Δημοσθένης Βουτυράς

Πεθαίνει, 27/3/1958, ο πεζογράφος Δημοσθένης Βουτυράς. 

Ο Βουτυράς ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες λογοτέχνες των αρχών του 20ου αιώνα που καταπιάστηκε με το κοινωνικό διήγημα. Στα διηγήματά του αναδεικνύονται η εκμετάλλευση των εργαζομένων, οι νέες κοινωνικές συνθήκες που δημιουργούνταν στην Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα, η απανθρωπιά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, κλπ.

Κτυπώντας το άδικο και παράλογο, ξεσκεπάζοντας τις πληγές της κοινωνίας που στηρίζονταν στην εκμετάλλευση ο Βουτυράς, πότε έμμεσα και πότε άμεσα, πρόβαλε την ανάγκη της αλλαγής και μάλιστα της επαναστατικής κοινωνικής αλλαγής.

Στη διάρκεια της Κατοχής συντάχθηκε με την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, στάση που του κόστισε ποικιλώνυμες διώξεις μετά την απελευθέρωση.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1872 και πέθανε στην Αθήνα το 1958.

Διηγηματογράφος από τους πρωτοπόρους του ρεαλιστικού διηγήματος στην Ελλάδα.

Το 1875 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι και αργότερα στον Πειραιά.

Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες που ψυχογραφούνται στα διηγήματά του ή τις νουβέλες του είναι εργάτες, βιοτέχνες, άνεργοι, θαμώνες λαϊκών καπηλειών, μικροαστοί.

Ο Βουτυράς είναι ο πρώτος που επιχειρεί να αλλάξει τη νεοελληνική ηθογραφία, καθώς στρέφει το ενδιαφέρον του προς τις κοινωνικές ομάδες που συγκροτήθηκαν στις δεκαετίες 1900 και 1910 και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Εγραψε περισσότερα από 400 διηγήματα.

Τα σημαντικότερα είναι: «Λαγκάς», «Παπάς ειδωλολάτρης», «Οι αλανιάρηδες», «Θρήνος των βοδιών», «Στους άγνωστους θεούς», «Κάλπικοι πολιτισμοί», «Νύχτες μαγείας», «Τρικυμίες» κ.ά.