Αγώνας και αλληλεγγύη

Με τους εργαζόμενους να μετράνε ευρώ το ευρώ για το πώς θα βγει ο μήνας, να κόβουν ακόμα και από τα αναγκαία για να μπορέσουν να πληρώσουν το νοίκι, το ρεύμα ή τη δόση του δανείου, οι πρωτοβουλίες που παίρνουν σωματεία και μαζικοί φορείς για οργάνωση της αλληλεγγύης, ειδικά μέσα στις γιορτές, αποτυπώνουν για μια ακόμα φορά τη δύναμη του λαού που οργανώνεται, παλεύει και διεκδικεί.

Στα pass της κοροϊδίας και στα «μερίσματα» ανακύκλωσης της φτώχειας, που σερβίρει το σάπιο κράτος των αφεντικών, τα συνδικάτα απαντάνε με κλιμάκωση του αγώνα για μέτρα ανακούφισης και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, αλλά και με πρωτοβουλίες για να μη μείνει κανένας μόνος του, εκτεθειμένος στον κίνδυνο της εξαθλίωσης, μέσα από τα σωματεία, τις σωματειακές επιτροπές, τις επιτροπές ανέργων, άλλες συλλογικές οργανώσεις.

Μπροστά και στις γιορτές, ξεδιπλώνεται ήδη μια τέτοια δράση σε όλη τη χώρα: Οι διανομείς στην Πάτρα σχεδιάζουν να γυρίσουν σπίτι το σπίτι και να προσφέρουν τρόφιμα και παιχνίδια σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Σωματεία συλλέγουν τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Τα στέκια εργαζομένων πρωτοστατούν στις γειτονιές σε αυτήν την κατεύθυνση. Συνδικάτα οργανώνουν με μεράκι εκδηλώσεις και γιορτές για τα παιδιά των εργαζομένων, προσφέροντας στιγμές ξεγνοιασιάς δίχως πανάκριβα εισιτήρια.

Δράσεις που μία προς μία και όλες μαζί συμβάλλουν για να «ακουμπήσει» ο εργάτης στο μόνο πραγματικό «απάγκιο»: Στον συνάδελφό του, στο σωματείο του, στην οργάνωσή του, που με ανιδιοτέλεια μπορούν να προσφέρουν ουσιαστική στήριξη, μετατρέποντας κάθε ατομική προσφορά σε συλλογική δύναμη. Δίνοντας ανάσα, ώστε από την επόμενη μέρα να οργανωθεί ακόμα καλύτερα η διεκδίκηση για όσα δικαιούται ο λαός και του στερούν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.

Τι σχέση έχει αυτή η γνήσια ταξική αλληλεγγύη που ξεδιπλώνει το μεγαλείο του οργανωμένου αγώνα με κάτι ...«gala» που οργανώνουν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι για να «ξεπλύνουν» και να «ξεπλυθούν», με το γνωστό «χόμπι» της φιλανθρωπίας; Τι σχέση έχουν με τα ψιχία που μοιράζουν μέσω ΜΚΟ και άλλων «ιδρυμάτων», αφού έχουν γδάρει πρώτα τον λαό;

Η δράση αυτή, που τις επόμενες μέρες θα κλιμακωθεί, παίρνει τη «σκυτάλη» από τις καθημερινές πρωτοβουλίες των συνδικάτων και δείχνει στην πράξη ότι είναι αδιανόητη η ουσιαστική αλληλεγγύη χωρίς την ανυποχώρητη διεκδίκηση.

Τέτοια παραδείγματα είναι οι παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ μαζί με σωματεία για να «παγώσουν» πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, οι συγκλονιστικές εικόνες με γειτονιές ολόκληρες να σηκώνονται στο «πόδι» για να μην ξεσπιτωθεί καμιά λαϊκή οικογένεια. Αντίστοιχα, οι παρεμβάσεις σε γραφεία παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος για να μη μείνει κανένα νοικοκυριό στο σκοτάδι, οι κινητοποιήσεις σε εργοδότες και στην κυβέρνηση ενάντια στην απληρωσιά σε χώρους δουλειάς κ.ο.κ.

Οσο λοιπόν οι κυβερνήσεις και τα επιτελεία του συστήματος καλούν τον λαό να συμβιβαστεί με την «κανονικότητα» της φτώχειας, της ανασφάλειας και των «κουπονιών», άλλο τόσο ο εργαζόμενος λαός θα πρέπει να κάνει «κανονικότητα» την επιθετική διεκδίκηση για την ικανοποίηση των αναγκών του. Για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων, για να μπει φρένο στη φοροληστεία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η γενίκευση των δράσεων αλληλεγγύης «από τα κάτω», το αγκάλιασμα ακόμα περισσότερων εργαζομένων από τα σωματεία τους αποκτούν όλο και μεγαλύτερη αξία. «Αλληλεγγύη - οργάνωση - διεκδίκηση», λοιπόν, για να βρεθούν στο προσκήνιο οι σύγχρονες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης και του λαού, η δύναμή τους να φέρουν τα πάνω κάτω!