Γυναίκες της Θεσσαλονίκης στο εκτελεστικό απόσπασμα

Γ.Δήμου: “Γυναίκες της Αντίστασης” (ξυλογραφία)

Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στρατεύθηκαν στα 3,5 χρόνια της σκλαβιάς 1941-1944 στο υπέροχο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. Εκατοντάδες έδωσαν την ίδια τους τη ζωή στις μάχες που έγιναν στις πόλεις και τα βουνά για την αποτίναξη της ναζιστικής κατοχής. Πάνω από 50 γυναίκες μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα από τους Γερμανούς ή κατακρεουργήθηκαν από τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους.

«Πουθενά αλλού δεν γίνονται αυτά τα πράγματα...»

 «Μα στην Ευρώπη δεν γίνονται αυτά! Να εκσυγχρονιστούμε κι εμείς όπως οι άλλοι, για να γλιτώσουμε από τα ατυχήματα». Πόσες φορές δεν ακούστηκε αυτό το επιχείρημα τις μέρες αυτές του θρήνου και της οργής! Είναι όμως έτσι; Υπάρχουν άραγε χώρες όπου ο σιδηρόδρομος γλιτώνει από τις συνέπειες της «απελευθέρωσης», των ιδιωτικοποιήσεων και τη συνολικότερη λειτουργία των μεταφορών με σκοπό το κέρδος;

Ζήσης Σκάρος

Ο Ζήσης Σκάρος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Απόστολου Ζήση) γεννήθηκε στα Κανάλια της Καρδίτσας, στις 12 Σεπτέμβρη 1917; από φτωχική οικογένεια και είχε πέντε μεγαλύτερα αδερφούς και μια αδερφή.

Παλλαϊκός απεργιακός ξεσηκωμός

 Από την Ομόνοια ως το Σύνταγμα απλώνεται η τεράστια απεργιακή συγκέντρωση που γράφει ήδη Ιστορία, απαιτεί το έγκλημα να μην συγκαλυφθεί. Ολόκληρη η Πανεπιστημίου και οι περισσότεροι από τους κάθετους δρόμους έχουν ήδη γεμίσει ασφυκτικά, ενώ συνεχώς φτάνει κόσμος που προσπαθεί να προσεγγίσει τον χώρο της συγκέντρωσης. 

Απεργούμε!!!

 

Ολοι στους δρόμους, κανένας για δουλειά!

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! Για να μην περάσει η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών.  

Κανόνας... απαράβατος

*

Σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή ξεμύτισαν οι προπαγανδιστές της «απελευθέρωσης», που απάλλαξε τάχα τον σιδηρόδρομο από τις «παθογένειες του κρατισμού» και του «κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού», τη «διαφθορά», τη «διασπάθιση δημόσιου χρήματος» και την «κακοδιαχείριση», βάζοντάς τον σε «τροχιά ανάπτυξης».

Εκτός κάδρου από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα οι αιτίες της τραγωδίας στα Τέμπη

Με κάθε τρόπο προσπαθεί εναγωνίως η κυβέρνηση -στριμωγμένη από το κύμα της λαϊκής οργής- να συγκαλύψει τις ευθύνες της για το έγκλημα στα Τέμπη. Από κοντά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που προσπαθούν να αθωώσουν την πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων, της υποχρηματοδότησης, της απαξίωσης, της κατάτμησης του ΟΣΕ, που εφάρμοσαν, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της ΕΕ, όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.

Μια μέρα σαν τη σημερινή

08/03/1857

Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ' τους μισθούς των ανδρών. Εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους υπέρ των πρώτων.