Κυκλοφορεί, 22/9/1968, το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Οδηγητής», όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ.
«Δεν είμ’ εγώ σπορά της
τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής
Εγώ ’μαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής»
Ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ
Με τον τίτλο από το ποίημα «Οδηγητής», του μπαρμπα-Κώστα του Βάρναλη, η εφημερίδα της ΚΝΕ μαζί με αμέτρητα άλλα υλικά έγινε πραγματικά «το φως που καίει» μέσα στα σκοτάδια της χούντας.
Ο «Οδηγητής» κυκλοφορούσε στη διάρκεια της Χούντας μηνιαίος, μέχρι το 1971 σε σχήμα δισέλιδο (μονόφυλλο, μπρος-πίσω) και μετά ως το 1974 τετρασέλιδος ακόμα και 8σέλιδος. Συνολικά εκδόθηκαν 44 τεύχη. Αυτό για τα τότε δεδομένα ήταν άθλος, ο οποίος πέρα από την υπόλοιπη προσφορά του είχε αποφασιστική συμβολή και στην ανάταση του ηθικού των αγωνιστών. Από χέρι σε χέρι και με απίστευτες πατέντες, μέσα σε κούφιες φιάλες γκαζιού και σε θερμός η εφημερίδα της ΚΝΕ μετέφερε στους χώρους της νεολαίας συγκροτημένα, ολοκληρωμένα και με τον πιο «επίσημο» τρόπο το μήνυμα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Στην αρχή η εκτύπωση και η αρχική διανομή στηρίχτηκε αποκλειστικά στο μηχανισμό του Κόμματος. Στην πορεία όμως διαμορφώθηκε και αντίστοιχος νεολαιίστικος μηχανισμός. Τον Απρίλη του ’71 ο τυπογραφικός μηχανισμός δέχτηκε ένα σοβαρό χτύπημα με αποτέλεσμα η έκδοσή του να συνεχιστεί πάλι μηνιαία μετά από σχεδόν ένα χρόνο.
Ο «Οδηγητής» στα δύσκολα αυτά χρόνια δεν περιορίστηκε απλώς στη συμβολική έκδοση για την ανάταση του ηθικού, δεν περιορίστηκε καν στο να είναι μια τακτική προκήρυξη, δεν είχε χαρακτήρα στενά ενημερωτικό. Αποτέλεσε πλήρη, ζωντανή, αξιοζήλευτη νεολαιίστικη εφημερίδα. Είχε πλούσια ειδησεογραφία και ρεπορτάζ, αποκαλύψεις-καταγγελίες για τις χουντικές διώξεις και βασανιστήρια, αλλά και ανταποκρίσεις από την καθημερινότητα και τους χώρους της νεολαίας, από τους αγώνες του κινήματός της. Είναι συγκλονιστικό στις συνθήκες της βαθιάς παρανομίας να βλέπεις στις σελίδες του «Οδηγητή» εγχώριες ανταποκρίσεις, διεθνείς ειδήσεις, ενημέρωση, πρακτική καθοδήγηση για ζητήματα περιφρούρησης και δράσης, θεωρητική αρθρογραφία για ζητήματα ιστορίας, ιδεολογικο-πολιτικής διαπάλης, για ζητήματα αξιών, στάση ζωής ακόμα και για ζητήματα τέχνης και πολιτισμού. Τίποτα από αυτά δε θεωρήθηκε πολυτέλεια και αυτό αποτελεί απάντηση και στην τάση μας καμιά φορά σήμερα να βολευόμαστε στις «αντικειμενικές δυσκολίες».
Αναμφισβήτητα ο «Οδηγητής» αποτέλεσε στο πλάι του Ριζοσπάστη ένα από τα σημαντικότερα αντιδικτατορικά έντυπα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ
Το πρώτο νόμιμο τεύχος κυκλοφόρησε 12σέλιδο στις 18 Σεπτέμβρη του ’74, πριν ακόμα την τυπική νομιμοποίηση του Κόμματος, 6 χρόνια μετά το πρώτο παράνομο. Στο δεύτερο τεύχος του, στις 25 Σεπτέμβρη, ο «Οδηγητής» δημοσιεύει την είδηση της κατάργησης του Αναγκαστικού Νόμου 509 που σήμανε και την τυπική νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Από εκείνη τη στιγμή ως και το ’91 ο «Οδηγητής» κυκλοφορούσε αδιάλειπτα ως εβδομαδιαία εφημερίδα. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου έφτασε να κυκλοφορεί σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα τη βδομάδα - πάνω από 200.000 φύλλα το μήνα. Εξέδωσε, μέχρι το ’91, 781 (νόμιμα) τεύχη και αδιαμφισβήτητα κυριάρχησε στο χώρο των νεολαιίστικων εντύπων. Ως όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου προώθησε την πολιτική του ΚΚΕ και τις θέσεις της ΚΝΕ στη νεολαία, συνέβαλε στην ορμητική ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος και της ίδιας της ΚΝΕ, διαμόρφωσε αγωνιστική συνείδηση και προσωπικότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους. Παράλληλα ο «Οδηγητής» αποτέλεσε σχολειό για πολλές δεκάδες νέους δημοσιογράφους, σκιτσογράφους και γενικότερα ανθρώπους από όλες τις ειδικότητες του Τύπου, στέκοντας αντάξια στο πλάι του «Ριζοσπάστη».
Το 1968 λύθηκε το οργανωτικό ζήτημα με την διάλυση της ΟΚΝΕ το 1943... και των Κ.Ο το 1958... Το προγραμματικό ιδεολογικό ήταν αδύνατο να λυθεί σε εκείνες τις συνθήκες. Ερχόταν απο πολύ μακριά. Απο την επικράτηση του οπορτουνισμού στην Κ.Δ το 1935... και την 6η ολομέλεια και 20ο συνέδριο του 1956 που σταμάτησε τη διόρθωση του προγράμματος του 1953.... Ετσι δώσαμε τον Αντιδικτατορικό αγώνα με την εγκληματική θεωρία ...των πολιτικών μετώπων και σταδίων.... που ξεχωρίζει τον καπιταλισμό απο τον φασισμό. Καλλιεργήθηκαν ..κοινοβουλευτικές αυταπάτες... που στην συνέχεια γιγαντώθηκαν μετά το 1974 που τις πληρώσαμε πανάκριβα μέχρι το 1991... και τα υπολείμματα τους μέχρι το 2012.... Με Στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό εξασφαλίζεται η ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ του κόμματος δεν θα υπήρχαν ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΔΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και όλα τα παρατράγουδα που ακολούθησαν ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή