Δεν συμβιβαζόμαστε με τις απόκοσμες εικόνες και τις καταστροφές
«Πάμε και όπου βγει», είπε το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος για τις σύγχρονες και ασφαλείς μετακινήσεις. Το ίδιο αναμασά και για την προστασία της ζωής και των κόπων του λαού από τις πυρκαγιές.
«Οι ζωές μας ή τα κέρδη τους», έγραφαν οι μαθητές στα πανό τους μετά την τραγωδία των Τεμπών. Αυτό το δίλημμα μπαίνει συνεχώς για τους δεκάδες νεκρούς από εργατικά «ατυχήματα» μόνο μέσα στο καλοκαίρι, για τους εργοδότες που την ώρα των πυρκαγιών δεν άφηναν τους εργαζόμενους να αποχωρήσουν για να μη χάσουν ούτε ελάχιστα από τα κέρδη τους.
«Ως εδώ! Σήμερα ο Αλκης αύριο εσύ; Τάγματα εφόδου, νεοναζί χτυπάνε με του κράτους την ανοχή», έγραφε η αφίσα της ΚΝΕ τον Φλεβάρη του 2022 και τον Αύγουστο ένα τάγμα Κροατών ναζιστών διέσχισε όλη την Ελλάδα για να δολοφονήσει, μαζί με ντόπιους συνεργάτες τους, τον Μιχάλη.
Ομως, δεν μένουν όλα ίδια ούτε ζούμε ένα deja vu. Και αν αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς εύκολα όσον αφορά την κλιμάκωση της εγκληματικής πολιτικής απέναντι στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες αλλά ακόμα και στην ανθρώπινη ζωή, τα μέλη της ΚΝΕ οφείλουμε να πρωτοστατούμε στην ανάδειξη της λύσης στα προβλήματα, στην ελπίδα και την προοπτική.
Γιατί μπορεί το σκοτάδι να είναι βαθύ, αλλά σε κάθε περίπτωση δυναμώνει και ένα ρεύμα αμφισβήτησης στην κυρίαρχη πολιτική. Γιατί μπορεί να σφίγγει το στομάχι από το άψυχο κορμί του Μιχάλη, από το φοβισμένο βλέμμα του μετανάστη που κλείστηκε σε μια καρότσα, από τους δεκάδες νεκρούς και τις ανυπολόγιστες καταστροφές από τις πυρκαγιές, αλλά παντού υπάρχουν και παραδείγματα που δείχνουν το μεγαλείο της λαϊκής δράσης και αυτενέργειας, της οργάνωσης και της διεκδίκησης.
Ολα τα παραπάνω συμπυκνώνονται εύστοχα στο σύνθημα του 49ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»: «Με το ΚΚΕ για τον σοσιαλισμό, για "να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη"».
Η συζήτηση για την επιτυχία του 49ου Φεστιβάλ, η στράτευση όλων των δυνάμεων για να υπάρξει πολιτική τιμωρία όλων των κομμάτων του συστήματος και των «εκλεκτών» τους στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, σε συνδυασμό με την πρωτοπόρα μας δράση για ό,τι κυριολεκτικά και μεταφορικά μας καίει τη ζωή και τα όνειρα, μπορούν να δώσουν διέξοδο στον προβληματισμό νέων ανθρώπων που μεγαλώνει και μετά τις βουλευτικές εκλογές για το πώς «θα πάμε αλλιώς».
Δεν έχουν ίχνος τσίπας. Κανένας τους. «Βιάζουν» τη λογική.
Δικαίωμα δεν είναι να έχουμε σταθερό ημερήσιο χρόνο και αξιοπρεπή μισθό, αλλά να νομιμοποιούνται και να γενικεύονται οι συμβάσεις μηδενικού ωραρίου και η 13ωρη δουλειά. Τα όσα λέγονται, για παράδειγμα, σχετικά με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι για να ξεχάσει ακόμα και ένας μαθητής της «Ελληνικής Αγωγής» αυτά που έχει μάθει για τη «Λογική» του Αριστοτέλη... Τι λένε; Ηδη εφαρμόζονται απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση τις κάνει νόμιμες και καθολικές, άρα αυτό είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου. Δηλαδή, η δουλεία είναι παράνομη, γίνεται όμως δουλεμπόριο ανθρώπων, αν κάνουμε τη δουλεία νόμιμη είναι προς το συμφέρον των δούλων!
Δικαίωμα δεν είναι η δωρεάν Εκπαίδευση και τα πτυχία με αξία αλλά ένα σχολείο - εξεταστικός μαραθώνιος, ένα πανεπιστήμιο όπου γενικεύονται οι ταξικοί φραγμοί.
Δικαίωμα δεν είναι να ζούμε σε ανθρώπινες πόλεις, να χαιρόμαστε το φυσικό περιβάλλον, τις παραλίες και τα νησιά της χώρας μας αλλά να γίνονται όλα στάχτη γιατί «τι να κάνουμε, κάποιες φωτιές δεν αντιμετωπίζονται», να καταπατάται νόμιμα ο αιγιαλός και να μην έχουμε σπίτι να μείνουμε επειδή η «αγορά αυτορυθμίζεται και ανεβάζει τις αξίες»...
Οποιο «στιγμιότυπο» και αν πάρουμε της τελευταίας περιόδου θα δούμε την ίδια στιγμή την ικανότητα και την ανικανότητα του αστικού κράτους. Θα δούμε την πολιτική με την οποία συμφωνούν όλα τα κόμματα του συστήματος.
Τη στιγμή που η Αλεξανδρούπολη βρισκόταν στις φλόγες, ο Μητσοτάκης τραπέζωνε τον Ζελένσκι και διαφήμιζε τον ρόλο της Αλεξανδρούπολης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μαθαίναμε πως η Ελλάδα και Ουκρανούς πιλότους θα εκπαιδεύσει στα F-16 και οι κατασκευαστικοί της όμιλοι θα έχουν ρόλο στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας...
Την ώρα που συνάνθρωποί μας πεθαίνουν στις καρότσες αγροτικών αυτοκινήτων και παίρνουν φωτιά νοσοκομεία, λόγω της τραγικής κατάστασης που επικρατεί στην Υγεία και την Πρόνοια, τα περιθώρια κέρδους των ιδιωτικών υπηρεσιών Υγείας αυξήθηκαν κατά 18,8%!
Εχουμε απέναντί μας ένα κράτος εχθρικό, που αφήνει ένα ολόκληρο τάγμα σεσημασμένων ναζιστών να διασχίζει τη μισή χώρα και να αφαιρεί τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, αλλά στέλνει κλούβες, διμοιρίες και drones σε μια λαϊκή γειτονιά για να ξεσπιτώσουν μια γυναίκα για χρέη 800 ευρώ σε κοινόχρηστα.
Πρόσφατα, στην Ελλάδα της ανάκαμψης, του «τουριστικού θαύματος», των ρεκόρ κερδοφορίας των εφοπλιστών, των ενεργειακών ομίλων, των σουπερμαρκετάδων και των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών, ανακοινώθηκε πως για το πρώτο εξάμηνο του 2022, ο μέσος μισθός ήταν κατά 21% χαμηλότερος από αυτόν του 2011. 700.000 εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 713 ευρώ μεικτά!
Το αστικό κράτος, λοιπόν, δεν είναι ούτε «ανύπαρκτο» ούτε «ανίκανο», όπως λένε τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος για να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση. Είναι ένα εχθρικό για τον λαό και τη νεολαία κράτος, ανίκανο να προστατέψει τη ζωή ακριβώς γιατί είναι ικανό να υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Πού είναι, για παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών των άλλων κομμάτων τις ώρες της φωτιάς; Μέχρι και αστική εφημερίδα έγραψε ότι την ώρα που καίγεται ο κόσμος αυτοί κάνουν διακοπές. Αλλά η ουσία δεν είναι εκεί. Τι να έκανε, για παράδειγμα, κάποιος αξιωματούχος της Περιφέρειας Αττικής; Να συντονίσει τις υδροφόρες, που δεν έχει ούτε μία, γιατί «ταΐζουν» τους αντίστοιχους ιδιώτες;
Πού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που «δεν παραδέχτηκε την ήττα» (!) και ετοιμάζονται για «νέα συναρπαστικά ταξίδια στην ιστορία»; Ετοιμάζουν το debate; Κανέναν νέο άνθρωπο δεν πρέπει να στεναχωρεί αλλά ούτε και να εφησυχάζει η σημερινή εικόνα της σοσιαλδημοκρατίας. Οσο μαθημένοι είναι στα αλληλομαχαιρώματα, στις φανερές και αθέατες συνεργασίες με τμήματα του κεφαλαίου, και στις γύρες σε διαφορετικά συστημικά κόμματα, άλλο τόσο μαθημένοι και «ταγμένοι» είναι στην εξαπάτηση του λαού και της νεολαίας. Ακόμα και τώρα που διάφορες φωνές του συστήματος νεκρολογούν για το μέλλον της «σοβαρής αντιπολίτευσης», κάνουν τα πάντα για να βάλουν εμπόδια στη λαϊκή δράση. Για τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι δεν παίρνουμε ανταλλάγματα και έχουμε αντιφατική στρατηγική... Πόσες βάσεις θέλουν ακόμα να ανοίξουν στα νησιά; Εκτός από τους πιλότους της Ουκρανίας να εκπαιδεύσουμε και αυτούς όλων των Δυτικών Βαλκανίων για να μην υπάρχουν αντιφάσεις;
Για το νομοσχέδιο του υπ. Εργασίας ο ΣΥΡΙΖΑ τι να πει; Με την ευρωπαϊκή οδηγία που επικαλείται ο κ. Γεωργιάδης συμφωνεί. Το ΠΑΣΟΚ; Βγήκαν τα στελέχη του στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ και είπαν ότι το να δουλεύουμε 13 ώρες τη μέρα είναι μια πραγματικότητα ήδη!
Οι φασίστες για άλλη μια φορά στις πυρκαγιές λειτουργούν ως οι καλύτερες πλύστρες της κυβέρνησης, κυνηγώντας και στοχοποιώντας τους κατατρεγμένους. Πάντα και σε κάθε περίπτωση δρουν με την ανοχή αν όχι τη στήριξη μηχανισμών του κράτους. Αυτό επιβεβαιώθηκε πριν από 10 χρόνια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αυτό επιβεβαιώθηκε πριν από λίγες μέρες όταν δολοφονήθηκε ο φίλαθλος της ΑΕΚ. Αυτό επιβεβαιώνεται και στις πυρκαγιές.
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και τις ΚΝΕ, οι υποψήφιοί του στις Περιφέρειες και τους δήμους δίνουν τη μάχη μαζί με τον λαό για να σωθούν σπίτια, ζωές και φυσικός πλούτος. Οργανώνουν τη διεκδίκηση στους χώρους δουλειάς. Αναδεικνύουν σταθερά τους θανάσιμους κινδύνους από την κλιμάκωση της εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Δεν υπάρχει χρόνος για αμηχανία ούτε για παραλυτική αναμονή μπροστά στις εξελίξεις. Το βήμα που έγινε με την ενίσχυση του ΚΚΕ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πρέπει να συνεχιστεί με την εκλογή ακόμα περισσότερων περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» παντού.
Χρειάζεται να μπουν ακόμα περισσότερες δυνάμεις στη μάχη. Τα μέλη της ΚΝΕ να επικοινωνήσουμε και να πείσουμε τους δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους που ψήφισαν το Κόμμα να αποκτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα σε κάθε χώρο.
Μπορούμε καλύτερα να προβάλουμε πως σήμερα μπορεί να γίνει πράξη μια ριζικά διαφορετική κοινωνία, όπου δεν θα καθορίζονται τα πάντα από το καπιταλιστικό κέρδος, δεν θα αναβλύζει η σαπίλα του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Είναι ανάγκη της εποχής η κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος λαός, η νέα γενιά δεν θα βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής αλλά θα είναι πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Θα καρπώνονται οι ίδιοι τον πλούτο που παράγουν.
Το Φεστιβάλ, το πολιτικό και πολιτιστικό του περιεχόμενο είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να «μετρηθούμε» σε όλα τα παραπάνω. Στο Φεστιβάλ καταφέρνουμε να κάνουμε τον κόσμο να χαμογελάει, να διασκεδάζει, να δίνει αγωνιστικά ραντεβού, να επιλέγει τη στράτευση στο μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.
Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να τα καταφέρουμε και φέτος, ακόμα καλύτερα. Παραφράζοντας τους στίχους από το υπέροχο ποίημα του Ν. Χικμέτ που έχουμε δανειστεί για το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ: Θα φωνάξουμε περισσότερους να λιώσουμε το μολύβι για να γενούνε τελικά τα σκοτάδια λάμψη.
Σωκράτη ΜΠΟΥΝΤΟΛΟΥ*
*Ο Σ. Μπουντόλος είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου