Για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες

Ακόμα 4 δισ. ευρώ φορτώνει στην πλάτη του λαού το εξοπλιστικό πρόγραμμα με τις γαλλικές φρεγάτες και τα αεροσκάφη, την ώρα που τα νοσοκομεία ρημάζουν, στα σχολεία πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια μαθητών και το λαϊκό εισόδημα χτυπιέται από παντού, κυρίως από τη μεγάλη ακρίβεια. Η Ελλάδα διεκδικεί επάξια για άλλη μια χρονιά τον τίτλο του πρωταθλητή στις εξοπλιστικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ ανάμεσα στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, πιο πάνω κι από τις ΗΠΑ.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι οι θηριώδεις εξοπλισμοί έχουν για προτεραιότητα την άμυνα της χώρας πέφτει στο κενό. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις διασυνδέονται ολοένα και περισσότερο με τις «συμμαχικές» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με κοινά στρατηγεία, ασκήσεις, συνεκπαιδεύσεις και στρατιωτικές αποστολές. Αυτά καθορίζουν τις προτεραιότητες των εξοπλισμών, που δεν είναι άλλες από την υπεράσπιση των συμφερόντων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στους ανταγωνιστές της.

Η επικίνδυνη εμπλοκή στον επιθετικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, με στρατιωτικές υποδομές, μέσα και έμψυχο υλικό, αποτυπώνεται στον προσανατολισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, μετατρέπει τη χώρα σε θύτη και τον λαό σε θύμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Οι φρεγάτες στη Μαύρη Θάλασσα, που συμμετέχουν στη ΝΑΤΟική περικύκλωση της Ρωσίας, δεν είναι σε «αμυντική» αποστολή. Η συστοιχία πυραύλων «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία καμία σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση των συνόρων, 3.000 μακριά από αυτά. Η μετατροπή στρατηγικών υποδομών από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη σε πολεμικά ορμητήρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ δεν αποτρέπει, αλλά πολλαπλασιάζει τους κινδύνους για τον λαό.

Η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ΝΑΤΟικές αποστολές στο Κόσοβο, ή στο Αφγανιστάν, είναι συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Οι συνεκπαιδεύσεις με την Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ, για να επιτεθεί σε στρατηγικές υποδομές του Ιράν, είναι συμμετοχή σε πρόβες πολέμου. Οι περιπολίες πολεμικών αεροσκαφών για την επιτήρηση του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας είναι μέρος του αμερικανοΝΑΤΟικού καταμερισμού για την ιμπεριαλιστική «ασφάλεια» και «σταθερότητα» στην περιοχή.

Τα άλλα αστικά κόμματα όχι μόνο δεν διαφωνούν μ' αυτόν τον σχεδιασμό και τον προσανατολισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά τον υπηρέτησαν και τον υπηρετούν με συνέπεια.

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλειψε από πουθενά ως κυβέρνηση, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο βάθεμα της επικίνδυνης εμπλοκής: Με την προετοιμασία της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις νέες βάσεις, που ολοκλήρωσε στη συνέχεια η ΝΔ. Με τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών και τη σύσφιξη των σχέσεων με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Με τους εξοπλισμούς που και ο ίδιος έκανε για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, ξοδεύοντας το 2,4% του ΑΕΠ μόνο το 2018!

Σήμερα, οι διαφορές του με τη ΝΔ και σ' αυτό το θέμα είναι κουίζ για απαιτητικούς λύτες: Για την εμπλοκή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές αποστολές, ζητάει να γίνεται μόνο στο πλαίσιο «διεθνών οργανισμών όπου ανήκει η χώρα», άρα και του ΝΑΤΟ, που κρατάει τη σημαία στις πιο βρώμικες και δολοφονικές επεμβάσεις σε βάρος άλλων λαών. Στηρίζει τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό στρατιωτικό κόμβο, ζητώντας «μεγαλύτερα ανταλλάγματα» για την αστική τάξη, και ξεπλένει ως «φιλειρηνική» την ΕΕ, όταν οι 21 από τις 30 χώρες του ΝΑΤΟ είναι κράτη - μέλη της!

Σαν σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Τόσες δεκαετίες μετά, ο λαός μπορεί να δει πλέον καθαρά: Σε τίποτα δεν ωφελήθηκε, αντίθετα είναι ο μεγάλος χαμένος.

Αντί για θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, επεκτείνονται οι αμφισβητήσεις και οι γκρίζες ζώνες από τη «σύμμαχο» Τουρκία. Με ΝΑΤΟική ομπρέλα προωθούνται επώδυνοι συμβιβασμοί σε Αιγαίο, Ανατ. Μεσόγειο και Κυπριακό. Αντί για ειρήνη και ασφάλεια, οι φλόγες του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν κυκλώσει την περιοχή μας και η Ελλάδα μπερδεύεται ολοένα και περισσότερο στο επικίνδυνο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Η αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, των διεθνών συμμαχιών και των κομμάτων του αποτυπώνεται σε κάθε πτυχή της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής. Σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών, τα όρια ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική «ειρήνη» και την πολεμική προετοιμασία θολώνουν ακόμα περισσότερο. Μέσα σ' αυτό το ναρκοπέδιο δεν δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός, καμία αναμονή για τον λαό. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η πάλη για απεμπλοκή από τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, τους στρατιωτικούς και πολιτικούς οργανισμούς των μονοπωλίων, ενάντια στην ίδια την εξουσία τους.