ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

Ψηφιοποίηση στο Εμπόριο: Νέα μορφή έντασης της συγκεντροποίησης


Η
ψηφιοποίηση των λιανικών πωλήσεων στο εμπόριο είναι αντικειμενική εξέλιξη. Ακολουθεί με νομοτελειακή ακρίβεια την ενσωμάτωση νέων τεχνολογικών δεδομένων στο σύνολο της οικονομίας, όπως την ψηφιοποίηση στην ίδια την παραγωγική διαδικασία, στη διακίνηση και αποθήκευση εμπορευμάτων (logistics) και είναι βασικός πυλώνας για την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών οικονομιών και των μονοπωλιακών ομίλων. Φορέας αυτής της εξέλιξης στον καπιταλισμό δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τα ίδια τα μονοπώλια, καθώς στα δικά τους χέρια βρίσκονται ήδη συγκεντρωμένη η παραγωγή και τα δίκτυα κατανομής της, τα μέσα παραγωγής και οι γενικότερες υποδομές, οι νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις και η πρακτική εφαρμογή τους κ.λπ. Η ραγδαία εξέλιξη της «Αmazon», του «Ebay», του «Bangood» και άλλων τα προηγούμενα χρόνια έκρουσε τον κώδωνα του κίνδυνου για τις μεγάλες επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου, τόσο στην ΕΕ όσο και στη χώρα μας, ώστε αργά ή γρήγορα μπήκαν στο παιχνίδι.

Το ηλεκτρονικό εμπόριο, λοιπόν, ήταν βαθιά μονοπωλημένο από τη γέννησή του και αυτή η τάση συνεχίζει να ενισχύεται. Σύμφωνα με στοιχεία της «SimilarWeb», τα market places στην Ελλάδα καταλαμβάνουν κατά το διάστημα Ιανουαρίου 2022 - 2023 αθροιστικά το 65% της συνολικής επισκεψιμότητας ιστοσελίδων λιανικής πώλησης (δηλαδή ηλεκτρονικών πλατφορμών και ηλεκτρονικών καταστημάτων όλων των μεγεθών) με ένα μόνο από αυτά να καταλαμβάνει το 56%.

Με λίγα λόγια, για έναν μικρό έμπορο που θέλει να πουλήσει ηλεκτρονικά, η συμμετοχή σε μια από τις αντίστοιχες πλατφόρμες είναι μονόδρομος, αφού στην πράξη «εξελίσσονται σε "κλειδοκράτορες" του ηλεκτρονικού εμπορίου». Αλλωστε οι επιχειρηματικοί εμπορικοί όμιλοι συνήθως διατηρούν τα δικά τους ανεξάρτητα ηλεκτρονικά και φυσικά δίκτυα πώλησης.

Ο ανταγωνισμός με τον «φερετζέ» της «οικονομικής δημοκρατίας»

Θα πει κάποιος: Γιατί οι μικροί έμποροι δεν φτιάχνουν δική τους ιστοσελίδα και δίκτυο παράδοσης των εμπορευμάτων τους; Δεν θα ήταν προτιμότερο να ήταν ανεξάρτητοι;

Η φαινομενική ευκολία που δήθεν προσφέρει ένα ανεξάρτητο ηλεκτρονικό κατάστημα για την προώθηση και την πώληση των εμπορευμάτων καταρρέει από την ίδια την πραγματικότητα. Στην πράξη, χρειάζονται λειτουργικές προσεγγίσεις που για τους μικρούς του εμπορίου είναι σχεδόν αδύνατες. Τέτοιες είναι η μόνιμη αξιοποίηση προσωπικού με εξειδικευμένες γνώσεις για την προβολή στο διαδίκτυο, η επίλυση τεχνικών προβλημάτων, η διαχείριση των παραγγελιών, η σύνδεση με σύστημα πληρωμών, η αξιοποίηση νέων τεχνολογιών όπως η τεχνητή νοημοσύνη κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο ότι η εντατικοποίηση «βαράει κόκκινο».

Αυτές τις πλευρές απευθείας λύνουν τα market places που μονοπωλούν την ελληνική αγορά: Εχουν τους πόρους, το επιστημονικό και εργατικό δυναμικό, το οποίο συνήθως εκμεταλλεύονται στον υπέρτατο βαθμό, ώστε να αξιοποιήσουν τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας και βέβαια να καρπωθούν τη μερίδα του λέοντος από την πίτα των ηλεκτρονικών αγορών. Αξιοποιούν τα δεδομένα συμπεριφοράς (αναζητήσεις, αγορές) των αγοραστών και διαμορφώνουν μέσω της προσωποποιημένης προβολής και διαφήμισης την ίδια τη ζήτηση. Εχουν αναπτύξει δίκτυο μεταφορών (last mile) πετυχαίνοντας χαμηλά μεταφορικά. Ενσωματώνουν χρηματοπιστωτικές λειτουργίες (δόσεις, δανεισμό κ.λπ.). Και η λίστα συνεχίζεται...

Εχουν δηλαδή όλα όσα χρειάζονται προκειμένου να καθορίσουν τους όρους συμμετοχής των πιο μικρών επιχειρήσεων στο ηλεκτρονικό εμπόριο, με κριτήριο βέβαια τη δική τους κερδοφορία και όχι με όρους «οικονομικής δημοκρατίας», όπως παρακαλούν ορισμένοι συνδικαλιστικοί και επιμελητηριακοί φορείς.

Υπήρχαν και θα υπάρχουν φωνές που είτε από αφέλεια είτε εκ του πονηρού θέτουν το ζήτημα ανεξάρτητων πλατφορμών μικρεμπόρων με χαμηλές χρεώσεις κ.λπ. Την περίοδο της πανδημίας και των lockdown έγιναν μάλιστα και ορισμένες προσπάθειες από δήμους, εμπορικούς συλλόγους και άλλους φορείς για τη δημιουργία πλατφορμών e-shop για τους μικρούς εμπόρους κάθε περιοχής. Ολες αυτές οι προσπάθειες είτε έμειναν στα χαρτιά αφού είχαν απορροφήσει κάποια ψευτο-επιδότηση, είτε απέτυχαν εν τη γενέσει τους.

Εύκολα αναρωτιέται κάποιος: Τελικά το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι απειλή;

Οσο επικίνδυνο είναι να θεωρούν οι μικροί επαγγελματίες ότι η τεχνολογία από μόνη της μπορεί να αποτελέσει τη λύση, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να υπάρξει δαιμονοποίησή της ως του μεγάλου ενόχου για τα δεινά που ζουν.

Δεν κινδυνεύουν από τον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλά από την καπιταλιστική αξιοποίησή του. Το ότι νέες τεχνολογικές δυνατότητες όπως και κάθε ουσιαστικά κύτταρο της καπιταλιστικής οικονομίας βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου αποτελεί το πραγματικό πρόβλημα, σε μία κατά τ' άλλα αναγκαία και χρήσιμη εξέλιξη που η ευρεία εφαρμογή της αντανακλά και την αναγκαιότητά της για τις λαϊκές δυνάμεις.

Οι ανάγκες των μικρών επαγγελματιών στο προσκήνιο, με ΚΚΕ δυνατό!

Το ΚΚΕ μιλάει ξεκάθαρα στους μικρούς επαγγελματίες:

Οι ελπίδες για σταθερή εργασία και ικανοποιητικό εισόδημα θα διαψεύδονται διαρκώς στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εντεινόμενης εξάρτησης από αυτά. Δεν εξαρτάται ούτε από την εργατικότητα, ούτε από την «καπατσοσύνη» του καθενός. Πολύ περισσότερο, δεν εξαρτάται όπως αποδεικνύει η ίδια η ζωή από τις επιμέρους επιλογές της μιας ή της άλλης αστικής κυβέρνησης, από τα επιμέρους μέτρα για την αναγκαία προσαρμογή των μικρών επιχειρήσεων στις γνωστές συνθήκες «ο θάνατός μου η ζωή σου» που κυριαρχούν στον καπιταλισμό. Καμία έκπληξη λοιπόν στο γεγονός ότι οι κυβερνητικές εξαγγελίες, οι εξαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων αστικών κομμάτων που «πίνουν νερό» στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής και ευρωενωσιακής καπιταλιστικής οικονομίας, συγκλίνουν στους ίδιους στόχους με ελάχιστες παρεκκλίσεις στα προεκλογικά τους προγράμματα.

Οι εξελίξεις της δεκαετίας στον κλάδο του εμπορίου επιβεβαιώνουν και τη χιλιο-χρεοκοπημένη απάτη όσων χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στα όνομα της δήθεν «ραχοκοκαλιάς της οικονομίας», που υπόσχονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι θα σώσουν τη μεσαία τάξη, ότι θα φροντίσουν να συνυπάρχει αρμονικά η μικροϊδιοκτησία με τη μεγάλη ιδιοκτησία, αρκεί να υπάρχουν κανόνες θεμιτού ανταγωνισμού και «στοχευμένες, έξυπνες, εφικτές» πολιτικές.

Βγαίνουμε αποφασιστικά στο προσκήνιο, για να φωτίσουμε ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι μονόδρομος μόνο για το κεφάλαιο.

ΥΠΑΡΧΕΙ άλλος δρόμος ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΚΚΕ ΔΥΝΑΤΟ. Ο δρόμος της αμφισβήτησης, της ανατροπής είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή απέναντι στην κανονικότητα της ανασφάλειας και του λουκέτου.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη πραγματική ρεαλιστική λύση για τα λαϊκά στρώματα, γιατί είναι η μόνη που ξεκινά και τελειώνει έχοντας στο επίκεντρο τον ίδιο τον παραγωγό του πλούτου, τον εργαζόμενο άνθρωπο.

Οι μικροί επαγγελματίες στο εμπόριο αλλά και σε κάθε κλάδο έχουν κάθε συμφέρον να αλλάξει η κατάσταση, να ανοίξει ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος, που μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει τη νέα τεχνολογία για την ικανοποίηση των αναγκών του, που θα τους απαλλάξει από την εξάρτηση και από τον ανταγωνισμό, τα εξοντωτικά ωράρια, τα χρέη. Εκεί υπάρχει η ελπίδα για προκοπή και μια καλύτερη ζωή.


Του
Δημήτρη ΒΙΤΑΛΗ*
*Ο Δ. Βιτάλης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

 

3 σχόλια:

  1. Εν τω μεταξύ, καταρρέουν τράπεζες ξανά στην Μητρόπολη του Καπιταλισμού! Tα παπαγαλάκια σπεύδουν να μας καθησυχάσουν "δεν θα επηρεάσει την Ελλάδα". Οπως τότε, το 2008, μέσα στην καλή χαρά τα ίδια λέγαν...
    Είναι "τεχνητή κρίση" από αυτούς, που ελέγχουν τα πάντα;
    Οχι, δεν είναι!
    Δεν είναι τεχνητή αλλά πραγματική κρίση του Καπιταλισμού. Το μόνο, που δε συμφέρει και δε θέλει το Κεφάλαιο (οι κεφαλαιοκράτες) είναι να κλονίζεται η πίστη του Λαού στις τράπεζες και στο εν γένει χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι το "Πιστεύω" του Καπιταλισμού. Ενα σύστημα κοινωνικών σχέσεων θεμελιωμένο σε μιαν σαθρή πλέον και ρευστοποιημένη υλική βάση δεν έχει παρά να στηρίζεται στην εξαπάτηση ότι αυτή η υλική του βάση είναι σταθερή. Αλλωστε αυτό τσαμπουνάνε με αγωνία όλοι, από τον Μπάϊντεν και την Γέλεν, μέχρι το τελευταίο φιλελέ παπαγαλάκι. Είναι μια "Πίστη" σε μια χίμαιρα. Αν ήταν αλήθεια δε θα χρειαζόταν να το λένε με τόση αγωνία και άγχος. Ηδη τα έχουν χαμένα. Δε "μαζεύεται" από πουθενά το "σύστημα". Για να συντηρήσουν μια ψεύτικη "ανάπτυξη" είχαν μηδενίσει τα επιτόκια, μοιράζαν τζάμπα χρήμα, ενίοτε και με ...αρνητικό επιτόκιο, κοινώς σε πληρώνανε για να σε ...δανείσουν άτοκα! Το λέγαν "ποσοτική χαλάρωση". Βλέποντας ότι έστηναν ένα χρέος μαμούθ να απειλεί τις "αγορές" με κατάρρευση (κανένας δε πιστεύει έναν υπερχρεωμένο, άρα κινδύνευε η "Πίστη"...) και έναν λεγόμενο "πληθωρισμό" να θεριεύει ακριβώς εκφράζοντας αυτή την αβεβαιότητα, αποφάσισαν να "σφίξουν τα λουριά", ξανά υψηλά επιτόκια και ακριβό χρήμα. Δεν πρόκαναν να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο και νάσου τα πρώτα "κανόνια"!
    Η "Πίστη" στην απάτη δεν έχει πολύ μέλλον........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο μεταξύ επιστρατεύονται τα παπαγαλάκια να μας ...καθησυχάζουν(!), όπως μας καθησύχαζαν και το 2008! Τότε, μας λέγαν, πως "δεν τρέχει τίποτε, η Ελλάδα προστατεύεται από το Ευρώ και την ΕΕ".
      Το πως "προστατεύθηκε" το ζήσαμε...
      Τώρα μας λένε ..."δεν είναι ίδια περίπτωση" γιατί τότε είχαμε τα "subprimes" σε στεγαστικά δάνεια χωρίς εγγυήσεις, ενώ τώρα "φταίνε οι τράπεζες, που επένδυσαν καταθέσεις πελατών τους σε αμερικανικά δεκαετή ομόλογα, ξέμειναν από ρευστό και δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν τις αναλήψεις των καταθέσεων των πελατών τους".
      "Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης", ή, το ..αγαπημένο τους "ανθρώπινο λάθος"!
      Τι δε μας λένε τα παπαγαλάκια:
      1. Γιατί δε "σκότωναν" κάποια ομόλογα προκειμένου να πληρώσουν τους καταθέτες τους και να αποφύγουν το bank-run.
      2. Δεν επένδυσαν μόνο στα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου. Χρηματοδοτούσαν και πολλές "start-up's", τον άλλο κατασκευασμένο μύθο του σύγχρονου Καπιταλισμού. Αλλά στις 100 σταρτ-άπ οι 99 είτε θα φαληρίσουν είτε θα σέρνονται μέχρι να φαληρίσουν. Και τα κέρδη από τις μετοχές της μίας δεν ισοφαρίζουν το φούντο των υπολοίπων.
      Τι έχουμε λοιπόν στην πραγματικότητα;
      Λεφτά είτε για να χρηματοδοτεί ο Μπάϊντεν π.χ. τον καταστροφικό πόλεμο στην Ουκρανία, είτε για χαραμοφάηδες "σταρτάπερ". Ητοι μη παραγωγικές επενδύσεις, ή αλλιώς, "καταστροφή κεφαλαίων". Ακριβώς όπως και με τα "τοξικά" subprimes του 2008, που σπαταλήθηκαν σε δάνεια καταναλωτικά χωρίς ενέχυρα.
      Οποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις από κάτω την θεμελιακή αδυναμία της καπιταλιστικής αγοράς να διοικήσει αποδοτικά την κοινωνική παραγωγή, ακριβώς γιατί στοιχειακά-υπαρξιακά αρνείται να θέσει σαν κριτήριο την κοινωνική παραγωγικότητα, παραμερίζοντας το τυφλό "κέρδος", που δε λέει τίποτε γι αυτήν.
      Η ελευθερία του κέρδους είναι το συνώνυμο της κοινωνικής καταστροφής στον ανεπτυγμένο σύγχρονο Μονοπωλιακό Καπιταλισμό.

      Διαγραφή
  2. Τον περασμένο Ιούνιο το ΟΛΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΡΕΟΣ (δημόσιο & ιδιωτικό) έφτασε αισίως στα 300 τρις δολλάρια USA (USD), ή 349% του Παγκοσμίου Ακαθ. Εισοδήματος. Η εξυπηρέτηση αυτού του Χρέους, δηλ. η πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων γίνεται εφικτή με την "ποσοτική χαλάρωση", δηλαδή την παροχή φτηνού χρήματος, με άλλα λόγια με νέο δανεισμό, δηλαδή με διεύρυνση του Χρέους! Αυτό το Χρέος, με ετήσιους δείκτες "ανάπτυξης" της τάξης του 2-3% σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή με "περίσσευμα" ας πούμε 3% ετησίως, χρειάζεται ~115 χρόνια για να εξοφληθεί! Και στο διάστημα αυτό η ανάπτυξη να βαράει "βήμα σημειωτόν" αφού όλο το περίσσευμα θα ξοφλάει το Χρέος! Για φανταστείτε έναν κόσμο "παγωμένο" επί έναν+ αιώνα!
    Πως συμβαίνει αυτό;
    O τρόπος είναι η λεγόμενη "Πίστη" στην αποτελεσματικότητα του Καπιταλισμού, των "αγορών", των Τραπεζών κλπ. Μια μεταφυσική πίστη έξω από κάθε λογική.
    Αυτό το σύστημα, που ακόμη κρατιέται, θυμίζει έντονα "αεροπλανάκι", "πυραμίδα" η "Σχήμα Πόντσι" (Ponzi scheme). Κι όμως ακόμη "δουλεύει".
    Χάρη, αφενός στο "φτηνό χρήμα", την εκδοτική μηχανή, αλλά και την απαραίτητη προπαγάνδα για την υποστήριξη της "Πίστης".
    Γιατί είναι συνυφασμένο με το ίδιο το κοινωνικό σύστημα, τα τεράστια συμφέροντα, που το απαρτίζουν, και τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, που, όντας η αισθανόμενοι εξαρτημένοι, δεν μπορούν να φανταστούν ότι αυτό μπορεί να "κλατάρει"! Δεν το χωράει το μυαλό τους, παρόλο, που έχει ξανασυμβεί. Είναι η ζώσα έκφραση της σύμφυσης Οικονομίας και Πολιτικής.
    Εχουν όλοι την ίδια "Πίστη";
    Οχι ακριβώς. Οι πιο πονηρεμένοι καταλαβαίνουν ότι όλο αυτό είναι επισφαλές, ότι "κάτι δεν πάει καλά" και ...λαμβάνουν τα μέτρα τους, να σώσουν η να αρπάξουν ό,τι μπορούν. Γι αυτό πάνε στις τράπεζες και ρευστοποιούν τις απαιτήσεις τους σε "χαρτούρα", για να την ανταλλάξουν με "commodities", με υλικές αξίες, ό,τι νομίζουν τέλοσπάντων ότι μπορεί να επιβιώσει σε μιαν οικονομική κατάρρευση. Αυτή η υπόγεια αμφισβήτηση της "Πίστης" είναι ότι εννοούμε σήμερα λέγοντας "πληθωρισμό" σε ένα νομισματικό σύστημα, όπου το χρήμα, έτσι και αλλιώς δεν είναι πια άμεσο εμπόρευμα, (ούτε θα μπορούσε, ούτε και θα είχε κανέναν νόημα να είναι σήμερα τέτοιο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) όπως το παληό "μεταλλικό" (χρυσά η ασημένια νομίσματα), αλλά θεωρείται (και βασικά προπαγανδίζεται) πως "αντικρύζει" αξίες.
    Τι "αξίες";
    Βασικά υποσχέσεις για αξίες, δηλαδή το διαβόητο ΟΛΙΚΟ ΧΡΕΟΣ μας!
    Οταν κλονίζεται αυτή η "Πίστη" θεριεύει ο λεγόμενος "πληθωρισμός", δηλαδή η αποτυχία του συστήματος, που εκφράζεται άμεσα με την ΑΚΡΙΒΕΙΑ, δηλαδή την ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ της ΑΞΙΑΣ του ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Σήμερα δεν υπάρχει "πληθωρισμός" υπάρχει η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ του χρήματος σαν άμεση συνέπεια της αστοχίας ενός απατηλού, ληστρικού αλλά και καταστροφικού συστήματος σχέσεων παραγωγής.
    Γι αυτό λέω, πως δεν είναι "τεχνητή" η κρίση. Είναι πραγματική και αποκαλύπτεται από τον πανικό τους. Κι αν ακόμη μια φορά καταφέρουν να μπαλώσουν προσωρινά το πράγμα, απλά θα το αναβάλουν για να ξαναφανεί πάλι νωρίτερα και πιο έντονο. Αλλά το χειρότερο θα είναι, όταν δουν ότι δεν μπαλώνεται, να το κουκουλώσουν κάτω από έναν καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα καταργήσει το "πρόβλημα" δια της εξαφάνισης των ..."πιστωτών", δηλαδή μεγάλων λαϊκών μαζών....
    Γι αυτό και είναι εξίσου επίφοβες οι εξελίξεις στην Ουκρανία και στην Ταϊβάν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου