Θήραμα

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία προσφέρονται για πολλά διδάγματα, ανάμεσά τους και το εξής: Η χώρα φιλοξενεί στο έδαφός της ένα τεράστιο δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου και παίζει ρόλο - «κλειδί» στη μεταφορά του από τη Ρωσία στην Ευρώπη. Αντίστροφα, αποτελεί κόμβο για τα εμπορεύματα της Δύσης που προορίζονται για τη ρωσική αγορά. Είναι δηλαδή αυτό που λέμε ένας ενεργειακός και διαμετακομιστικός κόμβος, με μια ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική θέση. Ολα αυτά τα «προσόντα», όμως, δεν τις εξασφάλισαν καμία σιγουριά, ούτε εγγυήθηκαν την ασφάλεια του λαού της, όπως δείχνουν οι εξελίξεις. Αντίθετα, αποτέλεσαν την αιτία να βρεθεί η Ουκρανία στο μάτι του κυκλώνα, όχι μόνο τώρα, με την εισβολή της Ρωσίας, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, με τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» (κάτι ξέρει γι' αυτές ο πρέσβης Πάιατ), τα γεγονότα της πλατείας Μεϊντάν κ.ά. Οσο για τη φτώχεια, αυτή είναι μόνιμη ...συντροφιά για μεγάλο κομμάτι του λαού της, που δεν μπορούσε να γευτεί τα «καλά» από τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο ούτε και πριν την επέμβαση. Ας τα σκεφτεί καλά όλα αυτά ο λαός στην Ελλάδα, που διαθέτει πλέον την πείρα να δει καθαρά ότι κανένα συμφέρον δεν έχει να στοιχίζεται πίσω από τους στόχους και τα οράματα της αστικής τάξης και ότι αντίθετα, στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους μέσα στο δάσος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αυτός είναι το θήραμα.

Αρματωσιές

Γεμάτος ενθουσιασμό, ένας «στρατηγικός αναλυτής» σε τηλεοπτικό πάνελ ανέλυε τις προάλλες με νούμερα και στοιχεία τον «κομβικό ρόλο» της χώρας στις εξελίξεις γύρω από την Ουκρανία. Είπε μεταξύ άλλων ότι «έχουμε στην Πολωνία (αμερικανικά) F-15 που συνεκπαιδευόντουσαν με ελληνικά F-16, ελικόπτερα Apache που πριν από δυο βδομάδες συμμετείχαν σε κοινή άσκηση με ελληνικά Apache και είναι αυτή τη στιγμή στη Ρουμανία». Είπε ακόμα πως οι ΗΠΑ «διαθέτουν και ετοιμοπόλεμες μονάδες, 2-4 γιγάντιες μεραρχίες, οι οποίες πολλές φορές τις έχουμε δει κομμάτια τους να έρχονται στην Αλεξανδρούπολη. Τα γιγάντια αυτά πλοία έρχονται, ξεφορτώνουν 100 ελικόπτερα και 500 τεθωρακισμένα, είναι το υλικό αυτών των μονάδων. Αυτά πήγαιναν μέχρι τη Ρουμάνια, έκαναν ας το πούμε μια δοκιμή, και ξαναγύριζαν πίσω». Μετά απ' αυτά, ο υφυπουργός Εξωτερικών που καθόταν δίπλα του βρήκε το θράσος να ψελλίσει: «Μην μπαίνουμε απευθείας στην πολεμική εμπλοκή. Μην καλλιεργούμε την εντύπωση ότι αύριο το πρωί θα αρματωθούμε και θα πάμε να πολεμήσουμε, είμαστε πολύ μακριά». Η «εμπλοκή» δηλαδή - σύμφωνα με την κυβέρνηση - είναι μόνο «να αρματωθούμε», θέλοντας να κρύψει ότι η Ελλάδα είναι χωμένη μέχρι τον λαιμό στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και αναλαμβάνει ρόλους διακομιστή και συνεκπαιδευτή των στρατιωτικών δυνάμεων που συμμετέχουν στην περικύκλωση της Ρωσίας. Αν αυτό δεν είναι εμπλοκή με κεφαλαία γράμματα, τότε τι είναι; Οσο για τις «αρματωσιές», έρχεται δεύτερος ο υφυπουργός. Τον πρόλαβε ο προϊστάμενός του, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι όπως στο παρελθόν, έτσι και στο μέλλον ο ελληνικός στρατός «είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του» μαζί με τους Αμερικανούς...

Απ' τον ουρανό

Είναι αστείο να ακούς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να βγάζουν «φιλιππικούς» για την ειρήνη, χωρίς βέβαια να λένε κουβέντα για τις πραγματικές αιτίες του πολέμου! Ενας απ' αυτούς, ο Νίκος Φίλης, έκανε έκκληση για ένα «νέο κίνημα ειρήνης». Σαν ο πόλεμος να πέφτει από τον ουρανό και η ειρήνη να φυτρώνει στο χώμα! Λες και δεν έχουν οι ίδιοι βάλει πλάτη για την ιμπεριαλιστική πολιτική που γεννάει τον πόλεμο μέσα από την ειρήνη της, όπως η μάνα το παιδί. Μήπως αλήθεια, αυτοί ως κυβέρνηση δεν απογείωσαν την εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, πριν παραδώσουν τη σκυτάλη στη ΝΔ; Την ίδια αμερικανοΝΑΤΟική πολιτική, που βάζει μπουρλότο στην περιοχή και σέρνει σε μεγάλους κινδύνους τον λαό, υποστηρίζουν και σήμερα, διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητα εμβληματικών ΝΑΤΟικών συμφωνιών, όπως αυτή των Πρεσπών, ή του Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ για τις βάσεις. Μια πολιτική δηλαδή που έχει αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας. Για να μην υπάρχουν μάλιστα αμφιβολίες για το πού το πάει, δεν δίστασε - σε έναν ύπουλο αντικομμουνισμό - να κάνει κι έναν ανιστόρητο αχταρμά ...την Τσεχοσλοβακία το 1968 και το Αφγανιστάν το 1979 (τη στρατιωτική βοήθεια δηλαδή της ΕΣΣΔ σε αυτές τις χώρες σε συνθήκες αντεπανάστασης και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων) με τις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις στο Ιράκ το 2003 και στη Λιβύη το 2011. Ετσι, για να μην παρεξηγηθεί και ο Πάιατ, να είναι ήσυχος ότι τα παιδιά είναι εντός του ευρωατλαντικού στρατοπέδου!