Οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης μπροστά στον «δύσκολο χειμώνα»

 ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΟΜΕΠ

Κυκλοφορεί το τεύχος 4/2022 της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» με πλούσια αρθρογραφία για την ανάγκη και δυνατότητα οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης μπροστά στον «δύσκολο χειμώνα» που έρχεται.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από το άρθρο «ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: Νέα σοσιαλδημοκρατικά "δόκανα" εγκλωβισμού του λαού στα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης», της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ.

«(...) Το τελευταίο διάστημα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι όλες οι εκδοχές αστικής πολιτικής διαχείρισης αδυνατούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που θεριεύουν και βασανίζουν τον λαό, αλλά και να συμφιλιώσουν οριστικά τις διάφορες ενδοαστικές αντιπαραθέσεις.

Γι' αυτό και η προοπτική δημιουργίας ενός κυβερνητικού σχήματος με τη συνεργασία μεγάλων αστικών κομμάτων, διαφορετικής ιδεολογικής απόχρωσης, έχει ήδη μπει για τα καλά στο τραπέζι (...)

Σε αυτό το έδαφος βλέπουμε το τελευταίο διάστημα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να προβάλλεται εκ νέου σε δυνητικό ρυθμιστή της συγκρότησης ενός νέου κυβερνητικού σχήματος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι λαμβάνει την υποστήριξη αστικών μέσων και επιτελείων, που ενισχύουν την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ως δήθεν φιλολαϊκής, ανερχόμενης πολιτικής δύναμης που μπορεί να διεμβολίσει το δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτήν την κατεύθυνση το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ "επενδύει" στην ικανότητά του να διασφαλίζει την κοινωνική συναίνεση και την ταξική συνεργασία στην προώθηση των στόχων του κεφαλαίου, προβάλλοντας τον εαυτό του ως τον εκφραστή στην Ελλάδα της "σύγχρονης πολιτικής πρότασης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας" (...)

Σταθερός προσανατολισμός σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, για βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

(...) Η πορεία του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει την έμπρακτη ευθυγράμμισή του με τη στρατηγική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ (...)

Δεν ξεχνά κανείς, για παράδειγμα, τη στάση του και τη συνδρομή του στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Σερβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Δεν ξεχνά κανείς τη στήριξή του στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την ιμπεριαλιστική περικύκλωση της Ρωσίας. Ακόμα και σήμερα, εξάλλου, ψηφίζει υπέρ της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Οπως, επίσης, δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς και την πιο χαρακτηριστική, ίσως, στιγμή (...) με το περίφημο "ευχαριστώ τους Αμερικάνους" του τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στη λεγόμενη "κρίση των Ιμίων".

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι υπέρμαχος της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στις εξελίξεις, με όλους τους κινδύνους που αυτή εγκυμονεί για τον λαό. Συμφώνησε επί της ουσίας με την αποστολή στρατιωτικού δυναμικού και εξοπλισμού προς ενίσχυση της λεγόμενης "ανατολικής πτέρυγας" του ΝΑΤΟ, παραμένοντας σταθερά υπέρ της διατήρησης και ενίσχυσης των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα. Η στάση αυτή αποτυπώθηκε και στην υπερψήφιση της νέας Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις στη Βουλή (...)

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν διαφοροποιείται καθόλου από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και στο ζήτημα παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στον βωμό εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων της αστικής τάξης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και αναβάθμισης του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή.

(...) Ως κόμμα επιχειρεί να παίξει προωθητικό ρόλο στη ζύμωση των κινήσεων του αστικού πολιτικού συστήματος της χώρας για τη διευθέτηση των διενέξεων με Τουρκία και Αλβανία, με γνώμονα το "καθάρισμα" του τοπίου για την επιβολή μιας δήθεν "λύσης", στο πλαίσιο της επιδίωξης της αστικής τάξης της χώρας να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και τον ρόλο της στην υλοποίηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών για τη ΝΑ Μεσόγειο (...)

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βέβαια σκόπιμα αποκρύπτει το αμαρτωλό παρελθόν του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που με την αναγνώριση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου νομιμοποίησε την επέμβαση και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας μετά από την επέμβαση ΝΑΤΟ - ΕΕ (με πρωταγωνιστές - ας μην το ξεχνάμε - τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας).

Επίσης, η προσφυγή στη Χάγη δεν θα λύσει αλλά μάλλον θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα, αφού η υπογραφή του συνυποσχετικού ανάμεσα στις δύο πλευρές θα δώσει τη δυνατότητα στην Τουρκία να θέσει όλες τις διεκδικήσεις της, δημιουργώντας έτσι προηγούμενο, αλλά και γιατί οι αποφάσεις της Χάγης δεν λαμβάνονται με αδέκαστα κριτήρια με βάση τις διεθνείς συμβάσεις, όπως υπονοούν τα αστικά κόμματα, αλλά κάτω από το πρίσμα των γεωστρατηγικών παραγόντων και συσχετισμών (...)

Πρόθυμος παρτενέρ για κυβερνητικές συνεργασίες

Χαρακτηριστική για τις επιδιώξεις του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι η τοποθέτηση που επαναλαμβάνει συχνά ο Ν. Ανδρουλάκης, περί κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό αντί του Κυρ. Μητσοτάκη ή του Αλ. Τσίπρα, που επί της ουσίας αφήνει ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο σύμπραξης με άλλα αστικά κόμματα - με ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής και της ΝΔ - για τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης της χώρας.

Το πρόταγμα που αναδεικνύεται και από άλλες σχετικές τοποθετήσεις του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι αυτό της συγκρότησης μιας ισχυρής κυβέρνησης, με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να αποτελεί καθοριστικό της πυλώνα, ώστε να μπορεί να αποσπάσει ευρύτατη κοινωνική συναίνεση για την υλοποίηση του προγράμματός της. Ενα πρόγραμμα που θα είναι ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως σύνθεσης, δεδομένα αντιλαϊκό, αφού είναι ήδη γνωστό ότι οι βασικοί του πυλώνες θα είναι το "υπερμνημόνιο διαρκείας" του Ταμείου Ανάκαμψης και του "Μηχανισμού Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης", με τα αντιλαϊκά του "προαπαιτούμενα" που υπηρετούν την αύξηση της κερδοφορίας των ομίλων στο πλαίσιο της "πράσινης και ψηφιακής μετάβασης", και η διατήρηση του ρόλου του σημαιοφόρου των ευρωΝΑΤΟικών συμφερόντων στην περιοχή. Ενα πρόγραμμα στο οποίο συγκλίνουν στην πραγματικότητα όλοι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, γι' αυτό και μπορούν να σχηματίσουν - εάν χρειαστεί - από κοινού αστική κυβέρνηση (...)

Αυτό είναι το πολιτικό στίγμα που, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ντύνεται με τον μανδύα της "αυτόνομης πορείας", ως απάντηση στις πιέσεις που ασκούνται, ώστε να προκαθοριστεί η στάση του ως πιθανού εταίρου είτε της ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές (...)

Παρελθόν και μέλλον: Οι παλιές «καλές μέρες» και ο μύθος της επιστροφής

Επιχειρώντας να οριοθετήσει τη σχέση του σημερινού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ως προς το βεβαρημένο κυβερνητικό παρελθόν του κόμματος, μιλώντας στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο Ν. Ανδρουλάκης σημείωσε, μεταξύ άλλων: "Πήραμε τα μαθήματα της οικονομικής κρίσης κι έχουμε αλλάξει πραγματικά. Δε θα ξαναπληγώσουμε τον ελληνικό λαό, ό,τι τον πλήγωσε μένει πίσω στο περιθώριο της Ιστορίας", προβάλλοντας σε άλλο σημείο το κόμμα του ως συνέχεια της παράταξης που ίδρυσε ο Ελ. Βενιζέλος και επανίδρυσε μετά από τη μεταπολίτευση ο Α. Παπανδρέου.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επενδύει στο γεγονός ότι πλέον έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα αφότου είχε αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες (...) Σε αυτό το εγχείρημα αξιοποιεί ως αντιπαράδειγμα την πείρα που έχει πλέον συσσωρευτεί από τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ που ακολούθησαν, επενδύοντας και στο θυμικό ενός σημαντικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας που αναπολεί τα "παλιά καλά χρόνια με το ΠΑΣΟΚ" (...)

Φυσικά, εκείνα τα "παλιά καλά χρόνια" είναι αυτά που στιγματίζονται από την αποφασιστική προώθηση σημαντικών οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που ήταν τότε απαραίτητες για την αστική τάξη της χώρας, θέτοντας τις βάσεις για ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και αξιοποιώντας παράλληλα τις συνθήκες που κληροδότησε στη χώρα και το κίνημα η περίοδος που ακολούθησε την αποκατάσταση του αστικού κοινοβουλευτισμού μετά από τη στρατιωτική δικτατορία¹ (...)

Εκείνη την περίοδο το ΠΑΣΟΚ επέδειξε ικανότητα στην προώθηση της ταξικής συνεργασίας και την ενσωμάτωση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Στην κατεύθυνση αυτή, αξιοποίησε τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, ενώ άνοιξε περισσότερο η "κάνουλα" του τραπεζικού δανεισμού, ιδίως προς τα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις με σχετικά πιο ευνοϊκούς όρους (...)

Η "επιστροφή" σε εκείνα τα χρόνια είναι όνειρο απατηλό αλλά και ανέφικτη. Ονειρο απατηλό, γιατί θυμίζουν σκόπιμα μόνο το "τυράκι" κι όχι τη "φάκα" της τοτινής περιόδου, και τις μεγάλες υπηρεσίες ενσωμάτωσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος που πρόσφερε το ΠΑΣΟΚ (...) Ανέφικτη, γιατί οι συνθήκες που επέτρεψαν - ή και επέβαλαν - τότε τις "παροχές" ήταν γεννήματα εκείνης της περιόδου (...) Σήμερα, όμως, τα περιθώρια ελιγμών της αστικής τάξης είναι πολύ διαφορετικά και πολύ περιορισμένα σε σχέση με τότε.

Για τις επικλήσεις στη «μεσαία τάξη» και το «πολιτικό κέντρο»

Στην αντιπαράθεσή του με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επιδιώκει να αναδειχτεί ως πολιτικός εκπρόσωπος της λεγόμενης "μεσαίας τάξης", τα συμφέροντα της οποίας υποτίθεται ότι μπορούν να εκπροσωπηθούν πολιτικά από το λεγόμενο "πολιτικό κέντρο".

(...) Στην πραγματικότητα, με τον όρο "μεσαία τάξη" απευθύνεται σε τμήματα της εργατικής αριστοκρατίας, σ' ένα τμήμα της σύγχρονης εργατικής τάξης (και δη το πιο επιστημονικά ειδικευμένο και το πιο υψηλόμισθο τμήμα της), σε αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, καθώς και σε τμήμα στις παρυφές της αστικής τάξης.

Το κύριο εδώ φυσικά δεν είναι απλά το πού απευθύνεται το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αλλά και με ποια πολιτική στόχευση το κάνει. Δηλαδή, το να διαμορφώνεται η συνείδηση σε αυτά τα τμήματα των εργαζομένων και του λαού ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και επομένως να τις στηρίζουν, ζητώντας στη χειρότερη την "προστασία" κάποιου δήθεν "κοινωνικού κράτους".

Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια και το σύνθημα για το "πολιτικό κέντρο". Στην ουσία εννοεί την υιοθέτηση μιας πολιτικής στάσης ευρύτερα από τον λαό, που θα είναι κατά των άκρων, και επιλέγει "προοδευτική" πολιτική, με "μεταρρυθμιστικό" πρόσημο, κόντρα σε "αναχρονισμούς" αλλά και "ρεαλιστική", δηλαδή την αποδοχή του περιορισμού των απαιτήσεων στο όνομα του "εφικτού". Μάλιστα, από τα αστικά επιτελεία αυτή η επιδίωξη περιγράφεται και ως "κεντρώος πολιτικός χώρος", θέλοντας να της δώσουν χαρακτηριστικά αντικειμενικής ύπαρξης.

Στην πράξη, με αυτό το ιδεολογικό περίβλημα συμβάλλει στην κοινωνική συμμαχία που θέλει να συμπήξει η αστική τάξη, παρασύροντας πολιτικά προς συμφέρουσες προς αυτή θέσεις και πολιτική δραστηριότητα ένα μέρος της εργατικής τάξης και των βιοπαλαιστών της πόλης και της υπαίθρου, αφήνοντας εκτός κάδρου το πώς η κυριαρχία του κεφαλαίου σε όλες τις σφαίρες της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής είναι η αιτία της κατάστασης την οποία βιώνουν».

Παραπομπή

1. Βλ. αναλυτικά Αλ. Παπαρήγα, «Ορισμένα συμπεράσματα από την πορεία του ΠΑΣΟΚ από το 1974 ως σήμερα», «Ριζοσπάστης», 11-12.12.2021.

Τα περιεχόμενα του τεύχους

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημήτρης Κουτσούμπας: Να καταργηθεί το αντιδραστικό πλαίσιο των παρακολουθήσεων υποκλοπών

Τμήμα Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ: Η ενίσχυση του νόμιμου φακελώματος για τη θωράκιση της δικτατορίας του κεφαλαίου

Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ: ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ: Νέα σοσιαλδημοκρατικά «δόκανα» εγκλωβισμού του λαού στα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης

ΝΕΟΛΑΙΑ

Νίκος Αμπατιέλος: Οποτε ο λαός και η νεολαία κέρδισε, το έκανε στηριγμένος στη δύναμή του, με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ πάντα μπροστά

Θοδωρής Κωτσαντής: Ορισμένα ζητήματα για την παρέμβαση της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια

200 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ

Χρήστος Μπαλωμένος: «Το Κεφάλαιο» στο στόχαστρο της «νέας ανάγνωσης του Μαρξ» (Β' Μέρος)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ - Ινστιτούτο Ιστορίας: «Επιστήμη και θρησκεία»