Της Κοκκινιάς του φτωχού, της Κοκκινιάς των ματωμένων αγώνων, της δικής μας Κοκκινιάς με την περήφανη ανεξίτηλη Ιστορία.
Της Κοκκινιάς που μοιράστηκαν οι κατατρεγμένοι τη μπουκιά και μιά
γωνιά να κρυφτούν στα λίγα τετραγωνικά της μετεμφυλιακής αλληλεγγύης.
( Βλέπε Ελένης Μακρυνιώτη-Τραγγανίδα “Και τώρα πού να πάω”,συνέχεια του έπους του Δ.Σ “Η Μυρτιά του βουνού” της ίδιας)
Τώρα η κυρία Καπιταληστού μαγειρεύει με δανεική ποδιά γιά τα
παιδιά,την ώρα που άλλα παιδιά σε χώρα της Ε.Ε, έχουν τα χεράκια ψηλά,
πίσω από το σβέρκο του γονατισμένου παιδοεφηβικού κορμιού τους. Δεν
είναι λέει μαθητές αλλά εξωσχολικοί.
Η εικόνα της ανενδοίαστης καταστολής διαψεύδει.
Μαθητές ή όχι είναι αναμφισβήτητα παιδάκια σε μιά χώρα που κόπτεται
γιά τα “δημοκρατικά ιδεώδη” όπως ο δικός μας “νέος και αριστερός”
εξαντλεί την “αριστεροσύνη ” του σε μιά γραβάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου