gkagkarin: Δανέλος Αλχανάτης

Ο Δανέλος Αλχανάτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922. Τελείωσε το ιστορικό Θ’ Γυμνάσιο Αρρένων στην πλατεία Κουμουνδούρου και εισήχθη στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Όταν οι Γερμανοί καταλάμβαναν την Αθήνα, τελείωνε το πρώτο έτος.

Με τα φοιτητικά αμφιθέατρα σε αναβρασμό, ήταν αδύνατο να μείνει έξω από την Αντίσταση.

Στις αρχές του 1942 στρατολογήθηκε στο ΕΑΜ από τον συμφοιτητή του Νείλο Μαστραντώνη, αριστούχο σπουδαστή και ήρωα του ελληνοϊταλικού πόλεμου.

Ο ενθουσιώδης Δανέλος ανέλαβε να συγκροτήσει το παρακλάδι του ΕΑΜ για τους Εβραίους και κατάφερε να συσπειρώσει αρκετούς ομόθρησκούς του, αρχίζοντας από τους παιδικούς του φίλους, Μωύς Γιουσουρούμ, Ζακίνο
Κοέν, Ρομπέρτο Γιακάρ, Σίμο Βαλλεστάινκαι άλλους.
Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες οργανωμένες εβραϊκές αντιστασιακές πρωτοβουλίες στην κατεχόμενη Ελλάδα. Η ομάδα απειθαρχούσε στα κελεύσματα της κοινότητας, σχεδίαζε τρόπους αντίστασης και συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα, ως κομμάτι του ΕΑΜ Νέων και αργότερα της ΕΠΟΝ.

Τον Οκτώβριο του 1943, άρχισε να υφαίνεται ο γερμανικός κλοιός γύρω από τους Εβραίους της Αθήνας. Ο Δανέλος χρησιμοποίησε το ψεύτικο όνομα «Θανάσης Σταματούκος» και κρύφτηκε στο Πυριτιδοποιείο (Αιγάλεω). Ηγειτονιά τους προστάτεψε, γνωρίζοντας πως ήταν Εβραίοι. Καθώς τα μπλόκα των Ταγμάτων Ασφαλείας επεκτείνονταν στις αθηναϊκές συνοικίες, διέφυγε με τη βοήθεια του ΕΑΜ στην Ερέτρια, μαζί με τα αδέλφια του και την οικογένεια του θείου του, Λεών Αζούβι. Τον Δεκέμβριο του 1943 προσχώρησε στο 7^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Εύβοιας, με έδρα τη Στενή. Εκεί υπηρετούσαν ήδη οι Χαλκιδαίοι Λεών Αμάρ, Σαμίκος Φόρνης κ.ά. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες, υπό τις διαταγές των ντόπιων καπετάνιων Γιώργου Δουατζή («Όθρυ») και Βαγγέλη Καραμιχάλη («Βύρωνα»). Λόγω των φρονημάτων του, εξορίστηκε για δύο χρόνια στην Ικαρία (1947-1949)και υπηρέτησε στρατιώτης ως «πολιτικά ανεπιθύμητος».

Εργάστηκε ως αρχιτέκτονας μηχανικός, ενώ αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην κοινοτική οργάνωση των Ελλήνων Εβραίων. Μετά την Απελευθέρωση, συγκρότησε τον «Σύλλογο Ισραηλιτών Φοιτητών» και αναμίχθηκε ενεργά στην ανασυγκρότηση της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθήνας. Συμμετείχε στα διοικητικά συμβούλια της Κοινότητας από το 1960, ως πρόεδρος την περίοδο 1980-1995, και διετέλεσε πρόεδρος του ΚΙΣ (1977-1978). Έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2012.

Συνεχίζεται με Σάρα (ή Σαρίκα) Γεοσούα