Καμία εμπιστοσύνη

Η αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία, αποτελεί ένα επιπλέον βήμα εμπλοκής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η κυβέρνηση ΝΔ αναλαμβάνει βαριές ευθύνες, βάζοντας τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στη δίνη της σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, που κλιμακώνεται με επίκεντρο την Ουκρανία και με κίνδυνο να γενικευθεί στην ευρύτερη περιοχή, μεταξύ άλλων και στα Βαλκάνια, όπου η κατάσταση «κρέμεται από μια κλωστή».

Πλάι στο «δίχτυ» των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, που δουλεύουν νύχτα - μέρα στο ελληνικό έδαφος, για να «τροφοδοτούν» με οπλισμό, στρατεύματα και πληροφορίες την πυρκαγιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, πλάι στις αποστολές των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο πλευρό αμερικανικών αεροπλανοφόρων και βομβαρδιστικών, πλάι στην αποστολή τμημάτων εκτός συνόρων, όπως στη Βουλγαρία, για την ανάπτυξη νέων επιθετικών ΝΑΤΟικών σχηματισμών, η κυβέρνηση «παίζει τα ρέστα της» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, μετατρέποντας τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών και τον ελληνικό λαό σε στόχο.

«Διά της σιωπής», επιβεβαιώνει επί της ουσίας τα όσα κατήγγειλε τις προάλλες ο «Ριζοσπάστης», για την τεράστια ποσότητα πολεμικού υλικού που έχει σταλεί στην Ουκρανία με περισσότερες από 20 εναέριες αποστολές: Για τις πάνω από 2.000 ρουκέτες, αδειάζοντας ακόμα και αποθήκες νησιών του Βόρειου Αιγαίου. Για τα τρία και πλέον εκατομμύρια φυσίγγια, τους δεκάδες πανάκριβους αντιαεροπορικούς πυραύλους «Stiger», τα χιλιάδες βλήματα πυροβολικού και τους φορητούς αντιαρματικούς πυραύλους, με το κόστος όλων αυτών των πυρομαχικών να προσεγγίζει τα 30 εκατομμύρια ευρώ.

Και βέβαια, με την επικείμενη αποστολή δεκάδων τεθωρακισμένων BMP-1, που θα αποσυρθούν από μονάδες νευραλγικής σημασίας για να αντικατασταθούν - όποτε και αν - από τα γερμανικά «Marder 1A3/5», που στην κυριολεξία σαπίζουν εδώ και χρόνια. Είναι εύλογες λοιπόν οι ανησυχίες στρατιωτικών, που θέτουν ερωτήματα για το πώς τα ΝΑΤΟικά αλισβερίσια για την ενίσχυση του πολεμικού μετώπου στην Ουκρανία επιδρούν και με αυτόν τον τρόπο στην άμυνα της χώρας.

Η ένοχη σιωπή της κυβέρνησης και τα παραπλανητικά, έωλα επιχειρήματα που επιστρατεύει από την πρώτη στιγμή, περί «άχρηστων» συστημάτων, φουντώνουν ακόμα παραπέρα αυτά τα ερωτήματα. Πόσο μάλλον που οι κινήσεις αυτές γίνονται σε συνθήκες όπου κλιμακώνονται η τουρκική επιθετικότητα και οι αξιώσεις περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, με το επιχείρημα της «ΝΑΤΟικής συνοχής» να δίνει αέρα στα πανιά της αστικής τάξης της Τουρκίας.

Κι ενώ τα φορτία με το στρατιωτικό υλικό φεύγουν το ένα μετά το άλλο για το μέτωπο της Ουκρανίας, η κυβέρνηση διαφημίζει ως «επένδυση στην άμυνα της χώρας» τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες που σχεδιάζει για τα αμέσως επόμενα χρόνια, προκειμένου να ενισχυθεί η «προβολή ισχύος» του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα!

Αυτόν τον στόχο υπηρετούν οι παραγγελίες των γαλλικών «Ραφάλ» και των αμερικανικών F-35, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ το 2017, συμφωνώντας με την τότε κυβέρνηση Τραμπ για την αναβάθμιση των F-16.

Για μια ακόμα φορά, όπως προηγουμένως και με την αποστολή της συστοιχίας «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, με τις συνεχείς αποστολές μέσων και προσωπικού εκτός συνόρων, επιβεβαιώνεται ότι η συμμετοχή στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς αποτελεί όχι «θωράκιση» αλλά παράγοντα κινδύνου για τον λαό, που τον βάζει ακόμα πιο μέσα στο «μάτι του κυκλώνα» των ανταγωνισμών, ενώ υπονομεύει και την άμυνα συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ο λαός να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στην αστική τάξη και τα κόμματά της, όλους εκείνους που βάζουν στον «τορβά» το κεφάλι του, για τα συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Να κλιμακώσει την πάλη του απέναντι στην πολιτική της εμπλοκής στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Να ανοίξει τον δρόμο με τον αγώνα του για αποδέσμευση απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον ίδιο στην εξουσία.