Οι κυβερνητικές δεσμεύσεις, όπως και οι πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία. Η διευκόλυνση των ομίλων να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με κάθε τρόπο και τα «κίνητρα για επενδύσεις» διαπνέουν κάθε νόμο, κάθε τροπολογία, κάθε «δέσμευση» και της νέας κυβέρνησης προς τους «εταίρους», εργοδότες και αυλικούς συνδικαλιστές τους. Κι αυτά μαζί με την ένταση της καταστολής, το χτύπημα στα συνδικάτα, ώστε πιο εύκολα να ξεδιπλώνεται η αντεργατική επίθεση.
Σε τι δεσμεύονται οι «εταίροι», μαζί και η διορισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ; Οτι θα κάνει ο καθένας ό,τι του αναλογεί, για να βελτιωθεί το «επενδυτικό κλίμα» και να επιταχυνθεί η ανάπτυξη. Η δέσμευση αυτή όμως σημαίνει προσήλωση στην επίθεση διαρκείας σε βάρος των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.
Είναι χαρακτηριστικά τα εξής δύο παραδείγματα: Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που προχτές έσφιγγε το χέρι του Κυρ. Μητσοτάκη περιχαρής για τη συνεργασία τους, δήλωνε αμέσως μετά τις εκλογές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη υλοποιήσει το 60% των αξιώσεων των βιομηχάνων. Η υλοποίηση του υπόλοιπου 40% και πάνω απ' αυτό είναι υπόθεση της νέας κυβέρνησης και της συνεργασίας της με τους «κοινωνικούς εταίρους»...
Οπως και ο πρόεδρος των βιομηχάνων της Β. Ελλάδας, που είχαν μάλιστα προνομιακές σχέσεις με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αρκέστηκε να θυμίσει στον πρωθυπουργό ότι το θεσμικό πλαίσιο για τις «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες», δηλαδή τις περιοχές που το κεφάλαιο μπορεί να απολαμβάνει «έξτρα» φορολογικά προνόμια και να παραβιάζει «νόμιμα» ακόμα και αυτήν την άθλια «εργατική» νομοθεσία, είναι ήδη έτοιμο από την προηγούμενη κυβέρνηση, κι αυτό που μένει είναι η εφαρμογή του!
Ετσι διαμορφώνεται το «φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον». Ενα περιβάλλον - θερμοκήπιο για την ένταση της εκμετάλλευσης, για το στράγγισμα του λαϊκού εισοδήματος, για το μαζικό ξεσπίτωμα λαϊκών νοικοκυριών, ώστε να επανέλθει η «κανονικότητα» και στο τραπεζικό σύστημα, να στηριχτεί η «ανάπτυξη».
Την «ανάπτυξη για όλους», που διαφημίζει λοιπόν ο Κυρ. Μητσοτάκης, μαζί με τους «κοινωνικούς εταίρους», τη ζουν ήδη στο πετσί τους οι εκατοντάδες χιλιάδες ελαστικά απασχολούμενοι σε κλάδους όπως ο τουρισμός, οι χιλιάδες άνεργοι, οι εργαζόμενοι στη μαθητεία, οι ενοικιαζόμενοι εργάτες σε μεγάλες επιχειρήσεις, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες που δεν βλέπουν φως στο τούνελ.
Σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν περισσότερες αποδείξεις για να πειστούν ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτή την ανάπτυξη, που υπηρετεί και προωθεί με μοιρασμένους ρόλους ο «εταιρισμός» κυβέρνησης - επιχειρηματιών - συνδικαλιστικής μαφίας. Σήμερα δεν χωρούν άλλες μειωμένες απαιτήσεις, δεν μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος και η νέα να αρκούνται στο «ας έχουμε μια δουλίτσα», κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη, δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ανοχή στην περιπλάνηση ανάμεσα στην ανεργία, στα επιδόματα της ακραίας φτώχειας και στη μερική απασχόληση.
Τώρα πρέπει να οργανωθεί η απάντηση στην αντιλαϊκή κλιμάκωση. Το δρόμο δείχνουν οι εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στις νέες αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο και στις Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και την πολιτική της «απελευθέρωσης», που αυξάνει τα κέρδη των μονοπωλίων και βυθίζει στην ενεργειακή φτώχεια χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, ενάντια στις φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, στην παράδοση του περιβάλλοντος στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο δρόμος επομένως είναι ένας: Οργάνωση της αντεπίθεσης, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Μέσα απ' αυτόν το δρόμο μπορούν να μπουν εμπόδια και στα σχέδια της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των συνδικαλιστών τους. Να οργανωθούν μαζικά, αποφασιστικά, ανυποχώρητα η διεκδίκηση όλων των απωλειών, η κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου, η πάλη για τις λαϊκές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου