 |
| Σμύρνη 1922 |
...Τρέξαμε να φύγουμε. Πιστεύαμε πως κάθε μετακίνηση έκρυβε κάποιαν ελπίδα.
-Στο νεκροταφείο! Πάμε στο νεκροταφείο.
Δεν πατούν εκεί Τούρκοι. Σκιάζονται!
Πήγαμε στο νεκροταφείο.
Ούτε σπιθαμή να σταθείς.
Είχανε προλάβει άλλοι, πριν από μας, και πήρανε την πρωτοκαθεδρία.
Βγάλανε απ’ τους τάφους λιωμένους κι άλιωτους νεκρούς και βάλαν οι ζωντανοί τα στρωσίδια τους και τα παιδιά τους.
Γυναίκες γεννούσανε πρόωρα. Είχε διαδοθεί στους γύρω μαχαλάδες: «Όποια είναι για γέννα, στο νεκροταφείο. Παραστέκουνε και γιατροί!».
Μόρια
2020
 |
| Μόρια 2020 |
Θα ξημερώσουμε στα νεκροταφεία, δεν γίνεται αλλιώς
Χιλιάδες άνθρωποι, οικογένειες με μικρά παιδιά, κοιμούνται μέσα στο νεκροταφείο.
Γονείς και παιδιά, άτομα κάθε ηλικίας, αδυνατούν
πλέον να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες.
Μόνοι, αβοήθητοι και
απελπισμένοι.
 |
| Διδώ Σωτηρίου, “Ματωμένα Χώματα” εκδόσεις Κέδρος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου