To «τρολ» του «πόθεν έσχες»

Το συνηθίσαμε πλέον κάθε χρόνο. Τη γνωστή ιστορία της δημοσιοποίησης του «πόθεν έσχες» των πολιτικών, τις συζητήσεις για τον πλουτισμό τους και τις αντεγκλήσεις μεταξύ των κομμάτων. Το συνηθίσαμε να κατέχουν τέτοιες περιουσίες, να παίρνουν δάνεια που δεν πληρώνουν ποτέ, να έχουν τόσα ακίνητα και να αποκτούν χρόνο με το χρόνο και άλλα, να κάνουν εύκολα διακοπές, να σπουδάζουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα σχολεία και οι ίδιοι να μιλούν για τις λαϊκές ανάγκες, για τα προβλήματα του λαού και να αποφασίζουν μετά από περίσκεψη, γνώση και συμπάθεια να δώσουν και μια αύξηση 2% στην πλέμπα.

Αλλοίμονο δεν είναι μονοφαγάδες. Εξάλλου από εκεί ξεκίνησαν και αυτοί. Δούλεψαν σκληρά, σηκώθηκαν χαράματα και με τη δημόσια συγκοινωνία στοιβαγμένοι κάθε μέρα αγωνίζονταν για τον επιούσιο!!! Πολλά είναι τα παραδείγματα σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων, όπως ο πρωθυπουργός της χώρας με την τεράστια περιουσία, ένας υπουργός που με σκληρή δουλειά απέκτησε 120 ακίνητα, ένας άλλος που επίσης κόπιασε για να έχει καταθέσεις ενός εκατομμυρίου, ακόμα και κάποιος που αυτοθαυμάζεται ως αριστερός και κάθε χρόνο αυξάνει την περιουσία του. Τα παραδείγματα πολλά και χρειαζόμαστε σελίδες να τα απαριθμήσουμε. Είναι και οι άλλοι, οι σκαφάτοι και αυτοί που ξεκουράζονται σε ξαπλώστρες των 150 ευρώ!!

Και όλες αυτές οι περιουσίες, κάρφος σε ένα λαό που δοκιμάζεται, σε μια κοινωνία που φτωχοποιήθηκε στη δεκαετία της εθνικής τραγωδίας των μνημονίων, μια κοινωνία η οποία βλέπει τους μη προνομιούχους και τους αποκλεισμένους να πολλαπλασιάζονται. Είναι προφανές ότι σε μια τέτοια συνθήκη, δεν μπορεί να περιμένει κανείς από τους πολιτικούς να καταλαβαίνουν την κοινωνία και τα προβλήματά της.

Ένας άλλος διαφορετικός κόσμος!!! Άνθρωποι που κατέχουν ακόμα και 120 ακίνητα χρωστούν εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες!!! Θα μπορούσαν να πουλήσουν κάποιο ακίνητο και να ξεχρεώσουν. Γιατί να το κάνουν όμως; Θαλασσοδάνεια είναι και δεν μοιάζουν με αυτά των απλών ανθρώπων που τους παίρνουν το σπίτι. Είπαμε άλλος κόσμος.

Ενίοτε επικαλούνται και την περιβόητη εθνική ενότητα… οι φαρισαϊκές παραινέσεις του «όλοι μαζί»…. Οι πλούσιοι κληρονόμοι της Βουλής και τα συμφέροντα που υπηρετούν παρέα με τον άστεγο!!!.. Και μαζί, χέρι-χέρι, «νεοάστεγοι», αυτοκτονίες, φτώχεια, κουτσούρεμα και των ελάχιστων συντάξεων, πλειστηριασμοί, σπίτια που τυλίγονται στις φλόγες, περιφρόνηση. Μαζί δυο διαφορετικοί κόσμοι. «Όλοι μαζί». Λαός και Κολωνάκι. Έτσι και αλλιώς για τις πολιτικές ελίτ και τους πάτρωνές τους από την επιχειρηματική τάξη, οι «ψηφοφόροι», δηλαδή το «εκλογικό σώμα», δεν είναι τίποτε άλλο από μια αδιαφοροποίητη μάζα ηλιθίων, η οποία πλάθεται κατά το δοκούν.

Και όπως είναι λογικό απεχθάνονται τις κινητοποιήσεις του λαού, δυσφημούν κάθε έντιμη και καθαρή φωνή, προπαγανδίζουν την ανιστόρητη θεωρία των άκρων, θέτουν διαρκώς αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού, μιλούν για την ουτοπία του σοσιαλισμού και οδηγούν νομοτελειακά στο δόγμα «δεν βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι», ιδεολογικό υπόστρωμα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού. Τη δουλειά τους κάνουν. Καιρός να την κάνουν και οι άλλοι.

*Ο Σπύρος Τζόκας είναι πανεπιστημιακός και συγγραφέας