ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Τρίτη 3 Μαΐου 2022

Η Ντροπή ντροπή δεν έχει και ο ξεπεσμός πάτο δεν βρίσκει


Η Ντροπή ντροπή δεν έχει και ο ξεπεσμός πάτο δεν βρίσκει για τα "εργατικά στελέχη" του σωματείου της εργοδοσίας.

Συνάδελφοι,

Ο ρόλος της Διοίκηση του εργοδοτικού "σωματείου" ΣΕΕΔΠ πλέον έχει αναβαθμιστεί και εξελιχθεί ως το κύριο "λαγό" για τους επιχειρηματικούς ομίλους που αυγατίζουν τα κέρδη τους από τη δική μας δουλειά.

Πέρα από το ρόλο τους να ξεπλένουν την εργοδοσία των “COSCO”- DPORT καλώντας την κυβέρνηση και του Υπουργείο Ναυτιλίας να καταστείλουν την απεργιακή κινητοποίηση για την υπογραφή ΣΣΕ με βάση τις προτάσεις που έχουν αποφασίσει 100ντάδες εργαζόμενοι μέσα στο λιμάνι, μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις.

Πέρα από το ρόλο του συντονιστή και του καθοδηγητή του απεργοσπαστικού μηχανισμού που θυμίζει άλλες εποχές, που βλέπαμε μέχρι στιγμής μόνο σε ταινίες.

Πέρα από τον ρόλο του εκβιαστή και του βιαστή συνειδήσεων δεκάδων συναδέλφων που απειλούσαν ότι αν δεν έρθουν μέσα στα σκοτάδια, μέσα στα δάση κάπου στο Χαιδάρι, δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους.

Πέρα από το ρόλο τους να δίνουν οδηγίες μαζί με τη διεύθυνση της εργοδοσίας στις αστυνομικές δυνάμεις ώστε να μας κτυπήσουν.

Από προχθές η διοίκηση του ΣΕΕΔΠ από λαγούς, στηρίγματα και τσιράκια της εργοδοσίας “COSCO”-Dport πλέον αποτελούν και τσιράκια της ΔΝΕ (Διεθνούς Ναυτικής Ένωσης), των εφοπλιστών που διαχειρίζονται τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Των εφοπλιστών που στα δικά τους πολλές φορές σαπιοκάραβα, ρισκάρουν τις ζωές τους ναυτεργάτες αλλά και εμείς οι ίδιοι επειδή έχουν σαπισμένα σκαριά, όπως αυτό που σακατεύτηκε ο Τάκης.

Η ΔΝΕ διακινεί στα μέλη της, εφοπλιστικές εταιρείες, την ανακοίνωση του ΣΕΕΔΠ που ζητάει την καταστολή της απεργίας μας, μιας απεργίας που ξέσπασε επειδή σε καράβι μέλους της κτύπησε άσχημα ο Τάκης.

Άξια τα λεφτά σας κύριοι του ΣΕΕΔΠ, άξιος και ο ρόλος σας... είστε η ξεφτίλα του λιμανιού.

Λογικό είναι συνάδελφοι, αυτά τα στελέχη του "σωματείου" ΣΕΕΔΠ να μην ενδιαφέρονται για τις προσαυξήσεις των νυχτερινών και των αργιών.

Ας συνεχίσουν να γλύφουν εκεί που φτύνουν οι εργοδότες.

Εμείς συνεχίζουμε με βάση τις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, με τη συμμετοχή 100ντάδων "μουτζούρηδων" ... Εσείς κύριοι του ΣΕΕΔΠ πάρτε τους εργοδότες σας και πηγαίνετε σε κάποια καφετέρια να κάνετε σουαρέ δήθεν ΓΣ.

Συνάδελφοι,

Μαζί όλοι μια γροθιά, ισχυροποιούμε το Σωματείο μας, το δικό μας αντιπροσωπευτικό σωματείο.

Συνεχίζουμε δυνατά, μαζικά, αγωνιστικά, συσπειρωμένα.

12 σχόλια:

  1. Κάλπικη αντι-ΝΑΤΟική ρητορική στήριξης... των ευρωατλαντικών διλημμάτων!

    Ενισχυτικά στα επικίνδυνα και αποπροσανατολιστικά διλήμματα της αστικής τάξης λειτουργούν και οι θέσεις του οπορτουνιστικού ρεύματος, παρότι φραστικά υιοθετούν ορισμένες φορές ρητορική και συνθήματα καταγγελίας του ΝΑΤΟ. Πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ αποσπασμένη από την πάλη για την εργατική εξουσία, υιοθέτηση ατόφιας ή μασκαρεμένης της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, καλλιέργεια αυταπατών ότι μπορεί να υπάρξει «ηπιότερη» εξωτερική πολιτική του αστικού κράτους της Ελλάδας και υιοθέτηση «αντιδεξιών» - «αντικυβερνητικών» συνθημάτων είναι το οπορτουνιστικό μωσαϊκό που κρύβεται κάτω από τις φαινομενικά «αντιΝΑΤΟικές» διακηρύξεις και συμβάλλει αντικειμενικά στην ενίσχυση του ΝΑΤΟικού «πασιφισμού».

    Αρχικά ακόμα και οι διακηρύξεις του οπορτουνιστικού ρεύματος ενάντια στο ΝΑΤΟ προβάλλουν το ζήτημα της αποδέσμευσης από την ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική συμμαχία αποσυνδεδεμένο από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, την πάλη για την εργατική εξουσία. Συσκοτίζουν συνειδητά το γεγονός ότι αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με φιλολαϊκό πρόσημο δεν είναι δυνατή χωρίς τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

    Δεύτερον παρά τις όποιες αντικαπιταλιστικές αναφορές, οι αναλύσεις τους καταλήγουν στην αποδοχή ότι μπορεί να υπάρξει μια «πιο ήπια πολιτική» του αστικού κράτους, ένα «μικρότερο κακό» μιας προοδευτικής κυβέρνησης σε αντίθεση με την «ακραία ΝΑΤΟική πολιτική της ΝΔ». Χαρακτηριστικό για το πώς διαμορφώνουν την παγίδα του «μικρότερου κακού» είναι ότι δυνάμεις της ΛΑΕ εμφανίζουν την επικίνδυνη κυβερνητική πολιτική ως «αυθαίρετη τυχοδιωκτική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη».Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλλουν στην ίδια κατεύθυνση, εστιάζοντας πολιτικά στην ανάγκη «να ανατραπεί η αντιλαϊκή, αντιδραστική και φιλοπόλεμη κυβέρνηση της ΝΔ και η πολιτική της».Ο «Εργατικός Αγώνας» απέδωσε την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία αποκλειστικά σε επιλογή της ΝΔ, υιοθετώντας στην ουσία την παρόμοια επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την περίοδο. Ενώ δυνάμεις όπως ο «Σύλλογος Κορδάτος» δεν διστάζουν να υιοθετήσουν και φραστικά ατόφια τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η δικτατορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα θα έπρεπε και θα μπορούσε να ακολουθήσει μια «φιλειρηνική πολιτική ενεργητικής ουδετερότητας».

    Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας και ΝΑΤΟικών γερακιών, όπως ο Κίσινγκερ, ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, υιοθετούνται και από δυνάμεις του οπορτουνισμού όπως η «Αριστερή Πρωτοβουλία», που θεωρεί ότι μια συμφωνία ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές μπορεί να παραμερίσει διά παντός τους ανταγωνισμούς και τον κίνδυνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου και να διαμορφωθεί«ένα συλλογικό σύστημα ασφάλειας και ειρήνης στην Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια».https://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/294115/o-natoikos-pasifismos-i-sosialdimokratia-kai-oportoynistiko-reyma ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει κάποια σχέση με το άρθρο;
      Καμιά

      αλλα νταλα και του Παναγή ο κόπανος

      Διαγραφή
    2. Σε πονάνε οι θέσεις του ΚΚΕ και σκούζεις... δικό σου πρόβλημα. ...άντε στο καλό.... χαφιέ

      Διαγραφή
    3. «Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε ήδη νεκροί», έλεγε ο Λειβαδίτης. Αυτόν είχα στο μυαλό μου όταν πριν δυο χρόνια έγραφα το βιβλίο μου «Οι Απείθαρχοι», όπου σε ένα μεταιχμιακό σύμπαν «ξαναζωντάνευα» και έφερνα σε «επαφή» 100 σπουδαία πλάσματα που αγάπησα και που δεν ζουν πια. Τους έδινα μάλιστα τη δυνατότητα - στα μαγικά διαμερίσματα του κόκκινου πύργου όπου έμεναν - να πηγαινοφέρνουν μπρος πίσω τον χρόνο και να επιλέγουν όποιο σκηνικό της προηγούμενης ζωής τους επιθυμούν και όποια γεγονότα θέλουν να ξαναζήσουν ή και να διαγράψουν.
      Στον πραγματικό κόσμο, όμως, όπου δεν έχουμε - ακόμη - την πολυτέλεια των παιχνιδιών με τον χωροχρόνο, εδώ που η ζωή μας δέχεται άγρια επίθεση, σ' αυτήν τη δυστοπία που βιώνουμε, όλοι εμείς που βρισκόμαστε απέναντί τους, δεν περιμένουμε Πάσχα και Χριστούγεννα για να δείξουμε ενδιαφέρον και συμπόνια για τον διπλανό μας που έχει ανάγκη, δεν αδιαφορούμε, δεν τον προσπερνάμε, τον στηρίζουμε και τον βοηθάμε, δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του, νοιαζόμαστε, πιστεύουμε σ' αυτήν την κοινωνική αξία, που περικλείει μέσα της ανιδιοτέλεια, θέληση προσφοράς, χωρίς την αναμονή κάποιου οφέλους υλικού ή ηθικού.
      Αυτό είναι το δίκαιο.
      Τα λόγια του Μαρξ και του Ενγκελς ακούγονται δυνατά ακόμη: «Παντού, όπου η αστική τάξη ήρθε στην εξουσία, δεν άφησε κανέναν άλλο δεσμό ανάμεσα σε άνθρωπο και σε άνθρωπο, εκτός από το γυμνό συμφέρον, από την "πληρωμή τοις μετρητοίς". Μετέτρεψε την προσωπική αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία και στη θέση των απειράριθμων γραφτών και των έντιμα αποκτημένων ελευθεριών, έβαλε τη μοναδική ασυνείδητη ελευθερία του εμπορίου. Με μια λέξη, στη θέση της καλυμμένης με θρησκευτικές και πολιτικές αυταπάτες εκμετάλλευσης, έβαλε την ανοιχτή, ξεδιάντροπη, άμεση, σκληρή εκμετάλλευση».
      Βέγγος και Σαραμάγκου
      Στο κεφάλαιο λοιπόν των «Απείθαρχων» για την καλοσύνη και την αλληλεγγύη, επέλεξα να «συναντηθούν» ο Ζοζέ Σαραμάγκου με τον Θανάση Βέγγο. Τον Σαραμάγκου γιατί πίστευε σε έναν κόσμο «φωτισμένο», προσανατολισμένο στις αξίες της αλληλεγγύης, της προσωπικής ευθύνης, της αλληλοβοήθειας, και τον Βέγγο γιατί είχε εφαρμόσει στην πράξη όλα τα παραπάνω, με αξιοθαύμαστη γενναιοδωρία και συνέπεια. Στο φανταστικό σύμπαν του βιβλίου, σκηνοθέτησα τη συνύπαρξή τους κάπως έτσι:
      Ο Σαραμάγκου λέει χαμογελώντας στον Βέγγο: «Με κάνεις χαρούμενο όταν σε βλέπω. Θυμάσαι που έλεγα κάποτε πως έχουμε ανάγκη την επανάσταση της καλοσύνης; Κάθε φορά που σε συναντάω, νομίζω πως ξαναδίνεις νόημα στην έννοιά της. Με κάνεις να νιώθω βαθιά καλός. Αλήθεια, Θανάση, έστησες εδώ μέσα ποτέ το σκηνικό του "Δράκου";».
      Και ο Βέγγος:
      - Μόνο μια φορά. Για να ξανακούσω τις μουσικές του Μάνου και να ξαναδώ τους φίλους μου και πιο πολύ τον Κούνδουρο. Στη Μακρόνησο γνωριστήκαμε, εξόριστοι κι οι δυο. Με πίεσε και στο τέλος με κατάφερε να παίξω στη «Μαγική πόλη», κι ύστερα στον «Δράκο». Αν δεν ερχόταν στη ζωή μου, μπορεί να δούλευα ακόμη σ' εκείνο το πατάρι με τα δέρματα.
      Ξαφνικά ζωντανεύει γύρω του ο χώρος της εξορίας του, το στρατόπεδο της Μακρονήσου.
      - Γιατί επιλέγεις πάλι να ζεις στο 1949; τον ρωτάει ο Σαραμάγκου.
      - Πολλές οι εκκρεμότητες καλέ μου άνθρωπε, πρέπει να βοηθήσω πολλούς που έχουν ανάγκη.
      - Θέλεις τσιγάρο;
      - Δεν καπνίζω. Είμαι αθλητής, λέει καμαρώνοντας.
      - Τρέξιμο να υποθέσω ε;
      - Πρωταθλητής ανωμάλου δρόμου, πετιέμαι εγώ.
      - Γιατί σ' έφεραν εδώ; απορεί ο συγγραφέας.
      - Ο πατέρας μου ήταν οργανωμένος στην Αντίσταση. Στη Μάχη της Ηλεκτρικής, ήταν με τον ΕΛΑΣ. Απέτρεψαν την ανατίναξη του εργοστασίου από τους Γερμανούς. Μετά απολύθηκε, γιατί ήταν ...κομμουνιστής.
      - Εσύ τι έκανες και σε τιμώρησαν;
      - Εγώ στην Κατοχή ήμουν στην ΕΠΟΝ. Μ' έφεραν εδώ το 1949 να ...εκτίσω τη θητεία μου. Δεν φοβάμαι εδώ, ούτε με κουράζει που με ξεπατώνουν στο κουβάλημα και στο σπάσιμο πέτρας, μόνο τη σκόνη δεν αντέχω. Αυτή να έλειπε... Εκεί παραδίνομαι.
      Ο Σαραμάγκου χαμογελάει:
      - Ξέρεις τι σκέφτομαι Θανάση μου, κάθε φορά που σε βλέπω; Ολο νομίζω πως αν και τρέχεις συνέχεια, κάτι υπάρχει που δεν προλαβαίνεις... Υπάρχει πραγματικά κάτι που δεν πρόλαβες να κάνεις και σε στοιχειώνει;

      Διαγραφή
    4. -Υπάρχει, ναι, λέει ο Θανάσης και κοιτάει τον καιρό, που ετοιμάζεται να το γυρίσει σε βροχή. Το είχα πει και στον Κώστα Κακκαβά. Εκανα οικονομία παλιά και δεν έμαθα το τσιγάρο, για να μπορώ να αγοράζω τσιγάρα στον πατέρα μου, που ήταν πολύ φτωχός. Και όταν ήρθε η στιγμή κι έπιασα λεφτά, εκείνος δεν ζούσε για να του προσφέρω λίγο καλύτερη ζωή. Ζοζέ, δεν του πήγαινα τόσα τσιγάρα όσα έπρεπε.
      Τους παρακολουθώ να συζητούν, κοιτώντας με θαυμασμό στα μάτια ο ένας τον άλλον, με φόντο τις σκηνές στη Μακρόνησο, και τότε μια μαγική γεννήτρια χαρακτήρων στέλνει σε υπότιτλο ένα κείμενο του Ζοζέ, στο κάτω μέρος του κοινού πλάνου τους:
      «Η λειτουργία του κόσμου έπαψε να είναι το απόλυτο μυστήριο που ήταν, οι μοχλοί του κακού βρίσκονται μπροστά στα μάτια όλων, για τα χέρια που τους χειρίζονται δεν υπάρχουν πια γάντια ικανά να κρύψουν τις κηλίδες του αίματος».
      Απέναντί μου είναι δύο άντρες σε ειρήνη με ό,τι τους περιβάλλει: Πρόσωπα, πράγματα, ζώα, δέντρα, ουρανό και θάλασσα. Είναι σαν να είναι ενταγμένοι στον φυσικό τους χώρο, χωρίς να έχουν μετατραπεί σε εγωιστές που λένε: «Καθώς τώρα τα έχω όλα, τα υπόλοιπα μου είναι αδιάφορα». Οχι, αντίθετα. Εξακολουθούν να είναι αλληλέγγυοι, να παίρνουν μέρος σε ατέλειωτες μάχες, μερικές μάλιστα από αυτές από χέρι χαμένες. Αυτό μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με την ευτυχία, αν όμως τους ρωτήσεις: «Είστε ευτυχισμένοι;». «Ναι, είμαστε ευτυχισμένοι», θα σου πουν.
      Σεμίνα Διγενή.
      https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11218781

      Διαγραφή
    5. 80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ - 75 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ

      Απόσπασμα από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμος Β1

      1. Αν και η Κατοχή βρήκε το ΚΚΕ με ελάχιστες κομματικές δυνάμεις και αποδιοργανωμένο, το Κόμμα μπόρεσε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να ανασυγκροτηθεί και να δημιουργήσει νέες Κομματικές Οργανώσεις στην εργατική τάξη, στη φτωχή αγροτιά, στα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων και στη σπουδάζουσα νεολαία. Πρωτοστάτησε και ηγήθηκε στο μαζικό πολιτικό και στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων, προσφέροντας αιματηρές θυσίες.

      Αυτή η ανιδιοτελής στάση του, σε συνδυασμό με τον ρόλο του σοβιετικού λαού και στρατού, ιδιαίτερα μετά από τη νίκη του στο Στάλινγκραντ, έδωσε στο ΚΚΕ κύρος και επιρροή, το κατέστησε πολιτικά και οργανωτικά τη δύναμη με την ισχυρότερη επιρροή στις λαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα.

      Στην ανάδειξη του ΚΚΕ σε κόμμα αυτής της πολιτικής εμβέλειας συντέλεσαν οι συνθήκες πρωτοφανούς ταξικής εκμετάλλευσης (σε λίγες χώρες παρατηρήθηκαν στον ίδιο βαθμό, π.χ., οι μαζικοί θάνατοι από την πείνα), βαθιάς πολιτικής κρίσης και διάσπασης της αστικής τάξης και των κομμάτων της, αλλά και διάλυσης του αστικού στρατού μέσα στη χώρα.

      Στη λαϊκή συνείδηση επιδρούσε καταλυτικά το γεγονός ότι ένα τμήμα των αστικών πολιτικών δυνάμεων είχε φύγει στο εξωτερικό, ενώ ένα άλλο, πέρα από εκείνο που συνεργάστηκε με τους κατακτητές, κήρυξε την αποχή από την αντίσταση στους κατακτητές, βυσσοδομώντας ταυτόχρονα κατά του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

      Και αυτά, την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι, ακόμα και μωρά, δολοφονούνταν από τα στρατεύματα κατοχής, ενώ μαζικά οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έδιναν και τη ζωή τους για να σωθεί ο λαός από την πείνα και για να οργανώσει την πάλη του ενάντια στην τριπλή κατοχή. Επιπλέον, ως ιδιαίτερα ευνοϊκός παράγοντας για τη μεγάλη ανάπτυξη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ πρέπει να εκτιμηθεί η απουσία παραδοσιακά μαζικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ελλάδα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. 2. Στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας (και άρα να εξοπλίσει και να καθοδηγήσει τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις). Δεν μπόρεσε να συνδυάσει με επιτυχία την πάλη για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ με την πάλη για την εργατική εξουσία σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

      Σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, η εργατική τάξη κατέκτησε την εξουσία μετά από τον πόλεμο λόγω της καθοριστικής συμβολής της ΕΣΣΔ στην απελευθέρωση και στην πάλη των ΚΚ με τις εγχώριες αντεπαναστατικές δυνάμεις που ακολούθησε και στο πλαίσιο των πρώτων μεταπολεμικών κυβερνήσεων.

      Κομμουνιστικά Κόμματα καπιταλιστικών χωρών διακήρυσσαν γενικά την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, όμως δεν έθεταν στα Προγράμματά τους τον στόχο της εργατικής εξουσίας ως άμεσο στρατηγικό. Αντίθετα, έθεταν άλλους ενδιάμεσους κυβερνητικούς στόχους («αντιφασιστικών», «δημοκρατικών κυβερνήσεων»), που εξ αντικειμένου δεν εξυπηρετούσαν τη στρατηγική συγκέντρωσης και οργάνωσης δυνάμεων για τη γενική, πλήρη σύγκρουση και ρήξη με την αστική εξουσία σε συνθήκες γενικής οικονομικής και πολιτικής κρίσης στη χώρα τους.

      Η Ιστορία απέδειξε ότι τέτοιες κυβερνήσεις, με τη συμμετοχή ή στήριξη ΚΚ, πουθενά δεν λειτούργησαν ως καταλύτες στη συγκέντρωση των επαναστατικών δυνάμεων, στην ωρίμανση των παραγόντων για να έρθει στην ημερήσια διάταξη η επαναστατική εξέγερση.

      Αντίθετα, τροφοδότησαν οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις που τελικά διάβρωσαν το Κομμουνιστικό Κίνημα και στη μεταπολεμική περίοδο. Ετσι, δεν διαμορφώθηκαν προϋποθέσεις για την ταξική χειραφέτηση των κινημάτων, διαδικασία που προετοιμάζει και διευρύνει την επαναστατική πρωτοβουλία και τους δεσμούς τους με τις λαϊκές μάζες.

      Σε τελική ανάλυση, αυτή η στρατηγική δεν ωφέλησε ούτε τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες από την άποψη του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων.

      Οπωσδήποτε η κρατική πολιτική ενός ΚΚ εξουσίας έχει να επιλύσει ειδικά προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις, που δεν έχει μπροστά του ένα ΚΚ εκτός εξουσίας, όπως, για παράδειγμα, στην εξωτερική πολιτική, όπου μπορεί να υποχρεωθεί και σε κάποιον συγκυριακό συμβιβασμό με τμήματα του αντιπάλου σε παγκόσμιο επίπεδο.

      Αυτό δεν δικαιολογεί μια συγκυριακή κρατική επιλογή, σε διπλωματικό ή άλλο επίπεδο, να ανάγεται σε αρχή και από αυτήν την άποψη να προκαλεί ιδεολογική σύγχυση στο διεθνές επαναστατικό κίνημα. Αυτό αφορά την ιδεολογικοποίηση του αντιφασιστικού μετώπου και την αιτιολόγηση της αυτοδιάλυσης της Κομμουνιστικής Διεθνούς.


      Ως βασικό συμπέρασμα προκύπτει ότι η σημαντικότερη συμβολή κάθε ΚΚ στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού διεθνώς είναι να παλέψει στη χώρα του για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την επαναστατική εργατική εξουσία με στόχο την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. 3. Το καίριο και καθοριστικό ζήτημα, για το οποίο κρίνεται η ηγεσία του ΚΚΕ την περίοδο της Κατοχής, είναι η πολιτική (στρατηγική) που ακολούθησε σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα.

      Στην 11η Ολομέλεια της ΚΕ ο Γ. Σιάντος υποστήριξε στην εισήγηση, όπως έχει ήδη αναφερθεί, ότι η πολιτική του ΚΚΕ στην Κατοχή ήταν σωστή, «γιατί εσφαλμένη πολιτική ήταν αδύνατο να δημιουργήσει τέτοια κινήματα».

      Χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη για κάθε χώρα, ωστόσο είναι αναμφισβήτητο ότι στην Ευρώπη, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις κατεχόμενες χώρες, ή τα αντιφασιστικά στις μη κατεχόμενες, πήραν μεγάλες διαστάσεις μόνο σε μια σειρά από αυτές (Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Γαλλία, Ιταλία, Αλβανία κ.α.), ενώ δεν πήραν ανάλογες διαστάσεις σε σημαντικά κράτη του καπιταλισμού, όπως η Σουηδία, η Νορβηγία, η Φινλανδία, η Δανία, η Αυστρία, η Ολλανδία κ.ά., παρά το γεγονός ότι η στρατηγική των ΚΚ ήταν παντού ίδια με του ΚΚΕ, ενώ το εθνικοαπελευθερωτικό πλαίσιο προσέλκυε στις γραμμές και λαϊκές μάζες που οι πολιτικές επιδιώξεις τους δεν έβγαιναν έξω από αυτό.

      Τελικά, το στοιχείο της μαζικότητας του εργατικού και λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να εκτιμηθεί βραχυπρόθεσμα και αποσπασμένα από τα ποιοτικά του στοιχεία, δηλαδή τους στόχους για τους οποίους αυτό το κίνημα μαχόταν. Το θεμελιακό ζήτημα, που αποτελεί και το πραγματικό κριτήριο της επιτυχίας ή μη της πολιτικής του ΚΚΕ σε κάθε περίοδο, είναι ακριβώς το κατά πόσο η πολιτική του συσπειρώνει τις απαραίτητες δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. 4. Η στρατηγική του ΚΚΕ αρχικά στηρίχτηκε στη λαθεμένη ανάλυση του Κόμματος, αναφορικά με τη σχετική καθυστέρηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, στην αντίληψη ότι η εθνική ανεξαρτησία (απαλλαγή της Ελλάδας από την ξένη εξάρτηση) αποτελούσε προϋπόθεση για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

      Θεωρούσε ως ενδοτισμό μέρους των αστικών πολιτικών δυνάμεων και της βασιλείας τη διαχρονική συμμαχία της αστικής τάξης με την Αγγλία, την πολιτική προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και συμμετοχής σε μια ευρύτερη αγορά.

      Εκτιμούσε ότι οι ξένες επενδύσεις ήταν αποτέλεσμα της εξάρτησης της χώρας, και μάλιστα παράγοντας καθυστέρησης στην ανάπτυξη του καπιταλισμού. Χαρακτήριζε ως υποτέλεια τη στάση της αστικής τάξης και όχι ως στρατηγική συμμαχιών της σε συνθήκες ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Εξαιτίας όλων των παραπάνω και στη συνέχεια και της στρατηγικής του αντιφασιστικού μετώπου, η ταξική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας υποτάχτηκε στην «εθνική ενότητα».

      Το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, αλλά αποσυνέδεσε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Ανεξάρτητα από την ονομασία που έδινε στο λεγόμενο «μεταβατικό στάδιο» προς τον σοσιαλισμό (λαϊκή δημοκρατία ή λαοκρατία) ή στη λεγόμενη μεταβατική κυβέρνηση (αντιφασιστική, δημοκρατική), εξ αντικειμένου εγκλώβιζε τη λαϊκή πάλη σε μια μορφή της αστικής εξουσίας, έστω της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.


      Στην περίοδο 1941 - 1944 υπήρξε ξένη κατοχή, αναστολή της εθνοκρατικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Το ζήτημα της ανεξαρτησίας αφορούσε και την εργατιά - αγροτιά, αλλά και την αστική τάξη και το Παλάτι, από τη σκοπιά της θέσης που είχαν στη νομή της αστικής εξουσίας.

      Η δράση κατά της ξένης κατοχής ήταν συνυφασμένη με το ταξικό συμφέρον κάθε κοινωνικής δύναμης. Ο απελευθερωτικός αγώνας ή θα συνδεόταν με τον αγώνα κατάκτησης - εδραίωσης της εργατικής εξουσίας και των συμμάχων της, οπότε θα καταργούνταν γενικά οι σχέσεις ανισοτιμίας και εξάρτησης, ή θα οδηγούσε στην εδραίωση της αστικής εξουσίας με νέους, καλύτερους ή χειρότερους όρους, όσον αφορά τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

      Ο πόλεμος του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν πόλεμος ταξικός. Η εθνικοαπελευθερωτική χροιά που προσλάμβανε, εξαιτίας της κοινής δράσης των ταγματασφαλιτών με τη γερμανική διοίκηση, δεν ακύρωνε τα ταξικά χαρακτηριστικά του. Τον ίδιο ταξικό χαρακτήρα είχε και η ένοπλη σύγκρουση με τις μη γερμανόφιλες αστικές δυνάμεις, τον ΕΔΕΣ, την ΕΚΚΑ κ.ά.

      Ωστόσο, όσες φορές το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τις τελευταίες ένοπλα (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ κ.ά.), το έκανε με κεντρικό άξονα τις παρασπονδίες τους στον αντικατοχικό αγώνα. Δεν τις αντιμετώπισε ως αντίπαλες ταξικές δυνάμεις με τη στήριξη της Βρετανίας.

      Το ΚΚΕ, και στη συνέχεια οι λαϊκές δυνάμεις, δεν ήταν προετοιμασμένο για ν' αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα τις μέρες της Απελευθέρωσης. Παρά το γεγονός ότι ο λαός ήταν οπλισμένος, έγινε ουρά των εξελίξεων που το άρμα τους έσυραν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    9. 5. Αυτή η στρατηγική δεν αποτελούσε ιδιαίτερο φαινόμενο στο ΚΚΕ αλλά ήταν πρόβλημα του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, που οι αιτίες του απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση στο πλαίσιο μελέτης της Ιστορίας του. Μπορούμε όμως να επισημάνουμε ότι σχετίζεται και με το γεγονός ότι το μεταβατικό μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα, βασικό πολιτικό πρόγραμμα της σοσιαλδημοκρατίας, επιβίωνε και στη στρατηγική της ΚΔ με τον έναν ή άλλον τρόπο ως στάδιο προετοιμασίας της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας για τον σοσιαλισμό.

      Ετσι κι αλλιώς, η «μεταβατική κυβέρνηση» οδηγούσε στην αντίληψη της αναγκαιότητας κατάκτησης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και αυτή με τη σειρά της στη συμπόρευση με κάποιες αστικές πολιτικές δυνάμεις, που θεωρούνταν ως σταθερά προσηλωμένες στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.

      Επιβεβαιώθηκε κυρίως ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό δεν υπάρχει ούτε ενδιάμεση πολιτική εξουσία ούτε «ειρηνικό» πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, αλλά ούτε «φιλολαϊκή» διαχείριση του καπιταλισμού. Η πάλη των τάξεων είναι αντικειμενική, κι αυτή είναι που, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, θα οδηγήσει σε σοσιαλιστική επανάσταση μόνο με τη συνειδητή δράση της ιδεολογικής - πολιτικής εργατικής πρωτοπορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος.

      Η άποψη ότι η συμμετοχή του ΚΚ σε κυβέρνηση συνεργασίας αποτελεί σκαλοπάτι για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους καταρρίφθηκε δραματικά, μετά από τον Λίβανο, ειδικά μετά από τον Δεκέμβρη 1944. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    10. 6. Εχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες σχετικά με κρίσιμα ζητήματα: Την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής και τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Μεταξύ των αιτιών έχει γίνει λόγος περί ανικανότητας του κομματικού ηγετικού πυρήνα, έλλειψης πολιτικής διορατικότητας, αρνητικού επηρεασμού της ηγεσίας του Κόμματος από συμμαχικές δυνάμεις στο ΕΑΜ κ.ά.

      Οσο και αν αυτά αποτυπώνουν τη μία ή την άλλη πλευρά σε ένα σύνολο παραγόντων που οδήγησαν σε καθοριστικά λαθεμένες επιλογές, δεν προσεγγίζουν την κύρια αιτία: Την έλλειψη ανάλογης προγραμματικής ετοιμότητας και προσανατολισμού από την πλευρά της κομμουνιστικής ηγεσίας, αλλά και τη μη απόκτησή της σε συνθήκες μάχης, σε συνδυασμό με την ικανότητα σωστής εκτίμησης του συσχετισμού των δυνάμεων και έγκαιρης προσαρμογής ή και διόρθωσης της γραμμής πάλης. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι μια σειρά από εξελίξεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα επέδρασαν αρνητικά στην πολιτική του ΚΚΕ (στρατηγική της ΚΔ και στη συνέχεια αυτοδιάλυσή της, συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις των ΚΚ Γαλλίας και Ιταλίας στη διάρκεια του πολέμου κ.ά.), δίχως να αναιρούνται οι ευθύνες της τότε ΚΕ του ΚΚΕ.

      Για παράδειγμα, η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής δεν αποτελούσε υπόδειξη της Σοβιετικής Ενωσης. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έδειξε την απαιτούμενη επάρκεια ώστε να υπερβεί τις όποιες αρνητικές εκδηλώσεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

      Υπήρχε υποτίμηση στο γεγονός ότι το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ βρισκόταν στο ίδιο χαράκωμα με σημαντικά βαλκανικά κινήματα (Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας, Αλβανίας), αλλά και με το στρατιωτικό κίνημα της Μέσης Ανατολής, ενώ εκλαμβανόταν χωρίς ευελιξία η συμμαχία της Σοβιετικής Ενωσης με τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της αντιαξονικής σύμπραξης (Χάρτης του Ατλαντικού, αποφάσεις της διάσκεψης στην Τεχεράνη κ.ά.). Ταυτόχρονα, υπήρχε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της Βρετανίας, εκφρασμένη στη σταθερή άποψη ότι «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την Αγγλία», καθώς και υποτίμηση των δυνατοτήτων του λαϊκού κινήματος.

      Είναι διαφορετικό ζήτημα να ηττηθεί η επανάσταση εξαιτίας του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και τελείως άλλο ζήτημα να μη σχεδιαστεί και πραγματοποιηθεί σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

      Στην ανάλυση που γινόταν συνυπήρχε και το γεγονός ότι η Μ. Βρετανία ήταν σύμμαχος στον αντιφασιστικό αγώνα και δεν θεωρούνταν ο πιο επικίνδυνος και ισχυρός ταξικός εχθρός, που συμμάχησε με την ΕΣΣΔ συγκυριακά. Γεννιούνταν, λοιπόν, και αυταπάτες σχετικά με τις προθέσεις της βρετανικής πολιτικής να συντρίψει το ΕΑΜικό κίνημα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    11. Ο ιστορικός περίπατος πέρασε από σημεία και κτίρια όπου δόθηκαν οι μάχες του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ Καισαριανής αλλά και οι μάχες του Δεκέμβρη του 1944. Συνεχίστηκε με επίσκεψη στο σημείο όπου ο Άρης Βελουχιώτης μίλησε για πρώτη φορά σε αγωνιστές της Καισαριανής για τον ένοπλο αγώνα κατά των φασιστών κατακτητών.https://prin.gr/2022/05/kaisariani-nar/....... Ο δολοφόνος οπορτουνισμός στο τόπο του εγκλήματος για να χέσει στους τάφους των Ηρώων που θυσιάστηκαν στον αγώνα. Το ερώτημα πάντα αναπάντητο απο τους δολοφόνους. Γιατί το ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ δεν διεκδίκησε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 σε επαναστατικές συνθήκες με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό... Δεν το απαντάνε για τί συνεχίζουν την ίδια εγκληματική γραμμή πολιτικών μετώπων και σταδίων υπηρετώντας το καπιταλισμό με λύσσα. Οι Κομμουνιστές το απαντήσαμε.https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ. ΟΥΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου