80 χρόνια από την υπογραφή της «Διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών»

Έκλεισαν 80 χρόνια από την 1η Γενάρη 1942, όταν οι εκπρόσωποι 26 κρατών δεσμεύτηκαν ότι οι κυβερνήσεις τους θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μαζί κατά των Δυνάμεων του Άξονα και υπέγραψαν τη “Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών”. Τη Διακήρυξη υπέγραψαν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σοβιετική Ένωση, η Κίνα και άλλα κράτη. Ήταν η βάση για την ίδρυση του ΟΗΕ το 1945.

Στο Καταστατικό του ΟΗΕ, μετά από προσπάθειες της ΕΣΣΔ, τέθηκαν οι αρχές της διεθνούς συνεργασίας, η λύση των διεθνών διαφορών με ειρηνικά μέσα, η παραίτηση στις διεθνείς σχέσεις από την απειλή βίας ή από την άσκηση βίας με οποιαδήποτε μορφή που είναι ασυμβίβαστη με τους σκοπούς του ΟΗΕ κ.ά. Βασική επιδίωξη της ΕΣΣΔ ήταν η προσπάθεια αποτροπής πολεμικών συρράξεων με δεδομένο τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων ανάμεσα στο καπιταλιστικό και το σοσιαλιστικό σύστημα, τη μεταξύ τους διαπάλη, αλλά και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Όσο λοιπόν υπήρχε η ΕΣΣΔ και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες, ο ΟΗΕ δρούσε στο πλαίσιο του καταστατικού του, όσο βεβαίως το επέτρεπε ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων γιατί ο καπιταλισμός ήταν πιο ισχυρός.

Μετά την αντεπανάσταση, την ανατροπή του σοσιαλισμού και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες ο συσχετισμός στον ΟΗΕ είναι αρνητικός, το αντίβαρο στον ιμπεριαλισμό έχει χαθεί.

Επομένως στις σημερινές συνθήκες, με τον δεδομένο συσχετισμό, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ένα σύστημα διεθνούς ασφάλειας. Δεν μπορούν να συνεργαστούν τα καπιταλιστικά κράτη προς το συμφέρον της ανθρωπότητας και της ειρήνης γιατί κυριαρχεί ανάμεσά τους ο ανταγωνισμός για τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους.Υπάρχει τεράστια ανάπτυξη των εξοπλισμών και των πυρηνικών και είναι ουτοπία να θεωρείται ότι όλα αυτά γίνονται για την άμυνα κάθε χώρας, ότι περιορίζουν την επιθετικότητα και αποτρέπουν τον πόλεμο. Αν πράγματι οι καπιταλιστικές χώρες θέλουν εξασφάλιση της ειρήνης και αποτροπή του πολέμου γιατί εξοπλίζονται; Το κάνουν γιατί ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα του οξύτατου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Έχει αποδειχτεί περίτρανα, ιστορικά και στις μέρες μας.

Σήμερα εξελίσσονται και οξύνονται οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις, στη βάση των αντιτιθέμενων συμφερόντων, μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων. Οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μοιράζουν και ξαναμοιράζουν τον κόσμο, με προσωρινές και εύθραυστες συμφωνίες, με διάταξη και αναδιάταξη των συμμαχιών καθώς και με πολεμικές συγκρούσεις και με στρατιωτικές παρεμβάσεις κατά των λαών.

Στο πλαίσιο της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού δεν γίνεται να υπάρξει ισότητα των κρατών στις δομές του ΟΗΕ, ανεξάρτητα από την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμή τους, όπως αποδεικνύεται δεκαετίες τώρα. Δεν μπορεί να μην παίρνουμε υπόψη τη σημαντικότατη διαφορά από την εποχή της ίδρυσης του ΟΗΕ με τη σημερινή πραγματικότητα.

Σήμερα δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό μπλοκ κρατών, ο συσχετισμός έχει αλλάξει ριζικά σε βάρος των λαών. Στον ΟΗΕ, που έγινε υποχείριο του ιμπεριαλισμού, εκφράζονται μόνο τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων μέσω της πολιτικής τους εκπροσώπησης, τα οποία επιβάλλονται τόσο με συμφωνίες, συμβιβασμούς όσο και με τα όπλα. Ο ΟΗΕ έχει αποφασίσει τη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων όπως π.χ. σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ κ.ά.

Σήμερα η κατάσταση του εργατικού – λαϊκού κινήματος στην Ευρώπη και παγκόσμια δεν συγκρίνεται με εκείνη της εποχής που συγκροτήθηκε ο ΟΗΕ. Τότε το δυναμικό εργατικό – λαϊκό και αντιπολεμικό κίνημα αποτελούσε ένα ακόμα βασικό παράγοντα πίεσης απέναντι στην πολιτική του καπιταλισμού, όπως και η ύπαρξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, που εκφραζόταν και στον ΟΗΕ.

Επίσης με τη δημιουργία του ΟΗΕ δεν σβήστηκε η αιτία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν άλλαξε η εκτίμηση για τον ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα. Ο πιο καταστροφικός πόλεμος γεννήθηκε από τη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος, ως αποτέλεσμα της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής. Ο φασισμός υπήρξε μια εναλλακτική λύση για τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος.

Η διεθνής ασφάλεια και ειρήνη για τους λαούς κατακτιέται μόνο με την ανάταση του εργατικού – λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρα, με τη ριζική ανατροπή στο συσχετισμό δύναμης, με τη νίκη και την επικράτηση του σοσιαλισμού σε κάθε χώρα. Με την επικράτηση άλλου τρόπου οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, που σκοπό θα έχει την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων και όχι το κέρδος.

Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, και έχοντας την πείρα των εργατικών – λαϊκών αγώνων της δεκαετίας του 1940-1950 για την αντίσταση, την απελευθέρωση του λαού μας από την τριπλή φασιστική κατοχή και τους ντόπιους συνεργάτες τους, την πάλη για μια Ελλάδα του λαού της, αλλά και τη διεθνή εμπειρία δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε η εργατική – λαϊκή πάλη να κατευθύνεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο με έκβαση μια Ελλάδα χωρίς εκμετάλλευση.