Ιδού η Ρόδος...

Οι εργατικές κινητοποιήσεις σήμερα και αύριο στη Ρόδο, εκεί όπου η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ επιχειρεί ξανά να στήσει ένα συνέδριο με νόθους και εργοδότες, αποτελούν κλιμάκωση της μάχης που δίνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα, για να μη νομιμοποιηθούν οι άθλιες μεθοδεύσεις εργοδοσίας και εργατοπατέρων. Αντικειμενικά, αναπόσπαστο μέρος αυτής της μάχης αποτελεί και η σημερινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, για τα 20 χρόνια από την ίδρυσή του.


Το μεσοδιάστημα από την προηγούμενη απόπειρα της συνδικαλιστικής μαφίας να στήσει συνέδριο με τέτοιους όρους στην Καλαμάτα, μέχρι σήμερα, είναι από μόνο του αποκαλυπτικό...
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, «όργωσαν» τους χώρους δουλειάς, με περιοδείες και συσκέψεις για την ενημέρωση των εργαζομένων, οργάνωσαν τη μεγάλη εργατική συγκέντρωση την περασμένη βδομάδα στο Πεδίον του Αρεως, με σύνθημα «Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών».

Την ίδια ώρα, οι εργατοπατέρες, αφού δεν βρίσκουν στήριξη ούτε σε ένα χώρο δουλειάς, απευθύνθηκαν εκεί που ξέρουν: Στην κυβέρνηση και τα κόμματα των μνημονίων, ζητώντας ένταση της κρατικής καταστολής, καθώς και στις οργανώσεις του διεθνούς εργατοπατερισμού... Ετσι είναι, ο καθένας απευθύνεται εκεί από όπου αντλεί τη δύναμή του: Στους εργαζόμενους ή στους αντιπάλους τους!

Τα ίδια κάνουν και στη Ρόδο, όπου αύριο θα επιχειρήσουν ξανά να νομιμοποιήσουν τους δεκάδες αντιπροσώπους - μαϊμού, πολλοί από τους οποίους είναι οι ίδιοι εργοδότες! Για να το πετύχουν αυτό, επιχειρούν να μετατρέψουν σε απόρθητο φρούριο το πολυτελές ξενοδοχείο όπου προγραμματίζεται να γίνει το συνέδριο, με τη διεύθυνση να απαγορεύει την είσοδο σε συνδικαλιστές της ΔΑΣ, εκλεγμένα μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με την αιτιολογία ότι δεν ήταν στη λίστα που παρέδωσε η ηγεσία της ΓΣΕΕ! Δείχνουν και μ' αυτόν τον τρόπο τις προθέσεις τους να πάνε σε συνέδριο με προαποφασισμένη σύνθεση και αποτέλεσμα.

Σε βοήθεια της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ/ομάδα Βασιλόπουλου) έσπευσαν και μια σειρά από αστικά ΜΜΕ και άλλα προπαγανδιστικά επιτελεία, επιχειρώντας να συσκοτίσουν τον πραγματικό χαρακτήρα της σύγκρουσης.
Παρουσιάζουν ως «διαπαραταξιακή διαμάχη» και ως «καβγά για τις καρέκλες» τη μάχη ενάντια στα όργια νοθείας των εργατοπατέρων και την ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας στα συνδικάτα, τη μάχη ενάντια στις άθλιες μεθοδεύσεις, στόχος των οποίων είναι να ενισχυθεί παραπέρα η συνδικαλιστική μαφία που έχει κατσικωθεί στο σβέρκο των εργαζομένων για να προχωρά όσο γίνεται πιο απρόσκοπτα η αντεργατική επίθεση για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η πάλη όλου του προηγούμενου διαστήματος απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις, η οποία κλιμακώνεται αυτές τις μέρες στη Ρόδο, βάζει στο επίκεντρο τα συνδικάτα που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι: Συνδικάτα εργατών, ανεξάρτητα από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους της. Συνδικάτα μαζικά, ζωντανά, οργανωτές της πάλης, με ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη ζωή και στη δράση τους, όχι μηχανισμούς εκλογομαγειρέματος, χωρίς καμία συλλογική λειτουργία, με αποκλειστικό σκοπό να αναπαράγουν τις καρέκλες τους οι εργατοπατέρες. Συνδικάτα με γραμμή πάλης που βάζει στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, που δεν υποτάσσει τα συμφέροντά τους στα συμφέροντα του κεφαλαίου, στην απάτη του «κοινωνικού εταιρισμού».

Με εφόδιο τη σημαντική πείρα αυτού του διαστήματος, με παρακαταθήκη το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι συνδικαλιστές και εργαζόμενοι συνειδητοποιούν την ανάγκη να μη νομιμοποιηθεί η απροσχημάτιστη παρέμβαση των ίδιων των εργοδοτών στα συνδικάτα, το σίγουρο είναι ότι αυτή η μάχη θα συνεχιστεί και μετά το συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Μέσα από την ίδια την πείρα των 20 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΜΕ αποτυπώνεται η σημασία της διαπάλης ανάμεσα στις δύο γραμμές στο εργατικό κίνημα, αναδεικνύεται ο δρόμος για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την άνοδο της ταξικής πάλης.

Ριζοσπάστης