Εμπλοκή με τα μπούνια, σε «ελεύθερη» ΝΑΤΟική μετάφραση

 ΣΥΡΙΖΑ

Τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και τα κάλπικα διλήμματα στον λαό, όπως και τις δεσμεύσεις στο κεφάλαιο ότι μπορεί να υλοποιήσει την πολιτική του πιο αποτελεσματικά, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την «κοινωνική συνοχή», την υποταγή δηλαδή των εργαζομένων στη στρατηγική του, επαναλαμβάνει η πολιτική απόφαση του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα.

Αποκαλυπτικές την ίδια ώρα είναι και οι λιγότερο «προβεβλημένες» θέσεις που αφορούν την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να στρατεύσει τον λαό στα σχέδια αυτά, με μανδύα δήθεν «φιλειρηνισμού».

Και αν είναι μια φορά αποκαλυπτικά τα όσα ειπώθηκαν στο συνέδριο και αποτυπώνονται και στην πολιτική απόφαση, είναι δύο φορές αποκαλυπτικά για τις «υπερατλαντικές δεσμεύσεις» όσα... δεν λέγονται: Σε ένα κείμενο ούτε λίγο ούτε πολύ είκοσι και παραπάνω σελίδων - όπως ακριβώς και στην εισηγητική ομιλία Τσίπρα στο συνέδριο - δεν υπάρχει ούτε μισή λέξη για τη μετατροπή όλης της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης, για ΝΑΤΟικά στρατεύματα και οπλισμό που μεταφέρονται από την Αλεξανδρούπολη και τη Θεσσαλονίκη στην πρώτη γραμμή του μετώπου, για τις ελληνικές δυνάμεις που στέλνονται εκτός συνόρων, στους ΝΑΤΟικούς σχηματισμούς μάχης απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα.

Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού όλα αυτά φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή και του ΣΥΡΙΖΑ, και ως κυβέρνηση και σήμερα από τη θέση της «συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης», και στην πολιτική της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για τον «εθνικό» στόχο της αναβάθμισης της αστικής τάξης.

Ενταγμένο ακριβώς μέσα σε αυτά τα σχέδια είναι και το δήθεν «φιλειρηνικό κήρυγμά» του, με τον ΣΥΡΙΖΑ να κλείνει και σε αυτό το πεδίο το «μάτι» στην αστική τάξη ότι μπορεί να ρυμουλκήσει λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική της εμπλοκής, αλλά και να ενσωματώσει τη δυσαρέσκεια και τις αντιδράσεις από τις συνέπειές της.

«Διπλοβάρδιες» το ευρωατλαντικό πλυντήριο...

Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κρύψει τις αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, παρουσιάζοντάς τον περίπου σαν μια «κακή ιδέα», καλώντας σε πάλη «ενάντια στην "ιδέα" ότι ο πόλεμος μπορεί να λύσει οτιδήποτε», ακριβώς για να κρύψει ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα, βίαια μέσα, για τη διασφάλιση συμφερόντων των αστικών τάξεων που κονταροχτυπιούνται για το μοίρασμα αγορών, για να βάλουν στο χέρι πλουτοπαραγωγικές πηγές, αγορές, δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Ταυτόχρονα, με ένα ξέπλυμα που θα ζήλευαν και τα γραφεία Τύπου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ανάγει τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις που «εγγυώνται» το μακέλεμα των λαών για το μοίρασμα της λείας σε εν δυνάμεις «εγγυητές» και «θεματοφύλακες» της... ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας, με χαρακτηριστική ξανά την «αποστροφή» για τις «ιστορικές ευθύνες» του ΝΑΤΟ, το οποίο «παρά τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει το 1999, δεν προχώρησε στην οικοδόμηση μιας αδιαίρετης αρχιτεκτονικής ασφάλειας», κάπου ανάμεσα στα μεσοδιαστήματα προφανώς των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Συρία, Λιβύη, Αφγανιστάν κ.ο.κ.

Πραγματικά «έπεσε απ' τα σύννεφα» ο ΣΥΡΙΖΑ, που νόμιζε ότι έβαζε τον «θεμέλιο λίθο» για την «αδιαίρετη πολιτική ασφάλειας» σε όλη την Ευρώπη όταν εγκαινίαζε τα ορμητήρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο, καθιστώντας τη χώρα - όπως είπε η Μαριλένα Κοππά, μιλώντας σε θεματικό τραπέζι του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ - ένα «χερσαίο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ»!

Και για την ΕΕ, φυσικά, το πλυντήριο της Κουμουνδούρου δουλεύει διπλοβάρδιες, «κλαίγοντας» που «αδυνατεί να αναδείξει έναν στρατηγικά αυτόνομο ρόλο από τις ΗΠΑ και τον ΝΑΤΟ, που θα ασκήσει σοβαρές πιέσεις για τον τερματισμό του πολέμου και την επιστροφή στη διπλωματία». Τόση «αδυναμία» η ΕΕ, που με πρωτοπόρες τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Δανίας κ.ο.κ. έχει σπεύσει μέσα σε διάστημα λίγων ημερών να ψηφίσει πολεμικούς προϋπολογισμούς δεκάδων δισ., να στήσει πρόσθετες «αυτόνομες» στρατιωτικές δυνάμεις απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, να τροφοτοδοτήσει τη φωτιά του ιμπεριαλιστικού μακελειού με νέα στρατιωτικά μέσα.

Ο λογαριασμός του πολέμου... χωρίς κοινωνικές εντάσεις

Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ «διαλέγει τη ΝΑΤΟική πλευρά» της Ιστορίας, στο πλευρό της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και των υπολοίπων και σε ό,τι αφορά τον «πόλεμο» των κυρώσεων και αντικυρώσεων, τονίζοντας πως «οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τη διεθνή κοινότητα, προκειμένου να τερματιστεί η εισβολή και να επανέλθουμε στη διπλωματία και στην ειρήνη, υπήρξαν αναγκαίες».

Παρουσιάζει δηλαδή ως σκοπό των κυρώσεων την... επιστροφή της ειρήνης (αυτής της ίδιας ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» βέβαια που γεννάει τον πόλεμο), όταν αυτές αποτελούν ξεκάθαρα όχι «αντίδοτο» αλλά κομμάτι της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε εξέλιξη, με το βαρύ κόστος να φορτώνεται και εδώ στις πλάτες των λαών σε όλες τις πλευρές.

Αυτό αφορούν και οι «διαπιστώσεις» του ΣΥΡΙΖΑ για την επιδείνωση της «ούτως ή άλλως δύσκολης οικονομικής κατάστασης της χώρας μας: Απειλή ενεργειακής φτώχειας, έλλειψη προϊόντων, καλπάζουσα ακρίβεια...». Διαπιστώσεις μιας κατάστασης τις αιτίες της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει με «χίλια», παρουσιάζοντας - όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ - «το φαρμάκι ως φάρμακο» και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ως «ευκαιρία» για να τρέξει μια ώρα αρχύτερα το «κοινό σχέδιο» όλων των αστικών κομμάτων για το «πράσινο New Deal». Το κάνει καθαρό στην απόφαση του συνεδρίου, αναφέροντας ως «επείγουσα υποχρέωση της μετάβασης σε ένα νέο ενεργειακό πρότυπο που στηρίζεται κατά προτεραιότητα στις ΑΠΕ και σε όλες τις μορφές της πράσινης Ενέργειας», επιτάχυνση δηλαδή των σχεδίων που προκαλούν την ενεργειακή φτώχεια στον λαό ενώ αφορούν και το ιμπεριαλιστικό «κονταροχτύπημα», δεσμευόμενος απέναντι στο κεφάλαιο ότι μπορεί να το κάνει με «αποφυγή κοινωνικών εντάσεων»!

Ο «πρωτοπόρος» των ΝΑΤΟικών «διευθετήσεων»

Αλλωστε, και η κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ το ποιος και πώς μπορεί να υπηρετήσει αποτελεσματικότερα τους στόχους της αστικής τάξης αφορά, εξ ου και είναι αποκαλυπτική για το τι εννοεί με την υποτιθέμενη «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική και την «ολίγον εμπλοκή» η επίκληση «της Γαλλίας και της Τουρκίας, που προσπαθούν να διαδραματίσουν ρόλο μεσολαβητή στη σύγκρουση», ενώ σε αντίθεση υποτίθεται με αυτούς «ο πρωθυπουργός της χώρας μας έσπευσε να εντάξει την Ελλάδα αδιαπραγμάτευτα στην αιχμή του ΝΑΤΟ (...) δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Και μάλιστα χωρίς εγγυήσεις απέναντι σε μια Τουρκία της οποίας ο ρόλος αναβαθμίζεται ραγδαία, με τη στήριξη των ΗΠΑ», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας πως όλος ο «θόρυβος» γίνεται για τα ανταλλάγματα που διασφαλίζει η αστική τάξη της Ελλάδας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, και με την «τεχνογνωσία» της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών, που έσπευσε να διαφημίσει με την παρουσία Ζάεφ και τις συνεχείς αναφορές στο συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύττει την προσήλωσή του στη γραμμή της ΝΑΤΟικής συνοχής, όπως ακριβώς και η ΝΔ, που υπαγορεύει νέες διευθετήσεις στην περιοχή, αυτήν τη φορά με την Τουρκία για το «καλό της συμμαχίας», καλώντας στην «προώθηση ενός οδικού χάρτη - με σαφείς κόκκινες γραμμές - για ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία και ορίζοντα το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Πρόκειται για διευθετήσεις ενταγμένες ακριβώς στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση που εμπεριέχουν το «σπέρμα» νέων σφοδρών ανταγωνισμών, με απρόβλεπτες προεκτάσεις σε βάρος και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, και με πολλαπλούς κινδύνους για τον λαό.

Για το τέλος αφήσαμε το ρεσιτάλ κοροϊδίας, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμαρτύρεται για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και τη «συστηματική προσπάθεια ιδεολογικοποίησης των τεκταινομένων από την πλευρά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ» με τα περί «δίπολου δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού», που όπως λέει είναι «πολιτική αποτύπωση της θεωρίας των δύο άκρων». Γελάνε μέχρι και τα έδρανα της Βουλής, που ακόμα «αντιλαλούν» από τα παλαμάκια στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι και στους ναζί του τάγματος Αζόφ. Κι αν δεν θυμούνται τι εστί το κατασκεύασμα των «δύο άκρων» και «ξαναγράψιμο της Ιστορίας στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών», μπορούν πάντα να ανατρέξουν και στη Διακήρυξη της ΕΕ, την οποία υπέγραφε ανήμερα της 9ης Μάη του 2019, μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ως πρωθυπουργός ο Αλ. Τσίπρας στο Σιμπίου της Ρουμανίας. Μια Διακήρυξη που δικαίωνε την κορωνίδα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας του 20ού αιώνα, γράφοντας: «Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες...».