Φέλιξ Μέντελσον — Μπαρντόλντι

Στις 4 Νοεμβρίου 1874 πεθαίνει ο Φέλιξ Μέντελσον — Μπαρντόλντι. Γερμανός συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και οργανίστας.

Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1809 στο Αμβούργο. Καταγόταν από πλούσια και καλλιεργημένη οικογένεια εβραίων της πόλης, η οποία ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και συγκεκριμένα το Λουθηρανικό δόγμα, για να αποφύγει το αντισημιτικό πνεύμα της εποχής.

Ο πατέρας του Αβραάμ ήταν τραπεζίτης και ο παππούς του Μωυσής από την πλευρά της μητέρας του ποιητής και φιλόσοφος. Το δεύτερο επίθετο Μπαρτόλντι προέκυψε ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για ένα θείο του, που τους κληροδότησε μία μεγάλη ακίνητη περιουσία. Ο Φέλιξ είχε έναν αδελφό, τον Πάουλ, και δύο αδελφές, τη Ρεβέκα και τη Φάνυ, τη μετέπειτα γνωστή πιανίστρια και συνθέτρια.

Αρχισε από μικρός να παίζει πιάνο, βιολί και να συνθέτει, , παράλληλα με τα μαθήματα ζωγραφικής και λογοτεχνίας που λάμβανε. Έτσι, η προσωπικότητά του αναπτύχθηκε με βαθιά γνώση της τέχνης, με τη μελέτη και τη μάθηση.

Στα πρώτα βήματά του, κέρδισε τη γενική αναγνώριση ως διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας. Ο Μέντελσον ήταν τέρας μνήμης. Όταν ήρθε η ώρα να διευθύνει για πρώτη φορά τα «Κατά Ματθαίον Πάθη» ανακάλυψε ότι στο αναλόγιο είχε λάθος παρτιτούρα. Κανένα πρόβλημα. Σήκωσε τη μπαγκέτα του κι άρχισε να διευθύνει το έργο του Μπαχ, γυρίζοντας τις σελίδες της υποτιθέμενης παρτιτούρας, ώστε να μην ανησυχήσουν οι μουσικοί. Τα κατάφερε να διευθύνει ολόκληρα τα «Κατά Ματθαίον Πάθη», διάρκειας άνω των δύο ωρών, από μνήμης και χωρίς λάθη.

Οι συνθέσεις του, τον κατατάσσουν στους ρομαντικούς δημιουργούς. Δεν ξέκοβε από τις κλασικές παραδόσεις και αντιλαμβανόταν με λεπτότητα και αρμονικά τη φύση. Εγραψε πλήθος έργων διαφόρων μορφών, μεταξύ των οποίων διακρίνονται οι εισαγωγές για το «Ονειρο θερινής νυκτός» και την «Ηρεμη θάλασσα και αίσιο ταξίδι». Από τις 5 συμφωνίες του Μέντελσον, οι πιο σημαντικές είναι η «Ιταλική» και η «Σκοτική». Θεωρείται ιδρυτής της Σχολής της Λειψίας, όπου με πρωτοβουλία δική του το 1843 άνοιξε το πρώτο γερμανικό ωδείο, το οποίο έγινε πασίγνωστο σε ολόκληρη τη Γερμανία και στο εξωτερικό.

Ο Μέντελσον υπήρξε ένας από τους ελάχιστους συνθέτες που απέκτησαν φήμη και περιουσία, χωρίς να χρειαστεί να πεθάνουν πρώτα. Η επιτυχία του και οι εβραϊκές του ρίζες ενόχλησαν τον Βάγκνερ, ο οποίος τρία χρόνια μετά το θάνατο του Μέντελσον  δημοσίευσε την αντιεβραϊκή μπροσούρα «Η Εβραϊκότητα στη Μουσική». Ήταν η πρώτη προσπάθεια να μειωθεί η σημασία του έργου του Μέντελσον, που κορυφώθηκε με την απαγόρευση των έργων του στη Ναζιστική Γερμανία.

Ηρακλής Κακαβάνης