Background: Η Γαλλία δοκιμάζει τα πυρηνικά της όπλα
Ας τα πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά. Η Αλγερία το 1962 κερδίζει την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία. Αυτός ο 8ετής δίκαιος πόλεμος από την πλευρά του Αλγερινού λαού κοστίζει τη ζωή σε ενάμιση εκατομμύριο Αλγερινούς από τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Γαλλικές ένοπλες δυνάμεις για τους καθυποτάξουνε. Εκτός των άλλων ο Γαλλικός Στρατός κάνει 17 πυρηνικές δοκιμές από το 1960 ως το 1966 στο Αλγερινό έδαφος. Άλλες επιφανειακές κι άλλες υπόγειες. Η δυτική Σαχάρα παραμένει δηλητηριασμένη από αυτές τις δοκιμές ακόμη και σήμερα. Ενώ μόνο από μία, εκείνη του 1962, που η έκρηξη δεν «ελέγχθηκε» (ραδιενεργό σύννεφο κάλυψε την περιοχή) εκτιμάται ότι πέθαναν πάνω από 30000 Αλγερινοί πολίτες σε ένα βάθος χρόνου. Αποχαρακτηρισμένα έγραφα το 2013 αποκαλύπτουν ότι εκτιμάται από τις γαλλικές υπηρεσίες ότι ραδιενεργά νέφη μεταφέρθηκαν από τη Δυτική Σαχάρα μέχρι και την Νότια Ευρώπη [1].
Η Γαλλική αστική τάξη, μαζί με όλα τα άλλα που χάνει στην Αλγερία (πετρέλαια, άλλα ορυκτά, φτηνά εργατικά χέρια, δρόμοι εμπορίου, στρατηγικές θέσεις) χάνει και τις εγκαταστάσεις δοκιμών των πυρηνικών της όπλων. Στρέφεται σχεδόν αμέσως στον Ειρηνικό Ωκεανό. Εκεί η Γαλλία έχει κάτω από την μπότα της μέχρι και σήμερα 4.167 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης (νησιωτικής) και 270000 κατοίκους, κυρίως γηγενείς. Δύο ατόλες (Mururoa και Fangataufa) επιλέγονται από τα γεράκια του στρατού για αλλεπάλληλες δοκιμές γαλλικών πυρηνικών βομβών. Οι πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό Ωκεανό διαρκούν ως το 1996.
Rainbow Warrior
Η Greenpeace τη δεκαετία του ’80 έχει βάλει στο στόχαστρό της το πυρηνικές δοκιμές της Γαλλίας που δηλητηριάζουν τον Ειρηνικό Ωκεανό. Τη γη, την θάλασσα, το αέρα και τους κατοίκους. Σε πολλές περιπτώσεις καταφέρνει μάλιστα να αναβάλει δοκιμές του Γαλλικού Στρατού με την παρουσία της στο πεδίο. Το κυριότερο, ωστόσο, πρόβλημα της γαλλικής αστικής τάξης είναι ότι έχει καταρρακωθεί το διεθνές ”Brand Name” της Γαλλίας. Στον τότε οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό της με τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ο Μιτεράν παίρνει δραστικά μέτρα. Δίνει εντολή να βυθιστεί το Rainbow Warrior. Πρόκειται για την «ναυαρχίδα» του «στόλου» της Greenpeace που έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο των απανταχού οικολόγων.
Το Rainbow Warrior ήταν πλοίο που αρχικά ανήκε στο Υπουργείο Αγροτικής Πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλία). Ναυπηγήθηκε το 1955 στη Σκοτία και έκανε ελέγχους για παράνομη αλιεία. Αγοράστηκε από την Greenpeace του Η.Β. το 1977. Έδρασε στο Βόρειο Ατλαντικό «παρενοχλώντας» Ισπανικά φαλαινοθηρικά κι άλλα αλιευτικά που παραβίαζαν τους διεθνείς κανόνες. Μάλιστα δύο φορές κατάφερε να ξεφύγει από τα ισπανικά πολεμικά που προσπάθησαν να το καταλάβουν. Το 1981 πήγε στην Νότιο Αμερική και μετά από ναυπηγικές εργασίες απέκτησε δύο κατάρτια ώστε να μειώσει στο ελάχιστο την κατανάλωση καυσίμων. Το 1985 το συναντάμε στις νήσους Μάρσαλ του Ειρηνικού σε καμπάνια για τη μόλυνση του Ανατολικού Ειρηνικού Ωκεανού από τις πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ στην περιοχή. Αναλαμβάνει να μεταφέρει 300 νησιώτες από την ατόλη Rongelap των νήσων Μάρσαλ, η οποία είχε μολυνθεί από ραδιενέργεια από προηγούμενες πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ.
Το καλοκαίρι του 1985 βρίσκεται στο λιμάνι Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας όπου ετοιμάζεται να αναχωρήσει επικεφαλής στόλου δεκάδων πλοιαρίων εθελοντών για την περιοχή που ο Γαλλικός στρατός ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει άλλη μια πυρηνική δοκιμή.
Opération Satanique: Όκλαντ, Νέας Ζηλανδίας 10 Ιούλη 1985
Η επιχείρηση βύθισης του Rainbow Warrior, με την κωδική ονομασία Opération Satanique, ήταν μια επιχείρηση βομβιστικής επίθεσης από τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες (Direction générale de la sécurité extérieure – DGSE) που επιτεύχθηκε στις 10 Ιουλίου 1985. Η εντολή δόθηκε απ’ ευθείας από τον Πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν.
Γάλλοι πράκτορες παρουσιάζονται ως οικολόγοι και τουρίστες. Κατάφεραν να περιηγηθούν στο πλοίο, το οποίο ήταν ανοιχτό στο κοινό για επισκέψεις.
- Η πράκτορας της DGSE Christine Cabon, η οποία είχε εργαστεί στο παρελθόν σε αποστολές πληροφοριών στη Μέση Ανατολή, παρουσιάστηκε ως περιβαλλοντολόγος “Frederique Bonlieu” προκειμένου να διεισδύσει στο γραφείο της Greenpeace στο Όκλαντ. Ενώ εργαζόταν για το γραφείο του Όκλαντ, η Καμπόν παρακολουθούσε κρυφά τις επικοινωνίες του Rainbow Warrior, συνέλεγε χάρτες και ερεύνησε τον καταδυτικό εξοπλισμό [2].
- Τρεις πράκτορες φέρνουν στη Νέα Ζηλανδία τα εκρηκτικά με το τουριστικό σκάφος σκάφος Ouvéa.
- Δύο ακόμη πράκτορες, η Dominique Prieur και ο Alain Mafart, που παρουσιάζονταν ως το νεόνυμφο ζευγάρι “Sophie and Alain Turenge”, πήραν τα εκρηκτικά και τα παρέδωσαν στην ομάδα υποβρυχίων καταστροφών, αποτελούμενη από τους δύτες Jean Camas (“Jacques Camurier”) και Jean-Luc Kister (“Alain Tonel”).
Αφού είχαν συγκεντρωθεί επαρκείς πληροφορίες, ο Καμάς και ο Κίστερ «κόλλησαν» δύο βόμβες καλυμμένες στο Rainbow Warrior που ήταν δεμένο στο Marsden Wharf. Προγραμματίστηκαν να εκραγούν σε 10 λεπτά [3]. Η πρώτη βόμβα έσκασε στις 23:38, ανοίγοντας μια τρύπα περίπου στο μέγεθος ενός μέσου αυτοκινήτου. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι βόμβες έχουν μια διαφορά στον προγραμματισμό, συνήθως για να προξενήσουν περισσότερα θύματα. Αν και οι συλληφθέντες Γάλλοι πράκτορες, υποστήριξαν ότι σκόπευαν η πρώτη έκρηξη να διώξει το πλήρωμα ώστε να μην σκοτωθούν από τη δεύτερη που ήταν η πιο καθοριστική. Αυτή εκδοχή δεν είναι καθόλου πιστική. Όπως ήταν φυσικό μετά την πρώτη έκρηξη, κι αφού αρχικά το πλοίο εκκενώθηκε, σε ελάχιστα λεπτά όλοι έσπευσαν να δουν τι ακριβώς συνέβει κι αν υπήρχαν τραυματίες εντός του πλοίου. Ο Πορτογάλος-Ολλανδός φωτογράφος, ο Fernando Pereira, επέστρεψε μαζί τους στα κάτω καταστρώματα για να παραλάβει τον εξοπλισμό της κάμεράς του. Στις 23:45, η δεύτερη βόμβα έσκασε. Δέκα μέλη του πληρώματος που ήταν στο κατάστρωμα είτε πρόλαβαν κι αποβιβάστηκαν, είτε πήδησαν στη θάλασσα. Ο Περέιρα δεν πρόλαβε να βγει στο πάνω κατάστρωμα. Η έκρηξη των εγκλώβισε μέσα. Πνίγηκε από την ταχεία κατάκλιση (4 λεπτά) των κατώτερων καταστρωμάτων.
Οι αποκάλυψη των δολοφόνων και η… διαφυγή
Η Γαλλία αρνήθηκε αρχικά την ευθύνη, αλλά δύο Γάλλοι πράκτορες συνελήφθησαν από την Αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας και κατηγορήθηκαν για εμπρησμό, συνωμοσία για εμπρησμό, σκόπιμη βλάβη και φόνο. Το σκάνδαλο είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του Γάλλου υπουργού Άμυνας Σαρλ Ερνού, ενώ οι δύο πράκτορες ομολόγησαν την ενοχή τους για ανθρωποκτονία από πρόθεση και καταδικάστηκαν σε ποινή κάθειρξης 10 ετών στις 22 Νοεμβρίου 1985. Η Γαλλία απείλησε με οικονομικό εμπάργκο των εξαγωγών της Νέας Ζηλανδίας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, εάν το ζευγάρι δεν αφεθεί ελεύθερο. Αφού η Νέα Ζηλανδία υποχώρησε, υπογράφτηκε συμφωνία έκδοσης με την Γαλλία για να εκτίσουν την ποινή τους σε μια γαλλική φυλακή στον Ειρηνικό. Τελικά έμειναν συνολικά 2 χρόνια μέσα. Η Γαλλία για άλλη μια φορά παραβιάζει την υπογραφή της. Τους απελευθερώνει. Η Νέα Ζηλανδία αντιδρά στη νέα αυτή προσβολή.
Οι δύο από τους Γάλλους πράκτορες, η Συνταγματάρχης Ντομινίκ Πριέρ και ο Αντισυνταγματάρχης Αλέν Μαφάρτ αναγνωρίστηκαν από συνοικιακούς αστυνομικούς και συνελήφθησαν. Και οι δύο ανακρίθηκαν και ερευνήθηκαν. Επειδή έφεραν ελβετικά διαβατήρια, η πραγματική τους ταυτότητα αποκαλύφθηκε αμέσως, μαζί με την ευθύνη της γαλλικής κυβέρνησης. Οι υπόλοιποι πράκτορες της γαλλικής ομάδας διέφυγαν όλοι από τη Νέα Ζηλανδία. Η Κριστίν Κάμπον, της οποίας ο ρόλος είχε τελειώσει πριν από την βομβιστική επίθεση, είχε φύγει για το Ισραήλ λίγο πριν από τον ναυάγιο. Αφού αναγνωρίστηκε ως συμμετέχουσα στην επιχείρηση, η αστυνομία του Όκλαντ ζήτησε από τις ισραηλινές αρχές να την κρατήσουν. Η Κάμπον ενημερώθηκε και τράπηκε σε φυγή πριν προλάβει να συλληφθεί. Τρεις άλλοι πράκτορες, ο Αρχιλοχίας Roland Verge (“Raymond Velche”), ο Επιλοχίας Jean-Michel Bartelo (“Jean-Michel Berthelo”) και ο Επιλοχίας Gérard Andries (“Eric Audrenc”), που μετέφεραν τα εκρηκτικά στη Νέα Ζηλανδία με το γιοτ Ouvéa, διέφυγαν με αυτό το γιοτ. Συνελήφθησαν από την αυστραλιανή αστυνομία στο νησί Norfolk. Αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς ο αυστραλιανός νόμος δεν επέτρεπε να κρατηθούν. Στη συνέχεια παραλήφθηκαν στα ανοιχτά από το γαλλικό πυρηνικό υποβρύχιο Rubis, το οποίο και βύθισε το γιοτ Ουβέα. Αρκετοί πράκτορες, συμπεριλαμβανομένου του Jean-Luc Kister, ενός από τους βομβιστές, είχαν παρουσιαστεί ως τουρίστες. Πήραν ένα φέρρυ για το Νότιο Νησί, πήγαν για σκι στο όρος Χατ και έφυγαν από τη χώρα χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα, περίπου 10 ημέρες αργότερα. Ένας άλλος πράκτορας, ο Louis-Pierre Dillais, πιθανώς ο διοικητής της επιχείρησης, επίσης δεν συνελήφθη ποτέ.
Η «τρομοκρατική ενέργεια» που έγινε «εγκληματική επίθεση»
Μόλις συνειδητοποιήθηκε ότι η βομβιστική επίθεση ήταν ενέργεια της κυβέρνησης ενός φιλικού κράτους, η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας σταμάτησε να την χαρακτηρίζει ως “τρομοκρατική ενέργεια”! Άλλωστε κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε πολύ σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις με τα γαλλικά μονοπώλια, που προσπαθούσαν να επενδύσουν σε μια χώρα που θεωρούνταν η «αυλή» της Αγγλίας. Αντ’ αυτού άρχισε να την αποκαλεί «εγκληματική επίθεση κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου της κρατικής ευθύνης ενάντια σε κυρίαρχο έδαφος της Νέας Ζηλανδίας».
Συγκάλυψη και συγνώμες
Η Γαλλία δημιούργησε τη δική της εξεταστική επιτροπή με επικεφαλής την Bernard Tricot, η οποία κήρυξε τη γαλλική κυβέρνηση αθώα για οποιαδήποτε ανάμιξη στην τρομοκρατική ενέργεια. Υποστήριξε ότι οι συλληφθέντες πράκτορες, οι οποίοι δεν είχαν ακόμη παραδεχτεί την ενοχή τους, απλώς κατασκοπεύουν την Greenpeace. Όταν οι Times και η Le Monde αντέκρουσαν αυτά τα ευρήματα υποστηρίζοντας ότι ο Πρόεδρος Μιττεράν είχε εγκρίνει την βομβιστική επίθεση, ο υπουργός Άμυνας Charles Hernu παραιτήθηκε και ο επικεφαλής του DGSE, ναύαρχος Pierre Lacoste, απολύθηκε.
Τελικά ο πρωθυπουργός Λοράν Φάμπιους παραδέχτηκε ότι η βομβιστική επίθεση ήταν γαλλικό σχέδιο: Στις 22 Σεπτεμβρίου 1985, κάλεσε δημοσιογράφους στο γραφείο του για να διαβάσουν μια δήλωση 200 λέξεων στην οποία είπε: «Η αλήθεια είναι σκληρή» και αναγνώρισε ότι υπήρξε συγκάλυψη. Συνέχισε λέγοντας ότι «Πράκτορες της γαλλικής μυστικής υπηρεσίας βύθισαν αυτό το σκάφος. Δρούσαν κατόπιν εντολής.»[4]
Οι υπογραφές των Γάλλων ιμπεριαλιστών έχουν αξία όσο και το μελάνι που ξοδεύουν
Οι 2 συλληφθέντες πράκτορες όχι μόνο δεν εξέτισαν την ποινή για την οποία είχε δεσμευτεί η Γαλλική Κυβέρνηση αλλά μετά την επιστροφή τους στη Γαλλία, «για λόγους υγείας», συνέχισαν την καριέρα τους στις Ένοπλες Δυνάμεις. Αποστρατεύτηκαν το 1993 με τιμές. Οι υπόλοιποι επίσης συνέχισαν την καριέρα τους στις μυστικές υπηρεσίες και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Το 2006 αποκαλύφθηκε ότι ο Ζεράρ Ρουαγιάλ συμμετείχε στην τοποθέτηση της βόμβας και στο χειρισμό του φουσκωτού σκάφους που μετέφερε τους βομβιστές. Πρόκειται για τον αδερφό της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, κορυφαίο στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και υποψήφια Πρόεδρος της Γαλλίας [5].
Η Νέα Ζηλανδία άλλαξε ριζικά την στρατηγική άμυνας της χώρας κρατώντας αποστάσεις από τις ΗΠΑ και βέβαια τη Γαλλία. Δέθηκε πιο στενά στο «άρμα» της Αγγλίας και της Αυστραλίας. Η βομβιστική επίθεση του 1985 ακόμη και σήμερα παίζει καθοριστικό ρόλο στην ενδοαστική αντιπαράθεση στη Νέα Ζηλανδία.
Οι υπογραφές των Γάλλων ιμπεριαλιστών έχουν αξία όσο και το μελάνι που ξοδεύουν. Μπροστά στα γεωπολιτικά συμφέροντά τους δεν λογαριάζουν «συμφωνίες» και «συμμάχους». Κι επειδή υπάρχουν ακόμη «απατημένοι» που έχουν αναλάβει εργολαβία να ταυτίζουν το Γαλλικό Ιμπεριαλισμό με τη δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, εδώ είμαστε να θυμίζουμε στους αναγνώστες του ALT.GR τι σημαίνει Γαλλικό Τσεκούρι.
Με πληροφορίες από:
- – FRANCE24 (29/7/21)
- – The Sydney Morning Herald (9/7/2017) – The Cambera Times (20/11/1985)
- – New Zealand Herald (8 July 2015)
- – Evening Mail – (23/9/1985)
- – New Zealand Herald (30/9/2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου