν πάρει αέρα από τον τίτλο, απ’ τ’ όνομά τους. Κάποτε, όταν στέλνονταν έξω για υπηρεσία, έκαναν κατάχρηση εξουσίας και φέρονταν αυταρχικά. Οι χωριάτες βαρυγκωμούσαν. Καμιά φορά μουρμούριζαν κι οι αντάρτες που τους έβλεπαν φιγουράτους, με καμτσίκια στα χέρια, σαν έξτρα αντάρτικο.

    Γι’ αυτά οι πολιτικές οργανώσεις αναφέρονταν στον Άρη, που ήταν ο άμεσος υπεύθυνός τους.

    ― Σήμερα τον είχαν δυο ώρες στο μέσα οντά, μου εμπιστεύθηκε μια μέρα η κυρά Θυμία, η νοικοκυρά όπου φιλοξενούμουν (στο Βουλγαρέλι). Έκλεισαν την πόρτα κι έλεγαν. Τον έφερναν από πάνω, ένας αυτός και κείνοι δυο, με τα πολιτικά. Τι να τον ήθελαν γιε μου!

    Για παράπονα τον ήθελαν, κι ήταν της Πανηπειρωτικής»*.

    Δεν ήταν εύκολο να μεταπλάθεται επαναστατικά μια ομάδα τόσο πολύπλοκη στη σύνθεσή της, όπως οι «Μαυροσκούφηδες».

    Έχω μπροστά στα μάτια μου τις επικές μορφές των γεροδεμένων καβαλλαραίων |σελ. 245| με τα πέτσινα γελέκα ή και τις τραγόμαλλες μαύρες κάπες, κατά τον καιρό, τις καλογερικές γενειάδες, τη σβέλτη ματιά και κίνηση, σπιρουνάτους και με το μαστίγιο στο χέρι. Ήταν ο φόβος και τρόμος των εχθρών του λαού, που ήταν πολλοί, δολεροί και απάνθρωποι. Διαμορφώθηκαν λοιπόν οι Μαυροσκούφηδες σε επίλεκτο τμήμα, απ’ αυτά που δε λείπουν σε κανένα στρατό. Το πρώτο τους στοιχείο ήταν η αποφασιστικότητα και η αυτοθυσία ως το θάνατο. Ο Άρης ήταν το ίνδαλμά τους. Συχνά, σε κείνο το περιβάλλον, προσπαθούσα να τόνε συγκρίνω με κανένα Τσαπάγιεφ μα δεν τα ταίριαζα. Ο Άρης δεν ήταν πολιτικά ακατέργαστος σαν εκείνον. Μάλλον πηδούσε η σκέψη μου σε κανένα δικό μας καπετάνιο του Εικοσιένα.

    Οι Μαυροσκούφηδες έγιναν ουσιαστικά προσωπικοί σωματοφύλακες του Άρη που πέφτανε στη φωτιά στο όνομά του. Εκείνοι άλλωστε του έμειναν πιστοί ως τον άγριο θάνατό του.

    Όταν τύχαινε να επισκεφτεί τον έφιππο ουλαμό των Μαυροσκούφηδων κανένα άλλο ανώτερο στέλεχος του Αγώνα, τον υποδέχονταν ειρωνικά: «Καλώς την Π. Σ.»

    Εννοούσαν την κομματική «πολιτική σκοπιμότητα» που τάχα αντιβαίνει στον ένοπλο αγώνα. Πολιτικά λάθη της ηγεσίας του αγώνα δεν είναι σωστό να καλύψουν το πόσο επικίνδυνο είναι για ένα επαναστατικό κίνημα να αφήσει να καλλιεργούνται τέτοιες προσωπικές τάσεις. Από τα πρώτα βήματα του Άρη η πολιτική καθοδήγηση του ΚΚΕ ήταν υποχρεωμένη να τον συγκρατεί από υπερβασίες σε βάρος του αγώνα και υποτίμηση των τοπικών κομματικών οργανώσεων.

    Ο Άρης ενσάρκωνε αναμφισβήτητα το αντάρτικο πνεύμα. Γι’ αυτό άλλωστε και έγινε καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Μα ο Άρης μαζί έφερνε και κάποιον ανταρτίστικο αέρα, που δε λείπει στους επαναστατικούς πολέμους μα που πρέπει να πειθαρχείται στο επαναστατικό κόμμα για να μην αφήνει περιθώρια για εκτροπές και υπερβάσεις εξουσίας. Το τελευταίο ισχύει όχι μόνο για τον Άρη αλλά με άλλη μορφή και για τον ίδιο τον Σιάντο και άλλους. Αυτό δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ορισμένοι αντιστασιακοί, κυρίως χωρίς μεγάλη προαντιστασιακή κομματική πείρα, που τροφοδότησαν ιστορικούς μύθους και λαθεμένες θέσεις και σε έργα ξένων σχετικά με την Ελληνική Αντίσταση (ο Άρης εκπροσώπησε τάχα το γνήσιο εθνικό επαναστατικό πνεύμα του πολέμου μέχρις εσχάτων, ενώ η «δογματική» «επανάσταση των κομισαρίων» επέμενε τάχα στην κλασική ένοπλη εξέγερση και γι’ αυτό οδήγησε τον αγώνα στη συνθηκολόγηση)**.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. [7/7]

    Ήταν λοιπόν περίπλοκο κομματικό πρόβλημα η στάση του Άρη. Και όμως η δύναμη της συλλογικής οργάνωσης και η δύναμη των αρχών, της πείρας και του λόγου του κόμματος ήταν τόσο ισχυρή που το έλυνε επωφελώς για τον αγώνα. |σελ. 246| Όσο ο Άρης πειθαρχούσε, και πειθαρχούσε συνήθως στις καμπές, εξασφαλιζόταν η καλή συνέχεια της δουλειάς. Όταν μετά τη Βάρκιζα διαφώνησε και απειθάρχησε έξω από την ψυχολογία και το κλίμα της νέας, περίπλοκης ελληνικής και διεθνούς κατάστασης, ο Άρης έχασε τη ζωή του. Τραγικά, όπως είναι γνωστό.

    Είναι αλήθεια πως στο συλλαλητήριο της Λαμίας τις μέρες της Απελευθέρωσης από τους Γερμανούς (26 του Οχτώβρη 1944) έλεγε

    «δε θ’ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία… Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό».

    Είναι αλήθεια πως και όταν τα σηκώσαμε και πάλι σε άμυνα, τούτη τη φορά κατά του Άγγλου επεμβασία, αυτό λόγω της όχι σωστής πολιτικής της ηγεσίας του κόμματος έγινε πια κάτω από ασύμφορες συνθήκες και μάλιστα με ουσιαστικό παραμερισμό του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ και του Άρη. Η δυσφορία του δεν ήταν αβάσιμη. Το κίνημα οδηγούνταν σε αποτυχία, σύμπτυξη και αναδιάταξη. Ο Άρης όμως δε βρήκε μέσα του τις δυνάμεις να αντιμετωπίσει μαζί με όλο το κόμμα και το εαμικό κίνημα τη σοβαρή κρίση, ακόμα και την προσωπική λύσσα του εχθρού εναντίον του. Ούτε και η αποστολή του στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας τον ενθουσίαζε φυσικά. Ο Άρης απειθάρχησε και κατακρίθηκε γι’ αυτό, κανονικά από σύσσωμη την 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Απρίλη του 1945 και δυστυχώς υβριστικά από τον ίδιο τον Ζαχαριάδη που επέστρεψε κατόπιν από το χιτλερικό στρατόπεδο. Βέβαια η στάση του απέναντι στους Άγγλους, στο φως μάλιστα της αιματηρής φασιστικής κραιπάλης που έφερε η βρετανική επέμβαση, τον ανέβαζε στη συνείδηση των αγωνιστών. Περισσότερο όμως ρομαντικά εξετασμένη. Γιατί πολιτικά, ο Άρης ξέκοβε από την πραγματικότητα του μεγάλου εαμικού κινήματος εκείνων των πρώτων, δύσκολων μεταπολεμικών μηνών. Και έπεσε, όπως έπεσε, θύμα της αγγλοκρατίας και φασιστοκρατίας, αποκεφαλισμένος στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας.

    Δεν είναι ο πρώτος οπλαρχηγός στην ιστορία των λαϊκών απελευθερωτικών αγώνων της Ελλάδας που είχε παρόμοιες περιπέτειες στη ζωή του. Πάνω απ’ τις μεταπτώσεις του στέκει σα φωτοστέφανος η βασική του πορεία: υπήρξε άξιος πολέμαρχος κατά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού και υπέρ της ελευθερίας του ελληνικού λαού.

    Ο λαός, αυτό το βασικό συγκράτησε, από τον Άρη. Και τον τραγούδησε σε ύφος καθαρά δημοτικό:

    ― Ο Άρης κάνει πόλεμο με αντάρτες παλληκάρια.

    ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

    * Γ. Κοτζιούλα «Όταν ήμουν με τον Άρη», Αθήνα 1945, σελ. 122–124.

    ** Βλ. λ. χ. το βιβλίο του Ντομινίκ Εντ «Οι Καπετάνιοι», Παρίσι 1970 (στα γαλλικά). Στην Αθήνα εκδόθηκε το 1974 στα ελληνικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οτι και να λέει Ο κεντριστής Οπορτουνιστής η πραγματικότητα είναι πεισματάρα και το γλέντι θα συνεχιστεί χωρίς έλεος. Τα λόγια του Ρούσου για τους ...συμμάχους..... και τον αγώνα ...τριβής.... του ΕΛΑΣ και όχι κατάκτηση της Εξουσίας τα λέει όλα. Δεν είχαν στόχο την εξουσία και οδήγησαν τον λαό στην σφαγή τον ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Στην συνέχεια οδήγησαν τον ΑΡΗ στον Θάνατο διαγράφοντας τον σαν ...ληστή.... Πράκτορα του Ταξικού εχθρού θεωρούσε τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ο Ρούσος. Σε κάθε περίπτωση το 1ο Δοκίμιο ιστορίας υπάρχει όπως και το 2ο που εξηγεί αναλυτικά τα πάντα και είναι συλλογική επεξεργασία των Κομμουνιστών και αξίζει να μελετηθεί απο όλους. Ολα τα υπόλοιπα είναι οπορτουνιστικά κουραφέξαλα απο τον Οπορτουνιστικό συρφετό. Το Γλέντι θα συνεχιστεί χωρίς έλεος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Η ΕΣΣΔ πολεμούσε μόνη της τον Γερμανικό Καπιταλισμό Φασισμό με τους Δυτικούς καπιταλιστές να τους στηρίζουν με χέρια και με πόδια. Την απόβαση στην Νορμανδία την έκαναν τον ΙΟΥΝΗ του 1944 όταν πλέον ο Κόκκινος Στρατός ήταν στην Κεντρική Ευρώπη. Ετρεχαν να σώσουν ότι προλαβαίνουν για τον Καπιταλισμό στο Βερολίνο. Εκαναν μυστικές συμφωνίες με τους Γερμανούς οι οποίοι άνοιγαν το μέτωπο στην δύση πολεμώντας με λύσσα στην Ανατολή. Σε αυτή την βάση οι Γερμανοί Στρατηγοί προσπαθούσαν να σκοτώσουν το Χίτλερ για σώσουν ότι προλάβουν. Σε αυτές τις συνθήκες με τους Αγγλους να έχουν σφάξει τον λαό σε ΑΘΗΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ τον Δεκέμβρη του 1944 ο Οπορτουνιστής Ρούσος αντί να μας εξηγήσει γιατί δεν πήραν την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 να μιλάει για ...αγώνα τριβής.... του ΕΛΑΣ για να μη πάθουν ζημιά οι Δυτικοί καπιταλιστές που τους θεωρούσε συμμάχους...... να αποκαλεί τον Ζαχαριάδη ...πράκτορα του εχθρού.... και να αποκαλούν τον ΑΡΗ ...ληστή.... τυχοδιώκτη. Και να μιλάει για ....μεγάλη πενταετία..... Αφήνοντας απο έξω την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ. Μιλάμε για Οπορτουνιστική θρασύτητα στην υπηρεσία πάντα του Καπιταλισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  15. Αντί [1/8] στην πρώτη συνέχεια, να διαβαστεί: [1/7].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μια ερώτηση ενός άσχετου αναγνώστη (που θέλει να μάθει όμως!): Πού ακριβώς (βιβλίο, έκδοση, χρονιά, σελίδα) παρακαλώ γράφει ο Ρούσος πως ο Ζαχαριάδης ήταν "πράκτορας του ταξικού εχθρού"; Ευχαριστώ από τα πριν για την απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Β 'Τ ό μ ο ς

