Η αστική τάξη φροντίζει να έχει τουλάχιστον δύο κόμματα που θα εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία.
Είναι ο γνωστός μας δικομματισμός, ο οποίος στην μεταχουντική Ελλάδα εξυπηρετήθηκε από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Όταν ο λαός διαμαρτυρόταν για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, τότε τον στρέφουν υπέρ του δεύτερου κόμματος και έτσι διαιωνίζεται η εξουσία τους.
Πάντα όμως η αστική τάξη φροντίζει να έχει και επιπλέον εναλλακτικές επιλογές για το λαό.
Έτσι ανά διαστήματα δημιουργεί κόμματα μιας χρήσης, κόμματα που χρησιμοποιούνται για να αποσβέσουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Η γκάμα των κομμάτων μιας χρήσης, καλύπτει όλο το πολιτικό φάσμα, αρχίζοντας από την φασιστική δεξιά και φθάνοντας μέχρι την αριστερά.
Γρήγορα όμως αποκαλύπτεται ο ρόλος τους, ο λαός τα εγκαταλείπει και έτσι αναγκαστικά αποσύρονται από την ενεργό πολιτική δράση. Στο σύνολό τους είναι αρχηγικά και προσωποπαγή κόμματα, έτσι όταν καεί το «χαρτί» του αρχηγού, μαζί καίγεται και το κόμμα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι για να δημιουργηθεί ένα κόμμα και να είναι σε θέση να λάβει μέρος σε εκλογές με τις αντίστοιχες πολιτικές καμπάνιες, απαιτούνται μεγάλα χρηματικά ποσά. Εφόσον αυτά τα κόμματα «κομήτες» δεν διαθέτουν αρκετά μέλη τα οποία θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν μία τέτοια κίνηση, είναι αξιοπερίεργο με ποιο τρόπο συγκεντρώνονται αυτά τα ποσά, και μάλιστα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Κατά διαστήματα, έχουν διαρρεύσει πληροφορίες ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο και γενικά μεγαλοεπιχειρηματίες, έχουν χρηματοδοτήσει κάποια τέτοια κόμματα.
Όποτε φτάνετε μπροστά στην κάλπη να θυμάστε τον Διονύσιο Σολωμό που έγραψε: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε». και να προσπαθείτε να μην πέφτετε στις φάκες του αστικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου