Σε ειδική ευρωατλαντική αποστολή

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ

 

Αν και τα «φώτα» στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή έπεσαν στα κάλπικα διλήμματα και στις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα στον λαό (στην πραγματικότητα, δεσμεύσεις στο κεφάλαιο ότι εκείνος μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί την υλοποίηση της στρατηγικής του, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την «κοινωνική συνοχή» και την αντιλαϊκή «σταθερότητα»), σίγουρα χρειάζεται μια ειδική αναφορά σε μια λιγότερη «προβεβλημένη» πλευρά των δεσμεύσεων αυτών.

Πρόκειται για την «αποστολή» που δηλώνει έτοιμος να αναλάβει για να στρατεύσει τον λαό στην πολιτική της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά και για να ενσωματώσει τη δυσαρέσκεια και τις αντιδράσεις από τις συνέπειές της, με μανδύα «φιλειρηνισμού». Με την ευρωατλαντική προπαγάνδα να βρίσκει αντιστάσεις σε μεγάλα τμήματα του λαού, με τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της πολιτικής της εμπλοκής να γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα, μεγαλώνοντας και τη λαϊκή δυσαρέσκεια, με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στην επόμενη, ακόμα πιο οξυμένη φάση, μειώνοντας και τα περιθώρια «ευελιξίας» στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, το λες και «ειδική αποστολή». Αλλά γι' αυτά τα «δύσκολα» της αστικής τάξης είναι «γεννημένη» η βρώμικη σοσιαλδημοκρατία.

Τα ευκόλως εννοούμενα...

Αν είναι εξάλλου μία φορά αποκαλυπτικά τα όσα ειπώθηκαν στο συνέδριο και αποτυπώνονται και στην πολιτική απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δυο φορές αποκαλυπτικά για τις «υπερατλαντικές δεσμεύσεις» όσα ...δεν λέγονται: Σε ένα κείμενο είκοσι και παραπάνω σελίδων, όπως και στην εισηγητική ομιλία Τσίπρα στο συνέδριο δεν υπάρχει ούτε μισή λέξη για τη μετατροπή όλης της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης, για ΝΑΤΟικά στρατεύματα και οπλισμό που μεταφέρονται από την Αλεξανδρούπολη και τη Θεσσαλονίκη στην πρώτη γραμμή του μετώπου, για τις ελληνικές δυνάμεις που στέλνονται εκτός συνόρων στους ΝΑΤΟικούς σχηματισμούς μάχης απέναντι σε Ρωσία και Κίνα.

Τα «ευκόλως εννοούμενα» παραλείπονται, άλλωστε, και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, μια που όλα αυτά φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή και του ΣΥΡΙΖΑ - και όταν ήταν στην κυβέρνηση, οπότε εγκαινίασε τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ και έβαλε τον «θεμέλιο λίθο» για όλα τα παραπάνω, αλλά και σήμερα από τη θέση της «συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης» στην πολιτική της εμπλοκής, για τον «εθνικό» στόχο της αναβάθμισης της αστικής τάξης.

«Διπλοβάρδιες» το ευρωατλαντικό πλυντήριο...

Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κρύψει τις αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, παρουσιάζοντάς τον περίπου σαν μια «κακή ιδέα», καλώντας σε πάλη «ενάντια στην "ιδέα" ότι ο πόλεμος μπορεί να λύσει οτιδήποτε», ακριβώς για να κρύψει αυτό που έρχεται να «λύσει» ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ως «φυσική προέκταση» της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης»: Το μοίρασμα των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Και αν βγουν από τη μέση οι αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είναι «και τα σκυλιά δεμένα» για τα υπόλοιπα, ακόμα και για να αναγάγεις τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που «εγγυώνται» το μακέλεμα των λαών για το μοίρασμα της λείας, σε εν δυνάμει «εγγυητές» και «θεματοφύλακες» ...της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας. Χαρακτηριστικό είναι το σημείο στην πολιτική απόφαση του συνεδρίου για τις «ιστορικές ευθύνες» του ΝΑΤΟ, το οποίο «παρά τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει το 1999, δεν προχώρησε στην οικοδόμηση μιας αδιαίρετης αρχιτεκτονικής ασφάλειας», προφανώς κάπου στα μεσοδιαστήματα ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Συρία, Λιβύη, Αφγανιστάν κ.ο.κ.

Πραγματικά «έπεσε απ' τα σύννεφα» ο ΣΥΡΙΖΑ, που νόμιζε ότι έβαζε τον «θεμέλιο λίθο» για την «αδιαίρετη πολιτική ασφάλειας» σε όλη την Ευρώπη όταν εγκαινίαζε τα ορμητήρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο, καθιστώντας τη χώρα - όπως είπε η Μαριλένα Κοππά μιλώντας σε θεματικό τραπέζι του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ - «χερσαίο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ»!

Και για την ΕΕ, φυσικά, το πλυντήριο της Κουμουνδούρου δουλεύει διπλοβάρδιες, «κλαίγοντας» που «αδυνατεί να αναδείξει έναν στρατηγικά αυτόνομο ρόλο από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που θα ασκήσει σοβαρές πιέσεις για τον τερματισμό του πολέμου και την επιστροφή στη διπλωματία». Τόση «αδυναμία» η ΕΕ, που με πρωτοπόρες τις σοσιαλδημοκρατικές - «προοδευτικές» κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Δανίας κ.ο.κ. έχει σπεύσει μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων να ψηφίσει πολεμικούς προϋπολογισμούς δεκάδων δισ., να στήσει πρόσθετες «αυτόνομες» στρατιωτικές δυνάμεις απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, να τροφοτοδοτήσει τη φωτιά του ιμπεριαλιστικού μακελειού με νέα στρατιωτικά μέσα, στέλνοντας στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.

Ο λογαριασμός του πολέμου... χωρίς κοινωνικές εντάσεις

Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, που ασκεί υποκριτική κριτική στη ΝΔ ότι δεν έπρεπε να στείλει «φονικό πολεμικό υλικό» στην Ουκρανία, στηρίζει τον «πόλεμο» των κυρώσεων και αντικυρώσεων που πληρώνει ο λαός, τονίζοντας πως «οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τη διεθνή κοινότητα, προκειμένου να τερματιστεί η εισβολή και να επανέλθουμε στη διπλωματία και στην ειρήνη, υπήρξαν αναγκαίες».

Παρουσιάζει δηλαδή ως σκοπό των κυρώσεων την επιστροφή δήθεν στη διπλωματία και στην ειρήνη (αυτήν την ίδια ιμπεριαλιστική «ειρήνη» που γεννάει τον πόλεμο, βέβαια), όταν αυτές αποτελούν ξεκάθαρα όχι κάποιο «αντίδοτο», αλλά κομμάτι της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε εξέλιξη, με το βαρύ κόστος να φορτώνεται και εδώ στις πλάτες των λαών σε όλες τις πλευρές και σε όλα τα επίπεδα: Τεράστια ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, νέα πλήγματα στους αγρότες κ.ο.κ.

Με δυο λόγια, αυτό που η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει ως «απαραίτητες θυσίες», τις οποίες πρέπει να υπομείνει ο λαός ...για την ελευθερία και τη δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο «φιλειρηνικός» ψάλτης της εμπλοκής και των ΝΑΤΟικών σχεδίων, ζητάει από τον λαό να το δεχτεί ως «αναγκαίες θυσίες» ...για τη διπλωματία και την ειρήνη.

Οι «ομοιότητες» κάθε άλλο παρά συμπτωματικές είναι. Με οποιοδήποτε πρόσχημα, το «διά ταύτα» είναι το ίδιο: Το «μερτικό από τη λεία» που διεκδικεί η αστική τάξη, οι «ευκαιρίες» που γεννάει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος για τα κέρδη της και για να «τρέξει» μια ώρα αρχύτερα το σχέδιο για το «πράσινο New Deal».

Αποκαλυπτικά άλλωστε είναι τα όσα λέει η πολιτική απόφαση του συνεδρίου: «Η σημερινή ενεργειακή κρίση, σε συνάρτηση με τον πόλεμο (...) αναδεικνύει την επείγουσα υποχρέωση της μετάβασης σε ένα νέο ενεργειακό πρότυπο, που στηρίζεται κατά προτεραιότητα στις ΑΠΕ και σε όλες τις μορφές της πράσινης Ενέργειας».

Πρόκειται δηλαδή - παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της ΝΔ, να παρουσιάσουν το «φαρμάκι ως φάρμακο» - ακριβώς για την επιτάχυνση των σχεδίων που προκαλούν την ενεργειακή φτώχεια στον λαό, με τον ΣΥΡΙΖΑ να δεσμεύεται απέναντι στο κεφάλαιο ότι μπορεί να υλοποιήσει στόχους όπως η «ταχεία αποκλιμάκωση των άλλων πηγών Ενέργειας, δηλαδή του λιγνίτη, των ορυκτών υγρών καυσίμων και του φυσικού αερίου, με τρόπο που να διασφαλίζει (...) την αποφυγή κοινωνικών εντάσεων».

Ο «πρωτοπόρος» των ΝΑΤΟικών «διευθετήσεων»...

Αλλωστε και η κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ αφορά το ποιος και πώς μπορεί να υπηρετήσει αποτελεσματικότερα τους στόχους της αστικής τάξης, εξ ου και είναι αποκαλυπτική για το τι εννοεί με την υποτιθέμενη «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική και την «ολίγον εμπλοκή» η επίκληση ως «υποδειγμάτων» «της Γαλλίας και της Τουρκίας, που προσπαθούν να διαδραματίσουν ρόλο μεσολαβητή στη σύγκρουση». Ενώ, σε αντίθεση υποτίθεται με αυτούς, «ο πρωθυπουργός της χώρας μας έσπευσε να εντάξει την Ελλάδα αδιαπραγμάτευτα στην αιχμή του ΝΑΤΟ (...) δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Και μάλιστα χωρίς εγγυήσεις απέναντι σε μια Τουρκία της οποίας ο ρόλος αναβαθμίζεται ραγδαία, με τη στήριξη των ΗΠΑ», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ότι όλος ο «θόρυβος» γίνεται για τη... διαπραγμάτευση και τα ανταλλάγματα που διασφαλίζει η αστική τάξη της Ελλάδας, μετατρέποντας τη χώρα σε «αιχμή» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού.

Αυτό εννοεί και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν παρουσιάζει ως το «δυνατό χαρτί» που πρέπει να παίξει η αστική τάξη τον ρόλο «ρυμουλκού» στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, π.χ. μέσα από τις διμερείς και τριμερείς συμμαχίες με ευρωατλαντικό «καπέλο» τις οποίες εγκαινίασε επί ημερών του, παρά τον ρόλο του «πρωτοπαλίκαρου» στο πεδίο της μάχης, λες και αυτά τα δύο δεν πηγαίνουν χέρι χέρι, όπως δείχνει και η πείρα από τη δική του διακυβέρνηση.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, έσπευσε και στο συνέδριο να διαφημίσει τη σχετική «τεχνογνωσία» του στο κλείσιμο «εκκρεμοτήτων» για τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με βάση την υπογραφή της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών, με την παρουσία Ζάεφ και τον Αλ. Τσίπρα να δηλώνει «περήφανος που πιστέψαμε και υλοποιήσαμε, με όποιο κόστος, την ιστορική συμφωνία (...) που ξαναέδωσε ευρωπαϊκή προοπτική σε μια περιοχή που συσσώρευε επικίνδυνα εντάσεις, αφήνοντας περιθώρια ενίσχυσης τρίτων δυνάμεων στα βόρεια σύνορά μας», όπως χαρακτηριστικά είπε, υπονοώντας και το πραγματικό διακύβευμα της συμφωνίας, τη θωράκιση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών απέναντι σε Ρωσία και Κίνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει έτσι και πάλι «ετοιμοπόλεμος» και ο αποτελεσματικότερος να προωθήσει τη γραμμή της ΝΑΤΟικής συνοχής στις σημερινές συνθήκες, στόχος που υπαγορεύει νέες επικίνδυνες διευθετήσεις στην περιοχή, αυτήν τη φορά με την Τουρκία, καλώντας στην «προώθηση ενός οδικού χάρτη - με σαφείς κόκκινες γραμμές - για ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία και ορίζοντα το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης», όπως αναφέρεται στην πολιτική απόφαση.

Για τον εν λόγω «οδικό χάρτη», πάντως, που πάει «σετ» και με τα σχέδια συνεκμετάλλευσης της Ενέργειας, δεν χρειάζεται και κανένα ιδιαίτερο ψάξιμο: Μπορούν να ανατρέξουν για παράδειγμα στις πρόσφατες σημειώσεις τους από τη συνάντηση με την υφυπουργό των ΗΠΑ, Β. Νούλαντ, στο πλαίσιο της περιοδείας της σε Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο.

...και της κοροϊδίας

Για το τέλος αφήσαμε το «κερασάκι στην τούρτα», ένα ρεσιτάλ κοροϊδίας βγαλμένο απ' τα παλιά, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμαρτύρεται για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και τη «συστηματική προσπάθεια ιδεολογικοποίησης των τεκταινομένων από την πλευρά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ» με τα περί «δίπολου δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού», που όπως λέει είναι «πολιτική αποτύπωση της θεωρίας των δύο άκρων». Γελάνε μέχρι και τα έδρανα της Βουλής, που ακόμα «αντιλαλούν» από τα παλαμάκια στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι και στους ναζί του τάγματος Αζόφ. Κι αν δεν θυμούνται τι εστί το κατασκεύασμα των «δύο άκρων» και «ξαναγράψιμο της Ιστορίας στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών», μπορούν πάντα να ανατρέξουν και στη Διακήρυξη της ΕΕ, την οποία υπέγραφε ανήμερα της 9ης Μάη του 2019, Μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ως πρωθυπουργός ο Αλ. Τσίπρας στο Σιμπίου της Ρουμανίας. Μια Διακήρυξη που δικαίωνε την κορωνίδα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας του 20ού αιώνα, γράφοντας: «Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες...».

Τ. Γ