Από την ίδια «εργαλειοθήκη»

Αφού πρώτα η κυβέρνηση καλλιέργησε συστηματικά τη χρεοκοπημένη λογική της «ατομικής ευθύνης» για τη διαχείριση της πανδημίας, τώρα, με το πρόστιμο που επιβάλλει στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών, επιχειρεί να τη συνδυάσει και με ποινές, αντί για ουσιαστική προστασία και ολοκληρωμένο εμβολιαστικό πρόγραμμα.

Αφού τους προηγούμενους μήνες στοχοποιούσε τη νεολαία, αφού έριξε την ευθύνη στους υγειονομικούς για την εξάπλωση της πανδημίας, βγάζοντας σε αναστολή χιλιάδες από αυτούς και προωθώντας περαιτέρω την επιχειρηματική δράση στα νοσοκομεία, τώρα δείχνει τους 60άρηδες ως υπαίτιους για το χάλι στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Τους κατηγορεί ότι «εμποδίζουν τη νοσηλεία άλλων σοβαρών ασθενειών» και «στερούν σε κάποιους τις υπηρεσίες του συστήματος Υγείας», όπως προκλητικά έλεγε προχτές ο πρωθυπουργός, σε μια προπαγάνδα - ορισμό του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να σπρώξει κάτω από το χαλί τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για τα νοσοκομεία - κουφάρια που κρατάει κλειστά ενώ πεθαίνει κόσμος, για την ξεχαρβαλωμένη ΠΦΥ, που δεν μπορεί να παίξει κανέναν ουσιαστικό ρόλο ούτε στους εμβολιασμούς, για τις μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό στα νοσοκομεία, για τα πρωτόκολλα - λάστιχο σε χώρους δουλειάς, σχολεία και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που επιτρέπουν στον κορονοϊό να κάνει πάρτι.

«Επιτέλους υποχρεωτικότητα», ζητωκραυγάζουν όσοι λιβανίζουν την κυβερνητική πολιτική, σε μια ακόμα προσπάθεια συγκάλυψης της στρατηγικής εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Είναι η ίδια στρατηγική που υπονομεύει από την πρώτη στιγμή τον άμεσο και γενικευμένο εμβολιασμό του πληθυσμού, μετατρέποντας το πολύτιμο για την υγεία εμβόλιο σε μέσο διαίρεσης του λαού και επιβολής αντιδραστικών μέτρων. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο επιβάλλει και το πρόστιμο των 100 ευρώ στους ανεμβολίαστους άνω των 60, με το οποίο ανοίγουν πολύ επικίνδυνοι δρόμοι.

Η προέκταση αυτής της λογικής οδηγεί στον κανιβαλισμό που ήδη επικρατεί εκεί που αλωνίζουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στην πιο εκφυλισμένη δηλαδή εκδοχή της ανταποδοτικότητας, της «κοστολόγησης» της ανθρώπινης ζωής και υγείας.

Τα 100 ευρώ πρόστιμο που σήμερα βαφτίζονται «αντίτιμο υγείας» και όπως λέει η κυβέρνηση θα πηγαίνουν στη χρηματοδότηση των ΜΕΘ, αύριο θα μπορούν να γίνουν «πρόστιμα» π.χ. σε καπνιστές που τόλμησαν να αρρωστήσουν και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα τους καλύπτουν τις θεραπείες τους, ή «χαράτσια» και περικοπές σε παχύσαρκους, που είναι πιθανότερο να νοσήσουν.

Τέτοια μέτρα εφαρμόζονται σε άλλες χώρες ακόμα και πριν από την πανδημία, όπως στη Σουηδία, όπου επιβάλλεται «φόρος λίπους» για διάφορα προϊόντα (π.χ. βούτυρο) επειδή προκαλούν χοληστερίνη! Θυμίζουμε ακόμα ότι οι γνωστοί «λαγοί» της κυβέρνησης πριν από μερικές μέρες «εισηγούνταν» να πληρώνουν από την τσέπη τους οι ανεμβολίαστοι το κόστος για τη ΜΕΘ σε περίπτωση που νοσηλευτούν, όπως συμβαίνει π.χ. στη Σιγκαπούρη.

Το έδαφος γι' αυτήν τη ζούγκλα είναι ήδη στρωμένο από τη διαχρονική πολιτική ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, τη λειτουργία της Υγείας και της Ασφάλισης με ανταποδοτικά - ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, για την «εξοικονόμηση» πόρων από το κράτος.

Επιβεβαιώνεται και με αυτόν τον τρόπο ότι κάθε μέτρο που έχει παρθεί από την αρχή της πανδημίας, είναι βγαλμένο από την ίδια «εργαλειοθήκη»: Αυτή του «κόστους - οφέλους», της «ατομικής ευθύνης», της αξιοποίησης της τραγωδίας που ζει ο λαός ως προσχήματος για να περάσουν νέες αντιδραστικές αλλαγές. Και όπως αποδεικνύεται, πρόκειται για μέτρα που όχι μόνο δεν προστατεύουν ουσιαστικά τον λαό, αντίθετα τον επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο.

Είναι η «εργαλειοθήκη» από την οποία ψωνίζουν εδώ και χρόνια όλα τα αστικά κόμματα και ταυτόχρονα αποτελεί τη βάση της «συναίνεσης», της αναζήτησης προσώπων και μέτρων «κοινής αποδοχής», με τον ΣΥΡΙΖΑ π.χ. πότε να «βάζει πλάτη», πότε να αφήνει για αργότερα τον «λογαριασμό» και πότε να επιβραβεύει μέσω των «σοφών» του τα μέτρα υποχρεωτικότητας, όπως έκανε στην προηγούμενη φουρνιά ανακοινώσεων της κυβέρνησης.

Είναι τελικά η «εργαλειοθήκη» της προστασίας της καπιταλιστικής οικονομίας, των κερδοφόρων μπίζνες στην Υγεία, που ακυρώνει κάθε δυνατότητα παροχής δημόσιων και δωρεάν, σύγχρονων υπηρεσιών Υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, αναγκάζοντας τον λαό να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Το ξήλωμα αυτού του ασφυκτικού πλαισίου είναι που μπορεί να φέρει την υγεία του λαού στα μέτρα των σύγχρονων και μεγάλων δυνατοτήτων.