Η υπογραφή της συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Σοβιετική Ενωση στην κεντρική και τη Δυτική Ευρώπη, το 1980, χαρακτηρίστηκε γεγονός ιστορικής σημασίας. Από τη σοβιετική πλευρά χαρακτηρίστηκε «συμβόλαιο του αιώνα», ενώ εξίσου ενθουσιώδης ήταν η υποδοχή της συμφωνίας και στη Δυτική Ευρώπη. Ο αγωγός, με συνολικό μήκος 4.464 χιλιόμετρα θα ολοκληρωνόταν περί τα τέλη του 1983 με δυνατότητα μεταφοράς 20.400 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως.
Ο αγωγός ξεκινούσε από το Ουρενγκόι της Σιβηρίας με καταλήξεις στη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Η ολοκλήρωση του έργου θα βοηθούσε στο να απεξαρτηθεί η Ευρώπη από τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Θάλασσας, τα οποία ήλεγχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιβάλλοντας τους όρους τους. Η ενεργειακή χειραφέτηση της Δυτικής Ευρώπης θα είχε μοιραία και πολιτικές επιπτώσεις, ενώ εκ των πραγμάτων θα αναβαθμίζονταν οι σχέσεις των δυτικοευρωπαϊκών κρατών με τη Σοβιετική Ενωση. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, οι Αμερικανοί δεν είδαν με καλό μάτι τη συμφωνία για τον αγωγό.
Από την πρώτη στιγμή κινήθηκαν για τη ματαίωση του σχεδίου, όμως οι πιέσεις τους εντάθηκαν στις αρχές του 1982, όταν η κατασκευή του αγωγού πέρασε στο κρισιμότερο στάδιο. Στις 8 Φλεβάρη του 1982 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με ανακοίνωσή του, εντάσσει και τον αγωγό στο εμπάργκο κατά της Σοβιετικής Ενωσης μετά τα γεγονότα στην Πολωνία. Ουσιαστικά, οι Αμερικανοί ζητούσαν να παγώσουν τα έργα του αγωγού, πρόταση με την οποία διαφωνούσαν τόσο η γερμανική, όσο και η γαλλική κυβέρνηση, αλλά ακόμη και η βρετανική (αφού ένα σημαντικό μέρος του εξοπλισμού κατασκευαζόταν από βρετανικές βιομηχανίες).
Η σύγκρουση μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης και των κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Βρετανίας είναι πλέον ανοιχτή. Ο Δυτικογερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ δηλώνει ότι «οι ΗΠΑ υιοθέτησαν αυτή την απόφαση, χωρίς να έχουν προηγουμένως συμβουλευτεί τους συμμάχους τους», ενώ ο Βρετανός υπουργός Εμπορίου υποστηρίζει ότι «οι αμερικανικοί έλεγχοι είναι επιζήμιοι για τα εμπορικά συμφέροντα του Ηνωμένου Βασιλείου».
Ομως, πιέσεις προς τον Ρίγκαν για την άρση του εμπάργκο σχετικά με το αγωγό ασκούνταν και στο εσωτερικό των ΗΠΑ από μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες συμμετείχαν στο έργο κατασκευής του αγωγού. Ετσι, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ υποχρεώθηκε να άρει το εμπάργκο στις 13 Νοέμβρη του 1982.
Καπιταλιστικές μπίζνες απο την ΕΣΣΔ που βάδιζε ακάθεκτη προς τον Καπιταλισμό. Είχαν περάσει 24 χρόνια απο το 20ο αντεπαναστατικό συνέδριο του ...ΚΚΣΕ... πρώην μπολσεβίκων το 1956 και η αστική τάξη με οπορτουνιστική προβιά έκανε μπίζνες με τους δυτικούς καπιταλιστές που την είχαν βοηθήσει απλόχερα. Και όλα αυτά την περίοδο 1980 83... Μιλάμε για ..τρομερό ψυχρό πόλεμο... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνο, δεν ήταν "καπιταλιστικές μπίζνες" ακριβώς, μην τα ισοπεδώνεις όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΣΣΔ παρά τις σοβαρές αδυναμίες της ήταν μια σοσιαλιστική χώρα, η πρώτη, δημιούργημα των Λένιν-Στάλιν και των εκατομμυρίων κομμουνιστών, που συσπειρώθηκαν γύρω της. Τα μέσα παραγωγής ανήκαν στην εργατιά, που είχε την εξουσία. Βέβαια παράλληλα υπήρχε και ταξική πάλη, γιατί οι αντιδραστικές δυνάμεις ξανασήκωσαν κεφάλι μετά τον Β'ΠΠ, επωφελούμενες από τις αναγκαίες υποχωρήσεις του Πολέμου και ενθαρρυνόμενες κυρίως από την μεταπολεμική καπιταλιστική ανάκαμψη. Το πως κατέληξε η ταξική πάλη το είδαμε και έχουμε τις πρώτες ολοκληρωμένες εκτιμήσεις για όλη αυτή την ιστορία από τα σχετικά ντοκουμέντα του ΚΚΕ/18ο Συνέδριο. Ασφαλώς υπάρχουν ακόμη ανοιχτά ζητήματα, αλλά η μετέπειτα έρευνα δύσκολα θαρρώ θα μπορέσει να ανατρέψει αυτές τις εκτιμήσεις.
Με βάση αυτά λοιπόν, δεν προκύπτει, πως ό,τι γινόταν στην ΕΣΣΔ και από την ΕΣΣΔ ήταν εξ ορισμού ...λάθος! Πάλη γινόταν, υπήρχαν σωστά και λάθη. Στα σωστά ανήκει και η ιστορική συμφωνία σύνδεσης της καπιταλιστικής Ευρώπης με την παραγωγή αερίου της ΕΣΣΔ. Σε γενικές γραμμές δεν ωφελήθηκε ο Ιμπεριαλισμός από αυτή τη Συμφωνία. Υπέκυψε στην αντικειμενική αναγκαιότητα της ανάπτυξης των δυνάμεων παραγωγής, που ένα μέρος τους, τα κοιτάσματα αερίου, ανήκαν στον Σοβιετικό Λαό. Ασφαλώς η διαχείριση της σύναψης της Συμφωνίας επηρεαζόταν και από τους ταξικούς εχθρούς, που πια το '80 κατείχαν ψηλά πόστα στο Κόμμα και στο Κράτος, κι αυτό θα είχε και συνέπειες.
Αλλά, γενικά, αυτή η Συμφωνία ήταν μια νίκη και ένα όπλο, που μπορούσε να το αξιοποιήσει το κομμουνιστικό κίνημα στην πάλη του. Απόδειξη, ότι ο Ιμπεριαλισμός την είδε εξαρχής σαν ήττα του, και προσπάθησε από την πρώτη μέρα να την υπονομεύσει.
Οχι "καπιταλιστικές μπίζνες" δεν ήταν λοιπόν, αλλά, "αν υπήρχε μυαλό" θα είχε δώσει πολλά ωφέλη.
Σεχτάρ. Σε καμία περίπτωση δεν λέω πως σε μία μέρα το 1956 ολοκληρώθηκε η ανατροπή του Σοσιαλισμού και επικράτησε ολοκληρωτικά ο καπιταλισμός. Το Κόμμα στο 18ο συνέδριο το 2008 το περιγράφει πολύ καλύτερα απο εμένα πως έγινε η ανατροπή του Σοσιαλισμού με σταδιακά βήματα και με διαφορετικό βηματισμό κατά περίπτωση. Το 1980 η πορεία πλέον ήταν χωρίς γυρισμό και λίγα πράγματα είχαν μείνει για να ολοκληρωθεί η καταστροφή. Για αυτό ακριβώς και δέχτηκαν οι δυτικοί καπιταλιστές αυτό το έργο. Σε διαφορετική περίπτωση με τους Μπολσεβίκους στην ηγεσία δεν νομίζω πως θα είχαν προχωρήσει ποτέ σε τέτοια βήματα. Την παραπομπή δεν την έβαλα για να σου κάνω μάθημα σε καμία περίπτωση αλλά επειδή δείχνει πως το 1975 δεν υπήρχαν πλέον Σοβχόζ παρά μόνο στο όνομα. Αυτά... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή