ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Κυριακή 24 Απριλίου 2022

Όχι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

Οι αμερικανικές ιμπεριαλιστικές εισβολές, επεμβάσεις, αλλά και οι «συγκεκαλυμμένες» επιχειρήσεις της CIA κατά «ανεπιθύμητων» κυβερνήσεων και λαϊκών επαναστατικών κινημάτων στην υφήλιο είναι τα κομμάτια της κοινής ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ, που καταγράφεται - με το αίμα εκατομμυρίων αθώων αμάχων - σε κάθε ήπειρο του πλανήτη πάνω από ενάμιση αιώνα... Επεμβάσεις που έγιναν με πρόσχημα την προστασία «εθνικών συμφερόντων», την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία...

Οι αμερικανικές εισβολές

1950-1953 Κορέα: Η δράση αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών προετοιμάζει το έδαφος και προκαλεί τον πόλεμο στην Κορεατική Χερσόνησο, διχάζοντας νότο και βορρά. Ο πόλεμος τερματίζεται με συνθήκη ανακωχής τον Ιούλιο του '53 και αφού οι Αμερικανοί αιματοκύλησαν, με βομβαρδισμούς, ακόμη και με τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων, εκατομμύρια αμάχους...

Σεπτέμβριος 1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται με το Σάχη στην εξουσία...

1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται και εγκαθιδρύεται δικτατορία.

1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, αεροδρόμια, λιμάνια και συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.

1960, Κογκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κογκό Πατρίς Λουμούμπα.

Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. Σε 72 ώρες οι Κουβανοί τους πετούν στα νερά του Κόλπου των Χοίρων.

1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εξαπολύει τη γενοκτονία του Βιετνάμ. Εστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας.

1965, Αγιος Δομήνικος: Ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το μικροσκοπικό Αγιο Δομήνικο. Εγκαθιδρύεται δικτατορία.

1965 έως τις αρχές '70, Ινδονησία: Οι ΗΠΑ παίζουν καθοριστικότατο ρόλο στην ανατροπή του πρώτου Προέδρου της ανεξάρτητης Ινδονησίας, Σουκάρνο, εγκαθιδρύοντας το δικτάτορα Σουχάρτο. Εξολοθρεύονται πάνω από 1.000.000 μέλη και υποστηριχτές του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά για την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.

1966-67, Γουατεμάλα: Νέα επέμβαση Αμερικανών πρασινομπερέδων εναντίον εξεγερμένων.

1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα, με τη συμβολή της CIA.

1969-75, Καμπότζη: Αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού. Εξαπολύονται βομβαρδισμοί κατά του λαού της χώρας. Πάνω από 2.000.000 οι νεκροί...

Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο Αουγκούστο Πινοτσέτ σε συνεργασία με τη CΙΑ δολοφονεί το μαρξιστή Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο καθεστώς.

Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς, που επιτίθενται ενάντια σε Αίγυπτο και Συρία.

Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο, απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου και κατοχή του 40% του νησιού απ' τα τουρκικά στρατεύματα.

1976-92, Αγκόλα: Η CIA βοηθά τους υποστηριζόμενους από τη Νότια Αφρική στασιαστές, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει την ΟΥΝΙΤΑ κατά των ανταρτών του Ντος Σάντος.

1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.

1981-90, Νικαράγουα: Ναυτικές δυνάμεις και πράκτορες της CIA κατευθύνουν τις επιδρομές των «Contras» και στρέφονται εναντίον της επανάστασης.

Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη, με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι.

Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.

Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στη Γρενάδα. Πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...

1987-88, Ιράν: Οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον πόλεμο Ιράκ - Ιράν υπέρ της Βαγδάτης με ναυτικές δυνάμεις, χημικά βιολογικά όπλα και βομβαρδισμούς.

Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.

Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους εξαπολύουν στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ («Καταιγίδα της Ερήμου»).

Δεκέμβρης 1991: Η ΕΟΚ αποφασίζει επίσημα το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, επισημοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί συμμετέχουν, τορπιλίζοντας κάθε διπλωματική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου...

Οκτώβρης 1992-94, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και λιμοκτονίας.

1994, Βοσνία: Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, έχοντας βαφτίσει τους Σερβοβόσνιους «μοναδικούς υπεύθυνους» για τον πόλεμο, χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ, που εξαπολύει τον Απρίλη βομβαρδισμούς.

Αϊτή, 1994-96: Με πρόσχημα την επιβολή της τάξης στο χάος που προκάλεσε δικτατορία στηριζόμενη από τη CIA, οι ΗΠΑ προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό της Αϊτής.

1995, Κροατία: ΑμερικανοΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί αεροδρομίων των Σέρβων της Κράινα...

Δεκέμβρης 1996, Ιράκ: Αμερικανική επιχείρηση «Αλεπού της Ερήμου»...

1998, Σουδάν - Αφγανιστάν: Αμερικανικές επιδρομές με πυραύλους κατά σουδανικού εργοστασίου παραγωγής φαρμάκων και επιδρομές με πυραύλους στο Αφγανιστάν, σε πρώην στρατόπεδα εκπαίδευσης της CIA.

Μάρτης 1999, ΟΔ Γιουγκοσλαβίας: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους αυτονομιστές.

2001, ΠΓΔΜ: Δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υποστηρίζουν Αλβανούς αυτονομιστές που μάχονται το στρατό της χώρας, ζητώντας την ανεξαρτητοποίηση και ένωση των αλβανόφωνων περιοχών στα Βαλκάνια.

Οκτώβριος 2001, Αφγανιστάν: ΗΠΑ - Βρετανία βομβαρδίζουν το Αφγανιστάν για να συντρίψουν, όπως διατείνονται, τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα... Σφαγές χιλιάδων αμάχων.

2003, ετοιμασίες πολέμου των ΗΠΑ/Βρετανίας στο Ιράκ με σχέδια επέμβασης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, οι ΗΠΑ επισείουν απειλές κατά της ΛΔ Κορέας...

Εικόνες του πολέμου στην Ουκρανία σχηματίζουν το πρόσωπο του Πούτιν

Σε εξέλιξη βρίσκεται από τα ξημερώματα της Πέμπτης 24 Φλεβάρη, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία άσχετα με τα προσχήματα, τις αιτιάσεις και την ρητορική που αναπτύσσεται από την κάθε πλευρά, είναι μέρος της μεγάλης εικόνας μιας πολύ ευρύτερης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Η τυπική έναρξη του πολέμου δόθηκε με την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ωστόσο το εύφλεκτο υλικό συσσωρευόταν σταδιακά εδώ και χρόνια στην περιοχή.

Ο λαός της Ουκρανίας σφυροκοπιέται ανελέητα, καθώς συνεχίζονται οι συγκρούσεις και τα πυραυλικά χτυπήματα σε αρκετές πόλεις, που συνοδεύονται με αλληλοκατηγορίες για το ενδεχόμενο χρήσης χημικών όπλων, για προβοκάτσιες και επιθέσεις εναντίον αμάχων.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

 «Μπροστά στο νέο έγκλημα η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. 

Κυρίαρχοι είναι μόνο οι λαοί που πρέπει να καταδικάσουν τις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις των χωρών τους, οι οποίες τους οδηγούν στη σφαγή, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία, παντού. 

Να σταματήσει αμέσως η συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας. Να κλείσουν τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας. 

Να δυναμώσει η πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του»

10 σχόλια:

  1. Μια καταγραφή μέσα από τα κρατικά αρχεία των ΗΠΑ

    Το ΚΚΕ ξεκίνησε το 1995 μια σοβαρή προσπάθεια διερεύνησης των αιτιών της ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη. Μέσα από τα κείμενα που υιοθέτησε στην Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη (15-16.7.1995), διαπίστωνε πολύ σωστά ότι «η επιχείρηση καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις σοσιαλιστικές χώρες ξεκίνησε από τα μέσα και από τα πάνω, χωρίς να προηγηθεί στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση για την αποκατάσταση του καπιταλισμού ή λαϊκή εξέγερση και σύγκρουση στο εσωτερικό» και κατ’ επέκταση το πρόβλημα αυτό πρέπει να μελετηθεί «…με αφετηρία τον υποκειμενικό παράγοντα, δηλαδή το Κόμμα και το κρατικό σοσιαλιστικό σύστημα, καθώς και το σύνολο των εσωτερικών κυρίως αντιθέσεων που αναφέρονται στην περιοχή των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων».
    Αλλωστε η ομάδα αντιθέσεων «…που αφορά στις σχέσεις του σοσιαλισμού με τον καπιταλισμό, άσκησε σοβαρή επίδραση στην αλληλουχία και αλληλεξάρτηση των εσωτερικών γεγονότων, που οδήγησαν στην αντεπανάσταση, όμως δεν ήταν καθοριστική»[1]. Αυτό όμως δεν σήμαινε αυτόματα και υποτίμηση του ρόλου του ιμπεριαλισμού. Απεναντίας, το κόμμα μας, μέσα απ’ αυτά τα κείμενα, εντόπιζε μεταξύ άλλων και την αναγκαιότητα «…να διερευνήσουμε το ρόλο του ιμπεριαλισμού ως ενός σοβαρού, εξωτερικού παράγοντα, που άσκησε σημαντική και πολλαπλή επίδραση. Γεγονός ολοφάνερο από τη συστηματική και έντονη επιθετικότητά του, από τη συνεχή και μόνιμη προσπάθειά του να πάρει την εκδίκηση, από την πολύμορφη και συστηματική εκμετάλλευση των εσωτερικών δυσκολιών και λαθών που εμφανίστηκαν στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Από τα πάμπολλα στοιχεία και γεγονότα που αποδεικνύουν τη μακρόχρονη, σχεδιασμένη και με προσήλωση στο στόχο για την ανάκτηση του χαμένου εδάφους αντισοσιαλιστική επιχείρησή του.»[2]

    Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ» ΑΝΑΤΡΟΠΗ

    Ο αποχαρακτηρισμός και η δημοσιοποίηση σημαντικού αριθμού απόρρητων κρατικών εγγράφων των ΗΠΑ, των δεκαετιών ’50-’60, δεν αποκαλύπτουν βέβαια λεπτομερώς και συνολικά τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού απέναντι στην ΕΣΣΔ και τις Λαϊκές Δημοκρατίες, μιας και αρκετά σημαντικότατα έγγραφα παραμένουν απόρρητα και άβατα για το κοινό, δίνουν όμως μια αρκετά ευκρινή εικόνα για το πώς προωθούνταν η «ειρηνική διείσδυση» στο παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα.

    Τα «ανθρώπινα δικαιώματα», οι «αγωνιστές της ελευθερίας» και οι «ανεξάρτητες κυβερνήσεις» δεν είναι πρωτόγνωρα όπλα στο ιμπεριαλιστικό οπλοστάσιο. Αξιοποιούνται έντονα σήμερα ως πρόσχημα για το τσάκισμα της σοσιαλιστικής Κούβας ακριβώς λόγω της αποτελεσματικότητας που έχουν εδώ και πάνω από 50 χρόνια (αποτελούν άλλωστε και το καλύτερο άλλοθι για την απαρέγκλιτη σύμπνοια των κάθε είδους οπορτουνιστών με τον ιμπεριαλισμό, στην κοινή τους αντικομμουνιστική εκστρατεία). Μαζί με τις χρηματοπιστωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ, αλλά και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (κύρια Μ. Βρετανία και Δυτ. Γερμανία, αργότερα και η Γαλλία) αποτέλεσαν τα κύρια «ειρηνικά» όπλα στην προσπάθεια ανατροπής του σοσιαλισμού. «Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες οργανώνουν συστηματικές και πολύμορφες «προβοκάτσιες» και αντικομμουνιστικές εκστρατείες με σύνθημα την υπεράσπιση των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» (…) Στηρίζουν ανοιχτά διάφορα αντισοσιαλιστικά και αντικομμουνιστικά στοιχεία και ομάδες…Αξιοποιούν τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα. Υποστηρίζουν οικονομικά πολιτικά και ηθικά, ακόμη και την παραμικρή εκδήλωση δυσαρέσκειας ή διαφωνίας με το ΚΚΣΕ και τη Σοβιετική Ενωση.»[3] ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η οικονομία του χώρου δεν επιτρέπει μια γενικότερη ιστορική θεώρηση του συνολικού οπλοστασίου του ιμπεριαλισμού. Γι αυτό θα περιοριστούμε σε μερικά μόνο παραδείγματα των δεκαετιών που προαναφέραμε στην αρχή και έχουν να κάνουν με συγκεκριμένους σχεδιασμούς για οικονομικά και διπλωματικά μέτρα στην κατεύθυνση της αποδυνάμωσης του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

      Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΤΑΛΕΣ

      Ηδη από το 1948, όταν η ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας ήρθε σε ρήξη με τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, η κυβέρνηση Τρούμαν στις ΗΠΑ, με την πεποίθηση ότι τον ίδιο δρόμο είναι πιθανόν να ακολουθήσουν και άλλες σοσιαλιστικές χώρες, προσπάθησε μέσω στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας να «διατηρήσει στην επιφάνεια» τον Τίτο.

      Πολύ πιο αποτελεσματικά ακολούθησε αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση Αϊζενχάουερ, με πρωτεργάτη τον Υπουργό Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες, που (τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 1958) έβλεπε τον Τίτο ως την κατάλληλη «σφήνα» που θα προκαλούσε το γενικότερο ρήγμα στην Ανατολική Ευρώπη [4].

      Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σύμφωνα και με τα κρατικά αρχεία των ΗΠΑ, ο Ντάλες καθ’ όλη τη θητεία του (21.1.1953-22.4.1959) δεν επισκέφθηκε καμιά άλλη σοσιαλιστική χώρα εκτός από τη Γιουγκοσλαβία, στις 6.11.1955, λίγους μήνες δηλαδή μετά την επίσκεψη Χρουστσόφ (26.5.1955), που σηματοδότησε την επαναπροσέγγιση της σοβιετικής ηγεσίας με τον Τίτο. Εννέα μήνες μετά, το περιοδικό The Atlantic Monthly (τεύχος Αυγούστου 1956) αποκάλυπτε «το νέο δόγμα» του υπουργού εξωτερικών:

      «Ο Ντάλες, διαθέτει μια πολιτική σε σχέση με τους δορυφόρους, που όμως από τους συνεργάτες του αποκαλείται η «μη αναγγελθείσα πολιτική» ή η «πολιτική του Μπριόνι» (σ.σ. τοποθεσία της χερσονήσου Ιστρια, όπου βρισκόταν η εξοχική κατοικία του Τίτο). Η ιστορία έχει ως εξής: Το περασμένο φθινόπωρο, προτού πετάξει ο Ντάλες στο Μπριόνι για να επισκεφθεί τον Τίτο, είχε συμπεράνει ότι η μόνη πιθανή προσέγγιση στο θέμα των δορυφόρων θα έπρεπε να χωριστεί σε δύο τμήματα (σ.σ. στάδια) (…) πρώτα θα ενθαρρύνονταν η εθνική ανεξαρτησία των ανατολικοευρωπαϊκών εθνών, για να βοηθηθούν να γίνουν ελεύθερα από τη Μόσχα, και δεύτερον, από τη στιγμή που οι δορυφόροι γίνουν ελεύθεροι με την εθνική έννοια, θα ενθαρρύνονταν τα βήματα προς τον εκδημοκρατισμό των καθεστώτων τους…»[5].

