Γιάννης Χαλκίδης

Στις 5 Σεπτεμβρη 1967, όργανα της χουντικής Εθνικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, δολοφονούν άνανδρα, τον Γιάννη Χαλκίδη.

Ο Γιάννης Χαλκίδης γεννήθηκε το 1940 στη Σφενδάμη Πιερίας, από γονείς αγρότες που είχαν έρθει από τον Πόντο και είχαν γλιτώσει από τη Γενοκτονία. Η οικογένειά του μόχθησε για να επιβιώσει από αυτήν τη μετακίνηση, αλλά και στη συνέχεια, όταν ήρθε η κατοχή από τους Γερμανούς. Μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ δώσανε τη μάχη για να απελευθερωθεί η Ελλάδα από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους.
Η απελευθέρωση τους βρήκε κυνηγημένους, όπως και πολλούς χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές της Αντίστασης, από το αντιδραστικό καθεστώς που εγκαταστάθηκε με τη βοήθεια των Αγγλων ιμπεριαλιστών μετά το Δεκέμβρη του '44. Αυτό και οι δύσκολες συνθήκες στην ύπαιθρο, με τα λίγα μέτρα γης, τους αναγκάζουν να ξεριζωθούν και να μετακινηθούν στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή των Αμπελοκήπων.

Ο Γιάννης Χαλκίδης από μικρό παιδί βγαίνει στο μεροκάματο, για να βοηθήσει στην επιβίωση της οικογένειάς του. Αναγκάζεται να διακόψει το σχολείο και να πιάσει δουλειά σε ένα σιδεράδικο. Από νωρίς γράφεται στο Σωματείο του και δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά.
Μετά το στρατιωτικό του, οργανώνεται στη Νεολαία της ΕΔΑ των Αμπελοκήπων και στη συνέχεια όταν ιδρύεται η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, εντάσσεται στις γραμμές της. Το 1965 εκλέγεται στο Συμβούλιο Θεσσαλονίκης της Νεολαίας Λαμπράκη και ταυτόχρονα είναι Γραμματέας της Νεολαίας Λαμπράκη Αμπελοκήπων.

Την περίοδο εκείνη, μετά και τη γνωστή Απόφαση της 8ηςΟλομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1958, για τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και την ένταξη των μελών του Κόμματος στην ΕΔΑ, δεν υπήρχαν Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ, υπήρχαν μόνο κομματικοί πυρήνες. Σε έναν τέτοιο πυρήνα εντάχθηκε αρχικά ο Γιάννης Χαλκίδης και στη συνέχεια με την ανασυγκρότηση του Γραφείου της ΚΟΘ έγινε μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Νέων της Θεσσαλονίκης.
Μέσα από τη Νεολαία Λαμπράκη αναπτύσσει πλούσια δράση στην περιοχή των Αμπελοκήπων, πράγμα που, όπως ήταν φυσικό, ενόχλησε τους μηχανισμούς, φανερούς και αθέατους, του αστικού κράτους.

Η 21η Απρίλη τον βρίσκει στη Θεσσαλονίκη και είναι από αυτούς που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τις πρώτες συλλήψεις και να συνεχίσουν τη δράση τους σε συνθήκες παρανομίας.
Στις αρχές του Ιούλη του 1967 ανασυγκροτήθηκε το Γραφείο της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης.

Στις 2 Σεπτέμβρη του '67, η χούντα διοργανώνει φιέστα για τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Το Γραφείο της ΚΟΘ, σε συνεργασία με το ΠΑΜ και με αφορμή αυτό το γεγονός, σχεδιάζουν μια αντιστασιακή ενέργεια. Την υλοποίηση του σχεδίου ανέλαβε μια ομάδα αποτελούμενη από τον Θόδωρο Καζέλη, τον Γιάννη Χαλκίδη, τον Νάντη Χατζηγιάννη, τον Αργύρη Μπάρα και την Ελλη Στεφανίδου. Με μια μικρή ποσότητα εκρηκτικών ανατίναξαν έναν στύλο της ΔΕΗ λίγο πάνω από το Καυταντζόγλειο προκαλώντας διακοπή της ηλεκτροδότησης για λίγη ώρα και χάλασαν τη φιέστα εγκαινίων της χούντας.

Οι μηχανισμοί της χούντας στις 5 Σεπτέμβρη εντόπισαν το κρησφύγετο του Γιάννη Χαλκίδη και των συντρόφων του. Μέσα στο μικρό διαμέρισμα ήταν ο Γιάννης Χαλκίδης, ο Γρηγόρης Παντής και ο Νάντης Χατζηγιάννης, και οι τρεις τους άοπλοι. Οι ασφαλίτες και οι χωροφύλακες περικύκλωσαν την οικοδομή και άνοιξαν πυρ από όλες τις μεριές. Από τα πυρά τραυματίστηκε ο Γιάννης (πισώπλατα) και έπεσε κάτω. Οι ασφαλίτες τού έδωσαν τη χαριστική βολή και στη συνέχεια, ενώ ήταν νεκρός, τον χτυπήσανε με λύσσα.
Οι άλλοι σύντροφοί του συνελήφθησαν και βασανίστηκαν.

Πολιτικές δολοφονίες στην Θεσσαλονίκη