Νίκος Καρβούνης

Πεθαίνει,17/2/1947, ο στοχαστής, διακεκριμένος δημοσιογράφος και ποιητής Νίκος Καρβούνης, που μεταξύ άλλων διετέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΠΕΕΑ.

Το πρωινό της 18 Φλεβάρη 1947, η εφημερίδα μας, καθημερινά φορτωμένη με πικρές ειδήσεις - θανατικές καταδίκες Εκτακτων Στρατοδικείων, δολοφονίες, επιδρομές παρακρατικών σε γραφεία και τυπογραφεία - μας έφερνε την είδηση ότι ο Νίκος Καρβούνης,

ο μεγάλος, φωτεινός στοχαστής, διακεκριμένος δημοσιογράφος και ποιητής «έφυγε» την προηγουμένη (17/2/1947), από μια ασθένεια που τον ταλαιπώρησε μήνες.

Ο «Ριζοσπάστης» στο πρωτοσέλιδο δημοσίευε την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΕΑΜ, που υπογράμμιζε τη μεγάλη προσφορά, τις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερε ο Νίκος Καρβούνης στην Εθνική Αντίσταση, διευθύνοντας την εξωτερική διαφώτιση του ΕΑΜ και την υπηρεσία Τύπου της ΠΕΕΑ.

Αλλά ο Νίκος Καρβούνης για χιλιάδες αγωνιστές του ΕΑΜ, ΕΛΑΣίτες, ΕΠΟΝίτες, Αετόπουλα, ήταν ο βάρδος του αγώνα τους. Εκείνος που έγραψε το ρωμαλέο ύμνο της Εθνικής Αντίστασης, ίσως το πιο λογοτεχνικό τραγούδι, που με θαυμαστή πυκνότητα έδωσε τη διάσταση, το μεγαλείο και το μήνυμα του Αγώνα. Ο θούριος του Ν. Καρβούνη πέρασε στου λαού το στόμα και το τραγουδά και σήμερα, χωρίς να γνωρίζει ποιος το έγραψε και ποιος ήταν ο συνθέτης.

Στην περίπτωση του Ν. Κ., συνέβη ό,τι συνέβη με τα τραγούδια του Δ. Σολωμού, που έπαιρναν τα τραγούδια του και οι κανταδόροι του νησιού του, και τα τραγουδούσαν τη νύχτα στα καντούνια. Βαθύς γνώστης της νεοελληνικής γραμματείας, ο σοφός καθηγητής μας Νίκος Βέης δε σταματούσε να μας λέει ότι δεν υπάρχει για τον ποιητή μεγαλύτερη δόξα παρά να πάρει τα τραγούδια του στο στόμα του ο λαός και να τα τραγουδάει χωρίς να γνωρίζει ονόματα. 

Ετσι, πολλά τραγούδια του Δ. Σολωμού έγιναν αριέτες, έγιναν νανουρίσματα. Ετσι έγινε και με το «Βροντάει ο Ολυμπος», που από τα βουνά της Ρούμελης αγκάλιασε όλη την Ελλάδα κι έμεινε πάντα θούριος λεβεντιάς. Το «Βροντάει ο Ολυμπος» - το μελοποίησε αρχικά ο ίδιος ο Καρβούνης, αλλά κι ο αντιστασιακός μουσικός «Αστραπόγιαννος» (Ν. Τσάκωνας) - διαδόθηκε σύντομα. Εγινε ηρωικό εμβατήριο, που σάλπιζε το προσκλητήριο: «Στ' άρματα, στ' άρματα» για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.