Δήλωσε: «Προφανώς με εξοργίζουν οι συγκεντρώσεις και στις πλατείες και στις εκκλησίες και στις παραλίες και στη διαδήλωση
του ΠΑΜΕ, όπου δεν είδαμε επέμβαση των ΜΑΤ». Αναφέρεται στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα που η ευρηματικότητα στην τήρηση των μέτρων και των αποστάσεων έκανε τον γύρο του κόσμου, ενώ συγκίνησε ανθρώπους εντός και εκτός συνόρων.
Προφανώς δεν συγκίνησε τον Χρήστο Λούλη που δηλώνει ότι «δεν είμαι εξοικειωμένος με τις πορείες στο Σύνταγμα». Ας μην κατέβει, δικό του θέμα. Το να ζητάει όμως να κατέβουν τα ΜΑΤ στο Σύνταγμα και να επέμβουν κατά διαδηλωτών είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια των προσωπικών προτεραιοτήτων. Επέμβαση των ΜΑΤ σημαίνει γκλοπ, ξύλο, χημικά και δακρυγόνα, να χτυπηθούν και να ματώσουν διαδηλωτές. Λίγες μέρες μετά την Πρωτομαγιά, στο Σύνταγμα διαδήλωσαν, τηρώντας μέτρα και αποστάσεις, καλλιτέχνες ζητώντας οικονομική στήριξη για να επιβιώσουν. Θα ήθελε ο Χρήστος Λούλης να δει τα ΜΑΤ να επεμβαίνουν, να τους χτυπούν και να τους ματώνουν; Ο ίδιος μιλάει για «φτωχοποίηση» ηθοποιών και αναγνωρίζει πως «το θέμα είναι να μη μείνουν άνθρωποι στον δρόμο», αλλά όταν βγουν στον δρόμο να αντιμετωπίσουν την κρατική καταστολή;
Ο Χρήστος Λούλης στη «Lifo» λέει πως «τάσσομαι με τον Μπέρτραντ Ράσελ “πιστεύω στις απόψεις μου, τις υπερασπίζομαι με ανοικτό μυαλό, αλλά ποτέ δεν θα πεθάνω γι' αυτές γιατί μπορεί να κάνω λάθος"». Η φράση του Βρετανού φιλοσόφου προϋποθέτει την ικανότητα και τη διάθεση αναγνώρισης του λάθους. Οι μέρες που διανύουμε μας καλούν να πρωταγωνιστούμε σε μάχες για την υγεία και την επιβίωση, όχι σε μάχες εντυπώσεων και αναγνωρισιμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου