27/01/1765
Γεννιέται ο Αυστριακός συνθέτης Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
27/01/1775
Γεννιέται ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ φον Σέλινγκ.
27/01/1832
Γεννιέται ο Βρετανός συγγραφέας Λιούις Κάρολ (πραγματικό όνομα Τσαρλς Λούτγουιτζ Ντόντγκσον).
27/01/1901
Πεθαίνει ο Ιταλός συνθέτης Τζουζέπε Βέρντι.
27/01/1918
Ξεκινά στην Πετρούπολη σύσκεψη αντιπροσώπων της επαναστατικής πτέρυγας μιας σειράς σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με θέμα την ίδρυση της Γ’ Διεθνούς (27/1-2/2/1918).
27/01/1918
Ξεσπά στη Φινλανδία σοσιαλιστική επανάσταση και στο νότιο (βιομηχανικό) τμήμα εγκαθιδρύεται εργατική εξουσία. Εναντίον της κινήθηκαν αμέσως τόσο οι αστικές δυνάμεις (με έδρα τον βορρά), όσο και ο Γερμανικός ιμπεριαλισμός, η στρατιωτική υπεροχή του οποίου ουσιαστικά έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της αντεπανάστασης. Το τελευταίο προπύργιο της επανάστασης, το Βίμποργκ, θα πέσει στις 29 Απριλίου 1919.
27/01/1926
Η παγκαλική δικτατορία καθορίζει την υποχρεωτική διδασκαλία σε όλα τα σχολεία ειδικών μαθημάτων για «την καταπολέμησιν του κομμουνισμού».
27/01/1932
Ο Α. Χίτλερ εισηγείται το πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος σε συγκέντρωση βιομήχανων και τραπεζιτών στο Ντίσελντορφ.
27/01/1943
Πέθανε ο
λυρικός ποιητής, Μιλτιάδης Μαλακάσης.
27/01/1944
Μετά από 900 μέρες σκληρών και ηρωικών μαχών λήγει η πολιορκία του Λένινγκραντ από τις δυνάμεις του Άξονα.
Η μέρα που έληξε ο αποκλεισμός του Λένινγκραντ
27/01/1945
Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού (60η Στρατιά του 1ου Ουκρανικού Μετώπου) απελευθερώνουν τους 7.000 περίπου εναπομείναντες κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει το Αουσβιτς
Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς
27/01/1959
Ξεκινά το 21ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ), που διήρκησε έως τις 5/2.
27/01/1964
Η Γαλλία αναγνωρίζει επισήμως τη Λ. Δ. της Κίνας, προκαλώντας τη μετά βίας συγκαλυπτόμενη οργή της Ουάσιγκτον, ενώ μετά την αναγνώριση το Πεκίνο απαιτεί από το Παρίσι να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις του με την αστική κυβέρνηση της Ταϊβάν.
27/01/1973
Με απόφαση
της συγκλήτου αναστέλλεται επ’ αόριστον η λειτουργία του Πολυτεχνείου,
επειδή οι φοιτητές συνέχιζαν την απεργία τους.
Ομάδες οικοδόμων προσχώρησαν στη διαδήλωση. Διενεργήθηκαν πολλές συλλήψεις από την Ασφάλεια.
Αναστέλλεται επ’ αόριστον η λειτουργία του Πολυτεχνείου
27/01/1973
Στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού υπογράφεται η Συμφωνία για τη Λήξη του Πολέμου και την Αποκατάσταση της Ειρήνης στο Βιετνάμ. Ωστόσο, ο πόλεμος θα μαινόταν για 2 ακόμα χρόνια, ωσότου οι δυνάμεις των Βιετκόνγκ εισέλθουν νικηφόρες στην πρωτεύουσα του Νοτίου Βιετνάμ Σαϊγκόν στις 30/4/1975.
27/01/1975
Η Ελλάδα
προτείνει την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο
της Χάγης. Η Τουρκία απορρίπτει την ελληνική πρόταση.
27/01/1976
Σε έκθεση του Κογκρέσου για τις δραστηριότητες της CIA αποκαλύπτεται ότι πολλοί ηγέτες ξένων χωρών περιλαμβάνονται στους «συνεργάτες» της Υπηρεσίας. Μεταξύ αυτών ο Σάχης της Περσίας, ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, ο δικτάτορας του Ζαΐρ Μομπούτου Σέσε Σέκο και άλλοι.
27/01/1980
Πεθαίνει ο συγγραφέας Στρατής Τσίρκας (πραγματικό όνομα Γιάννης Χατζηανδρέας).
27/01/2009
Πέθανε ο τραγουδοποιός και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Πάνος Τζαβέλλας.
Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος.
11/7/1942, οι άνδρες Εβραίοι ηλικίας 18-45 ετών διατάζονται να παρουσιαστούν στην πλατεία Ελευθερίας.Στο τέλος του ίδιου χρόνου,οι ναζί κατάσχουν τις Εβραϊκές επιχειρήσεις και καταστρέφουν το Εβραικό νεκροταφείο. Συνολικά κατασχέθηκαν 10.000 διαμερίσματα Ελλήνων Εβραίων, τα οποία παραδόθηκαν σε Έλληνες "μεσεγγυούχους".Μετά το τέλος του πολέμου, μόλις 300 υποθέσεις έφτασαν στα δικαστήρια και τελικά επεστράφησαν 153 διαμερίσματα. Από τις 3.000 επιχειρήσεις Εβραίων,επιστράφηκαν μόλις οι 57, μετά την Απελευθέρωση. Υπήρξαν καταστήματα Ελλήνων Εβραίων που είχαν κοσμήματα, κρύσταλλα, αντικείμενα αξίας, ρούχα και άλλα είδη πολυτελείας, τα οποία όλα "εξαφανίστηκαν". Έτσι πλούτισαν πολλοί "πατριώτες" την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, ενω ο λαός πεινούσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή6/2/43 φτάνει στη Θεσσαλονίκη μια επιτροπή των ναζί, με επικεφαλής τους Ντήτερ Βισλιτσένι και Αλόις Μπρύνερ και βάζει σε κίνηση τον μηχανισμό για το οριστικό ξεκλήρισμα των Εβραίων. 15 Μαρτίου 1943 αναχωρεί ο πρώτος συρμός με προορισμό τα στρατόπεδα του θανάτου Aουσβιτς και Μπιρκενάου. Διαδοχικές αποστολές που αναχωρούν η μια μετά την άλλη θα μεταφέρουν σε λίγες εβδομάδες τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στοιβαγμένους σε βαγόνια που προορίζονταν για ζώα, στον τόπο της εξόντωσης.
Με 19 συρμούς, σε 6 μήνες, 46.061 άτομα εγκατέλειψαν την πόλη. 37.387 δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων, μόλις έφθασαν στο Μπίρκεναου.
Οι περισσότεροι Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς. Ήταν μιαν κοινότητα με 55.000 ανθρώπους– το 1/4 πληθυσμού-στην αρχή του πολέμου. Ακροδεξιοί και φασίστες είχαν καλλιεργήσει το μίσος (και) ενάντια στους Εβραίους πριν έρθουν οι ναζί. Το 1931, είχε πυρποληθεί ο εργατικός Eβραικός συνοικισμός Κάμπελ απο την φασιστική "Εθνική Ένωσις Ελλάδος" (ΕΕΕ), με την συνεργασία του στρατού και των κρατικών αρχών.
Ό Π.Λέβι, κρατούμενος στο Άουσβιτς, έγραψε: "Τέρατα υπάρχουν, αλλά είναι μικρός ο αριθμός για να είναι πραγματικά επικίνδυνοι. Πιο επικίνδυνοι είναι οι συνηθισμένοι άνθρωποι, όσοι είναι έτοιμοι να πιστέψουν..να ενεργούν χωρίς να θέτουν ερωτήσεις".
Διαγραφή27 Ιανουαρίου 1974, πεθαίνει ο αξιωματικός Γεώργιος Γρίβας, αρχηγός της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης "Χ" στην κατοχη. Γεννήθηκε στην Κύπρο, το 1897.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπηρέτησε σε διάφορα μέτωπα και χαιρέτισε, με ενθουσιασμό, την φασιστική δικτατορία του Μεταξά. Στον πόλεμο, τοποθετήθηκε στο Γραφείο Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου και ορίστηκε ως σύνδεσμος του Αλ. Παπάγου με τους διοικητές μονάδων.
Στην κατοχή, η δωσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου τον τοποθέτησε υπεύθυνο της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων, θέση που του έδωσε την δυνατότητα να δημιουργήσει δίκτυο με υπηρεσιακούς κύκλους και αξιωματικούς.
Η ακροδεξιά και φιλοβασιλική οργάνωση του βαφτίστηκε "Εθνική Οργάνωσις Χ" ή απλώς "Χ". Γρήγορα, έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Οι ακροδεξιοί "εθνικόφρονες" της Χ δεν είχαν στο ενεργητικό τους ούτε μια μάχη εναντίον των Γερμανών, των Ιταλών ή των Ταγμάτων Ασφαλείας. Επικεντρώθηκαν όχι στον αγώνα κατά των ναζί αλλά στην "διατήρηση της τάξης" και στον πόλεμο ενάντια στο ΕΑΜ.
Το 1943, ο δωσίλογος "πρωθυπουργός" Ιωάννης Ράλλης έθεσε-ως ύψιστη προτεραιότητα-την εκστρατεία των "εθνικοφρόνων" Ελλήνων κατά του "μπολσεβικισμού". Ο εμπνευστής των Ταγμάτων Ευζώνων και συναυτουργός των μεγαλύτερων εγκλημάτων της Βέρμαχτ και των SS από τον Απρίλιο του 1943,μέχρι την Απελευθέρωση, ενεργοποίησε τον αδρανοποιημένο μηχανισμό της "Διεύθυνσης Ειδικής Ασφάλειας".
Αυτό το τμήμα της Χωροφυλακής είχε συσταθεί από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1929 ως "Διεύθυνσις Ειδικής Ασφαλείας Αθηνών", με σκοπό τη δίωξη του κομμουνισμού, απέκτησε διευρυμένες αρμοδιότητες επί Μεταξά και αναβαθμίστηκε ακόμα περισσότερο την περίοδο του Ράλλη.
Η Ειδική Ασφάλεια στρατολόγησε κοινωνικά κατακάθια απο τον υπόκοσμο της Αθήνας και του Πειραιά και είχε ένα σύστημα άμεσης προαγωγής αξιωματικών ανάλογα με το πόσους αντιστασιακούς είχαν συλλάβει, βασανίσει η εκτελέσει.
Το 1943, αρκετά μέλη της Χ άρχισαν να εγγράφονται"άνευ ουδεμίας διατυπώσεως" στην Ειδική Ασφάλεια ως χωροφύλακες και να προμηθεύονται υπηρεσιακές ταυτότητες και πιστόλια. Χάρη στην προνομιακή σχέση με την Ειδική Ασφάλεια και την μηδενική αντιστασιακή της δράση, η ανοχή των Γερμανών ναζί απέναντι στην Χ ήταν εξασφαλισμένη.
Το 1943, η Χ άρχισε ένοπλες επιθέσεις ενάντια σε συνεργεία της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ. Την υπεράσπιση των αντιστασιακών ανέλαβε η ΟΠΛΑ. Μετά την απελευθέρωση, ο"γέρος της τρομοκρατίας" Γ.Παπανδρέου και οι Άγλλοι εντάσσουν την Χ στον σχεδιασμό τους. Η Χ, που δρούσε με την ανοχή και των προστασία των ναζί για να εκτελεί αντιστασιακούς, τώρα λειτουργεί με την ανοχή και προστασία των Άγγλων και των "δημοκρατών" για το ίδιο "έργο".
Οι εγκληματίες της Χ μετατρέπονται σε εμπροσθοφυλακή για τις σφαγές στα Δεκεμβριανά του 1944. 4/12/1944, ο ΕΛΑΣ διαλύει την Χ και οι χίτες κρύβονται στο κτίριο του Θ’ Αστυνομικού Τμήματος. Τελικά Θα σωθούν, μαζί με τον Γρίβα, απο Βρετανικά άρματα μάχης, αφήνοντας δεκάδες νεκρούς.
Μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας, οι χίτες συμμετείχαν σε πράξεις ανεξέλεγκτης βίας, δολοφονίες, βασανισμούς, και ήταν βασική δύναμη της "Λευκής Τρομοκρατίας" ενάντια στους αγωνιστές της αντιφασιστικής αντίστασης. Ο Γρίβας θα προσπαθήσει να μετατρέψει την φασιστική συμμορία σε πολιτικό κόμμα, το "Εθνικό Κόμμα Χιτών" αλλά δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή.
Το τι ήταν η Χ αποκαλύφθηκε ακόμα και στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων όταν ο Κώστας Πολύζος, μέλος της Χ, καταθέσε ως μάρτυρας. Όταν τον ρώτησαν "πως οι Γερμανοί τους απέλυσαν (τους χίτες),αφού είχαν όπλα; Γιατί οι Γερμανοί καταδίκαζαν σε θάνατο όσους οπλοφορούσαν" απάντησε "μα ήξεραν ότι ήταν εθνικιστές. Και εμάς τους εθνικόφρονας δεν μας πείραζαν οι Γερμανοί.".
2
ΔιαγραφήΤο 1955, άρχισε η δράση της "Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών" (ΕΟΚΑ) που δημιούργησε ο Γρίβας στην Κύπρο. Η πάλη της ΕΟΚΑ δε στηρίχτηκε στο μαζικό ένοπλο αγώνα. Τη δύναμή της αποτελούσαν λίγες εκατοντάδες ένοπλων εκτελεστών. Σε κοινωνικό επίπεδο δεν κινητοποίησε σημαντικές δυνάμεις, προσανατολιζόμενη κυρίως στους μαθητές. Η ιδεολογία της ήταν ο εθνικισμός και σωβινισμός, ο μεγαλοϊδεατισμός και αιχμές της ο αντιτουρκισμός και ο αντικομμουνισμός. Καλλιεργούσε το ρατσισμό σε βάρος των Τουρκοκυπρίων.
Με την πολιτική της πρακτική ευνοούσε τους αποικιοκράτες.Η Μ. Βρετανία εκμεταλλεύτηκε τη δράση και το χαρακτήρα της για να προωθήσει την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να δημιουργήσει τη δική της εθνικιστική οργάνωση (ΒΟΛΚΑΝ) που καλούσε σε αγώνα κατά των Ελληνοκυπρίων.
Το αποτέλεσμα ήταν, αντί για ενότητα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ενάντια στην αποικιοκρατική αρχή, να έχουμε διάσπαση, με αιματηρά αποτελέσματα, σε βάρος των πιο προοδευτικών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και ιδιαίτερα σε βάρος των κομμουνιστών και από τις δύο κοινότητες.
Το ζήτημα βέβαια είναι γιατί το ΑΚΕΛ άφησε την πρωτοβουλία του ένοπλου αγώνα στις πιο συντηρητικές, αντικομμουνιστικές δυνάμεις της αστικής τάξης της Κύπρου, με αποτέλεσμα οι εθνικιστές του Γρίβα να επηρεάζουν ένα αγωνιστικό τμήμα του
Κυπριακού λαού, που έβλεπε αρχικά με συμπάθεια τον αγώνα ενάντια στην Αγγλική κατοχή.
Η ΕΟΚΑ όχι μόνο απέκλειε από τις τάξεις της τους κομμουνιστές και τους τουρκοκύπριους (δηλαδή πάνω από το μισό του πληθυσμού της Κύπρου!) αλλά πρωτοστάστησε σε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους: 18 δολοφονίες μελών και οπαδών του ΑΚΕΛ, 11 τραυματισμοί από πυροβολισμούς, 63 κακοποιήσεις από ξυλοδαρμούς, 19 περιπτώσεις ατόμων που πυροβολήθηκαν "ανεπιτυχώς" και εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις όπου ΑΚΕΛίτες η εργαζόμενοι συνδικαλιστές διαπομπεύτηκαν, εξυβρίστηκαν, συκοφαντήθηκαν ή δέχτηκαν απειλητικές επιστολές για τη ζωή τους, επιθέσεις κατά γραφείων κ.α.
Ο Γρίβας διέτασσε πογκρόμ κατά των Κυπρίων κομμουνιστών ακόμη και σε στιγμές που είχε αναστείλει τη δραστηριότητα της ΕΟΚΑ κατά εγγλέζικων στόχων. Δεν έκρυβε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του δεν ήταν οι Άγγλοι η οι Τούρκοι, αλλά οι Ελληνοκύπριοι κομμουνιστές: ""Είχαμε να αντιμετωπίσουμε τρεις εχθρούς. Τους Βρετανούς, τους Τούρκους και τους κομμουνιστές. Ο μεγαλύτερος μου πονοκέφαλος, ήτο οι κομμουνιστές":
Η ΕΟΚΑ σταμάτησε τη δράση της το Μάρτη του 1959, αμέσως μετά την υπογραφή των συμφωνιών του Λονδίνου και της Ζυρίχης. Το Σεπτέμβρη του 1971, την περίοδο της χούντας (που προσπαθούσε να επεμβαίνει στην Κύπρο υπονομεύοντας πλήρως την υπόστασή της ως ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ) ο Γρίβας φτάνει στην Κύπρο και ιδρύει αμέσως "την ΕΟΚΑ Β", εξαπολύοντας ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων, δολοφονιών, μηχανορραφιών και ενεργειών κατά της ζωής του Μακαρίου, της κυβέρνησης και του λαϊκού κινήματος.
Ο ΕΟΚΑβήτικος φασισμός και η συνεργασία του προδότη Γρίβα με την χούντα και το ΝΑΤΟ θα καταλήξουν τελικά σε αυτό για το οποίοι αγωνιζόταν σε όλη την ζωή του, τον διχασμό και αιματοκύλισμα της Κύπρου. Λίγο μετά τον θάνατο του, οι φασιστικοί μηχανισμοί που δημιούργησε θα συνεχίσουν το "έργο" του και θα οδηγήσουν στο πραξικόπημα που οδήγησε σε εισβολή της Τουρκίας/διχοτόμηση του νησιού.
Ο Γρίβας άρχισε με την Χ, την"Ελληνική Κου-Κλουξ-Κλαν"και τελείωσε το 1974,με την προδοσία της Κύπρου.
Είναι ντροπή για την Κυπριακό και Ελληνικό λαό κάθε "τιμή"στον Γρίβα,όσους αιματοκύλισαν το πολύπαθο νησί.
Πηγές: "Αρχεία Φόρεϊν Όφις περιόδου 1972-Υποχείριο της χούντας Γρίβας και ΕΟΚΑ Β΄", "H ελληνική Κου-Κλουξ-Κλαν: Η Χ στην Κατοχή και τον Εμφύλιο", "Η ΕΟΚΑ και η ένοπλη δράση Α-Β", "Χ και οι χίτες. Ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης". "Φάκελος της Κύπρου-τα πορίσματα".
Να σημειωθεί κιόλας πως ο Γρίβας το 1943 ζήτησε όπλα από τη Βέρμαχτ για να πολεμήσει τους κομμουνιστές και η Βέρμαχτ τον θεωρούσε τόσο σιχαμερό και αναξιόπιστο που του απάντησε ότι "δεν συνεργάζεται με λήσταρχους". Βέβαια έναν χρόνο αργότερα η οργάνωση Χ βρέθηκε να έχει στην κατοχή της γερμανικό εξοπλισμό, τον οποίο απέκτησε είτε από τους αποχωρούντες Γερμανούς είτε από τα Τάγματα Ασφαλείας.
ΔιαγραφήΣτις 27 Γενάρη του 1975 η ελληνική κυβέρνηση υποβάλλει για πρώτη φορά επισήμως την πρόταση προς την κυβέρνηση της Τουρκίας για την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Αγκυρα απαντά κατ’ αρχήν με μπαράζ παραβιάσεων του εναέριου χώρου μεταξύ 6 και 10 μιλίων και παραβάσεις του FIR Αθηνών. Στις 31 Μάη 1975 ο Κ. Καραμανλής συναντάται με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Σ. Ντεμιρέλ, συζητούν για το Κυπριακό, το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου, την υφαλοκρηπίδα και τον εναέριο χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2023/01/blog-post_838.html
27 Ιανουαρίου 1976,η εργατική τάξη πετυχαίνει μια μεγάλη νίκη ενάντια στην εργοδοσία και την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Είναι η νίκη της μεγάλης απεργίας των εργαζομένων στην "ΠΙΤΣΟΣ",μετά απο 40 μέρες αγώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αγώνας ξεκίνησε 10 Δεκέμβρη 1975, όταν οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν κινητοποιήσεις με 7ωρες στάσεις εργασίας για 35% αυξήσεις στο μεροκάματο, 2.000 δραχμές αύξηση στους μισθούς και αναπροσαρμογή του επιδόματος παραγωγής
Έξι μέρες μετά, η εργοδοσία προχώρησε σε "λοκ άουτ".Το πρωί εκείνης της μέρας, ισχυρή αστυνομική δύναμη με επικεφαλής τον αστυνομικό διευθυντή και τον εισαγγελέα Πειραιά παρατάχθηκε έξω από το εργοστάσιο. Ακολούθησε ανακοίνωση της εργοδοσίας ότι δεν πρόκειται να καταβάλει τα μεροκάματα των ημερών που γίνονται στάσεις εργασίας και διαρκεί το "λοκ άουτ". Στόχος ήταν να λυγίσουν οι απεργοί.
Στο μεταξύ, η αστυνομία έδωσε κλήσεις σε μέλη της Επιτροπής των απεργών για παρακώλυση εκφορτώσεων των αυτοκινήτων και παράνομη μικροφωνική εγκατάσταση!
Το κύμα συμπαράστασης στους απεργούς απο τα ταξικά σωματεία μεγαλώνει. Η ΕΣΑΚ συγκεντρώνει οικονομική ενίσχυση, το ΚΚΕ φέρνει το θέμα στην Βουλή. Τα Χριστούγεννα βρίσκουν τους απεργούς έξω από το εργοστάσιο.
2 Γενάρη 1976 έγινε συνάντηση της Επιτροπής των εργατών με εκπροσώπους της εργοδοσίας στο υπουργείο Εργασίας. Οι προτάσεις της εργοδοσίας απορρίφθηκαν ως απαράδεκτες.
2
Διαγραφή7 Γενάρη, εργαζόμενοι στη συσκευασία αμύλου και αμυλοζάχαρου, στον Πειραιά, έκαναν 2ωρη στάση εργασίας για συμπαράσταση. 8 Γενάρη, πάνω από 1.000 απεργοί κάνουν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας ενάντια στο αντεργατικό "λοκ άουτ", ενώ συνέχιζαν για 21η μέρα τον αγώνα τους.
9 Γενάρη, ο "Ριζοσπάστης" καταγράφει καταγγελίες για απειλητικά τηλεφωνήματα από ανθρώπους της εργοδοσίας στις οικογένειες απεργών, για σκόρπισμα διασπαστικών προκηρύξεων κ.λπ. Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται ότι ο Λάσκαρης, υπουργός Εργασίας του "εθνάρχη", είπε στους απεργούς να διεκδικήσουν
τα αιτήματά τους στα νόμιμα πλαίσια "όπως είναι το γνώρισμα του Ελληνα εργάτη" και ότι"οι απεργοί απάντησαν με τα συνθήματα "Οι εργάτες ενωμένοι νικούν, τα αφεντικά λυγούν" και "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη".
13 Γενάρη,οι απεργοί με ανακοίνωσή τους προειδοποίησαν την εργοδοσία να μην τολμήσει να μεταφέρει εργάτες απ' έξω για να κάνουν απεργοσπασία.
14 Γενάρη οι απεργοί καταγγέλλουν τις "δημοκρατικές" και "αδέσμευτες" εφημερίδες, οι οποίες "πουλήσανε στο κεφάλαιο τη δημοκρατικότητά τους και την ανεξαρτησία τους για μερικά χιλιάρικα και παραχώρησαν ένα αρκετό μεγάλο και εμφανή χώρο για να προβάλλουν τα "δίκαια" αιτήματα της "ΠΙΤΣΟΣ".
Την ίδια μέρα, η αστυνομία του Πειραιά χτυπά τους απεργούς, όταν αυτοί δεν άφησαν να περάσουν στο εργοστάσιο 150 εργάτες που κουβάλησε η εργοδοσία από το Βόλο. Αρχικά, κατάβρεξαν τους απεργούς με πυροσβεστικές αντλίες και μετά αστυνομικοί άρχισαν να χτυπούν με μακριά γκλομπ.
Τραυματίστηκαν δεκάδες απεργοί, αλλά και γριές, γέροντες και έγκυες γυναίκες με σπασμένα χέρια, πόδια και τραύματα στο κεφάλι. Μαζί με τους απεργούς ήταν και ο βουλευτής του ΚΚΕ, Δ. Γόντικας,τον οποίο χτύπησαν αστυφύλακες όταν διαμαρτυρήθηκε.
15 Γενάρη,χιλιάδες εργαζόμενοι στον Πειραιά έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Εργατικό Κέντρο για να καταγγείλουν τη βάναυση επίθεση της αστυνομίας στους απεργούς της"ΠΙΤΣΟΣ". Επίσης, εκλέχτηκε Συντονιστική Επιτροπή στήριξης του αγώνα των απεργών.
16 Γενάρη γίνεται νέα συγκέντρωση των απεργών έξω από τη Βουλή.
17 Γενάρη ο "Ριζοσπάστης" γράφει πως την επίθεση στους απεργούς συντόνισαν η εργοδοσία και το παρακράτος και ότι χουντοβασιλικοί στρατολογούν απεργοσπάστες.
23 Γενάρη, πούλμαν με απεργοσπάστες έπεσε απροειδοποίητα πάνω στους απεργούς που ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το εργοστάσιο, τραυματίζοντας δύο από αυτούς. Οι αστυνομικοί αντί να συλλάβουν τον οδηγό έπιασαν τρεις απεργούς με την κατηγορίας της επίθεσης στους απεργοσπάστες. Το ΚΚΕ, στο μεταξύ, καταθέτει στη Βουλή ψηφίσματα των απεργών και τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας.
Παρά την καταστολή,οι απεργοί της "ΠΙΤΣΟΣ" δεν λύγισαν.26 του μήνα,χάρη στην αποφασιστικότητά τους και στην υποστήριξη, συμπαράσταση και αλληλεγγύη πολλών εργατικών σωματείων και μαζικών φορέων,επέστρεψαν νικητές στη δουλειά!
Όπως έγραψε ο "Ριζοσπάστης" 27 Ιανουαρίου 1976, Οι απεργοί μετά 40 μέρες αγώνα, πέτυχαν τα εξής: Αύξηση του μεροκάματου κατά 20%. Αύξηση και εξομοίωση ανδρών και γυναικών του "μπόνους" παραγωγής κατά 25%. Καταβολή 5000 δρχ. για τις μέρες της απεργίας. Εγγύηση ότι δεν θα γίνουν απολύσεις σε κανέναν απο τους απεργούς. Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.
Η νίκη των εργατών της "ΠΙΤΣΟΣ" απέναντι στην εργοδοσία και την κυβέρνηση Καραμανλή, ήταν και νίκη όλης της εργατικής τάξης,που,με τα ταξικά σωματεία της βρέθηκε στο πλευρό των απεργών απο την πρώτη στιγμή.
Πηγές: "Δεκέμβρης 1975: Η απεργία στο εργοστάσιο της "Πίτσος" στον Πειραιά", Ριζοσπάστης, 27/1/1976: Η μεγάλη απεργία των εργαζομένων στην "ΠΙΤΣΟΣ", 902.
27 Ιανουαρίου 1932,o πανίσχυρος σύνδεσμος Γερμανών βιομηχάνων στο Ντίσελντορφ προσκαλεί το ναζιστικό κόμμα (θα ανταποκριθεί άμεσα ο ίδιος ο Χίτλερ) για να παρουσιάσει τα οφέλη που θα φέρει ο ναζισμός στους επιχειρηματίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν η πρώτη φορά: Απο το 1926-1927, το ναζιστικό κόμμα (πάλι με παρόμοιες ομιλίες του Χίτλερ) είχε απευθύνει κάλεσμα σε βιομήχανους και είχε αναπτύξει σχέσεις με πολλούς απο αυτούς. Πχ από το 1931,όλα τα μέλη του Γερμανικού Συνδέσμου Ανθρακα προσέφεραν μισό μάρκο για κάθε τόνο άνθρακα που πωλούσαν στα ταμεία του ναζιστικού Κόμματος.
Την ίδια χρονιά, οι επιχειρήσεις του Fr. Thyssen συνέδραμαν τους Ναζί με 250.000 μάρκα ενώ το 1932 εκπρόσωποι της γερμανικής/αμερικανικής "I.G. Farben"(τότε από τους ισχυρότερους πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους στη χημική βιομηχανία), της "Hamburg-America Line" (η μεγαλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία της Γερμανίας) και του Γερμανικού Μονοπωλίου Ποτάσας συγκέντρωσαν πάνω από 500.000 μάρκα.
Το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου 1932 (ακόμα και πριν αρχίσει η εκδήλωση) η αίθουσα στο επιβλητικό κτίριο του συνδέσμου βιομηχάνων στο Ντίσελντορφ ήταν γεμάτη. 650 βιομήχανοι, επιχειρηματίες, "επενδυτές" σημαντικοί εκπρόσωποι της "υγιούς επιχειρηματικότητας",στριμώχθηκαν για να ακούσουν τον Χίτλερ να παρουσιάζει τα κέρδη που θα φέρει στον κόσμο των επιχειρήσεων η επικράτηση του ναζισμού:
Τσάκισμα των εργατικών συνδικάτων, κέρδη και επενδύσεις απο την επέκταση του Γερμανικού ιμπεριαλισμού (με την βιτρίνα ρατσιστικών θεωριών για "ανώτερα" έθνη κλπ), καταγγελία της "πολιτικής δημοκρατίας" και του "κομμουνισμού" που "έχουν διεσδύσει στην οικονομία" και της "βαρβαρότητας του Μπολσεβικισμού", υποσχέσεις ότι "θα εξοντώσουμε το Μαρξισμό στη Γερμανία μέχρι την τελευταία του ρίζα", μιλιταρισμός. παρουσίαση της εγκληματικής δράσης των SS ως πρότυπο για την "αναγέννηση της Γερμανίας" κ.α.
Στο τέλος της ομιλίας, οι επιχειρηματίες και οι "επενδυτές" δεν μπορούσαν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους. Πέρα απο τα δυνατά χειροκροτήματα, άρχισαν και μαζικές "δωρέες" και οικονομικές ενισχύσεις προς το ναζιστικό κόμμα.
Ένα χρόνο μετά, τον Ιανουάριο του 1933, ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος της Γερμανίας. Ετσι λοιπόν ανέβηκαν οι ναζί στην εξουσία, μέσα απο τα σπλάχνα του καπιταλισμού και της αντεπανάστασης, του συστήματος που υπερασπίστηκαν δεξιοί και "προοδευτικοί" και στην αστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Η φασιστική δικτατορία του κεφαλαίου ήταν και αυτή αστικό καθεστώς και ταξική δικτατορία της αστικής τάξης.
Ο ναζισμός και ο φασισμός είναι παιδιά του καπιταλισμού,της "σκύλας που γέννησε το κτήνος και είναι πάλι σε οργασμό", όπως έλεγε ο Μπρέχτ.
Πηγές: Rajani Palme Dutt, "Φασισμός και κοινωνική επανάσταση", Jeremy Noakes/Geoffrey Pridham, "Nazism 1919-1945, Vol. 1, The Rise to Power 1919-1934", Frank McDonough, "Hitler and the Rise of the Nazi Party", Ριζοσπάστης, "Η άνοδος των Ναζί στην εξουσία".