Προκαλούν οι θύτες

Το νέο ναυάγιο που έγινε προχτές στο Αιγαίο, με νεκρούς τρία κοριτσάκια και μια 40χρονη γυναίκα, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των εγκλημάτων της ΕΕ και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, με χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο στη Μεσόγειο, που πέρυσι έφτασαν τους 1.400 και φέτος προσεγγίζουν ήδη τους 1.000, με τα πιο συντηρητικά στοιχεία.

Οι δηλώσεις συμπάθειας από την κυβέρνηση και Ευρωπαίους αξιωματούχους για τους θαλασσοπνιγμένους είναι πέρα για πέρα υποκριτικές. Οπως προκλητική είναι η προσπάθεια να αποδώσουν τα εγκλήματα αποκλειστικά στους διακινητές και στις τουρκικές αρχές, που δεν παίρνουν μέτρα για την καταστολή τους.

Επιχειρούν και με αυτόν τον τρόπο να βγάλουν λάδι τις ευθύνες της ΕΕ, της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, που μαζί με την Τουρκία συμπράττουν στην πολιτική του εγκλωβισμού και της καταστολής, που κάνει πρόσφυγες και μετανάστες εύκολη λεία για τους διακινητές και τους εμπλέκει σε επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια.

Το θανατηφόρο ναυάγιο κάνει θρύψαλα τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ότι με την πολιτική της μείωσε τις προσφυγικές ροές. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η όποια μείωση είναι αποτέλεσμα της άγριας καταστολής στα σύνορα και των βίαιων επαναπροωθήσεων που επιτάσσει η πολιτική τους, όπως περιγράφεται και στην κατάπτυστη Κοινή Δήλωση ΕΕ - Τουρκίας του 2016.

Βρώμικος είναι και ο ρόλος της Frontex, καθώς πληθαίνουν οι καταγγελίες για συμμετοχή της σε επιχειρήσεις καταστολής, ενώ αξιοποιείται και ως μοχλός για παραπέρα «γκριζάρισμα» του Αιγαίου.

Δεν μπορούν επομένως οι θύτες να εμφανίζονται ως «σωτήρες» των προσφύγων και μεταναστών, που θα αντιμετωπίσουν τις ανθρωποθυσίες στη Μεσόγειο. Οταν ξηλώνουν ακόμα και την ελάχιστη προστασία που προσφέρουν παλιότερες διεθνείς Συνθήκες, όπως αυτή της Γενεύης. Οταν εντείνουν την καταστολή στα σύνορα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, σε συνεργασία με άλλους οργανισμούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Οταν αυστηροποιούν περαιτέρω τους όρους για την παροχή ασύλου, όπως κάνει και το τελευταίο νομοσχέδιο που ψήφισε η κυβέρνηση, υλοποιώντας προκαταβολικά όσα σχεδιάζονται με το νέο αντιδραστικό Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Ασυλο.

Οταν χτίζουν φυλακές - στρατόπεδα συγκέντρωσης της ΕΕ στα νησιά και στον Εβρο για να εγκλωβίσουν ανθρώπους που ψάχνουν μια διέξοδο διαφυγής από τις ρημαγμένες εστίες τους, από τη φτώχεια και τον πόλεμο που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος ανθεί το εμπόριο ψυχών από τους διακινητές, που δεν λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή και αποδεδειγμένα έχουν πρόσβαση σε «κρίκους» του κρατικού μηχανισμού και των δυνάμεων καταστολής. Αυτά τα κυκλώματα δεν θα είχαν θέση και ρόλο αν διασφαλιζόταν η πραγματική προστασία των δικαιωμάτων των προσφύγων στο άσυλο, όπως διεκδικούν στη χώρα μας σωματεία και φορείς του κινήματος.

Αν υπήρχε η δυνατότητα μεταφοράς των προσφύγων, με ευθύνη της ΕΕ και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους, με παράλληλη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων τους για αξιοπρεπή στέγαση, εργασία, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια, χωρίς επαναπροωθήσεις, απελάσεις και εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αν επιταχύνονταν και διευκολύνονταν οι διαδικασίες παροχής ασύλου, αντί το κράτος να κρατάει ομήρους και εγκλωβισμένους χιλιάδες κατατρεγμένους.

Ο αγώνας σωματείων και φορέων ενάντια στην πολιτική του εγκλωβισμού και στις φυλακές της ΕΕ, η πάλη για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης των ξεριζωμένων, όσο διάστημα παραμείνουν στη χώρα μας, και η απαίτηση να αρθούν τα εμπόδια που τους κλείνουν τον δρόμο προς τον τελικό τους προορισμό, είναι η καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια της ΕΕ και των κυβερνήσεων να «ξεπλυθούν» από τα εγκλήματα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών.

Δείχνει ταυτόχρονα τον δρόμο για να δυναμώσουν η αλληλεγγύη στα θύματα και η κοινή πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, προσφυγιά.