Ο Τοτός και ο εθισμός...

Μπορεί μια  συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την παραπέρα διαμόρφωση του κατάλληλου θεσμικού πλαισίου προκειμένου να προωθηθεί η παραγωγή, επεξεργασία και εμπορία της κάνναβης στην Ελλάδα να καταλήξει στον αντι-σοβιετισμό και στην προπαγάνδα περί ανωτερότητας του καπιταλισμού (!); Για ορισμένους μπορεί, θυμίζοντας λίγο - πολύ τον Τοτό στο γνωστό ανέκδοτο που έχει διαβάσει μόνο το μάθημα για τα μυρμήγκια και ό,τι να τον ρωτήσει η δασκάλα αυτός μιλάει για τα μυρμήγκια... Έτσι και ο Δημήτρης Δανίκας σε διαδικτυακό του άρθρο. Μέσα από ακροβασίες, ανακρίβειες, παραλείψεις και δικές του ερμηνείες γύρω από την τοποθέτηση του ΚΚΕ, καταλήγει με αφορμή την εν λόγω συζήτηση να καταγγέλλει τους κομμουνιστές ότι είναι «εθισμένοι στις φούντες του υπαρκτού σοσιαλισμού»...

Και η αλήθεια είναι ότι και λίγα λέμε όταν μιλάμε για ακροβασίες...

Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για παράδειγμα το γεγονός ότι λίγο - πολύ ο αρθρογράφος χρεώνει στο ΚΚΕ μια θέση που δεν έχει. Η διαφωνία του Κόμματος στην παραγωγή και εμπορία της κάνναβης δεν είναι ότι την παραγωγή αυτή θα την κάνουν τα ιδιωτικά μονοπώλια και όχι το κράτος!!! Το ΚΚΕ διαφωνεί κάθετα με τη λογική του νομοσχεδίου που είναι αντιεπιστημονική (αφού η φυτική κάνναβη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθεαυτή ως φαρμακευτική θεραπευτική ουσία) και ανοίγει το δρόμο της αποποινικοποίησης της χρήσης κάνναβης, ενώ έχει συγκεκριμένη τοποθέτηση για την όποια δυνατότητα αξιοποίησης δραστικών ουσιών που υπάρχουν στην κάνναβη και μπορούν να απομονωθούν ή να συντεθούν τεχνικά και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για φαρμακευτικούς ή ιατρικούς σκοπούς. Βεβαίως, η θέση του ΚΚΕ είναι ότι τα φάρμακα δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμπόρευμα και όποιος δεν βλέπει σήμερα σε συνθήκες πανδημίας και εκατομμυρίων νεκρών τι σημαίνει για τα εμβόλια και τα φάρμακα να παράγονται και να διατίθενται ως  εμπορεύματα  με κριτήριο το κέρδος μάλλον είναι «τυφλός».

Αλλά και πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η προσπάθεια να ταυτιστεί το σοσιαλιστικό κράτος με το κράτος στο έδαφος του καπιταλισμού με στόχο να αποθεώσει τον καπιταλισμό!!! Αν και αυτό το τέχνασμα έχει αξιοποιηθεί κατά καιρούς και ουσιαστικά φορτώνει χαρακτηριστικά της λειτουργίας του αστικού κράτους στο σοσιαλιστικό -κράτος το ένα, κράτος και το άλλο σου λέει!!  Αλλά και τα φαινόμενα που αναφέρει και αφορούν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση σχετίζονται κυρίως με μια περίοδο που στο σοσιαλισμό άρχισαν να κυριαρχούν τα οικονομικά κριτήρια της αγοράς, άρχισε να χάνεται ο προσανατολισμός στην ισχυροποίηση των νέων κοινωνικών σχέσεων.

Όμως, αλήθεια, δεν μας λέει ο αρθρογράφος πώς μπόρεσε μια τέτοια κοινωνία να εξασφαλίσει την κάλυψη μιας σειράς πλατιών κοινωνικών αναγκών δημόσια, δωρεάν, καθολικά, όπως της Υγείας, της Παιδείας, της Ασφάλισης, της πρόσβασης στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, της σταθερής εργασίας, της εξασφάλισης του εργάσιμου χρόνου; Και γιατί στη δικιά του κοινωνία που υπερασπίζεται, παρά τα άλματα στην παραγωγικότητά της, όλο και μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στις δυνατότητες και τις λαϊκές ανάγκες; Με χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα που βλέπουμε σε συνθήκες πανδημίας, οικονομικών κρίσεων, με αμέτρητα θύματα εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων που είτε πεθαίνουν απροστάτευτοι ακόμα και στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες όπως οι ΗΠΑ ή τις ταχεία αναπτυσσόμενες όπως η Ινδία, είτε βιώνουν τη διαρκή υποβάθμιση δικαιωμάτων και αναγκών τους και σε συνθήκες κρίσης και σε συνθήκες ανάπτυξης με εκτίναξη της ανεργίας, με διεύρυνση της φτώχειας, της ανασφάλειας, με νέα αντεργατικά μέτρα που απαιτούν περισσότερη απλήρωτη δουλειά. Και αυτός είναι ο «υπαρκτός καπιταλισμός» που ο αρθρογράφος δεν βλέπει...

Όμως  εδώ μιλάμε για άλλου είδους «εθισμό»: Εθισμό στην αδικία, στην εκμετάλλευση, στην κοινωνική ανισότητα που για πολλούς θεωρείται λίγο - πολύ ως φυσικό φαινόμενο, ως προϋποθέσεις για την παραγωγή του πλούτου... Είναι ο εθισμός να βλέπεις τα πράγματα με τα γυαλιά των λίγων της κοινωνικής μειοψηφίας που παρασιτεί σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας... που μετρά την κοινωνική πρόοδο με κέρδη και ζημιές στις δικές τους τσέπες! Και αυτός ο εθισμός είναι εθισμός στο ψέμα και τη διαστρέβλωση...