Πέμπτη μέρα απεργίας για τους εργαζόμενους της Cosco. Πέντε μέρες τώρα οι γερανοί έχουν ακινητοποιηθεί. Καμία μηχανή δεν έχει ανάψει. Τα στοιβαγμένα κοντέινερ είναι ακούνητα σχεδόν 100 ώρες, ούτε ένα δεν έχει μετακινηθεί.
Ο αγώνας συνεχίζεται, με μία φωνή: Όχι άλλο αίμα εργατών για κέρδη των αφεντικών! Εδώ και τώρα μέτρα υγείας και ασφάλειας! Να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των απεργών:
- Οι ομάδες σε κάθε πόστο να αποτελούνται από 6 εργαζόμενους και όχι από 4.
- Να σταματήσουν οι "κόντρα" βάρδιες που εξουθενώνουν τους εργάτες.
- Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης.
- Να συσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας με τη συμμετοχή εργαζομένων και μελών του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ.
- Να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους.
Για τέταρτη μέρα στο πόδι, καταπίνοντας την κούραση, με όπλο το δίκιο: Στην περιφρούρηση της απεργίας, στις πύλες του λιμανιού, στη μοτοπορεία, στα γραφεία της εταιρείας… Απέναντι σε θεούς και δαίμονες… Κόντρα στη λυσσασμένη προσπάθεια της εργοδοσίας να στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό, στην κυνική της στάση μπροστά στον θάνατο και την αδίστακτη άρνησή της να ικανοποιήσει τα αιτήματα των εργατών για μέτρα ασφάλειας… Απέναντι στην προκλητική σιωπή της κυβέρνησης και στην εξαφάνιση της είδησης από όλα τα ΜΜΕ του συστήματος.
Αλλά οι εργάτες δεν είναι μόνοι τους. Ο λαός έχει στο πλάι του τον λαό. Από το σημείο που αφήσανε λίγα λουλούδια στη μνήμη του Δημήτρη τώρα περνάνε χιλιάδες εργαζόμενοι. Από κάθε άκρη του λιμανιού καταφθάνουν για να ενώσουν τις φωνές τους με τους εργάτες τις COSCO. Εργαζόμενοι, γυναίκες, νεολαία, όλοι γίνονται ένα. Ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Ο αγώνας των εργατών της COSCO γίνεται υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Φτάνει, ως εδώ! Δε θα χύνουμε το αίμα μας για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Δε θα τσακιζόμαστε στη δουλειά για να κερδίσουν περισσότερα. Δε θα παίζουμε τη ζωή μας κορώνα γράμματα στο μεροκάματο.
Έτσι δείχνει την αλληλεγγύη της η εργατική τάξη. Ενώνοντας τη φωνή της, παλεύοντας μαζί, δείχνοντας τη δύναμή της με την ενότητα και την αταλάντευτη στάση της απέναντι στα εγκλήματα του κεφαλαίου. Τα μηνύματα φτάνουν από παντού. Στην Τουρκία σήκωσαν τα πανό, στην Ιταλία ύψωσαν τις σημαίες.
Όλοι στο πλάι των εργατών της COSCO, από παντού ακούγεται η λέξη “αλληλεγγύη”, σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Αυτός ο αγώνας είναι κάτι παραπάνω από ένας αγώνας για το μεροκάματο. Είναι μία μάχη για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια. Οι γροθιές σφίγγουν από το δίκιο, οι εργάτες έχουν τη δύναμη να μη θυσιαστεί άλλο αίμα εργατών για τα κέρδη των αφεντικών, να βγει νικηφόρος αυτός ο αγώνας, όχι μόνο για τη μνήμη του Δημήτρη, αλλά για να μη θρηνήσει άλλο νεκρό η εργατική τάξη στη μάχη για το μεροκάματο.
Ενωμένοι, συσπειρωμένοι γύρω από το σωματείο τους, με τα δίκαια αιτήματά τους και με την αμέριστη συμπαράσταση ολόκληρης της εργατικής τάξης, έτσι νικάνε οι εργάτες.
Κάντε τώρα σύγκριση, με τον αγώνα των διανομέων της e-Food προ μηνός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εκείνοι εργαζόμενοι ήταν, κι ο δικός τους αγώνας επίσης δίκαιος ήταν.
Ομως γιατί τα ΜΜΕ είχαν ξεσπαθώσει τότε "για τους ντελιβεράδες" ενώ σήμερα για τους λιμενεργάτες ομερτά;
Για ν' ακούσω...