«...Πότε τα καζάνια χύνουν μέταλλο σε καλούπια, πότε σε ανθρώπους». Η μίξη αυτή καμιά φορά γίνεται στίχος, γίνεται τραγούδι. Μια θύμηση ότι η δουλειά πρέπει να σημαίνει ζωή.
Αφιερωμένο στους νεκρούς εργάτες της ΛΑΡΚΟ, στους αγώνες τους απέναντι σε όσα δεν τους ταιριάζουν: τον τρόμο του μεροκάματου, την πείνα, την υποχώρηση μπροστά στις δυσκολίες.
Τραγουδάμε δυνατά ... «ρίζες απλώνουμε βαθιά δεν θα λυγίσουμε όσα κλαδιά κι αν σπάσουν μέχρι να νικήσουμε» και θα νικήσουμε.
Στίχοι: Γεωργία Κουρουτζάκη
Μουσική - Ερμηνεία: Ροδάνθη Κασκαφέτου
Πιάνο, κιθάρες, μπάσο: Γιώργος Θεοφάνους (KollektivA)
Φυσαρμόνικα: Δημήτρης Κουφαλάκος
Ηχογράφηση: Αλέξανδρος Βαφειάδης, Studio 133
Μίξη: Γιώργος Θεοφάνους (KollektivA), Studio 133
Mastering: Νάσος Νομικός VU-productions
Βίντεο: ΝΑΠΑΝ Visual Arts Studio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου