Το αληθινό ενδιαφέρον εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών για την Εκπαίδευση και τη λειτουργία των σχολείων συνθλίβεται από τις «καινοτομίες» και την «κανονικότητα» του υπουργείου Παιδείας, από τα συμφέροντα και την εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων που δουλεύουν για τους λίγους.
Από τέλη Αυγούστου η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας έχουν επιδοθεί σε έναν καταιγισμό επικοινωνιακών ανακοινώσεων και πανηγυρισμών για το κυβερνητικό έργο και την έναρξη της χρονιάς στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, που φέτος θα λειτουργήσουν με πρωτόφαντες «καινοτομίες» και «αναβάθμιση», εξαιτίας των «μεταρρυθμίσεων» (νομοθετικών αλλαγών) που έχει ολοκληρώσει και θεσμοθετήσει η κυβέρνηση τα τελευταία 4 χρόνια.
Τα σχολεία άνοιξαν εδώ και λίγες μέρες και οι εικονικές πραγματικότητες τελείωσαν. Μετά τις φιέστες και τα σούρτα φέρτα την ημέρα του αγιασμού, έμειναν στην κανονική ζωή των σχολείων οι πραγματικοί ενδιαφερόμενοι, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές. Ολοι αυτοί αντιμετωπίζουμε τα πραγματικά προβλήματα και τα αποτελέσματα μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι αποτέλεσμα της «ανικανότητας» ή της ιδιοτροπίας απλά μιας κακής υπουργού, αλλά του βαθιά γερασμένου δρόμου ενός σχολείου για λίγους και εκλεκτούς.
Οι γονείς, που βιώνουν την αγωνία και την ανησυχία για το αν το σχολείο θα μπορέσει να δώσει στα παιδιά τα απαραίτητα εφόδια, σκέφτονται από πού και τι να κόψουν, αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, ακόμα και για τα αυτονόητα αναλώσιμα για να λειτουργήσει ένα σχολείο (1,2 δισ. κάθε χρόνο). Βλέπουν, παρά τα βαρύγδουπα και τις τυμπανοκρουσίες για τους διορισμούς που έγιναν μετά από αγώνες και πίεση χρόνων (για να καλύψουν ίσα - ίσα τις συνταξιοδοτήσεις), τα πραγματικά κενά να είναι ακόμα χιλιάδες, σε πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα, σε εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, Ειδικής Αγωγής κ.λπ. Βλέπουν, παρά τις χιλιάδες προσλήψεις αναπληρωτών, η ειδική στήριξη σε μαθητές με μαθησιακά και άλλα προβλήματα να μοιράζεται στα δύο και στα τρία.
Ακούν ότι το «διευρυμένο» Ολοήμερο θα αφήνει τα παιδιά να διαβάζουν, να μελετούν, να τρώνε για 10 ώρες μέσα στην ίδια αίθουσα, πάνω από το ίδιο θρανίο, με δεδομένο ότι 2 στα 3 Δημοτικά δεν διαθέτουν αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, το 95% δεν έχουν γυμναστήρια, ενώ βιβλιοθήκες και εργαστήρια είναι... σύντομα ανέκδοτα στα περισσότερα σχολεία. Βλέπουν να μην παίρνονται ούτε τα πιο στοιχειώδη μέτρα προστασίας της υγείας για την πανδημία, στο πλαίσιο της «ήπιας αντιμετώπισης», αλλά και καμία αύξηση σε προσωπικό καθαριότητας που επιβάλλουν οι συνθήκες.
Ακούν τους κυβερνώντες και όλους τους ειδικούς να μας μιλούν για τον δύσκολο χειμώνα που μέλλεται να 'ρθει, με υπαρκτό τον κίνδυνο να ξεπαγιάσουν τα παιδιά αν δεν παρθούν μέτρα για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το ρεύμα, αν δεν στηριχτούν με κρατική χρηματοδότηση οι Σχολικές Επιτροπές των δήμων, που έχουν πραγματικά «στεγνώσει». Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, παρακολουθούν με τρόμο τους υπουργούς να «απειλούν» σχολεία και υπηρεσίες ότι αν δεν πιάσουν τους στόχους ενεργειακής εξοικονόμησης θα έχουν ποινές, δηλαδή ακόμα λιγότερα χρήματα, εκπαιδευτικούς, υποδομές!
Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί έχουμε μεγάλη πείρα πλέον. Ξέρουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις «αναβάθμισαν» και «εκσυγχρόνισαν» το σχολείο που βιώνουμε κάθε μέρα μέσα και έξω από τις τάξεις. Μπορεί οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί Παιδείας να αλλάζουν, αλλά στα συρτάρια μένουν οι ανεξόφλητες πολιτικές επιταγές που αφήνει ο ένας στον άλλον, για να συνεχιστούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ κ.λπ. για ένα σχολείο δήθεν αυτόνομο, στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Αλήθεια, μπορούν να απαντήσουν:
Είναι καινοτομία οι 25 μαθητές ανά τάξη; Οι μειώσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων; Να στριμώχνονται 4χρονα και 5χρονα σε κοντέινερ σε προαύλια Γυμνασίων και Λυκείων; Αλήθεια, σήμερα αυτό που λείπει από τα σχολεία είναι να ψάχνουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί επιπλέον πόρους για να λειτουργήσουν και να καλύψουν τις ανάγκες τους; Αυτό που λείπει είναι να ενοικιάζεται το σχολείο σε κάθε λογής άσχετους, επιχειρηματίες, αντί να στηριχτούν από το κράτος, τους δήμους, να γίνουν πραγματικές κυψέλες δημιουργίας, μόρφωσης, άθλησης, υγιούς κοινωνικοποίησης; Αυτό που λείπει από την εκπαιδευτική διαδικασία είναι ένας εκπαιδευτικός που θα συμπληρώνει συνεχώς κουτάκια και στεγνές φόρμες αξιολόγησης; Αυτό που λείπει από τους μαθητές είναι η ζωή - πατίνι με το ατέλειωτο σχολείο - φροντιστήριο;
Η υπουργός Παιδείας στις ανακοινώσεις και τις επιστολές για τη νέα χρονιά κλίνει σε όλες τις πτώσεις την «καινοτομία» και την «αναβάθμιση». Μα καλά, τι σόι αναβάθμιση είναι να βάζεις ταμπέλες σε σχολεία, τάξεις και μαθητές από την πιο τρυφερή ηλικία; Οι κούφιες διακηρύξεις για τα 166 νέα προγράμματα σπουδών, για την αριστεία και τα πρότυπα σχολεία, σταματούν στο τείχος των ασυνάρτητων και επιφανειακών πληροφοριών των σχολικών βιβλίων, των σοβαρών λαθών που υπάρχουν. Σκοντάφτουν ακόμα στις οδηγίες που δίνει το υπουργείο, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ότι η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική, ότι ένα όμορφο λογοτεχνικό κείμενο έχει την ίδια παιδαγωγική αξία με μια διαφήμιση, ότι οι φυσικές επιστήμες μπορούν να διδάσκονται χωρίς πειράματα κ.ο.κ. Οι δεξιότητες που μας πιπιλάνε το κεφάλι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ανάγκη να ξέρουμε το πώς και το γιατί αυτών που βιώνουμε, αλλά το να μας μάθουν να παπαγαλίζουμε τις σάπιες και επικίνδυνες ιδέες των λίγων που καρπώνονται την εργασία και τον ιδρώτα των πολλών. Η υποτιθέμενη αναβάθμιση στα ΕΠΑΛ δεν έρχεται με την κακοπληρωμένη μαθητεία, και αυτή σε άσχετες ειδικότητες που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, ανάλογα με τις επιθυμίες της αγοράς. Η δε περιβόητη συμπερίληψη, που έχει το θράσος να διαφημίζει το υπουργείο, «εξαφάνισε» χιλιάδες προσφυγόπουλα από τα σχολεία την τελευταία διετία, μέσα στην πανδημία.
Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, δεν θα αφήσουμε να περάσει η χυδαία πρόκληση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, που βάφτισε μέτρα στήριξης τα 1,5 - 19 ευρώ τον μήνα επιστροφή! Εχουμε χάσει πάνω από 6 (!) μισθούς τον χρόνο τα τελευταία 12 χρόνια. Ενας νεοδιόριστος, που δουλεύει στην Εκπαίδευση για πρώτη φορά, αμείβεται με 737 ευρώ. Πιο λίγο και από τον βασικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα! Ενα ενοίκιο για μία γκαρσονιέρα κοστίζει στο κέντρο της Αθήνας ή του Πειραιά τουλάχιστον 400 ευρώ, ενώ στις νησιωτικές περιοχές φτάνει τα 500 ευρώ! Η ακρίβεια σε όλα τα αγαθά σαρώνει και το καθημερινό κόστος μετακίνησης από και προς το σχολείο γίνεται πραγματικά δυσβάσταχτο.
Γι' αυτό και δεν συμβιβαζόμαστε με τη μιζέρια, με τα λίγα... Δεν στριμώχνουμε τις ανάγκες μας για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα στα voucher και στα pass, δεν περνάει το κυβερνητικό αφήγημα για «καινοτομίες και επιστροφή στην κανονικότητα». Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα! Εχουμε αποδείξει ότι μόνο με τη συλλογική οργάνωση, τους αγώνες και την αλληλεγγύη μπορούμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα. Αυτό αποδεικνύουν οι αγώνες μας για να κρατήσουμε όρθια τα σχολεία όλα τα προηγούμενα χρόνια, αυτό γίνεται πράξη και σε μια σειρά άλλους χώρους δουλειάς και κλάδους όπου οι αγώνες των εργαζομένων έχουν επιτυχίες, με τελευταίες αυτές στα Λιπάσματα Καβάλας και αλλού. Ετσι ακυρώνονται στην πράξη κυβερνητικά μέτρα και άδικοι νόμοι.
Δεν μένουμε θεατές, ούτε περιμένουμε σωτήρες! Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Καμία αναμονή, κάνουμε παντού πράξη το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», με τη συμμετοχή μας στον αγώνα μέσα από τα σωματεία μας. Δημιουργούμε παντού εστίες αγωνιστικής αισιοδοξίας και διεκδίκησης. Με τη συμπόρευση γονιών, μαθητών, εκπαιδευτικών και όλων των κλάδων των εργαζομένων, στον δρόμο που φέρνει αποτελέσματα και ανοίγει προοπτική για γενικότερες ανατροπές. Τον γερασμένο δρόμο της κοινωνίας και του σχολείου για λίγους και εκλεκτούς τον ξέρουμε. Καιρός να περπατήσουμε τον δρόμο του σύγχρονου σχολείου για όλους και για όλες, της κοινωνίας που θα έχει στον νου της το παιδί!
Νίκου ΒΟΥΡΔΟΥΜΠΑ*
*Ο Ν. Βουρδουμπάς είναι δάσκαλος, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου