ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2021

Η μάχη στο Κεφαλάρι

Το ξενοδοχείο Σέσιλ χρησιμοποιείτο ως γραφεία Επιτελείου, της RAF

17-19/12/1944: Η μάχη στο Κεφαλάρι και η κατάληψη του αρχηγείου της RAF

Η «μάχη του Κεφαλαρίου» ξεκίνησε στις 17-12-1944 και έληξε στις 19-12-1944 με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ να καταλαμβάνουν το Αρχηγείο της βρετανικής αεροπορίας, που στεγαζόταν στο ξενοδοχείο «Σέσιλ» στην Κηφισιά, αιχμαλωτίζοντας πάνω από 500 Βρετανούς.

Στις 19 Δεκέμβρη 1944, ο ΕΛΑΣ πετυχαίνει μια μεγάλη νίκη καταλαμβάνοντας το αρχηγείο της RAF, δηλαδή της Βρετανικής Αεροπορίας στην Κηφισιά. Οι Βρετανοί αεροπόροι στρατωνίζονται στα ξενοδοχεία Σεσίλ, Πεντελικόν και Απέργη, με βασικό το πρώτο από αυτά, όπου είχε εγκατασταθεί το αρχηγείο και το διοικητικό προσωπικό της βρετανικής αεροπορίας, συνολικής δύναμης 718 αντρών και με ισχυρή υπερασπιστική δύναμη πολυβόλων.

Σε αυτό το αρχηγείο της RAF υπάγονταν όλες οι βρετανικές και οι Ελληνικές μονάδες: Τρεις μοίρες της RAF, που στάθμευαν στα αεροδρόμια του Τατοΐου και του σημερινού Ελληνικού και μία μοίρα διώξεως της RAF που στάθμευε στη Θεσσαλονίκη. Το ξενοδοχείο Σέσιλ χρησιμοποιείτο ως γραφεία Επιτελείου, το Πεντελικόν σαν λέσχη και καταλύματα των αξιωματικών και το Παλλάς για καταλύματα των οπλιτών. Υπήρχε επίσης εκεί ένας λόχος της RAF που διέθετε και δύο ελαφρά ΑΑ πυροβόλα των 40 χιλ., για την ασφάλεια του Στρατηγείου.

Επί του θέματος αναφέρει ο Νικήτας: «Όσο και αν φαίνεται παράξενο και αδιανόητο στον κάθε άνθρωπο που διαθέτει στοιχειώδη αντίληψη, την ώρα που ο ΕΛΑΣ και το μεγαλύτερο μέρος του λαού της πρωτεύουσας μάχεται τον «υπέρ πάντων αγώνα», εκεί, πίσω από τη ράχη του, στην Κηφισιά, λειτουργεί ανενόχλητα μία σφηκοφωλιά: Το αρχηγείο της RAF στην Ελλάδα, με πάνω από 700 άντρες, που ένα μέρος από αυτούς, κάθε ημέρα, δύο βδομάδες τώρα, πάνω σε πολεμικά αεροπλάνα, με τα μυδράλια τους σπέρνουν το θάνατο στους μαχητές της λευτεριάς, ελέγχουν τις κινήσεις τους, εξαρθρώνουν τον ανεφοδιασμό τους και καίνε τις βάσεις τους».

Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει μια προς μια τις θέσεις των Βρετανών ενώ παράλληλα αποκρούει και τις βρετανικές φάλαγγες που έρχονται σε βοήθειά τους από το κέντρο της Αθήνας. Οι Βρετανοί χτυπάνε τους ΕΛΑΣίτες και με αεροπλάνα. Ύστερα από 48ωρη σκληρή πάλη ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει το ξενοδοχείο. Αιχμάλωτοι Βρετανοί 50 αξιωματικοί (ένας στρατηγός), περίπου 500 στρατιώτες και μεγάλος αριθμός πολεμοφοδίων. Ανάμεσα σε αυτά ήταν αυτοκίνητα, ιματισμός και τρόφιμα. Από νάρκες καταστράφηκαν 2 αγγλικά τανκς. Ο ΕΛΑΣ είχε 10 νεκρούς και τραυματίες. (Ιστορία της Ε.Α. 1940-1945) Πρόκειται για το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκαν οι Βρετανοί στην Αθήνα.

Σημειώνεται ότι το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ είχε, κατά την αρχική συγκρότησή του, 2 ταξιαρχίες με 2 συντάγματα η καθεμία (κάθε σύνταγμα είχε βασικά 3 τάγματα. Όμως στην πράξη πήρε 4 και 5) και 2 ανεξάρτητα συντάγματα: Το 5ο των βόρειων προαστίων (Μαρούσι, Χαλάνδρι, Κηφισιά, Αγία Παρασκευή, Μελίσσια, Νέα Ερυθραία μέχρι Διόνυσο) και το 6ο Σύνταγμα του Πειραιά. Η περιφρουρημένη μυστική έδρα του 5ου εφεδρικού Συντάγματος του ΕΛΑΣ Βορείων Προαστίων ήταν στην οδό Κύπρου 44, στα Αλώνια Κηφισιάς.

Παρακολουθούμε τα γεγονότα μέσα από τα ντοκουμέντα της περιόδου:

Στις 16.12.1944, η ΙΙ Μεραρχία διατάσσεται να εξουδετερώσει το ταχύτερο τους «1000 Άγγλους αξιωματικούς και στρατιώτες της Αεροπορίας που βρίσκονται στα μεγάλα ξενοδοχεία της Κηφισιάς».
Την ίδια μέρα ο Σκόμπυ σε ανακοινωθέν του ισχυρίζεται ότι ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του Πειραιά, ότι αφοπλίστηκε ο ΕΛΑΣ Σύρου και καταλήφθηκαν οι Κυκλάδες.

17-12-1944: Συνεχίζονται οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ μέσα στην Αθήνα όπου κατέλαβε το Δημαρχείο ύστερα από μάχη. Ισχυρή δράση της αγγλικής αεροπορίας, που βάλλει με ρουκέτες, προκαλεί καταστροφές και καίει κτήρια. Ο Τσακαλώτος αναφέρει για τις 16 και 17 Δεκεμβρίου: «οι κομμουνισταί δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια». Ο στρατηγός Πλαστήρας λέει ότι «Μία ολιγάριθμος, κακοποιός σπείρα εξ αναρχικών στοιχείων παρασκεύασεν από μακρού χρόνου και εξαπέλυσε κατά του Έθνους άγριον εμφύλιον πόλεμον αφού παρέσυρε αριθμό πατριωτών Ελλήνων είτε δια δόλου είτε δια της βίας» (Ιστορία της Ε.Α. 1940-1945).

Τις απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας συνεδριάζει η ηγεσία της 9ης Αχτίδας και του 5ου εφεδρικού Συντάγματος, για την επικείμενη σε λίγες ώρες μάχη που σχεδιαζόταν. Ο γραμματέας της 9ης Αχτίδας, Μίμης Νομικός, που ήταν γιατρός, έδινε οδηγίες για μάχες στις οποίες μερικοί ίσως έπαιρναν μέρος πρώτη φορά στη ζωή τους. Η ζωντάνια της φωνής του, η πειθώ και η αισιοδοξία της νίκης ήταν χαρακτηριστικά. Τελειώνοντας είπε: «Τώρα όλοι μαζί επειγόντως στο εγκαταλειμμένο Δημαρχείο Κηφισιάς να πάρουμε οπλισμό και οδηγίες για τη μάχη στο Κεφαλάρι που θ’ αρχίσει σήμερα το βράδυ».

το Παλλάς χρησιμοποιείτο για καταλύματα των οπλιτών
Το Παλλάς χρησιμοποιείτο για καταλύματα των οπλιτών

Εκεί, στο Δημαρχείο θα συναντούσαν τον πολιτικό καθοδηγητή της ΙΙ Μεραρχίας, Χαρίλαο Φλωράκη, με επικεφαλής τον καπετάν Ορέστη (Μουντρίχα). Ο σ. Χαρίλαος ενημέρωσε για το περιεχόμενο της μάχης. Ο καιρός ήταν βροχερός και λίγο πριν τις 10 το βράδυ, οι οπλισμένοι ΕΛΑΣίτες βρέθηκαν στο Κεφαλάρι προς Κοκκιναρά.

Από κάποιο σημείο βρέθηκε ένας τηλεβόας, μήκους 2 μέτρων, από χοντρό χαρτόνι (από το συνεργείο διαφώτισης που δούλευε στο σπίτι του σ. Σαλιάρη στην Κηφισιά, με τεράστια συμβολή του ζωγράφου αγωνιστή Γιάννη Γαίτη. Από αυτόν τον τηλεβόα ακούστηκε στα Αγγλικά η φωνή του ΕΛΑΣ στους περιφρουρημένους από πανίσχυρους τοίχους Βρετανούς αεροπόρους, στα ξενοδοχεία που διέμεναν. Τους μιλούσε ο Γιάννης Μαραγκουδάκης, 23 χρόνων τότε, εξηγώντας τους ότι η κυβέρνηση τους, τους οδήγησε στην Ελλάδα να πολεμήσουν συμμάχους για ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. «Αυτό δεν πρέπει να το δεχτείτε» τους φώναζε, «γιατί είναι άδικο αλλά και μάταιο, καθώς είστε κυκλωμένοι από μεγάλη δύναμη του ΕΛΑΣ. Παραδοθείτε για την αποφυγή άδικης απώλειας ανθρώπων». Η βρετανική απάντηση ήρθε προς το μέρος τους με πολυβολισμούς. Η μάχη ξεκίνησε αμέσως. Στον ελαφρύ οπλισμό που είχαν οι ΕΛΑΣίτες, ερχόταν να προστεθεί ο βροχερός καιρός και η πείνα

Για την επόμενη ημέρα, δηλαδή για τις 18-12-1944, διηγείται ο Κώστας Μαραγκουδάκης:
«Η επόμενη μέρα ξημέρωσε με ανταλλαγή πυρών. Οι πιο έμπειροι από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ, μαζί και ο καπετάνιος Νίκος Καρράς, φώναζαν να καθίσουν κάτω για να αποφύγουν τα πυρά. Έτσι, ακόμα και για προφύλαξη από αεροπορικούς πυροβολισμούς, αλλά και για αναζήτηση τροφής οι μαχητές μπήκαν σε γειτονικά πλουσιόσπιτα, τα οποία οι ιδιοκτήτες τους είχαν εγκαταλείψει. Σε λίγη ώρα ξαναγύρισαν στη μάχη.

Αγγλικά καταδιωκτικά πυροβολούσαν με κάλυκες μεγέθους 12-15 εκατοστών, ενώ στις 18.12.1944 τανκς από την Αθήνα ξεκίνησαν για να δώσουν οριστικό τέλος στη μάχη, δεν τα κατάφεραν όμως λόγω καθυστέρησης. Το ίδιο βράδυ σκοτώθηκε στη μάχη ο Γραμματέας της 9ης Αχτίδας Μίμης Νομικός, που στην προσπάθειά του να ρίξει το συρματόπλεγμα της περίφραξης του Κεφαλαρίου, σκοτώθηκε από βρετανικές σφαίρες.

Ήταν φανερό ότι οι Άγγλοι δε θα παραδίδονταν, όντας βαριά οπλισμένοι σε αντίθεση με τους ΕΛΑΣίτες».


«H πρώτη επίθεση κατά της αγγλικής αυτής βάσης ενεργείται την 18η του Δεκέμβρη και αποτυγχάνει. Μετά την πρώτη αυτή αποτυχία, η Κομματική Οργάνωση Κηφισιάς παραμέρισε τη Διοίκηση του Εφεδρικού ΕΛΑΣ και καταστρώθηκε αμέσως πλήρες σχέδιο επιχείρησης από τη Διοίκηση της 2 ης Μεραρχίας.

Η διεύθυνση αυτής της επιχείρησης ανατέθηκε στον επιτελάρχη Γ. Σαμαρίδη και η εκτέλεση στο διοικητή του 34ου Συντάγματος Νταλιάνη. Ο Επιτελάρχης μας, προβλεπτικός όπως πάντα, για να έχει εξασφαλισμένη την επάρκεια πυρομαχικών, γιατί πράγματι υπήρχαν ελλείψεις, την παραμονή της επιχείρησης ανέθεσε στον Καπετάνιο του λόχου Διοίκησης της Μεραρχίας, Αλέξανδρο, την αποστολή να φορτώσει και να μεταφέρει ασφαλώς από την αποθήκη μας στο Χλεποτσάρι, ταινίες πολυβόλων, βλήματα ολμίσκων και μερικές κάσες δυναμίτη.
Παρ' ότι η μεταφορά με φορτηγό αυτοκίνητο από αυτή τη μακρινή απόσταση ήταν πολύ επικίνδυνη, γιατί τα αγγλικά αεροπλάνα ερευνούσαν συνεχώς τον Αττικό ουρανό, αυτό το πολύτιμο πολεμικό υλικό το βράδυ της 18ης του Δεκέμβρη, μας παραδόθηκε στη Μαγκουφάνα.

Ο Νταλιάνης με τον Σαμαρίδη μας ανέπτυξαν το σχέδιο της επιχείρησης και καθόρισαν την αποστολή κάθε τμήματος.
Κύριος στόχος του 1ου Τάγματος ορίστηκε το ξενοδοχείο «Πεντελικόν» και δευτερεύων στόχος το ξενοδοχείο «Απέργη» (Νικήτας).

Την 23η ώρα της 18ης του Δεκέμβρη τα τμήματα μας ενήργησαν επίθεση ταυτόχρονα σε όλους τους στόχους που ήταν τα ξενοδοχεία «Πεντελικόν», «Απέργη», «Παλλάς» και «Σέσιλ».
Οι Άγγλοι αντέταξαν ισχυρή άμυνα. Έβαζαν από τα παράθυρα των ξενοδοχείων και το πλησίασμα ήταν πολύ δύσκολο ακόμα και σε αυτό το θωρακισμένο που διαθέταμε.
Τότε εφαρμόσαμε το σύστημα του τυφλώματος. Σε κάθε οπλοπολυβολήτη ακόμα και σε μεμονωμένους σκοπευτές αναθέσαμε να βάζει καθένας σε ένα ορισμένο παράθυρο που να μη μπορεί να ξεμυτίσει κανείς. Κατ' αυτόν τον τρόπο το θωρακισμένο με την ομάδα καταστροφών μπόρεσε και πλησίασε ως την είσοδο του ξενοδοχείου. Οι δυναμιτιστές πήδηξαν κάτω και με τον ομαδάρχη τους Γκίκα μπροστά, όρμησαν στην είσοδο, κόλλησαν μερικές δέσμες δυναμίτη, άναψαν τα φυτίλια και απομακρύνθηκαν.

Σε ελάχιστο χρόνο μία τρομερή έκρηξη τράνταξε το κτίριο. Τα τζάμια σπάσανε και ένας τοίχος του πρώτου ορόφου κατέπεσε. Αλλά η δόνηση συντάραξε και τα διπλανά κτίρια και ο ορυμαγδός από τα σπασμένα τζάμια που πέφτανε έφερε πανικό στους ενοίκους.
Με το χωνί φώναζαν οι αντάρτες στους Άγγλους (στη γλώσσα τους) «παραδοθείτε γιατί σε λίγο όλο το ξενοδοχείο θα γκρεμιστεί». Οι Άγγλοι έντρομοι άρχισαν να ανεμίζουν λευκά πανιά, σεντόνια και πετσέτες.

Αυτή ακριβώς τη στιγμή, ο ανθυπόλαρχος Κώστας Κοντός (Λαοκράτης) επικεφαλής μίας διμοιρίας, όρμησε μέσα στο κτίριο και το κατέλαβε. Οι αξιωματικοί και όσοι άλλοι βρίσκονταν στο «Πεντελικό» κατέβηκαν και παραδόθηκαν.

Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε, ταυτόχρονα και από τα άλλα τμήματα μας στο «Σέσιλ» και στο «Παλλάς».

Λίγο πριν τα ξημερώματα όλοι οι εντός των ξενοδοχείων Άγγλοι είχαν παραδοθεί».


Tο Πεντελικόν χρησιμοποιείτο σαν λέσχη και καταλύματα των αξιωματικών
Tο Πεντελικόν χρησιμοποιείτο σαν λέσχη και καταλύματα των αξιωματικών.

Ο Νικήτας αντίστοιχα, διηγείται:
«Μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις των Άγγλων, όταν δέχτηκαν τη δική μας επίθεση, η διοίκηση τους απέστειλε 20 άρματα μάχης, τα οποία όμως έφτασαν αργά. Δύο από αυτά πάτησαν νάρκες και καταστράφηκαν.
Τα αγγλικά άρματα έκαναν μία θεαματική είσοδο στην Κηφισιά με πολυβολισμούς προς όλες τις κατευθύνσεις. Πλην, αργά. Γιατί οι αντάρτες με τους αιχμαλώτους και το πολεμικό υλικό είχαν φροντίσει να βρίσκονται μακριά».
Το θέαμα ήταν ενδιαφέρον, με μερικούς γενειοφόρους αντάρτες μπροστά από κάθε εκατοντάδα Άγγλους, μία ατελείωτη φάλαγγα να πορεύεται, τα αγγλικά αεροπλάνα να πετάνε σε χαμηλό ύψος, ανίσχυρα να μας βλάψουν. Όλος ο οπλισμός, τα πυρομαχικά και λοιπά εφόδια αυτής της αγγλικής βάσης, πέρασαν στα χέρια μας. Και όλο αυτό το υλικό φροντίσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να το απομακρύνουμε».


Το ανακοινωθέν της ΚΕ του ΕΛΑΣ της ημέρας εκείνης αναφέρει:
«Τμήματα του ΕΛΑΣ συμπλακέντα με αγγλικήν μονάδαν εις Κηφισσιάν απόψει εκυρίεψαν τον βαρύ οπλισμό τούτων μεταξύ των οποίων 4 πυροβόλα και 2 αυτοκίνητα...».

19-12-1944:
Στο Ριζοσπάστη της ημέρας εκείνης δημοσιεύεται απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.:
«Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ!
ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΑΝΑ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ!
ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ! ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

….Αυτός ο αγώνας αποτελεί καταπληκτική φάση του ίδιου απελευθερωτικού αγώνα, που διεξάγει από τρία χρόνια στο πλευρό των ενωμένων εθνών, ο Ελληνικός λαός για τη Λευτεριά, την Ανεξαρτησία της χώρας, για τη Δημοκρατία και τη Λαϊκή Κυριαρχία και είναι εξ ίσου δίκαιος, εθνικός, λαϊκός, Δημοκρατικός αγώνας σύμφωνα με τις αρχές του συμμαχικού πολέμου [...]

Οι κυβερνήσεις του Καΐρου Τσουδερού και Παπανδρέου …..αδιαφορούντες για τον Εθνικό αγώνα απόβλεπαν σ’ ένα μοναδικό σκοπό: Να συντρίψουν τις λαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις και να επιβάλλουν καινούργια φασιστική δικτατορία με τον Γλυξμπουργκ. Παρ’ όλες αυτές τις αντιδράσεις το Κ.Κ.Ε. μαζί με το ΕΑΜ κράτησε έντιμα τη σημαία του αντιφασιστικού πολέμου στο πλευρό των συμμάχων...».

550 αξιωματικοί και οπλίτες της βρετανικής αεροπορίας παραδίδονται στον ηρωικό ΕΛΑΣ. Έπεσε στα χέρια του ΕΛΑΣ πολύτιμο υλικό. Αναπτερώνεται το ηθικό του ΕΛΑΣ και ο Λαός πανηγυρίζει. Οι βρετανοί τραυματίες μεταφέρθηκαν για παροχή βοήθειας, ενώ οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στη Στερεά Ελλάδα σε περιοχές που ακόμα ο ΕΛΑΣ ήταν κυρίαρχος.

Ανάμεσα στους συνοδούς ήταν ο Τάκης Μαραγκουδάκης, μικρός αδελφός του Κώστα, η κομμουνίστρια Ρόζα Αϊβαλιώτη, ο νεαρός ΕΠΟΝίτης Ευγένιος Βέργος και πολλοί άλλοι μέχρι να τους παραλάβει ικανή δύναμη του ΕΛΑΣ και να τους μεταφέρει στη Δυτική Στερεά από όπου και απελευθερώθηκαν μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας.

Ο ΕΛΑΣ σε αυτή την επιχείρηση είχε 10 νεκρούς. Μεταξύ αυτών ήταν Μίμης Νομικός, που ήταν επικεφαλής ομάδας καταστροφών κατέλαβε την είσοδο του «Σέσιλ». Μαζί του σκοτώθηκαν και αρκετοί ακόμα από την ομάδα του. Οι Άγγλοι είχαν 85 νεκρούς.

Ο Γιάννης Μαραγκουδάκης, που είχε μιλήσει με τον τηλεβόα, διατάχθηκε να σπεύσει σε κάποιο από τα ξενοδοχεία που είχαν μεταφερθεί τραυματίες για περίθαλψη. Δυστυχώς τον πρόλαβαν τα βρετανικά τανκς, τον συνέλαβαν και τον έστειλαν στην Ελ Ντάμπα στην Αφρική, σε στρατόπεδο, μέχρι τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Στις 19-20/12 δημοσιεύθηκαν ανακοινώσεις και τηλεγραφήματα από την ΚΕ του ΕΛΑΣ, τη ΙΙ Μεραρχία, του Γιώργη Σιάντου, το Α’ Σώμα Στρατού που αναφέρονται στη μάχη.

Στις 20-12-1944 ο Ριζοσπάστης δίνει το στίγμα αναφέροντας πως: «Ο θρίαμβος του ΕΛΑΣ στην Κηφισιά δείχνει τι θαύματα μπορεί να πετύχει ένας επαναστατημένος λαός: Εμπρός για μεγαλύτερες στρατιωτικές και λαϊκές επιτυχίες! Ώσπου να σταματήσει η βάρβαρη επέμβαση του Λήπερ-Σκόμπυ!».

Σε αντίστοιχο τόνο στην έκδοση της ΕΠΟΝ αναφέρεται: «Ο λαογέννητος ΕΛΑΣ συντρίβει τους νέους επιδρομείς. Αντάρτες του βουνού και ΕΛΑΣίτες της πόλης χάρισαν μια ακόμα περίλαμπρη νίκη του λαού μας. Οι ΕΛΑΣίτες μας πολέμησαν με πρωτοφανή ηρωισμό τους εγγλέζους που βρίσκονταν οχυρωμένοι στα ξενοδοχεία»

Ενώ το Δελτίο Ειδήσεων της ΚΟΑ της ίδιας ημέρας έχει το εξής περιεχόμενο:
«ΝΙΚΑΕΙ Ο ΛΑΟΣ! ΝΙΚΑΕΙ Ο ΕΛΑΣ!
Δύο μεγάλες, δύο περίλαμπρες νίκες γιορτάζει ο λαός μας. Την κατάληψη του Αρχηγείου της Βρετανικής Αεροπορίας στην Κηφισιά και την κατάληψη των φυλακών Αβέρωφ. Ο ΕΛΑΣ ύστερα από ορμητική επίθεση στα ξενοδοχεία της Κηφισιάς, όπου στεγαζόταν το Αρχηγείο της Βρετανικής Αεροπορίας, κατέλαβε όλα τα ξενοδοχεία».

Οι μετέπειτα εξελίξεις.
Από τις 20 Δεκέμβρη η πλάστιγγα της σύγκρουσης άρχισε να γέρνει σαφώς προς την πλευρά των αστικών-βρετανικών δυνάμεων, με τον ΕΛΑΣ να περνά κυρίως σε θέσεις άμυνας. Ταυτόχρονα, στις περιοχές που καταλάμβαναν, εκατοντάδες άνθρωποι συλλαμβάνονταν, φυλακίζονταν, κλείνονταν σε στρατόπεδα, βασανίζονταν, μόνο και με την υποψία της συνεργασίας τους με το ΚΚΕ και το ΕΑΜ.
Η πείνα αποτέλεσε επίσης βασικό όπλο των αστικών δυνάμεων.
Παρότι η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ αρνήθηκε την παράδοση των όπλων και την επανάληψη της συμφωνίας του Λιβάνου, επανέλαβε τη θέση του ΕΑΜ για συγκρότηση κυβέρνησης «πραγματικής εθνικής ενότητας» με πρωθυπουργό «κοινής εμπιστοσύνης», στην οποία ο ΕΛΑΣ θα παρέδιδε τον οπλισμό του.

Αξιολογώντας τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών (τη συντριπτική υπεροπλία του αντιπάλου, τη μη δυνατότητα άμεσης ενίσχυσης του ΕΛΑΣ και τον κίνδυνο υπερφαλάγγισης των δυνάμεών του στην πρωτεύουσα), η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης προς 5η Γενάρη 1945 διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη - Πάρνηθα. Η σύμπτυξη του ΕΛΑΣ πραγματοποιήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας έως το πρωί, με απόλυτη πειθαρχία και συνοχή. Χιλιάδες άοπλοι πολίτες, μέλη των μαζικών λαϊκών οργανώσεων, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, ακολούθησαν τον ΕΛΑΣ σε αυτήν την πορεία.

Η υποχώρηση του ΕΛΑΣ συνεχίστηκε τα επόμενα 24ωρα υπό τις αδιάκοπες επιθέσεις των Βρετανών και ειδικά της αεροπορίας. Τελικά, στις 11 Γενάρη υπογράφτηκε στην Αθήνα ανακωχή, με την οποία ο ΕΛΑΣ υποχρεωνόταν να αποσυρθεί, ως τις 18 Γενάρη 1945, από την Αττική, μεγάλα τμήματα της Στερεάς και της υπόλοιπης Ελλάδας.

Στο λεύκωμα που κυκλοφόρησε η ΚΟ Κηφισιάς για τη Μάχη του Κεφαλαρίου, περιέχονται ονόματα μαχητών και μαχητριών του ΕΛΑΣ που συμμετείχαν στη μάχη του Κεφαλαρίου, όπως προέκυψαν από την μελέτη των διηγήσεων και των ντοκουμέντων. Ο κατάλογος αυτός απέχει πολύ από το να είναι ολοκληρωμένος και καλεί κάθε φίλο και σύντροφο, κάθε απόγονο μαχητή ή μαχήτριας του ΕΛΑΣ που έχει στοιχεία στη διάθεσή του, να συνδράμει στον εμπλουτισμό του:

Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής)
Ρόζα Αϊβαλιώτη
Βαργιάννης (Αξιωματικός πεζικού)
Ελένη Γεωργαντά ή Σαββατιανού
Γκίκας
Νίκος Καρρά; (καπετάνιος)
Κάτσας (γιατρός)
Καψαμπέλης
Σπύρος Κάσκαρης
Κώστας Κοντός (ψευδ. Λαοκράτης)
Γιάννης Μαραγκουδάκης
Κώστας Μαραγκουδάκης
Γιάννης Μαχαιρίδης
Νικήτας (Καπετάνιος)
Μίμης Νομικός (γραμματέας της 9ης Αχτίδας)
Νταλιάνης (Διοικητής 34ου Συντάγματος)
Γ. Σαμαρίδης (επιτελάρχης)
Ορέστης (καπετάνιος, Μουντρίχας)
Πουλημένος
Πουτσής
Τάκης Σαρρής (Διοικητής)
Προκόπης Τζάνος (στρατιωτικός)
Ειρήνη Τατασοπούλου
Τσιγαρίδας (στρατιωτικός)
Χαρίλαος Φλωράκης

Ο αγώνας τους, ο ηρωισμός τους και η αυτοθυσία τους για το μέλλον και το καλό του λαού μας αποτελούν την πυξίδα για τις επόμενες γενιές.

 

11 σχόλια:

  1. Επί του θέματος αναφέρει ο Νικήτας: «Όσο και αν φαίνεται παράξενο και αδιανόητο στον κάθε άνθρωπο που διαθέτει στοιχειώδη αντίληψη, την ώρα που ο ΕΛΑΣ και το μεγαλύτερο μέρος του λαού της πρωτεύουσας μάχεται τον «υπέρ πάντων αγώνα», εκεί, πίσω από τη ράχη του, στην Κηφισιά, λειτουργεί ανενόχλητα μία σφηκοφωλιά: Το αρχηγείο της RAF στην Ελλάδα, με πάνω από 700 άντρες, που ένα μέρος από αυτούς, κάθε ημέρα, δύο βδομάδες τώρα, πάνω σε πολεμικά αεροπλάνα, με τα μυδράλια τους σπέρνουν το θάνατο στους μαχητές της λευτεριάς, ελέγχουν τις κινήσεις τους, εξαρθρώνουν τον ανεφοδιασμό τους και καίνε τις βάσεις τους»......... Αυτά έχει η ...λαοκρατία ευρωκομουνισμός... και η θεωρία των ...σταδίων.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. https://www.imerodromos.gr/gia-tin-sosialdimokratia-toy-k-androylaki/ Σοσιαλδημοκρατία και οπορτουνισμός όλων των αποχρώσεων είναι το καλύτερο εργαλείο της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής αδελφάκι δίδυμο του φασισμού και πρέπει ο λαός με τον αγώνα του μέσα απο την κοινωνική συμμαχία να τους τσακίσει σαν τον χειρότερο εχθρό του 5ης φάλαγγας. ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 2. Στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας (και άρα να εξοπλίσει και να καθοδηγήσει τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις). Δεν μπόρεσε να συνδυάσει με επιτυχία την πάλη για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ με την πάλη για την εργατική εξουσία σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

    Σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, η εργατική τάξη κατέκτησε την εξουσία μετά από τον πόλεμο λόγω της καθοριστικής συμβολής της ΕΣΣΔ στην απελευθέρωση και στην πάλη των ΚΚ με τις εγχώριες αντεπαναστατικές δυνάμεις που ακολούθησε και στο πλαίσιο των πρώτων μεταπολεμικών κυβερνήσεων.

    Κομμουνιστικά Κόμματα καπιταλιστικών χωρών διακήρυσσαν γενικά την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, όμως δεν έθεταν στα Προγράμματά τους τον στόχο της εργατικής εξουσίας ως άμεσο στρατηγικό. Αντίθετα, έθεταν άλλους ενδιάμεσους κυβερνητικούς στόχους («αντιφασιστικών», «δημοκρατικών κυβερνήσεων»), που εξ αντικειμένου δεν εξυπηρετούσαν τη στρατηγική συγκέντρωσης και οργάνωσης δυνάμεων για τη γενική, πλήρη σύγκρουση και ρήξη με την αστική εξουσία σε συνθήκες γενικής οικονομικής και πολιτικής κρίσης στη χώρα τους.

    Η Ιστορία απέδειξε ότι τέτοιες κυβερνήσεις, με τη συμμετοχή ή στήριξη ΚΚ, πουθενά δεν λειτούργησαν ως καταλύτες στη συγκέντρωση των επαναστατικών δυνάμεων, στην ωρίμανση των παραγόντων για να έρθει στην ημερήσια διάταξη η επαναστατική εξέγερση.

    Αντίθετα, τροφοδότησαν οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις που τελικά διάβρωσαν το Κομμουνιστικό Κίνημα και στη μεταπολεμική περίοδο. Ετσι, δεν διαμορφώθηκαν προϋποθέσεις για την ταξική χειραφέτηση των κινημάτων, διαδικασία που προετοιμάζει και διευρύνει την επαναστατική πρωτοβουλία και τους δεσμούς τους με τις λαϊκές μάζες.

    Σε τελική ανάλυση, αυτή η στρατηγική δεν ωφέλησε ούτε τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες από την άποψη του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων.

    Οπωσδήποτε η κρατική πολιτική ενός ΚΚ εξουσίας έχει να επιλύσει ειδικά προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις, που δεν έχει μπροστά του ένα ΚΚ εκτός εξουσίας, όπως, για παράδειγμα, στην εξωτερική πολιτική, όπου μπορεί να υποχρεωθεί και σε κάποιον συγκυριακό συμβιβασμό με τμήματα του αντιπάλου σε παγκόσμιο επίπεδο.

    Αυτό δεν δικαιολογεί μια συγκυριακή κρατική επιλογή, σε διπλωματικό ή άλλο επίπεδο, να ανάγεται σε αρχή και από αυτήν την άποψη να προκαλεί ιδεολογική σύγχυση στο διεθνές επαναστατικό κίνημα. Αυτό αφορά την ιδεολογικοποίηση του αντιφασιστικού μετώπου και την αιτιολόγηση της αυτοδιάλυσης της Κομμουνιστικής Διεθνούς.


    Ως βασικό συμπέρασμα προκύπτει ότι η σημαντικότερη συμβολή κάθε ΚΚ στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού διεθνώς είναι να παλέψει στη χώρα του για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την επαναστατική εργατική εξουσία με στόχο την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 4. Η στρατηγική του ΚΚΕ αρχικά στηρίχτηκε στη λαθεμένη ανάλυση του Κόμματος, αναφορικά με τη σχετική καθυστέρηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, στην αντίληψη ότι η εθνική ανεξαρτησία (απαλλαγή της Ελλάδας από την ξένη εξάρτηση) αποτελούσε προϋπόθεση για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

    Θεωρούσε ως ενδοτισμό μέρους των αστικών πολιτικών δυνάμεων και της βασιλείας τη διαχρονική συμμαχία της αστικής τάξης με την Αγγλία, την πολιτική προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και συμμετοχής σε μια ευρύτερη αγορά.

    Εκτιμούσε ότι οι ξένες επενδύσεις ήταν αποτέλεσμα της εξάρτησης της χώρας, και μάλιστα παράγοντας καθυστέρησης στην ανάπτυξη του καπιταλισμού. Χαρακτήριζε ως υποτέλεια τη στάση της αστικής τάξης και όχι ως στρατηγική συμμαχιών της σε συνθήκες ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Εξαιτίας όλων των παραπάνω και στη συνέχεια και της στρατηγικής του αντιφασιστικού μετώπου, η ταξική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας υποτάχτηκε στην «εθνική ενότητα».

    Το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, αλλά αποσυνέδεσε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Ανεξάρτητα από την ονομασία που έδινε στο λεγόμενο «μεταβατικό στάδιο» προς τον σοσιαλισμό (λαϊκή δημοκρατία ή λαοκρατία) ή στη λεγόμενη μεταβατική κυβέρνηση (αντιφασιστική, δημοκρατική), εξ αντικειμένου εγκλώβιζε τη λαϊκή πάλη σε μια μορφή της αστικής εξουσίας, έστω της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.


    Στην περίοδο 1941 - 1944 υπήρξε ξένη κατοχή, αναστολή της εθνοκρατικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Το ζήτημα της ανεξαρτησίας αφορούσε και την εργατιά - αγροτιά, αλλά και την αστική τάξη και το Παλάτι, από τη σκοπιά της θέσης που είχαν στη νομή της αστικής εξουσίας.

    Η δράση κατά της ξένης κατοχής ήταν συνυφασμένη με το ταξικό συμφέρον κάθε κοινωνικής δύναμης. Ο απελευθερωτικός αγώνας ή θα συνδεόταν με τον αγώνα κατάκτησης - εδραίωσης της εργατικής εξουσίας και των συμμάχων της, οπότε θα καταργούνταν γενικά οι σχέσεις ανισοτιμίας και εξάρτησης, ή θα οδηγούσε στην εδραίωση της αστικής εξουσίας με νέους, καλύτερους ή χειρότερους όρους, όσον αφορά τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

    Ο πόλεμος του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν πόλεμος ταξικός. Η εθνικοαπελευθερωτική χροιά που προσλάμβανε, εξαιτίας της κοινής δράσης των ταγματασφαλιτών με τη γερμανική διοίκηση, δεν ακύρωνε τα ταξικά χαρακτηριστικά του. Τον ίδιο ταξικό χαρακτήρα είχε και η ένοπλη σύγκρουση με τις μη γερμανόφιλες αστικές δυνάμεις, τον ΕΔΕΣ, την ΕΚΚΑ κ.ά.

    Ωστόσο, όσες φορές το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τις τελευταίες ένοπλα (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ κ.ά.), το έκανε με κεντρικό άξονα τις παρασπονδίες τους στον αντικατοχικό αγώνα. Δεν τις αντιμετώπισε ως αντίπαλες ταξικές δυνάμεις με τη στήριξη της Βρετανίας.

    Το ΚΚΕ, και στη συνέχεια οι λαϊκές δυνάμεις, δεν ήταν προετοιμασμένο για ν' αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα τις μέρες της Απελευθέρωσης. Παρά το γεγονός ότι ο λαός ήταν οπλισμένος, έγινε ουρά των εξελίξεων που το άρμα τους έσυραν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 6. Εχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες σχετικά με κρίσιμα ζητήματα: Την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής και τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Μεταξύ των αιτιών έχει γίνει λόγος περί ανικανότητας του κομματικού ηγετικού πυρήνα, έλλειψης πολιτικής διορατικότητας, αρνητικού επηρεασμού της ηγεσίας του Κόμματος από συμμαχικές δυνάμεις στο ΕΑΜ κ.ά.

    Οσο και αν αυτά αποτυπώνουν τη μία ή την άλλη πλευρά σε ένα σύνολο παραγόντων που οδήγησαν σε καθοριστικά λαθεμένες επιλογές, δεν προσεγγίζουν την κύρια αιτία: Την έλλειψη ανάλογης προγραμματικής ετοιμότητας και προσανατολισμού από την πλευρά της κομμουνιστικής ηγεσίας, αλλά και τη μη απόκτησή της σε συνθήκες μάχης, σε συνδυασμό με την ικανότητα σωστής εκτίμησης του συσχετισμού των δυνάμεων και έγκαιρης προσαρμογής ή και διόρθωσης της γραμμής πάλης. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι μια σειρά από εξελίξεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα επέδρασαν αρνητικά στην πολιτική του ΚΚΕ (στρατηγική της ΚΔ και στη συνέχεια αυτοδιάλυσή της, συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις των ΚΚ Γαλλίας και Ιταλίας στη διάρκεια του πολέμου κ.ά.), δίχως να αναιρούνται οι ευθύνες της τότε ΚΕ του ΚΚΕ.

    Για παράδειγμα, η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής δεν αποτελούσε υπόδειξη της Σοβιετικής Ενωσης. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έδειξε την απαιτούμενη επάρκεια ώστε να υπερβεί τις όποιες αρνητικές εκδηλώσεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

    Υπήρχε υποτίμηση στο γεγονός ότι το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ βρισκόταν στο ίδιο χαράκωμα με σημαντικά βαλκανικά κινήματα (Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας, Αλβανίας), αλλά και με το στρατιωτικό κίνημα της Μέσης Ανατολής, ενώ εκλαμβανόταν χωρίς ευελιξία η συμμαχία της Σοβιετικής Ενωσης με τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της αντιαξονικής σύμπραξης (Χάρτης του Ατλαντικού, αποφάσεις της διάσκεψης στην Τεχεράνη κ.ά.). Ταυτόχρονα, υπήρχε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της Βρετανίας, εκφρασμένη στη σταθερή άποψη ότι «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την Αγγλία», καθώς και υποτίμηση των δυνατοτήτων του λαϊκού κινήματος.

    Είναι διαφορετικό ζήτημα να ηττηθεί η επανάσταση εξαιτίας του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και τελείως άλλο ζήτημα να μη σχεδιαστεί και πραγματοποιηθεί σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

    Στην ανάλυση που γινόταν συνυπήρχε και το γεγονός ότι η Μ. Βρετανία ήταν σύμμαχος στον αντιφασιστικό αγώνα και δεν θεωρούνταν ο πιο επικίνδυνος και ισχυρός ταξικός εχθρός, που συμμάχησε με την ΕΣΣΔ συγκυριακά. Γεννιούνταν, λοιπόν, και αυταπάτες σχετικά με τις προθέσεις της βρετανικής πολιτικής να συντρίψει το ΕΑΜικό κίνημα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 7. Η δύναμη του Κόμματος βρίσκεται πρώτα απ' όλα στην ιδεολογικοπολιτική του ποιότητα, στην ικανότητά του να δρα ως κόμμα επαναστατικό. Αρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό ήταν και το οργανωτικό πρόβλημα: Η οργανωτική χαλαρότητα στο Κόμμα, σε συνδυασμό με ορισμένη διάχυση του ΚΚΕ στις γραμμές του ΕΑΜ, η ορμητική μαζικοποίηση του Κόμματος και η σχετικά εύκολη στρατολογία, δίχως την ανάλογη ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία και την απαιτούμενη εσωκομματική ζωή, είχαν ως αποτέλεσμα η κομματική - κομμουνιστική συνείδηση λίγο να διαφέρει από την ΕΑΜική.

    Η διάκριση των οργάνων του ΚΚΕ από αυτά του ΕΑΜ ήταν ελάχιστα ορατή και η όποια αυτοτέλεια του Κόμματος περιοριζόταν στον κεντρικό καθοδηγητικό πυρήνα και σε καθοδηγητικά όργανα μεγάλων Οργανώσεων. Επομένως η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, προετοιμασία και ετοιμότητα των κομματικών δυνάμεων ήταν πολύ κατώτερη σε σχέση με τις ανάγκες και απαιτήσεις της ταξικής πάλης.

    Η ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική ανεπάρκεια του Κόμματος ήταν συνυφασμένη με τη διαπαιδαγώγηση στην πάλη μόνο για την ελευθερία και ανεξαρτησία και όχι στην ταξική πάλη για τη νίκη στο πεδίο της εξουσίας. Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με τον βασικό σκοπό ύπαρξης του ΚΚΕ, ως ιδεολογικής - πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης: Την πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, με την κατάκτηση της εξουσίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

    Το ΚΚΕ καθοδηγεί την εργατική τάξη στην κατάκτηση και υπεράσπιση της εξουσίας της, ως μόνης ικανής να εκφράσει και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων, διεκδικώντας σε αυτήν τη βάση τη συμπόρευσή τους. Με αυτήν την έννοια το ΚΚΕ είναι το κόμμα που αγωνίζεται και για τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, όσο κυριαρχεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Επιδιώκει να συμμαχήσει η εργατική τάξη με ένα υπολογίσιμο τμήμα τους και ένα άλλο να το ουδετεροποιήσει.

    Ομως, αυτά τα στρώματα δεν είναι φορείς ενός νέου τρόπου παραγωγής, που θα αντικαταστήσει τον καπιταλιστικό. Τον τελευταίο είναι αντικειμενικά αναγκαίο να αντικαταστήσει ο κομμουνισμός, που καταργεί κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και κάθε μορφή ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

    Τα λαϊκά μεσαία στρώματα είναι υποχρεωμένα να επιλέξουν: 'Η θα διαβιώνουν σε τεντωμένο σχοινί και πολλοί θα συνθλίβονται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα ή θα ακολουθήσουν την εργατική τάξη και το Κόμμα της στη σχεδιασμένη ένταξή τους στην άμεσα κοινωνική παραγωγή.

    Επιβεβαιώνεται τόσο από τη σχετική αρνητική εμπειρία του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα όσο και από την αντίστοιχη θετική στην προεπαναστατική Ρωσία, ότι η σημασία του εργατικού χαρακτήρα του ΚΚ είναι ακόμα πιο καθοριστική στις περιπτώσεις των χωρών όπου είναι πολυάριθμο το αγροτικό και μικροαστικό στοιχείο. Η εκτεταμένη ύπαρξή του, ακόμα και στην περίπτωση που είναι πλειοψηφικό τμήμα της κοινωνίας, δεν πρέπει να αλλάζει τον εργατικό χαρακτήρα του Κόμματος. https://gkagkarin.blogspot.com/2021/11/ko.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από το 1933 μέχρι το 1936 η ΚΟΜΕΠ κυκλοφόρησε ως 15νθήμερο περιοδικό με τον τίτλο «Κομμουνιστική Επιθεώρηση - δεκαπενθήμερο οικονομικό- πολιτικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (ΕΤΚΔ)». Το 14ο τεύχος της 15ης Ιούλη ήταν το τελευταίο της περιόδου του μεσοπολέμου, καθώς η δικτατορία της 4ης Αυγούστου επέφερε τη διακοπή της έκδοσης για πέντε χρόνια.

    Η επανέκδοση της ΚΟΜΕΠ και η κυκλοφορία της κανονικά σε μηνιαία βάση πραγματοποιήθηκε το Μάη του 1942 (αριθμ. φύλλου 1), ενώ είχε προηγηθεί ένα και μοναδικό τεύχος τον Οκτώβρη 1941 με τον τίτλο «ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, θεωρητικό όργανο της ΚΕ (Ν) του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΕΤΚΔ)». Σε άρθρο της Σύνταξής του, με τίτλο «Η επανέκδοσή μας, το ιδεολογικό μας μέτωπο», αναφερόταν:

    «Μέσα στο νεφέλωμα της παλλαϊκής εξέγερσης ο ηγετικός ρόλος του προλεταριάτου είναι καθορισμένος από την ιστορία την ίδια. Μα με τον κατηγορηματικό όρο να μπορέσει το προλεταριάτο να παρατάξει επικεφαλής την αποφασιστική φωτισμένη πρωτοπορία του το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και Κομμουνιστικό Κόμμα χωρίς ξεκαθαρισμένη γραμμή, χωρίς θεωρητική σιγουριά βασισμένη στη διαλεχτική και όχι δογματική μελέτη του μαρξισμού - λενινισμού δεν γίνεται».https://gkagkarin.blogspot.com/2021/11/100_0171760078.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η πείρα διδάσκει

    Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.

    Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.

    Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.

    Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).

    Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).

    Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).

    Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:

    «Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».

    Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).

    Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
    Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στις 5 Ιούλη 1945 πραγματοποιούνται εκλογές στην Αγγλία. Το Εργατικό Κόμμα κερδίζει τις εκλογές και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ χάνει την πρωθυπουργία από τον Κλέμεντ Άτλι. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λαμβάνει 102.780 ψήφους και εκλέγει δύο βουλευτές, τους πρώτους στην ιστορία του.

    Θα παρουσιάσουμε ορισμένα στιγμιότυπα της απήχησης των εκλογών αυτών (μπορούν εύκολα να βγουν συμπεράσματα για τις υπάρχουσες τότε αυταπάτες ή λαθεμένες αντιλήψεις) στην Ελλάδα μέσα από δημοσιεύματα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.

    Η ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων (μετά από αναμονή τριών εβδομάδων) γίνεται στις με πρωτοσέλιδο στις 27/7/1945. Ο τίτλος χαρακτηριστικός της αντίληψης που επικρατούσε: «ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΏΝ. ΠΑΡΑΤΗΘΗ Ο κ. ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο K. ΑΤΛΥ».

    Στο κύριο μάλιστα άρθρο αναφέρονται τα εξής, με τίτλο «Ετυμηγορία παγκόσμιας σημασίας»: «…Η θριαμβευτική επικράτηση του Εργατικού Κόμματος και των συμμάχων του σε βαθμό που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, είνε η επισφράγιση της θέλησης ενός μεγάλου και σύμμαχου λαού να θέσει τέρμα σε μια εποχή, που καταδικάσθηκε αμετάκλητα με τις αιματηρές θυσίες όλων των Ενωμένων Εθνών…Η εργατική τάξη της Μ. Βρετανίας με την ψήφο της εκφράζει τη θέληση και την απόφαση της να βάλει φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια των ανθρώπων της κεφαλαιοκρατικής αυθαιρεσίας. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ συντηρητικοί) δεν έκαναν κακό μόνο στην αγγλική εργατική τάξη. Αυτοί ενσάρκωναν το πνεύμα της αντίδρασης σε όλο τον κόσμο. Ήταν οι πρωτεργάτες κάθε αντιδημοκρατικής ροπής και πολιτικής…Ο ελληνικός λαός που με συγκρατημένη την ανάσα του , με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση συμμετείχε με τον τρόπο του στις αγγλικές εκλογές, αισθάνεται δικαιολογημένη χαρά και ικανοποίηση. Όχι πως τρέφει αυταπάτες. Δεν παραγνωρίζει πως και το εργατικό κόμμα κατά πρώτο λόγο εφάρμοζε και θα εφαρμόσει βρετανική πολιτική. Αλά ο ελληνικός λαός που από τους πρώτους πολέμησε στο πλευρό του αγγλικού λαού, στις δύσκολες μέρες της κρίσης του ’40 βρέθηκε δυστυχώς υποχρεωμένος να υψώσει το ανάστημά του και σε μια ένοπλη επέμβαση του Τσώρτσιλ που απόβλεπε στο στραγγαλισμό της δημοκρατικής κοινής νίκης του, κατά μια αχαρακτήριστη παράβαση των συμμαχικών αρχών του πολέμου…Ο λαός μας περιμένει να βρει από εδώ και μπρος μεγαλύτερη κατανόηση πέρα από τη Μάγχη…»
    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στο ίδιο φύλλο υπάρχει και το συγχαρητήριο του ΕΑΜ προς τον Κλήμεντ Ατλυ

    «Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ συγχαίρουσα εγκάρδια για την εκλογική νίκη εύχεται ευημερίαν στο φίλο και σύμμαχο βρετανικό λαό κάτω από τη φωτισμένη καθοδήγηση του Εργατικού Κόμματος.

    Ο Ελληνικός Λαός που αγωνίσθηκε ανένδοτα στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο μέσα σε ένα νέο μεταπολομικό κόσμο, τρέφει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη βαθειά πεποίθηση, ότι αυτά τα ιδεώδη θα πραγματοποιηθούν με ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και στη χώρα του, κοιτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας

    Κεντρική Επιτροπή ΕΑΜ

    Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ»

    Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις εφημερίδες του Εργατικού Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος στέλνει τα ακόλουθα χαιρετιστήρια:

    «ΝΤΑΗΛΥ ΧΑΡΑΛΝΤ»

    Θερμά συγχαρητήρια για μεγάλη εκλογική νίκη. Έχουμε πεποίθηση ότι η νίκη αυτή ανοίξει νέα περίοδο για σύσφιξη σχέσεων μεταξύ ελληνικού και αγγλικού λαού για ολοκλήρωση νίκης κατά φασισμού και ανοικοδόμοιση παγκοσμίου ειρήνης»

    «ΝΤΑΙΗΛΗ ΓΟΥΩΚΕΡ»

    Διαβιβάζουμε θερμά συγχαρητήρια Ελληνικού Λαού για μεγάλη νίκη προοδευτικών δυνάμεων Αγγλίας.

    Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανταποκρίσεις σχετικά με τη στάση και τα εκλογικά αποτελέσματα του Κ.Κ Αγγλίας. Να σημειώσουμε ότι η εκλογική τακτικά του Κ.Κ με βάση την εκλογική του διακήρυξη είχε ως στόχο: «..Είνε ανάγκη να νικηθούν οι Συντηρητικοί και να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή του Εργατικό Κόμμα ή το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εμείς θα βοηθήσουμε με όλη μας την ψυχή να νικήσει το Εργατικό Κόμμα. Γι’αυτό περιορίζουμε τον αριθμό των υποψηφίων μας»

    Με βάση αυτό το Κ.Κ κατέβασε μόνο 21 υποψήφιους (στις άλλες περιφέρειες στήριξε Εργατικούς), ενώ τετραπλασίασε τους ψήφους του σε σχέση με το 135, εκλέγοντας από 1, 2 βουλευτές. Εκλέγονται οι Φιλ Πιρατεν και Ουίλιαμ Γκαλαχερ.https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. https://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/280916/se-klima-sygkinisis-i-ekdilosi-sto-mnimeio-toy-dse-sti-florina-video ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΔΣΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου