«Οσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μια ωραία Ελένη»

 Αχ, αυτή η Ελένη, η πολυθρύλητη για την ομορφιά της που από μικρή την έβαλε σε μπελάδες! Αχ αυτή η Ελένη, που η αρπαγή της από το ερωτόπληκτο βασιλοπαίδι Πάρη έγινε η αιτία του Τρωικού Πολέμου! «Αχαρη μοίρα ο Δίας» της «έγραψε πολυτραγουδημένο μες στους ανθρώπους τους μελλούμενους να μείνει το όνομά» της. Αχ, αυτή η Ελένη, «Τι φοβερά με τις αθάνατες θεές στην όψη μοιάζει». «Οχι! για πλάσμα σαν κι’ αφτή δεν είναι κατηγόρια/ τόσον καιρό που σφάζονται οι Δαναοί κι οι Τρώες!».

«Τόσες ψυχές/ δοσμένες στις μυλόπετρες σαν το σιτάρι (…) τόσος πόνος τόση ζωή/ πήγαν στην άβυσσο/ για ένα πουκάμισο αδειανό για μια Ελένη». Τέτοια σφαγή, τόσο κακό για τα κάλλη της ομορφότερης των γυναικών; Αυτή η τεράστια υπερπόντια εκστρατεία εξαιτίας της αρπαγής μιας γυναίκας; (Στο κάτω κάτω, η βίαιη αρπαγή γυναικών από άλλη φυλή εκείνη την εποχή δεν ήταν κάτι άγνωστο — και η μοιχεία όχι μόνο θεϊκό προνόμιο). Εκατό χιλιάδες στρατός και 1.200 πλοία για να αποκαταστήσουν την τιμή του κερατωμένου συζύγου; Σχεδόν όλοι οι διογενείς βασιλιάδες της αρχαίας Ελλάδας, 29 το σύνολο, για το ξέπλυμα της ντροπής του απατημένου; Πενήντα χιλιάδες Τρώες και σύμμαχοι, κομπάρσοι μιας ερωτικής ιστορίας;

Τόσοι πολλοί εκστράτευσαν τόσο μακριά γιατί, λέει ο μύθος, έτσι θα ασφάλιζαν και τις δικές τους γυναίκες! Με αρχιστράτηγο τον Αγαμέμνονα, έναν Α‑τρείδη, που πάει να πει άτρωτος! Ενάντια στην …τρωτή Τροία με τα ισχυρά τείχη (έπεσε η Τροία στα χέρια του Αγαμέμνονα και η γυναίκα του, η Κλυταιμνήστρα στην αγκαλιά του Αιγίσθου!..).

Ετσι λέει ο μύθος που η αχλή του καλύπτει την ιστορική πραγματικότητα. Ποια είναι η πραγματικότητα;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα προελληνικά και πρωτοελλαδικά χρόνια η Τρωάδα ήταν μια πλούσια περιοχή. Οι κάτοικοί της για μερικούς αιώνες έκαναν επιδρομές σε άλλες περιοχές, αλλά και αντιμετώπιζαν επιθέσεις άλλων λαών. Γι’ αυτό παρότι ήταν καλοί πολεμιστές, είχαν φτιάξει και άλλες αμυντικές εγκαταστάσεις (για να πέσει αργότερα το φρούριο χρειάστηκε ο «Δούρειος ίππος» του πολύτροπου Οδυσσέα). Την εποχή του Τρωικού Πολέμου δε ζούσαν μόνο από την καλλιέργεια της γης οι Τρώες. Κυρίως από την πειρατεία. Είχαν συγκεντρώσει πολύ πλούτο στην πρωτεύουσά τους, την Τροία. Σύμμαχοί τους ήταν σχεδόν όλοι οι λαοί της Μικρασίας, οι Θράκες, οι Μακεδόνες και οι Πελασγοί.

Αμεσος στόχος των Αχαιών ήταν το πλιάτσικο της οικονομικά ισχυρής Τροίας που έλεγχε τα στενά του Ελλησπόντου και τους θαλάσσιους δρόμους. Και αποικίες και δούλους χρειάζονταν. Γιατί μπορεί τα βασιλοπαίδια να βοσκούσαν το κοπάδι, δεν κωπηλατούσαν κιόλας. Μπορεί να χτίζαν τους ναούς, δε σημαίνει όμως ότι έβγαζαν και το μάρμαρο από το νταμάρι. Μπορεί η βασιλοπούλα Ναυσικά να έπλενε τα κεντημένα της προικιά στην ακροποταμιά, δε σημαίνει ότι έκανε και την πάστρα του σπιτιού. Αυτές ήταν δουλειές για δούλους…

Γι’ αυτό «Οσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μια ωραία Ελένη/ κι ας είναι αλλού το χέρι αλλού ο λαιμός./ Κάθε καιρός κι ο Τρωικός του πόλεμος/ κάθε καιρός κι η Ελένη του…».

Οσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, θα υπάρχουν άδικοι πόλεμοι. Πόλεμοι που αποσκοπούν στην υποταγή και τον έλεγχο των λαών. Στη νομή φυσικών πόρων και πλουτοπαραγωγικών πόρων. Στον έλεγχο πηγών και δρόμων ενέργειας. Στην επιβολή των συμφερόντων των μονοπωλίων και στο μοίρασμα αγορών. Οσο υπάρχουν τέτοιοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, χρειάζεται και ένα άλλοθι για να συγκινούνται και να φανατίζονται ευκολότερα οι λαοί και έτσι ευκολότερα να οδηγούνται στη σφαγή. Κάτι που να κρύβει την ουσία. Οπως τότε που οι Ευρωπαίοι πολεμούσαν υπέρ του Χριστού!.. Και πιο πρόσφατα, που ένας παράφρων οδήγησε τον κόσμο σε παγκόσμιο πόλεμο!.. Οπως και σήμερα, που οι ΝΑΤΟικοί, στο κατόπι της τρομοκρατίας, εξαπολύουν επιχειρήσεις «διαρκούς ελευθερίας» — κατοχής χωρών και λαών!..

Πάντα, ανάμεσα από τις σφαίρες προβάλλουν οι …έμποροι.

(ο τίτλος είναι στίχος του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή «Μαρία Νεφέλη»)

 Ηρακλής Κακαβάνης