Για τη ναζιστική λεγεώνα του Τουρκεστάν της Βέρμαχτ και των μονάδων των SS των Μουσουλμάνων της Ανατολής

 Αφορμή για τα παρακάτω- επιγραμματικά- στοιχεία του άρθρου έδωσε η πρόσφατη ανακοίνωση (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 4/1/2023) του Σοσιαλιστικού Κινήματος του Καζακστάν για τη προσπάθεια του αστικού καθεστώτος για πολιτική και νομική δικαίωσης των συμμετεχόντων στις αντισοβιετικές εξεγέρσεις και των μαχητών της Λεγεώνας του Τουρκεστάν της Βέρμαχτ και των μονάδων των SS των Μουσουλμάνων της Ανατολής.

Ορισμένες πλευρές της σχέσης των Ναζί με το Ισλάμ

Είναι γνωστό ότι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν αναπτυχθεί στενές σχέσεις μεταξύ του ναζιστικού καθεστώτος και μουσουλμάνων, κυρίως της Μέσης Ανατολής. Ο μεγάλος μουφτής της Ιερουσαλήμ είχε προσωπική σχέση με το επιτελείο του Χίτλερ και είχε ευλογήσει τα ναζιστικά στρατεύματα την εποχή εκείνη. (Να σημειώσουμε εδώ ότι καθώς ο μεγάλος μουφτής Ελ Χουσεϊνί της Ιερουσαλήμ, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια στη Γερμανία για να ενισχύσει αυτή την πολιτική του καθεστώτος, κατόρθωσε να διαφύγει από τη Γερμανία, μέσω της Ελβετίας, στο Κάιρο με τη βοήθεια των Αμερικανών με στόχο τη χρησιμοποίηση της εχθρότητας του Ισλάμ προς τον κομμουνισμό, για να προετοιμάσουν τον ψυχρό πόλεμο. Ο Ελ Χουσεϊνί συνέβαλε στην άνοδο των Αδελφών μουσουλμάνων, οι οποίοι εντούτοις τον περιθωριοποίησαν.)

Ο Χίτλερ έλεγε ( David Motadel στο βιβλίο του Οι μουσουλμάνοι και η ναζιστική πολεμική μηχανή): “… Αν μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τους αιώνες σκοταδισμού στους οποίους μας καταδίκασε ο έλεγχος της Εκκλησίας στη χριστιανική Δύση, αν μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει τη συνεισφορά των αραβικών, αραβο-ανδαλουσιανών πολιτισμών … »

Για τους Ναζί η ιδέα του χαλιφάτου ήταν παρόμοια με την εθνικοσοσιαλιστική fuhrerprinzip. Από το 1943, το NSDAP  [το Εθνοσοσιαλιστικό Κόμμα] δέχτηκε επισήμως στις τάξεις της τους οπαδούς του Ισλάμ. Κάθε κριτική στο Ισλάμ απαγορεύτηκε στο Τρίτο Ράιχ, το οποίο έκτισε τζαμιά και δημιούργησε εκπαιδευτικά ιδρύματα για ιμάμηδες επιφορτισμένους να διδάξουν στους μουσουλμάνους ότι ο Φύρερ ήταν συνέχεια του προφήτη. Έπαυσαν να αποκαλούνται αντισημίτες, μιας και οι Άραβες ήταν Σημιίτες, και άρχισαν να αποκαλούνται αντι-Εβραίοι. Ο Χίτλερ και ο Χίμλερ έβλεπαν στο Ισλάμ μια «θρησκεία ανδρών»  διαπνεόμενη από «μια ισχυρή αρρενωπή και πολεμική πίστη». Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι η νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732 εναντίον των Αράβων είχε προκαλέσει την διάσπαση της Ευρώπης, της οποίας το Ισλάμ  θα διασφάλιζε την ενότητα, ενώ ο χριστιανισμός, μια μαλακή θρησκεία, συνέβαλε στη μείωση του ρόλου των Γερμανών.

Σε στρατιωτικό επίπεδο το 1942 οι ναζιστικές δυνάμεις ελέγχουν πλήθος περιοχών (π.χ Καύκασο, Κριμαία, Μαγκρέπ, Βαλκάνια) που κατοικούνται από μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Αυτό απαιτεί από μέρους τους αξιοποίηση του παραπάνω παράγοντα ως οργάνου της γενικότερης πολιτικής τους. Στις 18/11/1941 ο διπλωμάτης (διετέλεσε πρέσβης στη Αίγυπτο) Εμπερχαντ φον Στόρερ συντάσσει υπόμνημα στο οποίο υπογραμμίζει ότι το Ισλάμ είναι παρόμοιο με τον εθνικοσοσιαλισμό. Και οι δύο μοιράζονται αξίες όπως η υπακοή στον ηγέτη πίστη στην οικογένεια και αφοσίωση στον ιερό πόλεμο. Με βάση το σκεπτικό του προτείνει τη δημιουργία ενός εκτενούς «ισλαμικού προγράμματος» που στόχο θα έχει την αξιοποίηση του ισλαμικού παράγοντα. Να σημειωθεί ότι τότε περίπου 150 εκατ. ζουν υπό Αγγλική ή Γαλλική εξουσία και 20 εκατ. στην ΕΣΣΔ. Η «επίθεση φιλίας» ξεκινά από Β. Αφρική, Βαλκάνια και στη συνέχεια ΕΣΣΔ.Η ναζιστική προπαγάνδα εμφανίζει τον Χίτλερ ως «προστάτη και απελευθερωτή του Ισλάμ». Η στρατηγική αυτή είχε δύο βασικές στοχεύσεις. Αφενός την «σταθερότητα» στις περιοχές αυτές και αφετέρου τη συμπλήρωση των γερμανικών στρατευμάτων . Από το καλοκαίρι του 1941 έως τα τέλη του 1942 το Γερμανικό Υπουργεί Εξωτερικών εκπονεί «ισλαμικό πρόγραμμα» που περιλαμβάνει ιμάμηδες προπαγανδιστές, φετφάδες υπέρ της Γερμανίας, ενώ δημιουργεί στο Βερολίνο Κεντρικό Ισλαμικό Ινστιτούτο. Σα εγκαίνια τον Δεκέμβρη του 1942 ομιλητής ήταν ο άλλοτε μουφτής της Ιερουσαλήμ Χατζί Μοχάμεντ Αλ Χουσεϊνί (έμμισθος από τη Γερμανία με 90.000 μάρκα τον μήνα…). Στην ομιλία του επισημαίνει: «Αυτός ο πόλεμος που εξαπέλυσε ο παγκόσμιο ιουδαϊσμός δίνει στους μουσουλμάνους την ευκαιρία να απελευθερωθούν από τους διωγμούς και την καταπίεση» Επίσης καταφέρεται και κατά των μπολσεβίκων που «έχουν καταδιώξει και καταπιέσει 40 εκατ. μουσουλμάνους εντός της αυτοκρατορίας τους». Ο λόγος είχε εγκριθεί από τον υπουργό Ριμπεντροπ και μεταδόθηκε ακόμη και ραδιοφωνικά στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική.

Το 1942 στέλνονται οδηγίες από τον ίδιο τον Γκέμπελς να αποφεύγεται η κριτική στο Ισλάμ, ενώ τον Μάρτιο του 1943 δίνονται νέες οδηγίες σε βάρος «της αμερικανοβρετανικής επιθετικότητας»  και των «διώξεων των μωαμεθανών από τους σοβιετικούς».

Στα γερμανικά στρατεύματα μοιράζεται έντυπο- εγχειρίδιο με τίτλο «Ισλαμ» με οδηγίες για τον τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στους πληθυσμούς αυτούς.

Στην Κριμαία μέχρι τα τέλη του 1942, 1.632 μουσουλμάνοι υπηρετούν πολεμούν σε 14 ταταρικές μονάδες «αυτοάμυνας» στις τάξεις των μονάδων θανάτου της Μονάδας Ειδικής Δράσης, ενώ μέχρι το 1945 περίπου 8.500 μουσουλμάνοι   έχουν καταταγεί στα επονομαζόμενα Ανατολικά Τουρκικά Τμήματα των Ες – Ες. Να σημειώσουμε ότι τα στρατεύματα αυτά (με ιδιαίτερη αγριότητα) πολέμησαν τόσο στα εδάφη της ΕΣΣΔ, όσο  και Ρουμανία, Σλοβενία, Ιταλία, Βαλκάνια (μονάδα υπήρχε και στην Επανωμή Θες/νικης). Επίσης ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στις περιοχές Καυκάσου, Κριμαίας που κατέλαβαν έδωσαν άδεια για τη λειτουργία των τζαμιών.

Για τη ναζιστική λεγεώνα του Τουρκεστάν

 (Με πληροφορίες από το http://farosthermaikou.blogspot.com/

Ιδρυτής της “Λεγεώνας του Τουρκεστάν”, ήταν ο Καζάκος εθνικιστής και αντικομμουνιστής Μουσταφά Σοκά. Αρχικά μεταφέρονταν στη Γερμανία και μετά από εκπαίδευση δύο μηνών, επανεξοπλίζονταν και αποστέλλονταν σε διάφορες χώρες, κυρίως στη Γαλλία και τις χώρες των Βαλκανίων για βοηθητικές δουλειές αλλά και για να πολεμήσουν τους αντάρτες. Μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες πηγές, το 789ο τάγμα της «Λεγεώνας του Τουρκεστάν», μετά από «επανεκπαίδευση» στη Γερμανία, στάλθηκε το 1943 στην Ελλάδα, όπου πολέμησε ενάντια στους αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. 5

Τα περισσότερα μέλη της “Λεγεώνας του Τουρκεστάν” ήταν αιχμάλωτοι πολέμου που δέχονταν να ενταχθούν στο γερμανικό στρατό με την ελπίδα ότι θα έχουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από αυτές που επεφύλασσαν οι Ναζί στους αιχμαλώτους.

Η Λεγεώνα ξεκίνησε μικρή, με ένα μόνο τάγμα, αλλά αργότερα είχε μεγαλώσει και κατά το 1943 αποτελούνταν από περίπου 16.000 στρατιώτες. Η Λεγεώνα τελικά απαρτίστηκε από 16 τάγματα και υπάγονταν στην 162η Μεραρχία πεζικού της Βέρμαχτ.

Η 162η Μεραρχία Πεζικού αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από σοβιετικούς μουσουλμάνους από διάφορες περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Αζερμπαϊτζάν, αλλά οι περισσότεροι από τους στρατιώτες ήταν Τούρκοι σε εθνικότητα.

Η “Λεγεώνα των Τουρκεστάν” αγωνίστηκε κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους κατά των γιουγκοσλαβικών ανταρτών πριν προωθηθεί στην Ιταλία. Τελικά, μετά τον πόλεμο, τα μέλη της Λεγεώνας επαναπατρίστηκαν στην ΕΣΣΔ, και όσοι από αυτούς μετείχαν ενεργά στο πλευρό των Γερμανών ή είχαν πάρει μέρος σε εγκληματικές ενέργειες κατά του άμαχου πληθυσμού, καταδικάστηκαν και κλείστηκαν στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Αλέκος Χατζηκώστας