      1949-1968

      ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Β'Τόμος 1949-1968

      τρίτη έκδοση

      ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 2012

      Διαγραφή
    2. Το βιβλίο αυτό είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορώ να το ψάξω όλο αυτή τη στιγμή. Μήπως θάταν μπορετό να μου δοθεί η σελίδα ή σύντομα τελοσπάντων το απόσπασμα όπου αναφέρεται ότι ο Ρούσος γράφει πως ο Ζαχαριάδης "ήταν πράκτορας του ταξικού εχθρού"; Το ρωτάω αυτό, γιατί πήρα και τον τόμο του "Δοκιμίου" που πιάνει την περίοδο της Κατοχής και των Δεκεμβριανών κι είδα με μια πρώτη ματιά πολλές παραπομπές στις "Αναμνήσεις" του Ρούσου. Παραπομπές μάλιστα για να εξηγηθούν σοβαρά γεγονότα της εποχής. Μπορεί, άμα ο Ρούσος ήταν τέτοιος οπορτουνιστής όπως γράφεται, να δίνεται στο "Δοκίμιο" βάση για εξηγήσεις σ' ένα τόσο οπορτουνιστικό βιβλίο; Έπειτα, αν θυμάμαι καλά τι έγραφε ο "Ριζοσπάστης" για τον Τυρίμο που ξεγέλασε τον Άρη κι υπόγραψε δήλωση, το ντοκουμέντο που το λέει αυτό, ήρθε στο Αρχείο του ΚΚΕ μετά το 2000. Πώς μπορεί να το ήξερε ο Ρούσος που, πάλι αν θυμάμαι καλά, είχε πεθάνει γύρω στο 1990 και να το έκρυψε; Ευχαριστώ για όποιες υποδείξεις και χαιρετώ.

      Διαγραφή
    3. Μη καθυστερείς πήγαινε για διάβασμα θα σε βοηθήσει πολύ. Καλό κουράγιο και δύναμη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.

      Διαγραφή
    4. Πλάκα κάνεις

      Έγραψες 10 κατεβατά δεκάδων λέξεων και μεις τα διαβάζουμε και μας λες "το βιβλίο αυτό είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορώ να το ψάξω"

      Διαγραφή
    5. Ο Ρούσος ήταν ηγετικό στέλεχος όπως μας βεβαιώνεις σε άλλο σχόλιο και απλά μπερδεύτηκες. Και πάλι περαστικά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Μην τον αγχώνεις Βρίσκεται σε παραλήρημα και απόγνωση. Ας δείξουμε κατανόηση σε 72 χρονών ...άνθρωπο.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  17. Το ΚΚΕ το 2011 μαζί με το 2ο Δοκίμιο αποκατάστησε πολιτικά τον ΑΡΗ γιατί είχε ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΙΟ. Στα πλαίσια της μελέτης για το 1ο Δοκίμιο το 2018 αποκαταστάθηκε και κομματικά. Η Ερευνα απόδειξε πως το ...ομόσπονδο.... ΚΚΕ όπως ήταν λογικό δεν λειτουργούσε συλλογικά. Σε αυτή την βάση έγινε η Κομματική αποκατάσταση και ήταν απόλυτα σωστή. 2η ολομέλεια Φλεβάρης του 1946. 3η Ολομέλεια Σεπτέμβρης του 1947... 19 ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ........ ΑΡΕ ΓΛΕΝΤΙ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ γύρισε απο το ΝΤΑΧΑΟΥ 30 Μάη του 1945. Δεν ενημερώθηκε για την επιστολή του ΑΡΗ και την παγίδα του Τυρίμου στον ΑΡΗ στην Κέρκυρα με την δήλωση. Το γιατί δεν τον ενημέρωσαν το καταλαβαίνει ο καθένας. Στην Ολομέλεια του 1950 εξηγεί ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ οτι βρέθηκε μπροστά ...σε τοίχο στο Π.Γ. Η Αθλιότητα με την λάσπη στον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ απο τον Οπορτουνιστή Ρούσο και τον ιδεολογικό του απόγονο σήμερα δεν πιάνει με τίποτα. Στην ίδια ολομέλεια στις ομιλίες τους πολλοί σύντροφοι αναφέρουν οτι χτυπούσαν οι καμπάνες και μαζευόταν ....ΌΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.... για την συνέλευση των ...Κομματικών Οργανώσεων..... Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον κεντριστή οπορτουνιστή που μέσα στην απόγνωση του δημοσίευσε το πόνημα του συγκεκριμένου ιδεολογικού του προγόνου που δείχνει το μίσος του απέναντι στον ΑΡΗ φέρνοντας τον σε αντιπαράθεση με άλλους συντρόφους που δεν υπόγραψαν δήλωση στη Κέρκυρα την στιγμή που γνώριζε πως ο ΑΡΗΣ υπόγραψε πιστεύοντας τον Τυρίμο που του είπε οτι μεταφέρει εντολή του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Πράγμα που είχε ξεκαθαριστεί το 1944 με την σύλληψη του Τυρίμου απο τον ΕΛΑΣ. Το ντοκουμέντο είχε χαθεί απο το αρχείο του ΚΚΕ και μόλις πρόσφατα αποκαταστάθηκε. Ρούσος ο οπίος θεωρούσε τον ΔΣΕ ...τυχοδιωκτισμό.... και τον δημιουργό του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ...πράκτορα του ταξικού εχθρού.... και πάλι ευχαριστώ... Το Γλέντι συνεχίζεται. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  19. Σαν άσχετος που είμαι και θέλω να μάθω παρακαλώ γι' άλλη μια φορά να μου δοθεί μια παραπομπή (βιβλίο, έκδοση, χρονιά, σελίδα) ώστε να μπορέσω να διαβάσω κι εγώ πού ακριβώς ο Ρούσος γράφει ότι ο Ζαχαριάδης ήταν "πράκτορας του ταξικού εχθρού". Ευχαριστώ και πάλι και περιμένω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1ο Δοκίμιο ιστορίας ΚΚΕ 2018. 2ο Δοκίμιο Ιστορίας 2011. Ιταλοελληνικός Ιμπεριαλιστικός πόλεμος του σ. Μαίλη. Ευρωκομουνισμός του σ.Σκολαρίκου. Καλό διάβασμα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Συγνώμη, αλλά πού είναι η σελίδα; Ή οι σελίδες; Ή ένα απόσπασμα; Είναι πολυσέλιδα αυτά τα βιβλία και είναι δύσκολο να τα ψάξω με μιας. Ευχαριστώ και πάλι.

      Διαγραφή
    3. Είπαμε καλό διάβασμα. Να τα διαβάσεις όλα. Αντε στο καλό και πρόσεχε το ...φαρμακείο.... και την Βουλευτική σύνταξη.... Περαστικά.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. Βουλευτική σύνταξη; “Στην ΕΣΣΔ θα καταλήγανε στη Σιβηρία”
      ....
      https://gkagkarin.blogspot.com/2020/08/blog-post_364.html

      Γι αυτό γράφεις ανώνυμα ντρέπεσαι;

      Αννα Φραγκ

      Διαγραφή
    5. Ακριβώς για αυτό γράφει ανώνυμα. Είναι η βουλευτική σύνταξη που καταχράστηκε απο τους Κομμουνιστές στον Πειραιά. Τι να πει λοιπόν τώρα..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε δυο-τρία πραγματάκια. Ένα, γράφω ανώνυμα εδώ όπως όλοι, αφού ούτε ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ λέγεται Παναγιώτης, ούτε η Άννα Φραγκ λέγεται έτσι (εκτός αν είναι η… αναστημένη Άννα Φρανκ από το Μπέργκεν-Μπέλζεν), ούτε ο ΔΣΕ είναι ο ΔΣΕ (*γέλια*), ούτε πολύ περισσότερο ο Γκαγκάριν είναι ο Γκαγκάριν (εκτός αν… αναστήθηκε κι αυτός). Δύο, δεν είμαι ούτε αυτός που αναρτά κατεβατά ούτε ο… 72χρονος με τη σύνταξη (ούτε τα μισά χρόνια δεν έχω κι από σύνταξη λόγω ηλικίας και Κατρούγκαλου, βράσε ρύζι). Τώρα αν κάποιος ή κάποιοι με μπερδεύουν με κάποιον ή κάποιους που έχουν εμμονές, αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Τρίτο, ζητάω κάποιες σελίδες, γιατί έχω μερικά βιβλία, αλλά δεν προλαβαίνω να τα ψάξω σελίδα με σελίδα, για την ώρα. Αυτά για να σταματήσουν τα εξυπνακίστικα για δουλέματα, ντροπές κλπ. Το μόνο που μπόρεσα να βρω χάρη στο ψαχτήρι του Ρίζου (φύλο 7-8/7/2018) είναι πως ο Μάκης ο Μαΐλης γράφει ότι το ντοκουμέντο για το πώς ο Τυρίμος ξεγέλασε τον Άρη για να υπογράψει δήλωση μετάνοιας παραδόθηκε στο Αρχείο του ΚΚΕ "το τελευταίο διάστημα". Επειδή όμως ο Ρούσος πέθανε το 1989 ή το 1990 και "τελευταίο διάστημα" μάλλον δεν μπορεί να είναι 29 ή 28 χρόνια, σίγουρα δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να τόχε πάρει και να τόχε κρύψει ο Ρούσος (εκτός αν… έχουμε άλλη μιαν ανάσταση). Αυτά και περιμένω, παρακαλώ κι ευχαριστώ από τα πριν, τις σελίδες. Γεια σας και χαρά σας.

      Ανεπαίσχυντος (στο εξής γιατί δεν έχω λόγο να ντραπώ για τίποτα και για να μην μπερδεύονται κάποιοι)

      Διαγραφή
    7. Υπομονή και κουράγιο στο διάβασμα θα σε βοηθήσει πάρα πολύ. Αν δεν μπορείς λόγω ηλικίας το καταλαβαίνω 72 ...χρονων άνθρωπος.... Εσυ μας είπες οτι ο Οπορτουνιστής Ρούσος ήταν ηγετικό στέλεχος και ήξερε προσωπικά τον ΑΡΗ απο πριν. Γνώριζε λοιπόν για την περίπτωση με τον Τυρίμο όταν ξεκαθαρίστηκε το 1944 που τον έπιασε ο ΕΛΑΣ. Συνέχισε λοιπόν το διάβασμα για τον Οπορτουνιστή Ρούσο που αποκαλούσε τον Ζαχαριάδη ...πράκτορα.... τον ΑΡΗ ...ΛΗΣΤΉ..... Και όλα τα υπόλοιπα που στέρησαν την εξουσία στον λαό τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944.... Το Φαρμακείο και τα μάτια σου όπως και την Βουλευτική σύνταξη. Περαστικά... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. Στην Αντιπροσωπεία που υπέγραψε το Εγκλημα στο Λίβανο ο Οπορτουνιστής Ρούσος έβαλε την υπογραφή του και στην καταδίκη των συντρόφων της ΑΣΟ σαν ...τυχοδιώκτες..... που ο ελληνικός και αγγλικός ιμπεριαλισμός τους έκλεισε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην παλαιστίνη. Αυτός ήταν ο Ρούσος που μας τον σερβίρουν σήμερα τα οπορτουνιστικά καρακόλια του καπιταλισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    9. Ο Οπορτουνιστής Ρούσος που αφού οδήγησαν τον λαό στη Σφαγή τον ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1944 αντί να πάρουν την Εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 μιλάει για αγώνα ...τριβής... του ΕΛΑΣ μετά το Εγκλημα στη Βάρκιζα που όμως ούτε αυτό μπορούσε να γίνει για να μη πάθουν ...ζημιά οι σύμμαχοι... απο τον Χίτλερ όπως στις Αρδέννες.... Μιλάμε για την απόλυτη αθλιότητα. Είχαν σφάξει τον λαό συνεργαζόντουσαν με τους Γερμανούς για να φτάσουν πρώτα αυτοί στο Βερολίνο και ο Οπορτουνιστής έβλεπε ...συμμάχους... και μετά κατηγορεί τον ΑΡΗ που ξέκοψε απο το ...Εαμικό κίνημα..... και του πετάει και λάσπη για την ...δήλωση στην Κέρκυρα φέρνοντας παραδείγματα άλλων Κομμουνιστών που δεν υπόγραψαν ενώ σαν ηγετικό Στέλεχος γνώριζε τι είχε συμβεί με τον Τυρίμο που τον είχε συλλάβει ο ΕΛΑΣ το 1944 και τα αποκάλυψε όλα. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΦΤΙΛΑ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  20. Εντάξει, για να τελειώνω προς το παρόν, επειδή ούτε κι εγώ, Γκαγκάριν, είμαι δημοσιογράφος, κι έχω κι άλλη δουλειά να κάνω (το μεροκάματο πρέπει να βγει, διακοπές δεν φαίνονται στον ορίζοντα, άσε που μπορεί νάχουμε εκτός κορωνοϊού και κάνα πατατράκ με τον Ερντογάν και να τρέχουμε και να μη φτάνουμε καλοκαιριάτικα). Αν μπήκα στον κόπο να παρέμβω στην κουβέντα είναι γιατί μ’ αυτά που γράφονταν (στα σχόλια, όχι στις αναρτήσεις, αυτές, Γκαγκάριν, καλές είναι) άκρη δεν έβγαζα, ούτε από τους μεν ούτε από τους δε. Καλά αφού ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ που δε λέγεται Παναγιώτης δίνει στον εαυτό του το δικαίωμα να με θεωρεί… 72χρονο ή… φαρμακοποιό ή… συνταξιούχο ή… κι εγώ δεν ξέρω τι, έτσι κι εγώ δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα να θεωρώ ότι δεν έχει καν ξεφυλλίσει τα βιβλία που λέει πως διάβασε κι ότι όσα αραδιάζει είναι μπαρούφες που πετάει για να ξεχαρμανιάσει και να παραμυθιάσει. Τον θεωρώ λοιπόν ψεύτη μέχρι να αποδείξει πού ακριβώς (με σελίδες ή αποσπάσματα) έχει διαβάσει ό,τι ξεφουρνίζει. Αλλά το πρόβλημα είναι αλλού, δεν είναι στους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΔΕΣ και τους σιωπηλούς και μη χειροκροτητές τους. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η καραμέλα (αυτό δεν αφορά εσένα, Γκαγκάριν) του "δεν εκπροσωπώ ούτε εκφράζω επίσημα το ΚΚΕ" αλλά "εκπροσωπώντας μόνο τον εαυτό μου" το παίζω οπαδός του κόμματος και βγαίνω και σχολιάζω μ’ ό,τι μούρλα μού περάσει από την κούτρα παριστάνοντας τον "απαρέγκλιτο κουκουέ" (είπαμε: στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις κι άμα λάχει και στριμωχτείς, σφυρίζεις κλέφτικα ή το γυρνάς στο είπα ξείπα). Χειρότερη ζημιά στον αγώνα του ΚΚΕ δεν μπορεί να υπάρξει. Και μια κι η κουβέντα εστιάστηκε στον Άρη θέλω να πω ότι το ΚΚΕ όταν προχωράει σε απολογισμό ιστορικό και αποδίδει ευθύνες για λάθη του παρελθόντος, το πρώτο που κάνει είναι να κοιτάει συλλογικά το πρόβλημα και χωρίς να παραβλέπει το ρόλο της προσωπικότητας να μη χάνει το δάσος για το δέντρο. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, από τους κατά καιρούς ηγέτες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος έχουν κάνει τα λάθη τους και όσο μεγάλα κι αν είναι τα θετικά τους κανένας τους δεν πρέπει με κανένα θεό να θεοποιείται. Διαφορετικά καταλήγουμε σε αντιμαρξιστικές αντιλήψεις που αναπόφευκτα οδηγούν σε πόλεμο λάσπης. Αυτά και θα επανέλθω άμα βρω καιρό και χρειαστεί, γεια χαρά.

    Ανεπαίσχυντος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραία λοιπόν άντε στο καλό και καλό διάβασμα. Θα σε βοηθήσει πολύ. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τίτλος τιμής για τους Κομμουνιστές και πυξίδα. Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί συλλογικά και λέει ξεκάθαρα πως η καταστροφή ήρθε απο τα ...πολιτικά μέτωπα και τα ενδιάμεσα στάδια.... Για αυτό και απο το 15ο Συνέδριο το 1996 μιλάει για Κοινωνική Συμμαχία με Εξοδο απο την Ε.Ε με Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Σε περιμένουμε με άλλο ψευδώνυμο να συνεχιστεί το Γλέντι. ΚΟΡΑΓΙΟ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Θα συμφωνήσω μαζί σου διακοπές δεν νομίζω να πάω και γω για τους ιδίους λόγους, αλλά και ένα ποιο σημαντικό, για μένα, τα χρήματα.

      Συμφωνώ επίσης στο ότι δεν πρέπει να θεοποιούμε κανένα.
      Η ιστορία έχει δείξει ότι μόνο όταν λειτουργεί συλλογικά το κόμμα, δεν κάνει λάθη.

      Διαγραφή
    3. Πολύ σωστά Γκαγκάριν. Οταν λειτουργεί συλλογικά δεν κάνει λάθη και δεν λειτουργούσε ΄ετσι την δεκαετία του 40 για αυτό και αποκαταστάθηκε κομματικά ο ΑΡΗΣ. Τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ τον Θεοποίησαν σαν προπέτασμα καπνού για κρύψουν τον οπορτουνισμό τους και να τον λερώσουν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. Και είπαμε το ΚΚΕ δεν το εκπροσωπεί κανείς παρά μόνο τα Μ.Μ.Ε που έχει και σίγουρα δεν το εκπροσωπούν τα Ταξικά Ναυάγια με τις Μεταβατικές και σταδιακές παπάτζες που υπηρετούν τον Καπιταλισμό με λύσσα και κατέστρεψαν το Κ.Κ και παραλίγο το ΚΚΕ το 1991.... ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. Τα χρήματα που λείπουν είναι το πρόβλημα Γκαγκάριν για αυτό και κόψαμε τις διακοπές. Εκτός και έχεις χρήμα απο καπιταλιστικό κέρδος οπότε δεν έχεις κανένα πρόβλημα για τίποτε. Οπότε μπορείς να το παίζεις και με αντικαπιταλιστικές παπάτζες ενάντια στα ...μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.... σαν εθνική αστική τάξη.... Τα χειρότερα φίδια του καπιταλισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Το γνωρίζουμε πολύ καλά οι Κομμουνιστές πως όλα αυτά που γράφουμε κάνουνε την μεγαλύτερη ζημιά στον οπορτουνισμό και στην Αντικομουνιστική του δράση και για αυτό ακριβώς το κάνουμε. Και έχουμε και την απόδειξη ζωντανή να μας δικαιώνει. Συνεχίζουμε χωρίς βήμα πίσω. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. Συνέχισε το διάβασμα μη σταματάς θα σε βοηθήσει πολύ απο τη ζημιά που σου έχει κάνει ο Κάουτσκι.... Ασε λίγο το καπιταλιστικό κέρδος απο το φαρμακείο..... Μην έρθεις με άλλο ψευδώνυμο...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  21. Κοίταξε να δεις λεγόμενε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ: Γούστο σου καπέλο σου να με θεωρείς 72χρονο ή φαρμακοποιό ή συνταξιούχο ή μετενσάρκωση του Κάουτσκι ή ό,τι άλλο κατεβάζει η εμμονική σου κούτρα (είπαμε: ο τρελός με την τρελάρα του). Δεν είναι όμως ούτε γούστο σου ούτε καπέλο σου να κάνεις κατάχρηση της ευγενικής φιλοξενίας του Γκαγκάριν για να απειλείς και να προκαλείς και να βρίζεις λόγω… ψευδωνύμων. Γιατί και περισσότερο από καθέναν άλλο σχολιάζεις εδώ και ψευδώνυμο χρησιμοποιείς (δεν σε λένε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ) και τόσο "απαρέγκλιτος" δεν είσαι καθώς φαίνεται από εδώ:

    https://www.rizospastis.gr/page.do?id=10367&publDate=3%2F12%2F2008&pageNo=20

    και από εδώ που το παραδέχεσαι:

    http://fadomduck2.blogspot.com/2020/03/o_20.html?showComment=1584812628712#c4060983917639605830

    και από εδώ που το παραδέχεσαι ξανά:

    http://teddygr.blogspot.com/2020/06/296.html?showComment=1592989604355#c5685579563144986630

    Άντε λοιπόν να ξεφυλλίσεις κάνα βιβλίο μπας και βρεις εκείνες τις έρμες σελίδες που δήθεν γράφουν τις μπαρούφες που αραδιάζεις. Αυτά και δεν πρόκειται ν’ ασχοληθώ άλλη φορά μαζί σου όσο και να σκούζεις.

    Ανεπαίσχυντος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνέχισε το διάβασμα θα σε βοηθήσει πάρα πολύ στον Καμένο εγκέφαλο απο τις παπάτζες του Κάουτσκι. Τιμή μου οι βρισιές των οπορτουνιστικών Σκυλιών. Δείχνει οτι βαδίζουμε σωστά. Οταν σταματήσουν να Σκούζουν θα ψάξουμε τι λάθος κάναμε. Το νου σου στο φαρμακείο με το καπιταλιστικό κέρδος και στην Βουλευτική σύνταξη. Αντε στο καλό άλλαξε ψευδώνυμο και έλα πάλι. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Τα κόλπα ψόφησαν το 1991... Ξυδάκι και περαστικά Φαρμακοποιέ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  22. Γκαγκάριν. Για άλλη μία φορά συγχαρητήρια για τις καταπληκτικές αναρτήσεις που βάζεις στηρίζοντας το ΚΚΕ. Φαίνεται η καλή δουλειά απο την πυξίδα που δείχνει σωστά. Βάζουμε όλοι ένα λιθαράκι στην κοινή μας υπόθεση. Επίσης για άλλη μία φόρα φαίνεται ξεκάθαρα πως η ηγεσία του Κόμματος θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία για την οπορτουνιστική σαπίλα που ξεβρωμίσαμε. Συνεχίζουμε περιμένοντας το 3ο Δοκίμιο 1968 1974. Ευχαριστώ επίσης για τα σχόλια του φαρμακοποιού που βάζεις. Με τιμούν ιδιαίτερα. Την καλημέρα μου σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και το ερώτημα παραμένει καρφί στο μάτι του κάθε οπορτουνιστή. Για το ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ δεν πήρε την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944... και οδήγησε τον λαό στην σφαγή τον Δεκέμβρη του 1944.... με την εγκληματική θεωρία των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων..... Το Γλέντι με τα Σκυλιά του Οπορτουνισμού θα συνεχιστεί χωρίς έλεος..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου