Ο Άρης
Βελουχιώτης πρωτομίλησε για ένοπλο αγώνα
Ηταν οι πρώτες μέρες του Μάη του 1941, ο Θανάσης Κλάρας,
μετά την κατάρρευση του μετώπου και τη συνθηκολόγηση, κατεβαίνει στην Αθήνα.
Στα σχέδιά του και στις προτεραιότητές του η προσπάθεια για ανασυγκρότηση και
οργάνωση των κομμουνιστών, παλιών και νέων και το στήσιμο ενός μικρού παράνομου
τυπογραφείου.
«Ευθύς εξαρχής έστρεψε την προσοχή του στους φαντάρους, που γύριζαν από το
μέτωπο, εγκαταλειμμένοι, νηστικοί, εξαθλιωμένοι», διηγείται ο Γιάννης
Χατζηπαναγιώτου[1], «… Μια μέρα βρέθηκε μπροστά σ’ ένα επεισόδιο που είχε
δημιουργηθεί στην πλατεία Λαυρίου. Ηταν παρέα με τον ζωγράφο Δημήτρη Μεγαλίδη.
Ενας αστυφύλακας χτύπησε κάποιον φαντάρο.