Ελπίδα η πάλη των Λαών

 «Η σοβιετική κόκκινη σημαία δεν κυματίζει πλέον στους τρούλους του Κρεμλίνου. 

Η υποστολή της σφράγισε με δραματικό και ταυτόχρονα συμβολικό τρόπο το τέλος της 74χρονης πορείας του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους. 

Για μια στιγμή οι δείχτες των ρολογιών έμειναν ακίνητοι, σημαδεύοντας την κρίσιμη στιγμή.

 Οι καρδιές πολλών εκατομμυρίων εργατών σ’ όλο τον κόσμο σταμάτησαν να χτυπούν, αναμετρώντας το μέγεθος των απωλειών».

Ριζοσπάστης, 28 Δεκέμβρη 1991

Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραιτείται από πρόεδρος της ΕΣΣΔ, 25/12/1991,μετά την απόφαση 11 Δημοκρατιών να σχηματίσουν Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ).

Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υποστέλλεται από το Κρεμλίνο.

Πατριδοκτόνος

 

Από την εποχή που η προδοτική κλίκα Γκορμπατσόφ-Γιέλτσιν κάνανε το μεγάλο έγκλημα σε βάρος όχι μόνο της πατρίδας τους και του σοβιετικού λαού αλλά και όλων των λαών του πλανήτη μας έχουν περάσει δέκα χρόνια. Και καθώς βρισκόμαστε κοντά στο έμπα του θλιβερού μήνα Αυγούστου, που διαπράχτηκε το προδοτικό έγκλημα της διάλυσης της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη, θεώρησα αγωνιστικό χρέος και ιδεολογική υποχρέωση να κάνω μια αναφορά κατηγορίας και κατάρας στον απαίσιο προδότη όλων των εποχών, τον Μ. Γκορμπατσόφ, που οι συνέπειες της προδοσίας του βαρύνουν αρνητικά την πορεία ολάκερης της ανθρωπότητας.

Ηταν στα 1987, που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Περεστρόικα», γραμμένο από τον τότε ηγέτη της ΕΣΣΔ και ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ Μ. Γκορμπατσόφ. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο Μ. Γκ. «με καμάρι» προβάλλει το σοσιαλιστικό σύστημα και στη σελ. 68 γράφει: «Από τη Δύση μερικοί εξακολουθούν να μας παροτρύνουν να εγκαταλείψουμε το σοσιαλισμό. Γιατί να εγκαταλείψουν αυτό το σύστημα οι Σοβιετικοί που μεγάλωσαν και κέρδισαν δύναμη μέσα στο σοσιαλισμό; Δε θα παραλείψουμε καμιά προσπάθεια για να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε το σοσιαλισμό». Και στη σελ. 39 τονίζει: «Θα προχωρήσουμε προς ένα καλύτερο σοσιαλισμό, όχι μακριά από το σοσιαλισμό. Το λέμε αυτό χωρίς να προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε τον ίδιο το λαό μας, τον κόσμο».

Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις» όχι μόνον ξεγέλασε το σοβιετικό λαό, αλλά όλο τον κόσμο και πρόδωσε το καθεστώς που τον έθρεψε και τον ανέδειξε. Αυτός ο άνθρωπος (διάβαζε τέρας) δίχως ντροπή και δισταγμό, μαζί με τη μαφία του, διαλύει τη Σοβιετική Ενωση, κατεβάζει από το Κρεμλίνο το τιμημένο σφυροδρέπανο, αυτό το σύμβολο της ελευθερίας, υπονομεύει και καταστρέφει τη λαϊκή οικονομία και παραδίνει τη Ρωσία και τις άλλες Σοβιετικές Δημοκρατίες στα χέρια του μαφιόζικου καπιταλισμού.

Η Μεγάλη Σοβιετική Ενωση είχε μεταβληθεί σε θλιβερά ερείπια. Τα εργοστάσια ξηλώνονται και πουλιούνται, οι εργάτες περιφέρονται άνεργοι και πεινασμένοι, οι συνταξιούχοι ξεχύνονται στη ζητιανιά, οι αξιωματικοί του ηρωικού Κόκκινου Στρατού πουλάνε τα παράσημά τους, οι γυναίκες σπρώχνονται στην πορνεία από το νέο καθεστώς της κλίκας Γκορμπατσόφ- Γιέλτσιν, οι αυτοκτονίες πληθαίνουν κι η νεολαία, ανερμάτιστη, ρίχνεται στα ναρκωτικά, στον αλκοολισμό, στην κλοπή.

Η διαφθορά και το έγκλημα παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις. Κι η περήφανη αυτή χώρα, που οι φίλοι την αγαπούσαν, οι αντίπαλοι τη θαύμαζαν και τη σέβονταν και οι καπιταλίστες την αντιμετώπιζαν με δέος, είχε μεταβληθεί σε μια τραγική «τριτοκοσμική» χώρα. Το γεγονός αυτό ξάφνιασε όλη την ανθρωπότητα και εύλογα ξεπήδησαν ερωτήματα: Πώς έγινε αυτό; Ποιες σκοτεινές δυνάμεις μπόρεσαν να προκαλέσουν αυτή την από πάνω αντεπανάσταση, δίχως τη θέληση του λαού; Η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Ευρώπης έφερε ένα μούδιασμα στους απλούς ανθρώπους, στους κομμουνιστές και τράνεψε τη χαιρεκακία στους καπιταλίστες, στους αντικομμουνιστές.

Από κείνη την ιστορική στιγμή που έγινε αυτό το ειδεχθές έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας, οι επιστήμονες κι οι ιστορικοί καλής θέλησης, οι απλοί άνθρωποι του μόχθου, που στήριζαν τα οράματά τους σ' αυτά τα καθεστώτα, βάλθηκαν να βρούνε μιαν απάντηση, ν' ανακαλύψουν τα αίτια.

Κι η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Στις 16 του Ιούλη 2000 η «Πράβντα» δημοσιεύει: «Σε ένα σεμινάριο που έγινε στο Αμερικανικό Κολέγιο στην Τουρκία ο Μ. Γκορμπατσόφ, σε παρέμβασή του, με κυνική θρασύτητα, δήλωνε ξεδιάντροπα: "Σε όλη μου τη ζωή έναν στόχο είχα, να εξολοθρέψω τον κομμουνισμό» («Ριζοσπάστης», 18/10/2000).

Υστερα από την κατάπτυστη αυτή ομολογία του Μ. Γκ. φαίνεται καθαρά πως αυτό που έγινε δεν ήταν ένα «τυχαίο γεγονός» στο ιστορικό γίγνεσθαι. Αλλά μια συνειδητή, μελετημένη και σχεδιασμένη ενέργεια που πραγματώθηκε από τις διεθνείς αντιδραστικές δυνάμεις με επικεφαλής κυρίως τη CIA των ΗΠΑ, αφού εκμεταλλεύτηκαν ορισμένες αδυναμίες στην ΕΣΣΔ και βρήκαν τα κατάλληλα προδοτικά στοιχεία, όπως τους Μ. Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν κ.ά., να κάνουν την από τα πάνω αντεπανάσταση. Βέβαια, τα αίτια και τις αντικειμενικές συνθήκες που άνοιξαν το δρόμο γι' αυτή την αντεπανάσταση θα τα μελετήσουν και θα τα ερευνήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Εμείς, με τα στοιχεία που έχουμε, το μόνο προς στιγμήν που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναρωτηθούμε: Αραγε οι Γκορμπατσόφ- Γιέλτσιν και όλη η συμμορία της αντεπανάστασης έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο της παράνοιας και ηθικής κατάπτωσης ώστε να πιστεύουν πως ξεγέλασαν το σοβιετικό λαό και κατάφεραν να τον κάνουν να σβήσει από τη μνήμη του πως ό,τι πέτυχαν το πέτυχαν χάρη στο σοσιαλιστικό σύστημα; Κι ακόμα να θεωρούν πως είναι δυνατόν η Ιστορία να μη σεβαστεί τη συμβολή του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού στη συντριβή των σιδερόφραχτων ορδών του Χίτλερ και στην τελική νίκη των συμμάχων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και να μην αναγράψει με χρυσά γράμματα στις σελίδες της πως η συντριβή του χιτλεροφασισμού οφείλεται στον ηρωικό σοβιετικό λαό, τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη είχε λυγίσει μπροστά στις χιτλερικές ορδές;

Πρέπει να ξέρουν οι θλιβεροί αυτοί κομπάρσοι των ιμπεριαλιστών, πως οι λαοί σήμερα αγωνίζονται ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και πως με τη συμπαράσταση της διεθνούς εργατικής τάξης θα ανακτήσουν εκείνο που τους κλέψανε με δόλο και απάτη. Κι ας μάθει ο κ. Γκορμπατσόφ κι οι όμοιοί του πως δεν μπορούν με πραξικοπήματα, με αντεπαναστάσεις και απάτες να φρενάρουν την ανοδική πορεία της Ιστορίας.

 

Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και Σία

 

Κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου, που έγινε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο, στην Τουρκία, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, πρώην Πρόεδρος της Σοβιετικής Ενωσης, έκανε μια σημαντική και άκρως αποκαλυπτική παρέμβαση, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πράβντα Ποσί», στις 16 Ιουλίου του 2000. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσίασε την παρέμβαση αυτή στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, την Κυριακή, 8 του Οκτώβρη 2000, και θα έλεγα ότι άξιζε τον κόπο να τη διαβάσουν όλοι οι Ελληνες, και ιδιαίτερα οι αναγνώστες της εφημερίδας μας, που, ίσως, δεν την έχουν προσέξει.

Ο «μεγάλος ανανεωτής του Σοσιαλισμού», δίνει ο ίδιος «από πρώτο χέρι» τα στοιχεία, που «βοηθούν» ακόμα και τον πιο δύσπιστο παρατηρητή, να βγάλει τα συμπεράσματά του, για τις αιτίες που οδήγησαν στην ανατροπή των καθεστώτων, στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες.

Αδυνατεί, πραγματικά, ο ανθρώπινος νους, να συλλάβει το μέγεθος της ποταπότητας και το βάθος της σήψης στην καρδιά και στο μυαλό αυτού του «σημαδεμένου» Ιούδα, ο οποίος, από αρχηγός, κάποτε, του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους, κατάντησε σήμερα μια «περιφερόμενη πόρνη», ένας θλιβερός γελωτοποιός στις αυλές των ισχυρών της Δύσης, (προσωποποίηση της χλεύης και της ανυποληψίας), να διασκεδάζει τα αφεντικά του κάνοντας κωλοτούμπες, σαν τη μαϊμού, και διαφημίζοντας πίτσες αμερικανικές και γερμανικά προφυλακτικά «άριστης ποιότητας». Αυτός ο ειδεχθέστερος εγκληματίας όλων των εποχών, για τον οποίο η μικρότερη ποινή θα ήταν ο θάνατος διά λιθοβολισμού, (σαν τις αρχαίες μοιχαλίδες), έρχεται, με απίστευτη θρασύτητα, και δηλώνει μπροστά στις κάμερες: «Ο στόχος ολόκληρης της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού. Ακριβώς, για να πετύχω αυτόν το σκοπό, χρησιμοποίησα τη θέση μου στο κόμμα και στη χώρα. Κατάφερα να βρω συναγωνιστές, (συνεργούς στο έγκλημα ήθελε, προφανώς, να πει), για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέλαβαν, ο Α.Ν. Γιάκοβλεφ και ο Ε.Α. Σεβαρντνάτζε, των οποίων η συνεισφορά στην κοινή υπόθεση είναι ανεκτίμητη.

Με την αποκαλυπτική αυτή «εξομολόγησή» του, ο εμπνευστής της «Περεστρόικα» δίνει ο ίδιος την εξήγηση, για τους λόγους που οδήγησαν στην «κατάρρευση» των σοσιαλιστικών καθεστώτων, στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες. Πώς, αλήθεια, να μην ξεραθεί και να μην πέσει αυτό το ελπιδοφόρο δέντρο, που προοριζόταν να καρπίσει για όλα τα τέκνα της Γης, όταν τα μολυσμένα σκουλήκια που «φιλοξενούσε» μέσα του, δηλητηρίασαν το χώμα που το στήριξε και έφαγαν μέχρι το μεδούλι τις ρίζες του;... Πώς να μην καταρρεύσει αυτό το λαμπρό οικοδόμημα, που έχτισαν με τόσους κόπους και με τόσες θυσίες οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης, όταν τα ίδια τα «παιδιά» της, (τα φίδια που ζέσταινε στον κόρφο της ), το υπονόμευσαν με τον δυναμίτη στα θεμέλιά του, και τον πυροδότησαν με τα χέρια τους, στην κατάλληλη στιγμή;

Ομως, όπως το είπε ο ποιητής, «δεν αποπαίδισεν η Πλάση». Οι προδομένοι λαοί θα βρουν πάλι το κουράγιο και τη δύναμη να ξαναχτίσουν το λαμπρό οικοδόμημα. Η Ιστορία, αδέκαστη και καταλυτική, με τα βαριά και αδυσώπητα πέλματά της, θα τσαλαπατήσει στο διάβα της τα σκουλήκια, που προσπάθησαν να εμποδίσουν την πορεία της. Τα ονόματα, Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Γιάκοβλεφ, Σεβαρντνάντζε, θα μείνουν στους αιώνες ως συνώνυμα του Εφιάλτη και του Ηρόστρατου. Και η μνήμη τους, «που της ζωής του νόημα θα λερώνει», θα μείνει, εσαεί, ορόσημο προδοσίας ανήκουστης, στο δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της ανθρωπότητας προς το Σοσιαλισμό.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ

 

Ψηλά το κεφάλι σύντροφοι συνεχίζουμε!!!