Μύθοι και πραγματικότητα για την εγκατάσταση τερματικού σταθμού LNG

ΜΑΓΝΗΣΙΑ

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τον ενεργειακό σχεδιασμό του κεφαλαίου, με κριτήριο και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή;

 «Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν είχαμε LNG στον Βόλο;». Το αγωνιώδες αυτό ερώτημα ακούστηκε από πολλούς κατοίκους του νομού Μαγνησίας πριν λίγες βδομάδες, όταν οι φωτιές πλησίασαν τη Βιομηχανική Ζώνη του Βόλου και λίγο αργότερα προκάλεσαν ισχυρές εκρήξεις σε αποθήκη της 111 Πτέρυγας Μάχης, έξω από τη Νέα Αγχίαλο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον Βόλο.

Σε συνδυασμό με την ύπαρξη στην περιοχή πολλών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, που αναπτύσσονται ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, για να εξυπηρετήσουν και ΝΑΤΟικές ανάγκες (π.χ. βάση ελικοπτέρων των ΗΠΑ στο Στεφανοβίκειο), τα σχέδια της εταιρείας «Mediterranean Gas» για την εγκατάσταση πλωτού τερματικού σταθμού αποθήκευσης και επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην περιοχή «Κριθαριά», κοντά στην ακτή και εντός του Παγασητικού Κόλπου, προκαλούν βάσιμες ανησυχίες για την ασφάλεια του λαού της Μαγνησίας, που αντιδρά με κινητοποιήσεις.

Ποιοι θα κερδίσουν;

Παίρνοντας υπόψιν ότι παρόμοιοι σχεδιασμοί «τρέχουν» και σε άλλες περιοχές της χώρας (Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, Ελευσίνα), όπως και ότι κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία, γίνεται πιο καθαρό ότι πρόκειται για σχεδιασμούς που υπηρετούν τους στόχους της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή και τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο.

Σ' αυτό συνηγορούν και οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΕΕ για απεξάρτηση της τελευταίας από το ρωσικό φυσικό αέριο, με βασική εναλλακτική το αμερικανικό LNG. Κόμβος σ' αυτά τα σχέδια προβλέπεται να είναι η Ελλάδα, ενώ πρόσφατα στο κάδρο μπήκε και ο ανεφοδιασμός της Ουκρανίας μέσα από το δίκτυο αγωγών της χώρας μας, στο πλαίσιο της διμερούς συμφωνίας για την παροχή «εγγυήσεων ασφαλείας» - μεταξύ άλλων και στον τομέα της Ενέργειας - που ετοιμάζεται να υπογράψει με την Ελλάδα.

Από την επένδυση που προωθείται στη Μαγνησία, κερδισμένοι θα βγουν οι αμερικανικοί όμιλοι που θα εξάγουν σε υψηλές τιμές περισσότερο LNG στην ΕΕ, οι Ελληνες εφοπλιστές, που το μεταφέρουν και ελέγχουν ήδη το 22% της παγκόσμιας χωρητικότητας των πλοίων μεταφοράς LNG, αλλά και οι μέτοχοι του συγκεκριμένου έργου.

Το έργο αποτελεί ταυτόχρονα αναπόσπαστο κομμάτι της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, που βαφτίζει «πράσινο» το φυσικό αέριο (και το LNG), καθιστώντας το μάλιστα «στρατηγικό καύσιμο» για την ηλεκτροπαραγωγή στη χώρα μας.

Σ' αυτούς τους επικίνδυνους για τον λαό σχεδιασμούς συμπλέουν στρατηγικά η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα, με τον πρωθυπουργό να λέει σε συνεδρίαση της Βουλής (1/3/2022) ότι «στόχος της χώρας είναι να (...) γίνουμε περιφερειακός και διεθνής κόμβος μεταφοράς Ενέργειας προς την Ευρώπη» και τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να επαυξάνει λέγοντας ότι «μετά τον πόλεμο απαιτείται πλήρης ανασχεδιασμός της ενεργειακής στρατηγικής της χώρας».

Πολλαπλά χαμένος ο λαός

Οι κίνδυνοι που προκύπτουν αντίστροφα για τα λαϊκά στρώματα της περιοχής είναι πολλαπλοί:

• Η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με έργα και υποδομές που υπηρετούν τα σχέδια του ΝΑΤΟ απέναντι στους ανταγωνιστές του, βάζει στο «μάτι του κυκλώνα» τον λαό της περιοχής και όχι μόνο, τον μετατρέπει σε στόχο στρατιωτικών αντιποίνων. Αυξάνονται έτσι οι κίνδυνοι να γίνει η περιοχή στόχος στρατιωτικής επίθεσης σε περίπτωση επέκτασης του πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας, με δεδομένο ότι στην περιοχή υπάρχει ένα μεγάλο πλέγμα αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων (Στεφανοβίκειο, στρατόπεδο «Γεωργούλα», σχέδια για ναύσταθμο στον Αλμυρό).
• Μεγάλοι είναι επίσης οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των κατοίκων και για το περιβάλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εγκαταστάσεις LNG υπάγονται στην ευρωπαϊκή Οδηγία «Seveso», που αφορά τα βιομηχανικά ατυχήματα μεγάλης έκτασης. Τέτοια ατυχήματα έχουν γίνει πριν από έναν χρόνο περίπου στο Τέξας των ΗΠΑ, παλιότερα στο Χάμερφεστ της Νορβηγίας και αλλού. Μεγάλοι είναι οι κίνδυνοι και από τη μεταφορά με δεξαμενόπλοια του LNG, γνωστοί και οι κίνδυνοι ρύπανσης. Η ίδια η ευρωπαϊκή επιτροπή αναγνωρίζει ότι η διαρροή μεθανίου στις εγκαταστάσεις LNG συνιστά έναν πολύ πιο ισχυρό κλιματικό ρύπο απ' το διοξείδιο του άνθρακα. Γνωστές είναι τέλος οι αρνητικές συνέπειες στο θαλάσσιο περιβάλλον, αφού η αεριοποίηση του LNG ρυπαίνει το θαλασσινό νερό με ρύπους τοξικούς για τους υδρόβιους οργανισμούς.

Καταρρίπτοντας τους μύθους

Οι υποστηρικτές αυτής της επένδυσης, για να χρυσώσουν το χάπι στον λαό, αξιοποιούν διάφορα επιχειρήματα και ισχυρισμούς, όπως:

-- «Υπάρχουν και θα εφαρμοστούν κανονισμοί ασφαλείας».

Και μόνο οι εκρήξεις στην αποθήκη της 111 ΠΜ πριν λίγες μέρες φτάνουν για να καταρριφθεί ο ισχυρισμός αυτός. Αντίστοιχα, ας αναλογιστούμε πόσο μπορεί να προχωρήσει η διαδικασία ελέγχου αυτών των υποδομών, όταν στο σύνολο των δημόσιων υπαλλήλων υπάρχουν μόλις 18 επιθεωρητές Περιβάλλοντος.

Στην πράξη, ο κάθε ιδιοκτήτης εγκατάστασης ή άλλης δραστηριότητας δρα με κριτήριο το πόσο επιδρούν τα όποια μέτρα προστασίας στο ποσοστό κέρδους του και όχι με κριτήριο την αποφυγή των κινδύνων και την πρόληψη στην πηγή τους. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι πλωτές μονάδες αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG προτάσσονται σε σχέση με τις σταθερές εγκαταστάσεις επειδή έχουν μικρότερο κόστος και μπορούν να εγκατασταθούν γρηγορότερα. Ειδικά για τους σταθμούς LNG, αυτό που προβλέπεται είναι η ίδια η εταιρεία να ελέγχει τον εαυτό της.

Παράλληλα, όπως φάνηκε και στις τελευταίες πυρκαγιές, για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων υπάρχουν - στην καλύτερη περίπτωση - κάποια σχέδια στα χαρτιά που δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη, δεν υπάρχει κατάλληλη εκπαίδευση, δεν υπάρχει το προσωπικό έκτακτης ανάγκης, δεν υπάρχουν μαζικές οδοί διαφυγής του πληθυσμού.

Συνολικά, ο λαός δεν μπορεί να περιμένει από το σημερινό κράτος να εγγυηθεί την ασφάλειά του, αφού καθημερινά αποδεικνύεται ότι αυτό είναι «επιλεκτικά» ανίκανο να καλύψει ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, επειδή ακριβώς υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου.

-- «Θα διασφαλιστεί φθηνό ρεύμα για τον λαό».

Στην πραγματικότητα, η ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο είναι «δεμένη» με την πορεία «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας και το Χρηματιστήριο Ενέργειας, με την απολιγνιτοποίηση, με την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, που έχουν οδηγήσει ανεπίστρεπτα σε τεράστιες αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος.

Ο λαός βουλιάζει στην ενεργειακή - και όχι μόνο - φτώχεια, ενώ οι εργολαβικοί, η προσωρινή απασχόληση και τα ελαστικά ωράρια είναι ο κανόνας στον παράδεισο της «πράσινης μετάβασης».

Αξίζει να αναφέρουμε ακόμα ότι πρόσφατα σε διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα διατυπώθηκαν φόβοι για μη σταθερή ροή LNG, κάτι που προκύπτει κυρίως από τις μειωμένες ροές αερίου σε βασικό εξαγωγικό λιμάνι των ΗΠΑ. Αυτό αποκαλύπτει και το πόσο ανεδαφικοί είναι οι ισχυρισμοί ότι η «σύνδεση» της χώρας με το αμερικανικό LNG θα μειώσει τις τιμές στην Ενέργεια.

-- «Με την πράσινη ανάπτυξη προστατεύεται το περιβάλλον»

Πέρα από το γεγονός ότι το πανάκριβο εισαγόμενο αμερικανικό LNG έχει πολλαπλά αρνητικό «περιβαλλοντικό αποτύπωμα», τόσο κατά την εξόρυξη, όσο και για τη μεταφορά και την αεριοποίησή του, οι κάτοικοι της Μαγνησίας - και όχι μόνο - βλέπουν τα τελευταία χρόνια να προωθούνται στο όνομα της «πράσινης μετάβασης» γιγαντιαία φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, τα οποία καταστρέφουν δασικές εκτάσεις, ακόμα και περιοχές Natura, περικυκλώνουν ολόκληρα χωριά. Ταυτόχρονα, αποτελεί πρόκληση για τον λαό του Βόλου να εμφανίζονται ως υποστηρικτές του περιβάλλοντος αυτοί που έχουν μετατρέψει την πόλη σε θάλαμο αερίων με τη συνεχιζόμενη καρκινογόνα καύση απορριμμάτων.

-- «Θα κατακτηθεί η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας»

Την ώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν την «πράσινη μετάβαση» μιλάνε για «ενεργειακή ασφάλεια», προχωράνε από κοινού την απολιγνιτοποίηση, την κατάργηση δηλαδή του μοναδικού ορυκτού καυσίμου που διαθέτει σε μεγάλη επάρκεια η χώρα και μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα του συστήματος, χωρίς να αποκλείονται βέβαια και άλλες πηγές. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βάζουν στη θέση του το φυσικό αέριο ως μεταβατικό καύσιμο, που είναι εισαγόμενο, υπονομεύοντας ανοιχτά την «ενεργειακή ασφάλεια» της χώρας σε συνθήκες έντασης των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή.

Η υποκρισία και οι «παγίδες» των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ

Προσπαθώντας να κοροϊδέψει τον κόσμο που αγωνίζεται ενάντια στα σχέδια αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να εναντιώνεται στη συγκεκριμένη επένδυση, ενώ στηρίζει τόσο την πολιτική της «πράσινης» ανάπτυξης της ΕΕ, όσο και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υποψήφιος δήμαρχος Βόλου με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, σε εκδήλωση της παράταξής του για το περιβάλλον, επικαλέστηκε την ύπαρξη «νομικού πλαισίου» για την προστασία των κατοίκων, σιγοντάροντας τον εφησυχασμό και την ανοχή του λαού απέναντι στην επένδυση, ενώ είναι γνωστό ότι νόμοι και Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων «κόβονται και ράβονται» στα μέτρα των επενδυτών. Οπως έγινε με την ΑΓΕΤ, όπου τετραπλασιάστηκε το όριο του ολικού άνθρακα στα καυσαέρια για να μπορεί να καίει σκουπίδια.

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας τοποθετούνται με τέτοιον τρόπο για το θέμα του LNG. Τον Οκτώβρη του 2021, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι «απουσιάζουν κρίσιμα στοιχεία» και ζητούσε το ...business plan «από το οποίο να προκύπτει το κόστος της επένδυσης (...) η ανάλυση κόστους - οφέλους κ.λπ.», ενώ στέλεχος του ΠΑΣΟΚ επισήμανε ότι «θα ήταν ευτυχής αν ένας τέτοιος κολοσσός ("ExxonMobil") αποκτήσει σχέσεις με την πόλη» και ότι απλώς «δημιουργεί καχυποψία ο Μπέος».

Γ. Π