Οταν η αστική προπαγάνδα «νοιάζεται» για την εργατική τάξη και το κίνημά της

Οργίασαν τα αστικά ΜΜΕ με αφορμή το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Με αρθρογραφία, σχόλια, «έριξαν μαύρο κλάμα» τάχα, για την «κατάντια» στο συνδικαλιστικό κίνημα, αφού «η κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση δεν μπορεί να κάνει συνέδριο, εμποδίζεται από το ΠΑΜΕ» (το λένε ψευδώς «μετωπική οργάνωση» ή «παράταξη του ΚΚΕ»), ότι διεξάγεται «διαμάχη» μεταξύ ΠΑΜΕ - ΓΣΕΕ για ένα «πτώμα», το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που έχει «φάει τα ψωμιά του».


Λένε αστική και κυβερνητική προπαγάνδα: «Να ξεμπερδεύουμε με το παλιό συνδικαλιστικό κίνημα, χρειάζεται ένα νέο», χωρίς να το προσδιορίζουν. Ολα αυτά τα ΜΜΕ μιλούσαν για «βία που διώχνει τους εργαζόμενους από τα συνδικάτα», για «αντιπαραθέσεις που δεν τους ενδιαφέρουν.

Αλήθεια, όμως, γιατί η αστική προπαγάνδα ασχολήθηκε τόσο έντονα με το συνέδριο της ΓΣΕΕ; Τόσο πια νοιάζεται για την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της; Εύκολα μπορεί κάποιος να απαντήσει ότι τέτοια γεγονότα σε συνέδριο ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια δεν είχαν ξανασυμβεί. Αλλά αυτή είναι η επιφάνεια. Το βαθύτερο ζήτημα είναι το περιεχόμενο της διαπάλης.

Θίχτηκαν «τα ιερά και τα όσια» της αστικής τάξης, αποκαλύφθηκαν σε όλη τους τη «μεγαλοπρέπεια» η στρατηγική και η δράση των καπιταλιστών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ο μηχανισμός που την προωθεί και πασχίζει να την επιβάλει, και κυρίως ότι ο αντίπαλός τους, το ταξικό εργατικό κίνημα, δεν περιορίζεται στην αποκάλυψή τους αλλά αναπτύσσει δράση ώστε να τους πετάξουν οι εργαζόμενοι έξω από τα Συνδικάτα, έξω από τη ΓΣΕΕ.

Η αστική προπαγάνδα επικεντρώθηκε και σε ένα ύπουλο ζήτημα: Αφού το ΠΑΜΕ διαφωνεί με τη ΓΣΕΕ, υποστηρίζοντας ότι αυτή η ηγετική ομάδα είναι εχθρική για τους εργαζόμενους, γιατί δημιουργεί τέτοια «βίαια» γεγονότα ενάντιά της και δεν φεύγει από τη ΓΣΕΕ; Δένει οργανικά αυτή η τοποθέτηση με τα παραπάνω.

Μαύρη προπαγάνδα κόντρα στην ταξική πάλη

Ας δούμε ένα ένα τα ζητήματα.

1. Αυτή η οξύτατη αντιπαράθεση παρουσιάστηκε από την αστική και κυβερνητική προπαγάνδα ως επιδίωξη του ΠΑΜΕ να μη γίνει συνέδριο της ΓΣΕΕ. Το ψέμα τους «βγάζει μάτι» και το ξέρουν, αλλά αφού υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πάει περίπατο και αυτή η υποκριτικά λεγόμενη «δημοσιογραφική δεοντολογία», να παρουσιάζουν αντικειμενικά τα γεγονότα.

Οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι αντιπρόσωποί τους στη ΓΣΕΕ, παλεύουν ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΓΣΕΕ και όχι να μη γίνει. Να γίνει εργατικό συνέδριο χωρίς εργοδότες και νόθους αντιπροσώπους. Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ θέλει συνέδριο με εργοδότες και νόθους.

2. Η αστική προπαγάνδα πασχίζει να επιδράσει στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης εξωθώντας σε παραίτηση από τη συνδικαλιστική οργάνωση τα συνδικάτα που διεκδικούν με γραμμή υπεράσπισης και διεκδίκησης των δικών της συμφερόντων, για την κάλυψη των δικών της αναγκών, κόντρα σε εργοδοσία - κράτος - κυβερνήσεις. Τσουβαλιάζοντας σκόπιμα ταξικά συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και τη δράση τους με την ηγετική ομάδα, με το μηχανισμό των αστών στη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Γι' αυτό μιλά για διαπάλη που αφορά «ένα πτώμα», που «δεν ενδιαφέρει τους εργαζόμενους, τους διώχνει από τα συνδικάτα» κ.λπ.

Μόνο που όσο κι αν υπάρχουν συνδικάτα - σφραγίδες ή συνδικάτα με γραμμή ταξικής συνεργασίας, τουλάχιστον στα δέκα χρόνια της κρίσης αναπτύχθηκαν ταξικοί εργατικοί συνδικαλιστικοί αγώνες. Ενάντια στην πολιτική τσακίσματος μισθών, συντάξεων και όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, για να γίνει πιο φτηνή η τιμή της εργατικής δύναμης, ώστε να μεγαλώνει το ποσοστό κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων και να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελός τους (αυτό έκαναν και κάνουν οι μνημονιακοί νόμοι).
Αναπτύχθηκαν αγώνες για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και μάλιστα υπήρξαν κατακτήσεις (π.χ. Οικοδόμοι, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, σε κάποιες επιχειρήσεις στα Τρόφιμα - Ποτά κ.α.). Και αναπτύχθηκαν από αυτά τα συνδικάτα, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι αντιπρόσωποι των οποίων παλεύουν για συνέδριο ΓΣΕΕ χωρίς εργοδότες και νόθους και με πολιτική γραμμή κόντρα σε εργοδοσία, κράτος, κυβέρνηση.

Με τους ταξικούς αγώνες θέλει να ξεμπερδεύει η αστική τάξη. Γι' αυτό θέλει πάση θυσία να διατηρήσει αυτόν τον μηχανισμό στη ΓΣΕΕ ως ηγετική ομάδα, με την άμεση συμμετοχή εργοδοτών. Επειδή αυτό εμποδίζεται από τα ταξικά συνδικάτα, μιλούν για «βία που διώχνει τους εργάτες», χαρακτηρίζουν «πτώμα» το συνδικαλιστικό κίνημα.

3. Σκόπιμα μιλούν για διαπάλη ΠΑΜΕ - ΓΣΕΕ. Συσκοτίζουν, αποσιωπώντας το γεγονός ότι η διαπάλη διεξάγεται από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα - μέλη της ΓΣΕΕ, που έχουν στη δύναμή τους εκατοντάδες σωματεία και συνδικάτα, ενάντια στην ηγετική ομάδα, που τσακίζει τη διεκδικητική πάλη. Αυτές οι συνδικαλιστικές οργανώσεις συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Δεν αναπτύσσεται διαπάλη ενάντια στη ΓΣΕΕ, αλλά ενάντια στην ηγετική ομάδα της διοίκησης, που αναδεικνύεται από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα τα οποία απαρτίζονται από σωματεία - σφραγίδες που βγάζουν νόθους αντιπροσώπους. Που στην ηγεσία τους βρίσκονται διευθυντές επιχειρήσεων, μέλη των ΔΣ Ανωνύμων Εταιρειών, διευθύνοντες σύμβουλοι επιχειρήσεων, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους να τους ψηφίσουν με το φόβο αντιποίνων, μέχρι και απόλυσης.

4.Τα αστικά ΜΜΕ μίλησαν για ανυποληψία των συνδικάτων, για αδιαφορία των εργαζομένων για τους αγώνες, για «πεθαμένες» μορφές πάλης, όπως η απεργία. Είναι η ίδια προπαγάνδα με αυτήν της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ. Σ' αυτήν στηρίζει την εγκατάλειψη των αγώνων, τη γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού». Αυτή η άτιμη προπαγάνδα, ενώ το ξέρει, δεν αναδεικνύει το γεγονός ότι την όποια απαξίωση στο κίνημα τη δημιουργεί αυτή η ηγετική ομάδα στη ΓΣΕΕ, σε Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, στα συνδικάτα - μέλη τους που υποτάσσουν την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής οικογένειας στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για ένταση της εκμετάλλευσης και συνεχή αύξηση κερδών, παζαρεύοντας πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι.

5. Η αστική προπαγάνδα συκοφαντεί το ΠΑΜΕ, μιλώντας για ιδιοτελή συμφέροντα, εξυπηρέτηση επιδιώξεων του ΚΚΕ, συσκοτίζοντας ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα δρουν και όλα τα αστικά κόμματα. Αυτή η ηγετική ομάδα στη ΓΣΕΕ αποτελείται από ηγετικά στελέχη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία στελέχη, όπως και τα κόμματά τους, ταυτίζονται με τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Οι οποίοι ενίοτε συμμετέχουν άμεσα οι ίδιοι στην πολιτική ζωή, ενώ επιλέγουν να συμμετέχουν και στο συνδικαλιστικό κίνημα ενάντια στην εργατική τάξη. Αρα, η διαπάλη που ανακάλυψε «ξαφνικά» η αστική προπαγάνδα είναι διαπάλη εργοδοσίας - εργαζομένων.

Πασχίζουν δε να περάσουν στις εργατικές συνειδήσεις ότι η ταξική γραμμή των συνδικάτων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, συνδικαλιστικών οργανώσεων στις οποίες πλειοψηφούν κομμουνιστές μαζί με άλλους ριζοσπάστες συνδικαλιστές και παλεύουν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, είναι εχθρική για τους εργαζόμενους, επειδή αντιπαλεύουν την εργοδοσία, το κράτος της, τις κυβερνήσεις της, την ΕΕ. Και ταυτόχρονα συκοφαντούν το ΚΚΕ γιατί δρα πρωτοπόρα, τους αποκαλύπτει, προωθεί παντού τα δίκια των εργαζομένων, καλώντας τους να παλέψουν όχι μόνο για βελτίωση της ζωής στους στον καπιταλισμό, αλλά να αναλάβουν οι ίδιοι το τιμόνι στην εξουσία και στην οικονομία για να ευημερούν.

6. Οι αστοί δημοσιολόγοι στα άρθρα τους μίλησαν για καταπάτηση της δημοκρατίας από τη βία. Παρουσίασαν μια αποκρουστική εικόνα αυτής της διαπάλης, γιατί θέλουν να καλλιεργούν στις εργατικές συνειδήσεις έχθρα απέναντι στους διεκδικητικούς αγώνες, στην ταξική πάλη, ώστε να τις υποτάσσουν στην ταξική συνεργασία, στον «κοινωνικό εταιρισμό», συσκοτίζοντας την ταξική διαχωριστική γραμμή, τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα και τον αντικαπιταλιστικό δρόμο πάλης, μέσω του οποίου μπορούν να πραγματοποιηθούν τα συμφέροντα και οι ανάγκες της εργατικής τάξης.

Θέλουν τους εργαζόμενους στη γωνία, χωρίς συμμετοχή στη δράση. Μιλούν για «δημοκρατία», αυτήν τη δημοκρατία που σταματά έξω από τους τόπους δουλειάς, δεν θίγει αλλά υπερασπίζει τα συμφέροντα των αφεντικών, περιορίζοντάς την στην κάλπη. Γιατί η δημοκρατία της συμμετοχής των εργατών στην ταξική πάλη ζορίζει τα αφεντικά, εκπαιδεύει την εργατική τάξη να πολεμά τον αντίπαλό της, τους καπιταλιστές και το κράτος τους, τις κυβερνήσεις τους, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών της, μέχρι την οριστική εξασφάλισή τους, όταν η ίδια θα κάνει κουμάντο στην κοινωνία και στην οικονομία και όχι οι αστοί.

Η δράση ενάντια σ' αυτήν τη μαφιόζικη ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αποκάλυψε τη συμμετοχή εργοδοτών στο συνδικαλιστικό κίνημα (μέχρι τώρα είχαμε εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές και όχι άμεσα εργοδότες), είναι δράση ενάντια στην άλωση της ΓΣΕΕ από εργοδότες.

7. Τι είναι αυτό το «νέο» που χρειάζεται στο κίνημα, όπως λένε ορισμένοι δημοσιολόγοι και η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Γ. Παναγόπουλος έχει πει κατ' επανάληψη, αυτός και η μαφία τους ως ηγετικά στελέχη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ότι θέλουν αστικοποιημένα τα συνδικάτα, εξαρτήματα του κεφαλαίου, υπηρέτες της στρατηγικής του, στεγανοποιημένα από την επίδραση της μόνης πολιτικής που πραγματικά υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της πολιτικής του ΚΚΕ.

Ο ίδιος έχει υποστηρίξει ότι «μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, όταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελεύθερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, και όχι όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση». Γι' αυτό θέλει αναβάθμιση του «κοινωνικού διαλόγου για τη διαχείριση της οικονομίας και την προστασία της δημοκρατίας, κόντρα σε όσους υπονομεύουν τη δημοκρατική λειτουργία της χώρας», άρα χρειάζεται «περαιτέρω πολιτικοποίηση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων».

Θέλει λοιπόν θεσμικό ρόλο του «κοινωνικού διαλόγου», άρα ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ολοκληρωτικά ενσωματωμένο και οργανικά - πολιτικά ενταγμένο στο σύστημα της εκμετάλλευσης, για να συμβάλλει στην επεξεργασία και την εφαρμογή της πολιτικής έντασης της εκμετάλλευσης, με στόχο τη διευρυνόμενη ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου.

Θέλουν συνδικάτα όπου κουμάντο θα κάνουν οι ηγεσίες, με τα μέλη τους και τους εργαζόμενους στη γωνία, με μοναδική συμμετοχή την ανάδειξη αυτών των ηγεσιών και την ανάθεση των δικαιωμάτων τους σε αυτές, οι οποίες, με καταμερισμένο ρόλο μεταξύ εργοδοσίας και κράτους, λειτουργούν στη λογική του εφικτού, της ανάγκης να αυξηθούν τα κέρδη με ενίσχυση της αντεργατικής πολιτικής, αλλά και για την υπεράσπιση της εκμεταλλευτικής αστικής δημοκρατίας από την ταξική πάλη της εργατικής τάξης.

Εχουν πρότυπα, από το πώς δρουν τα συνδικάτα σε κράτη της ΕΕ και στις ΗΠΑ. Γι' αυτό η ηγετική ομάδα ζητά προστασία από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς (ΜΑΤ, αστυνομία) και την κυβέρνηση. Μήπως αυτό είναι το «νέο» που λένε, και τα ταξικά συνδικάτα τούς χαλούν τα σχέδια; Είναι αρκετά παλιό δημιούργημα των αστών και της σοσιαλδημοκρατίας...

Ο δρόμος των εργατών

Αρα, ο δρόμος που άνοιξε για «συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών» θα πάει μέχρι το τέλος. Θα το πάει η ίδια η εργατική τάξη. Το απόστημα που έσπασε από το σώμα του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να ξεπατωθεί οριστικά για να υπάρξει γνήσιο ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή η δράση για το συνέδριο της ΓΣΕΕ, για ΓΣΕΕ εργατών, είναι δράση για την ανασύνταξη του κινήματος. Δράση που συμβάλλει στο τράβηγμα των εργατών στις γραμμές των συνδικάτων με πολιτική και δράση υπέρ των συμφερόντων τους, οργάνωση της πάλης με γραμμή κάλυψης των απωλειών της περιόδου της κρίσης και ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους, ενάντια στους καπιταλιστές, στο κράτος τους, στις κυβερνήσεις τους. Είναι δράση για αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για τον ταξικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Τέτοιο κίνημα χρειάζεται η εργατική τάξη. Συνεπώς, πρέπει να αποτελεί ένα από τα πρώτα καθήκοντα στη δράση μας μέσα στην εργατική τάξη, σε όλα τα συνδικάτα, με παρεμβάσεις στους εργαζόμενους που ακόμα μπορεί να ακολουθούν τις άλλες δυνάμεις, ώστε να συνταχθούν με την ταξική δράση στους χώρους δουλειάς, στις εργατογειτονιές. Αυτός ο δρόμος, για να είμαστε συνεπείς με την ευθύνη μας απέναντι στην εργατική τάξη, δεν έχει γυρισμό. Θα τον πάμε μαζί με τους εργάτες μέχρι τη δική τους, τη δική μας νίκη.

Του
Στέφανου ΛΟΥΚΑ*
*Ο Στ. Λουκάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την εργατική συνδικαλιστική δουλειά