      Αρκετά αποκαλυπτική για τα παραπάνω είναι η εισήγηση του Ντάλες (31.10.1956) για τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, στις 1.11.1956, με θέμα «Η πολιτική των ΗΠΑ έναντι των εξελίξεων στην Πολωνία και την Ουγγαρία», την παραμονή του ανοιχτού ξεσπάσματος της αντεπανάστασης στην Ουγγαρία (όλες οι υπογραμμίσεις στα κείμενα που παραθέτουμε είναι δικές μας).

      «… Ο αρχικός μας αντικειμενικός στόχος αναφορικά με την περιοχή των κρατών-δορυφόρων ήταν η ενθάρρυνση ενός πρώτου βήματος προς την κατεύθυνση ενδεχομένως πλήρως «εθνικών» κομμουνιστικών κυβερνήσεων. Καθώς αυτές οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να συνεχίζουν να βρίσκονται σε στενή πολιτική και στρατιωτική συμμαχία με τη Σοβιετική Ενωση, θα είχαν την ικανότητα να ασκούν σ’ ένα μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στο παρελθόν, ανεξάρτητη εξουσία και έλεγχο στην κατεύθυνση των υποθέσεών τους, στην πρώτη φάση αρχικά περιοριζόμενες στις εσωτερικές τους υποθέσεις.

      Πολωνία

      2. Κάποιες εξελίξεις στην Πολωνία εμφανίζονται ευνοϊκές για την πρόωρη επίτευξη αυτού του στόχου. Η κυβέρνηση Γκομούλκα προκήρυξε την «εθνική» της «ανεξαρτησία και ισότητα» και διεκδίκησε το δικαίωμά της να συνεχίσει τη δική της εσωτερική πορεία προς το «σοσιαλισμό». Ταυτόχρονα διακήρυξε συνεχόμενη πίστη στη συμμαχία της με την ΕΣΣΔ και, παρόλο που ζητάει την απόσυρση των σοβιετικών ένοπλων δυνάμεων στις συνήθεις βάσεις τους, διακήρυξε ότι τα σοβιετικά στρατεύματα πρέπει να παραμείνουν στην Πολωνία και την Ανατολική Γερμανία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. 3. Στην Πολωνία, όπως και στην Ουγγαρία, πρόσφατες εξελίξεις φανέρωσαν τα ισχυρά αντιρωσικά και αντικομμουνιστικά συναισθήματα του πληθυσμού. Διαφορετικά απ’ ό,τι στην Ουγγαρία, η ύπαρξη μιας ισχυρής ηγεσίας στην Πολωνία σε μια κρίσιμη στιγμή, ο φόβος απέναντι σε μια επανενωμένη Γερμανία με διεκδικήσεις αλυτρωτισμού και η έγκαιρη υπόσχεση μεταρρυθμίσεων, σε συνάρτηση με την επιβολή μιας «εθνικής ανεξαρτησίας» συνδεδεμένης με μια καλά υπολογισμένη περιφρόνηση της ρωσικής πίεσης, είναι προφανές ότι συνέβαλε στο να δοθούν οι δυνατότητες σε μια ανασυγκροτημένη πολωνική κομμουνιστική κυβέρνηση να βάλει μπροστά τη νέα της πορεία, με τη συναίνεση, αν όχι υποστήριξη, της πλειοψηφίας των Πολωνών.

      4. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη υποδείξει απευθείας στην πολωνική κυβέρνηση ότι ένα πιθανό πολωνικό αίτημα για οικονομική βοήθεια, ειδικά για στάρι ή άλλα πλεονάζοντα εμπορεύματα, θα εξεταζόταν με ευμένεια. Μια τέτια βοήθεια υπόκειται σε αυστηρούς νομικούς και διοικητικούς περιορισμούς. Από την άλλη, υπάρχουν δυνατότητες για υλική βοήθεια προς την Πολωνία (ίσως και την Ουγγαρία) στο γενικό χώρο εμπορίου με τον ελεύθερο κόσμο.

      Ουγγαρία

      5. Οι εξελίξεις στην Ουγγαρία έχουν σημαντικά διαφοροποιηθεί από αυτές της Πολωνίας. Στην Ουγγαρία, ένα εθνικιστικό κίνημα, παρόμοιο μ’ αυτό στην Πολωνία, κατέληξε σε εθνική εξέγερση λόγω της επέμβασης των σοβιετικών στρατευμάτων, που προσκλήθηκαν στη χώρα από την ουγγρική κυβέρνηση, τις πρώτες κιόλας ώρες που αυτή αντιμετώπισε δυσκολία. Οι διεκδικήσεις του λαού προς την κυβέρνηση έχουν ξεπεράσει από τότε κατά πολύ εκείνες τις αρχικές επιδιώξεις και είναι τώρα αντικομμουνιστικές όσο και αντισοβιετικές.

      6. Η κατάσταση στην Ουγγαρία είναι ακόμα ρευστή και είναι δύσκολο να προβλεφθεί το πού θα οδηγήσει. Η κυβέρνηση Nagy, ήδη εκτεθειμένη από το γεγονός της σοβιετικής επέμβασης, επιδιώκει να αποκαταστήσει την εξουσία της στη χώρα, με το να δείχνει ότι ενδίδει σε πολλά από τα αιτήματα που της έχουν γίνει. Σοβιετικές δυνάμεις παραμένουν στην Ουγγαρία και ο σοβιετικός Τύπος ισχυρίστηκε ότι βρίσκονται εκεί με βάση τους όρους του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Λόγω του αιτήματος της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ, η κατάσταση στην Ουγγαρία έφτασε ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, βάση του άρθρου 34.

      7. Αμεσα, δυο δρόμοι ανοίγονται για τις ΗΠΑ: 1) Η επιστράτευση (ενεργοποίηση) πίεσης μέσω τέτιων μέτρων όπως ο ΟΗΕ και οι δημόσιες εκκλήσεις για να αναχαιτιστεί η παραπέρα ένοπλη επέμβαση της Σοβιετικής Ενωσης, και να αποτραπεί η χρήση σκληρών μέτρων καταστολής και αντιποίνων, ενώ ταυτόχρονα θα επεκτείνεται η βοήθεια με τη μορφή των ιατροφαρμακευτικών προμηθειών και τροφίμων για την ανακούφιση των βασάνων του ουγγρικού πληθυσμού. 2) Μια πορεία ενεργειών, με αφετηρία την άμεση συγκεκαλυμμένη υποστήριξη των εξεγερμένων, θα συνεχίσει μέσω της ανοιχτής αναγνώρισης του εμπόλεμου στάτους τους και θα φτάνει στην αναγνώριση της κυβέρνησής τους, αν μια τέτια σχηματιστεί και πετύχει να κρατήσει υπό τον έλεγχό της ένα τμήμα της χώρας. (Ενας τρίτος άμεσος δρόμος ενεργειών ανοίχτηκε, μέσω του οποίου οι ΗΠΑ πασχίζουν να διευκολύνουν την ολοκληρωτική απόσυρση των σοβιετικών ενόπλων δυνάμεων από την Ουγγαρία, και την εμφάνιση μιας ουγγρικής κυβέρνησης πλατιά θεμελιωμένης στην ουγγρική λαϊκή υποστήριξη, με ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο στάτους, που δε θα είναι σύμμαχος ούτε της Δύσης, ούτε της Ανατολής, κατά ένα τρόπο παρόμοιο με το καθεστώς της Αυστρίας)[6]. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Πολιτικά συμπεράσματα

      (…)12. Οι ενέργειες των ΗΠΑ και άλλων φιλικών κυβερνήσεων στην παρούσα κατάσταση θα πρέπει να επιδιώκουν έντονα να βοηθήσουν και να ενθαρρύνουν δυνάμεις στο εσωτερικό των δορυφόρων να κινηθούν στην κατεύθυνση των στόχων των ΗΠΑ, χωρίς την πρόκληση αντιποίνων, που θα είχαν ως αποτέλεσμα την κατάπνιξη των «φιλελεύθερων» επιρροών.

      13. Τα γεγονότα στην Πολωνία και την Ουγγαρία αποκάλυψαν τόσο στη Σοβιετική Ενωση όσο και στον υπόλοιπο κόσμο το πόσο πολύ εξαρτάται η διατήρηση του σοβιετικού ελέγχου της Ανατολικής Γερμανίας και της Ανατολικής Ευρώπης από την παρουσία των σοβιετικών δυνάμεων σ’ αυτήν την περιοχή. Τα γεγονότα αντιπροσωπεύουν μια ήττα για τη σοβιετική πολιτική και ίσως προκαλέσουν τη Σοβιετική Ενωση να επανεκτιμήσει την αξία της συνέχισης του ελέγχου, μέσω της παρουσίας των στρατευμάτων της, υπό το φως του αυξανόμενου κόστους μιας τέτοιας πολιτικής. Επομένως θα είναι προς συμφέρον των ΗΠΑ, μέσω ενδεδειγμένων παρακινήσεων και πιέσεων να ενθαρρυνθούν εξελίξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση και απόσυρση σοβιετικών δυνάμεων από την Ανατολική Ευρώπη.

      ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ

      Πολωνία

      14 (…) β. Να γίνουν τα ενδεδειγμένα βήματα για τον αναπροσανατολισμό του πολωνικού εμπορίου με τη Δύση και να παροτρυνθούν οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ειδικά η Δυτική Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία να προσφέρουν οικονομική βοήθεια και εμπορικά κίνητρα.

      γ. Να είμαστε προετοιμασμένοι, μετά από πολωνικό αίτημα, να διαθέσουμε οικονομική και τεχνική βοήθεια σε λογικές ποσότητες, επαρκή για να δώσει στους Πολωνούς μια εναλλακτική λύση στην πλήρη εξάρτηση από τη Μόσχα.

      15. Με την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με την Πολωνία να ενθαρρυνθούν οι Πολωνοί να αφοσιωθούν στην ικανοποίηση των καταναλωτικών απαιτήσεων και στο ειρηνικό εμπόριο.

      16. Ενώ θα αποφεύγεται μια πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης Γκομούλκα, θα χρησιμοποιούνται ό,τι δυνατότητες διαθέτουμε για να επηρεάσουμε τους καινούργιους ηγέτες για να εμμείνουν και να ολοκληρώσουν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στο λαό τους για μεταρρυθμίσεις, που θα προωθήσουν τους στόχους των ΗΠΑ.[7]

      (…)

      Ουγγαρία

      18. Επιδιώκοντας τους άμεσους στόχους μας αποθάρρυνσης και αν είναι δυνατόν, αποτροπής μιας παραπέρα σοβιετικής ένοπλης επέμβασης στην Ουγγαρία, όσο και σκληρών μέτρων καταστολής ή αντιποίνων, να επιστρατεύσουμε όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της δράσης του ΟΗΕ προς την ΕΣΣΔ, ενάντια σε τέτια μέτρα (ενώ ταυτόχρονα θα επαναδιαβεβαιώνουμε την ΕΣΣΔ, ότι εμείς δεν προσβλέπουμε στην Ουγγαρία ή στους άλλους δορυφόρους, ως δυνάμει στρατιωτικούς συμμάχους)[8].

      19. Στην γραμμή αυτής της προσέγγισης, να εκτιμήσουμε αν είναι σκόπιμο να γίνει στον ΟΗΕ ή οπουδήποτε αλλού μια πρόταση για ουγγρική ουδετερότητα κατά το αυστριακό μοντέλο.

      (20. Σε γραμμή μ’ αυτήν την προσέγγιση, να εκτιμήσουμε τώρα, αν είναι ενδεδειγμένο το να ενθαρρύνουμε την απόσυρση των ενόπλων δυνάμεών της από την Ουγγαρία, με το να υποδηλώνουμε μια προθυμία των ΗΠΑ να συσκεφθούν με το ΝΑΤΟ για την πιθανή απόσυρση μερικών αμερικάνικων δυνάμεων από τη Δυτική Ευρώπη, εάν η Σοβιετική Ενωση αποσύρει όλες της τις δυνάμεις από την Ουγγαρία)[9].

      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. 21. Να αξιοποιήσουμε ό,τι ικανότητες μπορεί να διαθέτουμε για να επηρεάσουμε τους νέους Ούγγρους ηγέτες για να εμμείνουν και να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις που έκαναν απέναντι στον ουγγρικό λαό, οι οποίες θα προωθήσουν τους στόχους των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσης να επιδιώξουν σοβιετική συμφωνία για την πλήρη απόσυρση των σοβιετικών στρατευμάτων από την Ουγγαρία.

      22. Αμεση ανθρωπιστική βοήθεια για τον ουγγρικό λαό, με τη μορφή των ιατροφαρμακευτικών προμηθειών και τροφίμων έχει προσφερθεί μέσω κατάλληλων οδών και θα έπρεπε να συνεχίσει να είναι διαθέσιμη, για να καλύπτονται οι ανάγκες τους, για όσο ισχύει η έκτακτη ανάγκη.

      23. Εάν έρθει στην εξουσία μια κυβέρνηση τουλάχιστον τόσο ανεξάρτητη όσο και στην Πολωνία:

      α. Να είμαστε προετοιμασμένοι να διαθέσουμε, μετά από ουγγρικό αίτημα, οικονομική και τεχνική βοήθεια σε λογικές ποσότητες, αρκετές για να δώσουν στους Ούγγρους μια εναλλακτική λύση στην πλήρη εξάρτηση από τη Μόσχα.

      β. Να εντείνουμε τις επαφές και τις ανταλλαγές μεταξύ Ουγγαρίας και ΗΠΑ, πάνω σε οικονομικές, επιστημονικές και πολιτιστικές βάσεις, στο πνεύμα της (απόφασης) NSC 5607.

      γ. Να παρέχουμε μέσα ανακούφισης από καταστροφές, ειδικά για τη Βουδαπέστη.

      δ. Να κάνουμε ενδεδειγμένα βήματα για να αναπροσανατολίσουμε το ουγγρικό εμπόριο προς τη Δύση και να παροτρύνουμε τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ειδικά τη Δυτική Γερμανία και το Ενωμένο Βασίλειο, να προσφέρουν οικονομική βοήθεια και εμπορικά κίνητρα.

      24. (σ. σ. παραμένει ακόμα απόρρητο)

      25. Να ενθαρρύνουμε τους Αυστριακούς να διατηρήσουν τη διακηρυγμένη τους πολιτική παροχής ασύλου στους Ούγγρους που θα το επιζητήσουν. Να βοηθήσουμε τους Αυστριακούς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ενός αυξημένου αριθμού Ούγγρων προσφύγων με οικονομική και άλλη υλική αρωγή από αποθέματα των ΗΠΑ, και να ενθαρρύνουμε άλλες φιλικές κυβερνήσεις να συνδράμουν. Εάν ένας σημαντικός αριθμός Ούγγρων επιζητήσουν άσυλο στην Αυστρία, άμεση προσοχή θα πρέπει να δοθεί από τις ΗΠΑ και άλλες φιλικές κυβερνήσεις για την άμεση περίθαλψη και τη γρήγορη επανεγκατάστασή τους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. Γενικά

      26. Ως θέμα ύψιστης προτεραιότητας, να αξιοποιούν στο έπακρο σε όλο τον κόσμο, οι δυνατότητες προπαγάνδας που προκύπτουν από τα πρόσφατα γεγονότα στην Πολωνία και την Ουγγαρία.

      27. Το Συμβούλιο Σχεδιασμού (Planning Board) πρέπει επειγόντως να εκπονήσει μια μελέτη πολιτικής και δράσεων που θα ενθαρρύνουν ή ακόμα και θα καταφέρουν την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από την Ανατολική Γερμανία και την Ανατολική Ευρώπη. (…)

      29. Ως επείγον θέμα, να εκπονηθεί υπό την επίβλεψη των πρόσφατα οργανωμένων κυβερνητικών μηχανισμών μια μελέτη για την κατάσταση σε άλλους ευρωπαϊκούς δορυφόρους για να καθοριστεί η πορεία δράσεων των ΗΠΑ στην περίπτωση μελλοντικών επαναστατικών ενεργειών ή εξεγέρσεων σ’ αυτές τις χώρες, που θα υποδεικνύουν ένα κίνημα μακριά από τον έλεγχο της ΕΣΣΔ»[10].

      Αυτά τα μέτρα δεν πρέπει να αξιολογηθούν ως αντίθετα, αλλά μάλλον συμπληρωματικά στην «πολιτική αντιποίνων» και στο δόγμα «απελευθέρωσης» που ο ίδιος ο Ντάλες είχε εξαγγείλει το 1952. Αλλωστε, ο ίδιος φαίνεται ότι ευθύνεται στον ίδιο βαθμό με τον αδελφό του και επικεφαλής της ΣΙΑ, Αλεν για την ακύρωση της συνάντησης Αϊζενχάουερ και Χρουστσόφ, με σκοπό τον τερματισμό του «ψυχρού πολέμου», στη Γενεύη το 1960, μέσω της προβοκατόρικης αποστολής κατασκοπευτικού αεροπλάνου πάνω από την ΕΣΣΔ, τις παραμονές της συνάντησης[11].

      Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’60 ΟΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ «ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ»

      Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στον απόηχο των αντεπαναστατικών κινήσεων του 1956 στην Πολωνία και την Ουγγαρία και όταν μεσουρανούσε η πολιτική πρακτική της «ειρηνικής συνύπαρξης», όπως αυτή είχε επινοηθεί από τον Χρουστσόφ, νέοι σχεδιασμοί των επιτελείων των ΗΠΑ λάμβαναν σοβαρά υπόψη τους τόσο τις αποκλίσεις που γίνονταν στο όνομα των «εθνικών ιδιαιτεροτήτων» (βλ. «εθνικός κομμουνισμός»), όσο και τη «δίψα» διάφορων σοσιαλιστικών χωρών για διπλωματική αναγνώριση και για εμπορικές ανταλλαγές, έτσι ώστε να καθορίσουν πιο αποτελεσματικά την πολιτική της «ειρηνικής διείσδυσης».

      Ενδεικτικό για τις προτεραιότητες των ΗΠΑ αποτελεί το παρακάτω μνημόνιο του υπουργού Εξωτερικών Χέρτερ προς τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ, με θέμα την «αναβάθμιση των διπλωματικών αποστολών σε πρεσβείες», γραμμένο στις 10.11.1960, μόλις δυο μέρες μετά τις προεδρικές εκλογές, από τις οποίες νικητής αναδείχθηκε ο Τζον Φ. Κένεντι. Ακόμα δηλαδή και μια απερχόμενη κυβέρνηση, που ουσιαστικά «μετράει μέρες», την απασχολεί το ζήτημα των σχέσεων με τις σοσιαλιστικές χώρες.

      Μεταξύ άλλων το μνημόνιο αναφέρει τα εξής:

      «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολούθησαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο, την πρακτική της ουσιαστικής αναβάθμισης όλων των διπλωματικών τους αποστολών, στο επίπεδο των πρεσβειών. Οι μόνες μας απομένουσες απλές αντιπροσωπείες στην Ευρώπη είναι στη Βουδαπέστη (Ουγγαρία), στο Βουκουρέστι (Ρουμανία) και στη Σόφια (Βουλγαρία). Οι τρέχουσες σχέσεις μας με την Ουγγαρία είναι ανώμαλες και εντελώς αρνητικές. Για το λόγο αυτό δεν προτείνω καμιά αλλαγή στο στάτους της αποστολής μας στη Βουδαπέστη. Εχοντας υπόψη την κατά τους τελευταίους μήνες, θετική ανάπτυξη των σχέσεών μας με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, πιστεύω ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ θα εξυπηρετούνταν με την αναβάθμιση των αντιπροσωπειών μας σε πρεσβείες, στο Βουκουρέστι και τη Σόφια σε μια εγγύτερη ημερομηνία. Μια τέτια πράξη θα δυνάμωνε τη διπλωματική μας παρουσία στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία και θα μας έβαζε σε μια ευνοϊκότερη θέση όσο αφορά τον επηρεασμό της ρουμάνικης και βουλγάρικης κυβέρνησης προς την κατεύθυνση των πιο ενεργών και θετικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και προς μια λιγότερο εξαρτώμενη σχέση τους με τη Σοβιετική Ενωση. (…) Το πρόβλημα της υλοποίησης μιας ειρηνικής εξελικτικής αλλαγής στην Ανατολική Ευρώπη, στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης από τη σοβιετική κυριαρχία, είναι μια από τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην εξωτερική μας πολιτική. Πιστεύουμε ότι τώρα διαθέτουμε συγκεκριμένες δυνατότητες για το σχεδιασμό μιας πιο ενεργούς και αποτελεσματικής επιρροής μας στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία προς αυτόν τον στόχο…»[1 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

      Τα εκτενή αποσπάσματα που παραθέσαμε απ’ αυτό το πολυσέλιδο έγγραφο, όσο και τα προηγούμενα, νομίζουμε πως δεν αφήνουν σε κανέναν αυταπάτες για το ρόλο του ιμπεριαλισμού ακόμα κι όταν φοράει το προσωπείο του «ειρηνικού». Το σε ποιο βαθμό αυτό συνειδητοποιήθηκε, καταπολεμήθηκε ή υιοθετήθηκε συνολικά από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής, είναι κάτι που πρέπει να προκύψει μέσα από παραπέρα μελέτες αντίστοιχων αρχείων και ιστορικών εξελίξεων στις σοσιαλιστικές χώρες.

      Το πόσο εκπληκτικά όμως οι εκτιμήσεις, ακόμα και κάποιες αυτούσιες εκφράσεις αυτών των αμερικάνικων εγγράφων συμπίπτουν μ’ αυτές των ρεβιζιονιστών της εποχής, ακόμα και μ’ αυτές των σύγχρονων οπορτουνιστών, ίσως συμβάλλει στο να κατανοήσουν περισσότεροι την ορθότητα της θέσης που το κομμουνιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι απαρνητές και αποστάτες: Κάθε παρέκκλιση από τις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και άσχετα από προθέσεις αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία του ταξικού αντίπαλου της εργατικής τάξης, στην υπηρεσία του καπιταλισμού.

      Ή όπως εκτίμησε το ΚΚΕ, «είτε άμεσα, είτε έμμεσα ο οπορτουνισμός ανοίγει το δρόμο για το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αποτελεί την ιδεολογική βάση για να ευοδωθούν οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να υποσκάψει και να αδυνατίσει το σοσιαλισμό»[17].https://gkagkarin.blogspot.com/2022/04/blog-post_131.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. Ρώσοι νεοναζί. Η Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία έγινε με πρόσχημα την ύπαρξη φασιστικών νεοναζιστικών ομάδων στην Ουκρανία.

      Προσπαθώντας να εμφανίσουν την απαράδεκτη ρωσική εισβολή ξεκομμένη από τον σφοδρό ανταγωνισμό με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που έχει κάνει τον ουκρανικό λαό «σάκο του μποξ», προσπαθούν να κρύψουν - όπως και το 2014 - ότι η αστική τάξη στην Ουκρανία και παντού, δεν διστάζει να στηρίζει νοσταλγούς του Χίτλερ προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα και να υπηρετήσει τους ανταγωνισμούς της, πάντα σε βάρος των λαών.

      Νεοναζί υπάρχουν μόνο στην Ουκρανία;

      Η απάντηση είναι όχι.

      Ρώσοι νεοναζί

      Η ομάδα Wagner έχει με επικεφαλής τον Ντμίτρι Ούτκιν, θαυμαστή του Γ Ράιχ.

      Ο Ούτκιν και η ομάδα του βρέθηκαν και στην Κριμαία το 2014 αλλά και στο Ντονμπάς. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. Για την ομάδα Βάγκνερ, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Αρκεί η φωτογραφία του ιδρυτή της Dmitry Utkin, πρώην μέλους των υπηρεσιών πληροφοριών του Ρωσικού Στρατού (GRU).

      Σε μία γνωστή «σέλφι» του, φαίνεται ότι είναι τέτοια η αγάπη του για τα SS, που έχει φτάσει στο σημείο να κάνει τα εμβλήματα και τα διακριτικά της στολής των SS τατουάζ πάνω στο σώμα του!Η οργάνωση «Rusich» είναι μια παραστρατιωτική οργάνωση νεοναζί μισθοφόρων με στενές σχέσεις με την «Wagner»Στα σλάβικα «Rusich» σημαίνει ο Ρώσος και η ομάδα αυτή των μισθοφόρων εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2014 στην περιοχή του Ντονμπάς. . Όπως αναφέρουν στρατιωτικές πηγές ήδη πολλές μονάδες «Rusich» έχουν μπει ξανά στην Ουκρανία σε συγκεκριμένα σημεία και διενεργούν σαμποτάζ, κάτι που ίσως να φανερώνει την πρόθεση της Μόσχας να «χτυπήσει» ξανά στα μέρη αυτά.

      Ένα από τα πιο γνωστά μέλη των «Rusich» είναι ο Γιαν Πετρόφσκι που ήταν εκπαιδευτής των παραστρατιωτικών αυτών μονάδων και ο οποίος έχει πολεμήσει και στον πόλεμο στη Συρία.

      Ύμνος της οργάνωσης είναι ένα εθνικιστικό παραλήρημα που ονομάζουν «Άγριο φίδι» το οποίο σε κάποιον στίχο αναφέρει: «Μόνος σου θα σκοτώσεις το άγριο φίδι που είναι στο Γκνιταχάντε και σε περιμένει αδυσώπητο.» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    9. Δίπλα στους Ρώσους νεοναζί, όμως, υπάρχει και μια ολόκληρη στρατιά νεοναζί ανά την Ευρώπη, που φαίνεται ότι είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμοι. https://gkagkarin.blogspot.com/2022/04/blog-post_335.html?showComment=1649601312833#c3596219324045774168 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου