«Εναλλακτική» εγκλωβισμού των εργαζομένων στην ίδια αντεργατική στρατηγική

ΗΓΕΣΙΑ ΓΣΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΚΘΕΣΗ ΠΙΣΣΑΡΙΔΗ»

Την προσπάθεια της κυβέρνησης να ντύσει με ένα μανδύα... «κοινωνικού διαλόγου» την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου και την εντεινόμενη αντεργατική επίθεση στις συνθήκες της νέας οικονομικής κρίσης, σπεύδει για άλλη μια φορά να στηρίξει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Αφού πρώτα συμμετείχε σε όλες τις φάσεις «διαβούλευσης» για τη διαμόρφωση της περιβόητης «Εκθεσης Πισσαρίδη», ήδη από το στάδιο της «ενδιάμεσης έκθεσης», η εν λόγω ηγετική ομάδα του εργατοπατερισμού παρουσίασε πριν από λίγες μέρες μία δήθεν «εναλλακτική πρόταση» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, για τη «μετάβαση της ελληνικής οικονομίας σε ένα νέο υπόδειγμα ανάπτυξης», η οποία βέβαια οδηγεί στον ίδιο αντιλαϊκό προορισμό, στις «αναγκαίες οικονομικές και θεσμικές παρεμβάσεις» (όπως βαφτίζονται οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις) για ένα «βιώσιμο και διατηρήσιμο υπόδειγμα ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς», όπως αναφέρουν αντιγράφοντας λέξη προς λέξη ακόμα και τις διατυπώσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Ονειρεύονται για... «γραμμή πλεύσης των συνδικάτων» τη στρατηγική του κεφαλαίου

Χαρακτηριστική είναι η «κριτική» του γγ της ΓΣΕΕ, Ν. Κιουτσούκη, κατά την παρουσίαση της «εναλλακτικής», ότι η «Εκθεση Πισσαρίδη» «δεν παίρνει υπόψη το πρόγραμμα "Ευρώπη 2020"», δηλαδή ότι τάχα δεν είναι αρκετά ευθυγραμμισμένη με την αντεργατική στρατηγική της ΕΕ, όπως και ο «καημός» του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, ότι «δεν εισακούστηκε η τοποθέτηση της ΓΣΕΕ και οι παρεμβάσεις μας όποτε παρουσιάζουμε την πρότασή μας».

«Αν θέλουν κοινωνικό διάλογο είμαστε διαθέσιμοι», ανέφερε στις σχετικές δηλώσεις του ο Γ. Παναγόπουλος (λες και αμφέβαλλε ποτέ κανείς γι' αυτό...), επαναλαμβάνοντας τις γνωστές απάτες περί συζήτησης για ένα «νέο μοντέλο» ανάπτυξης, που θα είναι «βιώσιμο» και θα έχει «δίκαιη μοιρασιά»...

Εχουν μάλιστα την αξίωση αυτή η γραμμή υποταγής των εργαζομένων στους αντεργατικούς στόχους του κεφαλαίου να αποτελέσει «γραμμή πλεύσης σε συνδικαλιστικές οργανώσεις για ζητήματα που απαιτείται επιστημονική γνώση», όπως δήλωσε ο Γ. Παναγόπουλος. Μόνο που εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα, όπως έδειξε και η τελευταία απεργία που οργάνωσαν χωρίς αυτήν τη θλιβερή ηγετική ομάδα, αντιπαλεύουν ανοιχτά την επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, το «σχέδιο Πισσαρίδη» όπως και κάθε «ιμιτασιόν» παραλλαγή του...

Το πόσο... «εναλλακτική» είναι η πρόταση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ φαίνεται ήδη από τις πρώτες γραμμές της για την ελληνική οικονομία, όπου με περισπούδαστο ύφος αποφαίνεται: «Το σημερινό υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας διακρίνεται από μια ενδογενή ανεπάρκεια παραγωγικής επιχειρηματικότητας και παραγωγικής κατανομής της τραπεζικής ρευστότητας και από μια διαχρονική κρατική αδυναμία σχεδιασμού μιας εθνικής αναπτυξιακής πολιτικής και στρατηγικής...».

«Παραγωγική επιχειρηματικότητα», «τραπεζική ρευστότητα» και «στρατηγική εθνικής αναπτυξιακής πολιτικής» και άλλα παρόμοια, που θα τα ζήλευαν και τα ινστιτούτα του ΣΕΒ, σε εκ διαμέτρου αντίθεση με τις ανάγκες των εργαζομένων και των ανέργων...

Προτείνουν διαιώνιση της αθλιότητας στον κατώτατο μισθό

Χαρακτηριστικό είναι ότι πίσω από τις διάφορες «σάλτσες», όταν η κουβέντα φτάνει στους μισθούς και ειδικά στον κατώτατο μισθό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητά ουσιαστικά την καθήλωσή του σε άθλια επίπεδα.

Ως «μία πολύ πρακτική πρόταση οικονομικής πολιτικής» διατυπώνει το εξής: «Θέτοντας ως κύριο στόχο τη θεσμοθέτηση ενός μισθού διαβίωσης, ο κατώτατος μισθός θα πρέπει να προσαρμοστεί στο 60% του διάμεσου μισθού, ώστε το όριο της σχετικής φτώχειας να γίνει το κατώτατο όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Αυτό θα μπορούσε να γίνει βάσει ενός προσδιορισμένου χρονοδιαγράμματος το οποίο θα συμφωνηθεί έπειτα από διαπραγματεύσεις μεταξύ των κοινωνικών εταίρων στο πλαίσιο της ΕΓΣΣΕ».

Δηλαδή, ως κατώτατο μισθό η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προτείνει να είναι το όριο της σχετικής φτώχειας! Τόσο φιλεργατικός είναι ο στόχος τους, ώστε ο εργάτης που θα δουλεύει 40 ώρες τη βδομάδα, ίσα ίσα που θα καταφέρνει να μην πέφτει κάτω από το όριο της φτώχειας. Οσο για τους 600.000 μισθωτούς με μερική απασχόληση, αυτοί θα αμείβονται με μισθό κάτω από τα όρια της φτώχειας! Μάλιστα, για να μη θιχτούν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι λοιποί συγγενείς... για να μπορέσουν να σηκώσουν το «βάρος» από μια τέτοια... μεγάλη αλλαγή, η ΓΣΕΕ προτείνει αυτό να μη γίνει αμέσως, αλλά σε βάθος χρόνου, με «προσδιορισμένο χρονοδιάγραμμα»...

Αβάντα στην ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού μέσω «επαγγελματικών ταμείων»

Ανάλογη είναι η πρόταση της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ για το Ασφαλιστικό, αβαντάροντας την ιδιωτικοποίηση μέσω των «επαγγελματικών ταμείων».

Αφού επαναλαμβάνει το μόνιμο μότο της πως «η ασφαλιστική μεταρρύθμιση πρέπει να γίνεται με ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο», κάτι που ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι ξέρουν ότι λειτούργησε πάντα ως προπέτασμα καπνού στις προσχεδιασμένες ανατροπές και περικοπές σε βάρος τους, στο «διά ταύτα» προτείνουν: «Επιπρόσθετα, θα μπορούσε να ενισχυθεί περαιτέρω ο πυλώνας της επαγγελματικής ασφάλισης, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία των θετικών προσπαθειών που έχουν γίνει σε συγκεκριμένους κλάδους στη χώρα μας και τις επιτυχημένες πρακτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Υποστηρίζουμε προτάσεις και παρεμβάσεις που διασφαλίζουν: Την αναπτυξιακή διάσταση του συστήματος ασφάλισης».

Στην πραγματικότητα, η πρόταση της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ αποτελεί μια μικρή παραλλαγή του «σχεδίου Πισσαρίδη» και του αντίστοιχου σχεδίου της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων. Τα λεγόμενα «επαγγελματικά ταμεία» που η ΓΣΕΕ ζητά την ενίσχυσή τους, αποτελούν μορφή καραμπινάτης ιδιωτικής ασφάλισης. Κεντρικός πυρήνας τους είναι η εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική, δηλαδή και πάλι το ρίξιμο των εισφορών στον τζόγο. Και στα «επαγγελματικά ταμεία» όπως και σε κάθε κεφαλαιοποιητικό σύστημα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το ύψος της σύνταξης ούτε καν για το αν στο τέλος του εργάσιμου βίου ο ασφαλισμένος θα πάρει κάποια σύνταξη. Οσο για τις «θετικές εμπειρίες» που επικαλείται η ΓΣΕΕ, μια ματιά στο επαγγελματικό ταμείο του Φαρμάκου, αλλά και στο εξωτερικό, με την κατάρρευση επιχειρήσεων (π.χ. «Enron»), δείχνει τις επώδυνες συνέπειες για τους ασφαλισμένους.

Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι η ΓΣΕΕ κρίνει σκόπιμο να επαναλάβει τη θέση της για την «αναπτυξιακή διάσταση της ασφάλισης», ακριβώς όπως αυτή καταγράφεται και στην «Εκθεση Πισσαρίδη» και σε όλες τις τοποθετήσεις των αρμόδιων υπουργών, καθώς οι εισφορές των εργαζομένων τζογάρονται για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης...