Σοκ για τον λαό... έτσι κι αλλιώς

Σοκ για τον λαό...  

Εχοντας ως δεδομένο ότι τον λογαριασμό της ακρίβειας θα τον πληρώσει ούτως ή άλλως ο λαός, οικονομολόγοι και αστικά επιτελεία διακινούν διάφορα «σενάρια» για το πώς θα μπορούσαν καλύτερα να διαχειριστούν την «ενεργειακή κρίση», στο έδαφος των ανταγωνισμών που οξύνονται.

Σε μια τέτοια ανάλυση του ΔΝΤ διαβάζουμε ότι οι κυβερνήσεις «θα πρέπει να αφήσουν το αυξημένο κόστος της Ενέργειας να μεταβιβαστεί στον τελικό καταναλωτή ώστε να ενθαρρύνουν την εξοικονόμηση Ενέργειας και τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων» και ότι τα οριζόντια μέτρα «απλώς καθυστερούν την προσαρμογή στο ενεργειακό σοκ και αποδυναμώνουν τα κίνητρα που θα είχαν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις για να εξοικονομήσουν Ενέργεια». Με άλλα λόγια, αφήστε τον κόσμο να «τσουρουφλιστεί» μια κι έξω από την πανάκριβη Ενέργεια για να μειώσει γρηγορότερα την κατανάλωση, κόβοντας από τα τελείως αναγκαία, αφού εδώ και πολλά χρόνια, το ακριβό ρεύμα δεν επέτρεπε ούτε σκέψη για «σπατάλες». Το «δόγμα» αυτό του «ενεργειακού σοκ», όπως το παρουσιάζουν, αξιοποιείται από διάφορους προπαγανδιστές της κυβερνητικής πολιτικής ως απόδειξη της δικής τους «φιλολαϊκής» τάχα διαχείρισης, επειδή η κυβέρνηση δίνει και κάνα επιδοματάκι για να ανακουφίσει δήθεν τους πιο φτωχούς. Κάπως έτσι, ανάμεσα στο «λίγο» και στο «καθόλου», εκβιάζουν τον λαό να χειροκροτήσει το πρώτο.

... έτσι κι αλλιώς

Το δίλημμα που βάζουν όμως στην πραγματικότητα, είναι από πού και πώς θα πληρώσει ο λαός. Για παράδειγμα, τα διάφορα επιδόματα και τα «pass» που δίνουν οι κυβερνήσεις, εκτός του ότι δεν είναι «οριζόντια», έχουν ως προϋπόθεση να μη διαταράσσεται η δημοσιονομική σταθερότητα. Γι' αυτό πληρώνονται από τον «δημοσιονομικό χώρο» που δημιουργεί η φοροαφαίμαξη των λαϊκών οικογενειών. Δηλαδή ...προκαταβάλλεις από τη μια τσέπη αυτό που σου εμφανίζουν στη συνέχεια ως επίδομα στην άλλη! Βέβαια, επειδή κι αυτά τα δήθεν μέτρα «ενίσχυσης» είναι σταγόνα στον ωκεανό, τα λαϊκά νοικοκυριά αναγκάζονται ούτως ή άλλως να περιορίσουν κι άλλο βασικές ανάγκες και να μειώσουν την κατανάλωση, μπας και γλιτώσουν κανένα ευρώ από τα σαγόνια παραγωγών και παρόχων Ενέργειας. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι με τις αποφάσεις της ΕΕ, προβλέπεται ακόμα και δελτίο στην κατανάλωση, με τις τιμές να παραμένουν βέβαια «στο θεό». Ο παρονομαστής δηλαδή παραμένει πάντα ο ίδιος: Ο λαός που στενάζει και βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ενεργειακή φτώχεια. Το μόνο που αλλάζει στα διάφορα «μοντέλα» τους - όπως γινόταν άλλωστε και την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης - είναι οι συντελεστές μιας σύνθετης εξίσωσης, που περιλαμβάνει τα συμφέροντα διαφορετικών και ανταγωνιστικών τμημάτων του κεφαλαίου (πετρελαιάδες/ΑΠΕ κ.τ.λ.), τη διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας, ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ ή με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα κ.ά.