Ποιο τάγμα Azof, ποιο ναζιστοξέπλυμα, ποιος Σκαμπαρδώνης

 Στην «σωστή» πλευρά της ιστορίας, αυτήν που ξεπλένει ακόμα και τον ναζισμό, προστέθηκε ένας ακόμα. Ο και συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης.

    Ο εν λόγω φρόντισε μαζί με το έρεβος της ιστορικής του άγνοιας να μοιράσει απλόχερα στους αναγνώστες του in.gr (εδώ το πόνημα με τίτλο “Ποιο τάγμα”: https://www.in.gr/2022/04/25/apopsi/poio-tagma/ ) και μπόλικο δικολαβισμό πασπαλισμένα με το «λευκαντικό»  του εξυπνακισμού ώστε να καταλήξει στο γνωστό «πατριωτικό» έμεσμα των ΝΑΤΟφρόνων:

    Και που το ξέρουμε αν το τάγμα Αζοφ  είναι ναζιστικό και – ακόμα χειρότερα – και τι πειράζει αν το τάγμα Αζοφ είναι ναζιστικό…

    Κατ’ αρχάς να το ξεκαθαρίσουμε μια ακόμα φορά: Η καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν πάει πακέτο με την υποστήριξη του αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου και των ναζιστικών θυλάκων του. Το αντίθετο, ακριβώς, συμβαίνει. Οποιος είναι ειλικρινά ενάντια στον πόλεμο, όποιος είναι ειλικρινά απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας, δεν κλείνει τα μάτια στον φασισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ο ναζισμός στην Ουκρανία είναι πρόσχημα για την Ρωσία. Οποιος είναι δημοκράτης καταδικάζει και τον βρώμικο πόλεμο της Ρωσίας, καταδικάζει και τον βρώμικο ναζισμό που προσχηματικά επικαλείται η Ρωσία, αλλά που πολύ πραγματικά έχουν νεκραναστήσει και εργαλειοποιήσει και εγκαταστήσει οι Αμερικανοί από το 2014 στην Ουκρανία. Ο δημοκράτης δεν κλείνει τα μάτια στον δεσποτισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δεν κλείνει τα μάτια στις χούντες, τους ολοκληρωτισμούς, τον σκοταδισμό, τις τυραννίες, την «μαυρίλα», τους εθνικισμούς, τον ιμπεριαλισμό, απ’ όπου κι αν προέρχονται.  Γιατί, τότε, όποιος καταδίκαζε τον πόλεμο των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ με τα γνωστά προσχήματα περί “ελευθερίας”, δημοκρατίας” κοκ σε Ιρακ, Αφγανιστάν, Συρία κοκ, θα έπρεπε – κατά την λογική των Σκαμπαρδώνηδων – να είναι με τον Σαντάμ, με τους Ταλιμπάν, με τον Ασαντ ή ακόμα και με τους ISIS. Συγγνώμη, δεν θα μπορέσουμε…

    Ας έρθουμε, τώρα, στο ξέπλυμα του κ.Σκαμπαρδώνη.

1ο) «… έχουν πρήξει (σσ: οι Ρώσοι) όλον τον κόσμο με τη μυθολογία του «νεοναζιστικού τάγματος του Αζόφ».

    «Μυθολογία», λοιπόν ο ναζισμός των Αζοφ. Όμως, εκτός από τους Ρώσους, ο Σκαμπαρδώνης θα πρέπει να συμπεριλάβει και τους Αμερικάνους (Time), και τους Γάλλους (Special Investigation), και τους Γερμανούς (ZDF), και την Υπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights Report on the human rights situation in Ukraine 16 February to 15 May 2016) και μια ντουζίνα ακόμα σε αυτούς που τον έχουν “πρήξει”. Αυτοί (και μια ντουζίνα ακόμη) έχουν καταγράψει τον ναζισμό των Αζοφ και την εν γένει ναζιστίλα στην Ουκρανία.

    Στους “πρήχτες” του ο κ.Σκαμπαρδώνης θα πρέπει να συμπεριλάβει, επίσης, μέχρι και το Γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Στην Εκθεση του 2020 για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την “δημοκρατία’ στην Ουκρανία αναφέρει: 

    «…παράνομη ή αυθαίρετη θανάτωση, βασανιστήρια και περιπτώσεις σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας κρατουμένων από το προσωπικό επιβολής του νόμου. Σκληρές και απειλητικές για τη ζωή συνθήκες σε φυλακές και κέντρα κράτησης, αυθαίρετη σύλληψη ή κράτηση …Καταχρήσεις στη σύγκρουση υπό τη Ρωσία στο Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής κακοποίησης πολιτών και μελών ένοπλων ομάδων που κρατούνται σε εγκαταστάσεις κράτησης… Σοβαροί περιορισμοί στην ελεύθερη έκφραση, στον Τύπο και το Διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένης της βίας, των απειλών για βία ή των αδικαιολόγητων συλλήψεων ή διώξεων κατά δημοσιογράφων, της λογοκρισίας και του αποκλεισμού ιστότοπων. Επαναπροώθηση προσφύγων, σοβαρές πράξεις διαφθοράς, έλλειψη έρευνας και λογοδοσίας για τη βία κατά των γυναικών, βία ή απειλές βίας με κίνητρο τον αντισημιτισμό, εγκλήματα που περιλαμβάνουν βία ή απειλές βίας που στοχεύουν άτομα με αναπηρία, μέλη εθνοτικών μειονοτικών ομάδων…ύπαρξη των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας».

    Α, ναι: Τον Γενάρη του 2020 οι πρέσβεις του Ισραήλ και της Πολωνίας στην Ουκρανία είχαν διαμαρτυρηθεί για τη διεξαγωγή εθνικιστικής παρέλασης προς τιμήν του περιβόητου Stepan Bandera, συνεργάτη των ναζί κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ο Ισραηλινός πρέσβης Joel Lion και ο Πολωνός Bartosz Cichocki είχαν στείλει από κοινού επιστολή στην ουκρανική κυβέρνηση, καταγγέλλοντας ότι κρεμάστηκε σε δημόσιο κτίριο πανό Ουκρανού συνεργάτη των ναζί.

Φοβόμαστε πως με τόσους συμμετέχοντες στο “μύθευμα” ο Σκαμπαρδώνης θα “πρηστεί” περισσότερο… 

2ο) ” (…) «τάγμα» είναι ένας στρατιωτικός σχηματισμός αποτελούμενος από τέσσερις έως επτά λόχους και αριθμεί περίπου 1.200 άτομα. Αντε, ας το διπλασιάσουμε και ας πούμε πως το τάγμα του Αζόφ έχει 2.500, ή 5.000 στρατιώτες”, λέει ο Σκαμπαρδώνης για να μας δείξει ότι ο αριθμός των Αζόφ είναι “μικρός” για ένα τόσο μεγάλο πόλεμο που κάνουν οι Ρώσοι…

    Πρώτο: Εξηγήσαμε ήδη πως το τι λένε οι Ρώσοι και τα προσχήματά τους δεν αφορούν τους δημοκράτες που συχαίνονται και την εισβολή των Ρώσων και τον ναζισμό (απ’ όπου κι αν προέρχεται). Αν πάντως νοιάζεται τόσο για το “μέγεθος” ο Σκαμπαρδώνης αυτό δεν πρέπει να τον κάνει να θολώνει η σκέψη του ως προς την “ποιότητα”.  Παράδειγμα: Οτι το τάγμα Ευζώνων ήταν το πρώτο των Ταγμάτων Ασφαλείας που συγκροτήθηκε από την δωσιλογική κυβέρνηση Ράλλη στην κατοχή, κι ότι ήταν ένα τάγμα, δεν το έκανε λιγότερο δωσιλογικό ή λιγότερο προδοτικό ή λιγότερο ενταγμένο στον δωσιλογικό κρατικό μηχανισμό το 1943 στην Ελλάδα. Κι όταν μετά ήρθαν και τα άλλα ταγματα και οι ταγματασφαλήτες γίναν Σύνταγμα, πάλι δωσίλογοι ήταν. Δωσίλογοι παρέμεναν κι όταν το επίσημο πια μετακατοχικό κράτος τους ενέταξε στις δυνάμεις του για να συμβάλουν στην επόμενη κατοχή, εκείνη του Σκόμπι στην Αθήνα. Αλήθεια, λέει κάτι στους Σκαμπαρδώνηδες για το τι κράτος είναι εκείνο (όπως η Ελλάδα το ’44, ή η Ουκρανία από το 2014) που έχει στις στρατιωτικές δυνάμεις του τάγματα ναζιστών και δωσίλογων; 

    Δεύτερο:  Η παχυλή άγνοια του Σκαμπαρδώνη θα γίνει κατάτι μικρότερη – και ως προς το μέγεθος – αν ψάξει τις πρώτες διατάξεις του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας υπό τον φασίστα Αβάκοφ. Θα δει ότι από το 2014 οι Αζοφ και κάθε ναζιστική συμμορία μπορούσε να έχει δια νόμου στις τάξεις της μέχρι και 12.000 άντρες. Η παχυλή του, δε, άγνοια θα παραμείνει παχυλή μετά και από την ακόλουθη πληροφορία: Οι ναζιστικές ομάδες, ενταγμένες επίσημα ή ανεπίσημα στις κρατικές δομές της Ουκρανίας μετά το πραξικόπημα του 2014 δεν είναι μία, δεν είναι “μόνο” – όπως θα ‘λεγε ο Σκαμπαρδώνης – οι Αζόφ. Είναι 5 τα ναζιστικά και φασιστικά ένοπλα “Ες-Ες” που δρουν στην Ουκρανία (Αζοφ, Δεξιός Τομέας, Ντανμπάρ, Δνίπερ, Αντρά). Τώρα αν του προκληθεί απορία γιατί ο ίδιος γνωρίζει μόνο για το Αζοφ ας απευθυνθεί στους Γκαίμπελς που τους κάνουν το…προμόσιον. Ενας… κομφερασιέ τους είναι και ο Ζελένσκι που μας τους έφερε στην ελληνική Βουλή. Πριν τους παρασημοφορούσε στη δική του Βουλή, όπως αυτόν του “Δεξιού Τομέα” (είδατε, έχει κι άλλους κ.Σκαμπαρδώνη…).

    Στην παρακάτω εικόνα ένα ακόμα… “μύθευμα”: Είναι από την απονομή (2/12/2021) στον διοικητή του ναζιστικού «Δεξιου Τομέα» του τίτλου του «Εθνικού ήρωα» της Ουκρανίας (όπως κατέγραψαν μάλιστα αμερικανικά ΜΜΕ: https://www.world-today-news.com/for-personal-courage-zelensky-awarded-the-title-of-hero-of-ukraine-to-a-right-sector-volunteer/). 

3ο) “Και τι θα πει «νεοναζιστικό τάγμα»; Ξέρουν εκεί στη Ρωσία κανένα τάγμα στον κόσμο που να είναι δημοκρατικό; Υπάρχει τάγμα όπου οι στρατιώτες ζυμώνονται, κάνουν γενική συνέλευση και αναπτύσσουν επιχειρήματα πριν δράσουν; (…) Και αν είναι νεοναζιστικό, σταλινοφρενές, κομμουνιστολάγνο, ή δημοκρατικό, τι τους κόφτει τους Ρώσους; Σε άλλη χώρα ζει και είναι θέμα, ή πρόβλημα των Ουκρανών (…)”, συνεχίζει ο Σκαμπαρδώνης…

    Μάλιστα… Ωστε, λοιπόν, όλοι οι στρατοί είναι ίδιοι. Γιατί όλοι – λέει ο Σκαμπαρδώνης – έχουν μια ιεραρχικά δομημένη λειτουργία. Και αφού σε κάθε στρατό υπάρχει αυτή η κάθετη ιεραρχική δομή, τούτο τους κάνει περίπου… “φασιστικούς”! Ολους! Ανεξάρτητα από την ιδεολογία πάνω στην οποία συγκροτήθηκαν, ανεξάρτητα από τον σκοπό τους, ανεξάρτητα από την στόχευσή τους, ανεξάρτητα από την δράση τους, ανεξάρτητα από την αποστολή τους, ανεξάρτητα από την πολιτική που υπηρετούν! Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς από συγγραφέα άνθρωπο! Το επόμενο που απομένει να μας πει ο Σκαμπαρδώνης είναι ότι ίδιος ήταν κι ο στρατός του Ιμπραήμ, ίδιος και του Παπαφλέσσα. Ιδιος του Πετέν, ίδιος και του Ντε Γκωλ. Ιδιος και της Κούβας, ίδιος και των Αμερικάνων που μπούκαραν στον Κόλπο των Χοίρων. Ιδιος κι ο στρατός του Χίτλερ, ίδιος και ο στρατός των Συμμάχων, ίδιος κι ο Κόκκινος στρατός που έλιωσε το φίδι. Μήπως ο ελληνικός στρατός να φωνάξει τα “τάγματα εφόδου” της Χρυσής Αυγής – όπως έγινε με τους Αζοφ στην Ουκρανία – και να τα εντάξει στις τάξεις του κ.Σκαμπαρδώνη, έτσι για να μην πηγαίνουν χαμένα και μιας και δεν ξέρετε και “κανένα τάγμα στον κόσμο που να είναι δημοκρατικό”; Η’ μήπως ήδη – κατά την λογική σας – ο ελληνικός στρατός δεν είναι δημοκρατικός ή δεν έχει νόημα να είναι δημοκρατικός; Θα μας το πείτε κι αυτό; Αλήθεια, πότε θα μας γράψετε κάτι λεβέντικο και για τους “φασιστικούς” στρατούς των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ; 

    Παρεμπιπτόντως: Αφού τους Σκαμπαρδώνηδες δεν τους νοιάζει με τι υλικά, ιδεολογία, προσανατολισμό και κατ’ επέκταση δόγμα εξωτερικής πολιτικής συγκροτείται ένας στρατός, τότε μάλλον θα τους άφηνε αδιάφορους ένας αλβανικός στρατός συγκροτημένος και επίσημα από φασίστες UCKάδες κήρυκες της “Τσαμουριάς”.  Θα τους άφηνε αδιάφορους ένας τουρκικός στρατός συγκροτημένος και επίσημα από Γκρίζους Λύκους. Ευτυχώς, δηλαδή, στην Ουκρανία (μιας και κατά τον Σκαμπαρδώνη τα ναζίδια στον στρατό της είναι δικό της, εσωτερικό, πρόβλημα που δεν αφορά κανέναν άλλον) που δεν υπάρχουν 50% Ελληνες, αλλά 50% Ρώσοι και Ρωσόφωνοι. Υπάρχουν, όμως, 150.000 Ελληνες. Πράγμα που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους πάντες – πλην Σκαμπαρδώνηδες – ως προς το πως διασφαλίζονται τα δημοκρατικά, κοινωνικά, ατομικά τους δικαιώματα σε ένα κράτος που ο εθνικισμός του είναι τέτοιος ώστε να έχει ενσωματώσει τον ναζισμό ακόμα και στον στρατό του…    

4ο) “Και τα τάγματα του Μεταξά ήτανε «φασιστικής» ιδεολογίας αλλά πολέμησαν υπέρ της πατρίδας τους και κατατρόπωσαν τους ιταλούς φασίστες – ιδού το ιδανικό παράδειγμα όπου η ιδεολογία δεν παίζει κανέναν ρόλο (…). Και αφού το τάγμα του Αζόφ (που ξέρουμε ότι αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς έγινε στις συνθήκες της σύγκρουσης) πολεμάει υπέρ της πατρίδας του και οι φαντάροι και οι αξιωματικοί του πέφτουν υπέρ της Ουκρανίας, δεν τους πρέπει επίκριση – η ιδεολογία του καθενός αποτελεί εν προκειμένω τριτογενές ζήτημα. Και μη θίγουνε οι Ρώσοι πολύ πολύ τέτοια θέματα, διότι ποιοι είναι οι πρώτοι που υπέγραψαν στα 1939 με τους Ναζί το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ; (Για να μην ξεχνιόμαστε.)”

Μπίνγκο! Τρίλιζα! Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις! Πάμε, λοιπόν:

α) “Και τα τάγματα του Μεταξά ήτανε «φασιστικής» ιδεολογίας αλλά πολέμησαν υπέρ της πατρίδας τους και κατατρόπωσαν τους ιταλούς φασίστες – ιδού το ιδανικό παράδειγμα όπου η ιδεολογία δεν παίζει κανέναν ρόλο.

    Καλέ μου άνθρωπε, αν κάτι έπαιξε ρόλο για να κατατροπωθούν οι ιταλοί φασίστες ήταν ακριβώς η ιδεολογία ενός κατατρεγμένου λαού που πήρε εν όπλοις την υπόθεση στα χέρια του ζητώντας λευτεριά και δημοκρατία και από τους έξω και από τους μέσα φασίστες. Καλέ μου άνθρωπε, ο φασίστας Μεταξάς, οι υπουργοί του και οι παρακεντέδες του ήταν ζαγάρια όλης εκείνης της συνομοταξίας των “θα ρίψωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων” (Σπύρος Λιναρδάτος “Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις (1936-1940)”, εκδ. Προσκήνιο-Β’ έκδοση, σελ.184).

Καλέ μου άνθρωπε, δεν θα σου θυμίσουμε το γράμμα του Ζαχαριάδη ώστε να καταλάβεις πως νικήθηκε ο φασισμός του Μουσολίνι, αφενός γιατί θα σου πέσει βαρύ, αφετέρου γιατί δεν θα καταλάβεις τίποτα. Ας δώσουμε το λόγο, όμως, σε κάποιους υπεράνω υποψίας ακόμα και για ιστοριοδίφες του λόγου σου: 

• Ο αντιστράτηγος Δημ.Καθενιώτης (πρώην αρχηγός Γεν. Επιτελείου) ήταν που δήλωσε πως η ανδρεία και η αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού διόρθωσαν τα σχέδια του Γεν.Επιτελείου του Μεταξά, τα οποία χαρακτήριζε μια «υπερσυντηρητική δειλία».
• Ο αντιστράτηγος Ι.Κωτούλας ήταν που δήλωσε πως η δικτατορία του Μεταξά και ο βασιλιάς απέκλεισαν όλους τους δημοκρατικούς αξιωματικούς από το στρατό σε αυτή την εξαιρετική προσπάθεια και γι’ αυτό θα έπρεπε να δικασθούν από μια ειδική επιτροπή συμπληρώνοντας ότι «η νίκη οφείλεται κυρίως στο μαχόμενο λαό που πραγματικά απέκρουσε την επίθεση».
• Ο αντιστράτηγος Σκανδάλης ήταν που δήλωσε ότι δεν λήφθηκαν τα κατάλληλα μέτρα από τη δικτατορία για την αντιμετώπιση της ιταλικής επιθέσεως. Ότι ο δικτάτορας είχε απλώς την πρόθεση να αντιτάξει μια ελαφρά αντίσταση και κατόπιν να συνθηκολογήσει με το πρόσχημα ότι ήταν αδύνατον να αντιμετωπισθούν τα γεγονότα. Ότι ήταν ο λαός που διέψευσε τις προθέσεις του και πως ο βασιλιάς κι ο Μεταξάς δεν δείχθηκαν αντάξιοι προς την πρωτοβουλία του λαού και το πατριωτικό του πνεύμα.
• Ο αντιστράτηγος Εδιππίδης ήταν που είπε ότι το Γεν.Επιτελείο δεν εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα τη νίκη του στρατού και πως το αλβανικό έπος οφείλεται αποκλειστικά στον υπέροχο ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών.
• Ο υποστράτηγος Καλογεράς είναι που έγραψε πως η χώρα δεν προπαρασκευάσθηκε στρατιωτικά, ότι η δικτατορία ξόδεψε το χρήμα του λαού για τους σκοπούς της και ότι αν ο Μεταξάς ζούσε κατά τη γερμανική εισβολή θα συνθηκολογούσε όπως έκανε ο Τσολάκογλου.
• Ο ναύαρχος Δεμέστιχας ήταν που είπε πως ο Μεταξάς επιθυμούσε να διευθύνει έναν πόλεμο που να δυναμώνει τη δικτατορία του και ότι η τιμή του «ΟΧΙ» στον φασίστα επιδρομέα ανήκει στο έθνος σαν ένα σύνολο.
• Ο ναύαρχος Κολιαλέξης ήταν που είπε πως το καθεστώς Μεταξά και ο βασιλιάς πρόδωσαν τον αγώνα του λαού καθώς διέταξε αποστράτευση ενώ ο στρατός ακόμα πολεμούσε.

    Είπαμε καλέ μου άνθρωπε, να ξεπλύνεις τους φασίστες της Ουκρανίας, αλλά εσύ έφτασες μέχρι… Μανιαδάκη!

β) “Και αφού το τάγμα του Αζόφ (που ξέρουμε ότι αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς έγινε στις συνθήκες της σύγκρουσης) πολεμάει υπέρ της πατρίδας του και οι φαντάροι και οι αξιωματικοί του πέφτουν υπέρ της Ουκρανίας, δεν τους πρέπει επίκριση – η ιδεολογία του καθενός αποτελεί εν προκειμένω τριτογενές ζήτημα”.

    Καλέ μου άνθρωπε, τι λες; Μήπως να κλάψουμε για τον χιτλερικό στρατό που όταν μπήκε ο Κόκκινος στρατός στη Γερμανία κι εκείνος “έπεφτε υπέρ πατρίδας”; Καλέ μου άνθρωπε, έχεις συναίσθηση τι λες; Οσοι δεν θεωρούν την “ιδεολογία” του Κασιδιάρη “τριτογενές” ζήτημα, πάντως, ελπίζουμε να μην χριστούν αξιωματικοί οι Κασιδιαραίοι, οι Ρουπακιάδες, οι Λαγοί, οι Παναγιωταραίοι υπό τις διαταγές των οποίων θα πολεμούν – αν ποτέ χρειαστεί – Ελληνόπουλα για την πατρίδα. Γιατί την τελευταία φορά που έγινε αυτό, πληρώθηκε.  Στην Κύπρο.

γ) “…ποιοι είναι οι πρώτοι που υπέγραψαν στα 1939 με τους Ναζί το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ; (Για να μην ξεχνιόμαστε.)”

    Εδώ, καλέ μου άνθρωπε, πας για Νόμπελ… Ιστορίας. Ας κάνουμε μια προσπάθεια να μπουν τα πράγματα σε μια τάξη στο μυαλό σου. Πρώτα οι χρονολογίες: 30 Σεπτέμβρη 1938. Αυτή καλέ μου άνθρωπε είναι πριν τις 23 Αυγούστου 1939. Προηγείται. Πως να το πούμε αλλιώς; Το καταλάβαμε; Το καταλάβαμε. Πάμε στο δεύτερο: Τότε, στις 30 Σεπτέμβρη 1938 – αφού σου αρέσουν οι ¨πρωτιές” – έγινε μια συμφωνία. Του Μονάχου. Και ήταν αυτή που έδωσε το πράσινο φως στον Χίτλερ να ξεκινήσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Και ξέρεις πως την είπαν αυτοί που την υπέγραψαν; Σύμφωνο Φιλίας την είπαν. Και ξέρεις ποιοι την υπέγραψαν: Ο Τσάμπερλεν της Αγγλίας κι ο Νταλαντιέ της Γαλλίας με τους Χίτλερ – Μουσολίνι. Και ξέρεις τι σχεδίαζαν με εκείνη τη συμφωνία οι Αγγλογάλλοι με τους ναζί; Να σπρώξουν την Γερμανία κατά της ΕΣΣΔ . Ετσι προέκυψε στις 23/8/1939 (11 μήνες αργότερα αστριτη) το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ. Που δεν ήταν φιλίας. Ηταν μη επίθεσης. Και το πόσο αναγκαίο ήταν να προετοιμαστεί η Σοβιετική Ενωση με εκείνο το σύμφωνο για να  αντιμετωπίσει αυτό που θα ερχόταν, προκύπτει κι από το γεγονός ότι, επειδή ακριβώς προετοιμάστηκε η ΕΣΣΔ, γι’ αυτό κάτι εξυπνάκηδες σαν κι εσένα 80 χρόνια μετά δεν μιλάνε γερμανικά (τα υπόλοιπα εδώ: “Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ: Γεγονότα και παραχαράαξεις”)   

5ο) “Και αν οι Ουκρανοί που πολεμούν είναι (αμυντικά) εθνικιστές πολύ καλά κάνουν – τουλάχιστον σύμφωνα με εκείνο που έλεγε ο Μπρεχτ: «Δεν είμαι εθνικιστής, αλλά αν μου επιτεθεί ο εθνικιστής γείτονάς μου, τότε γίνομαι δυο φορές εθνικιστής»”.     

    Εδώ πια, άνθρωπέ μου, ξεπέρασες κάθε όριο. Αναγνωρίζουμε ότι ο Μπρεχτ παρότι… ομότεχνός σου δεν είναι του δικού σου βεληνεκούς. Μπορείς, όμως, να τον γκαιμπελίζεις, να τον διαστρεβλώνεις, να τον πλαστογραφείς, με τέτοιο τρόπο; Μπορείς, άνθρωπέ μου, να μας πεις που βρήκες αυτή την φράση του Μπρεχτ, την οποία μάλιστα αποδίδεις και σε εισαγωγικά (!); Μπορείς να μας πεις πόσο θράσος χρειάζεται να εμφανίζεις έναν άνθρωπο που πάλεψε μια ζωή ενάντια στον εθνικισμό σαν ξεπλένη του εθνικισμού; Νομίζεις ότι σου μοιάζουν όλοι; Αυτό που έχει πει ο Μπρεχτ σε ένα απαράμιλλης αξίας κείμενό του είναι το εντελώς αντίθετο. Εγραφε (“Οι Ιστορίες του Κου Κόυνερ”) 

“Ο κ. Κ. δεν το έκρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκρι­μένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μια πόλη πού την είχε κυριέψει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός τού εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σ’ αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο μα προπαντός ενάντια στη χώρα πού ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, πού ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί. Γιατί, ρώτησε ο κ. Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλα­κεία · γιατί κάνει βλάκες αυτούς πού τη συναντούν.” 

    Αυτά έγραφε και έλεγε ο Μπρεχτ κ.Σκαμπαρδώνη. Δεν ντρέπεσαι άνθρωπέ μου; 

Εν κατακλείδι – το επαναλάβουμε μπας και το καταλάβει και ο Σκαμπαρδώνης: Η αντίσταση απέναντι στον ναζισμό δεν καθορίζεται από τα προσχήματα που χρησιμοποιεί η Ρωσία για την εισβολή. Αν για την Ρωσία ο ναζισμός στην Ουκρανία είναι πρόσχημα – και είναι – για κάθε δημοκράτη σε κάθε γωνιά του πλανήτη το πρόσχημα της Ρωσίας δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι για να ξεπλένεται ο ναζισμός. Ότι οι Ταλιμπάν είναι Ταλιμπάν δεν ακυρώνεται επειδή οι Αμερικάνοι  αξιοποίησαν ως πρόσχημα ότι οι Ταλιμπάν είναι Ταλιμπάν. Ότι ο Σαντάμ ήταν ένα κάθαρμα αυτό δεν ακυρώνεται από το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα το γεγονός πως ο μέχρι χτες συνεργάτης τους ήταν κάθαρμα. Ότι στην Γιουγκοσλαβία οι εθνικιστές πραγματοποίησαν εθνοκάθαρση δεν αναιρείται επειδή το ΝΑΤΟ αξιοποίησε σαν πρόσχημα την εθνοοκάθαρση για να διαλύσει μια χώρα.  

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