Στάλιν, δηλαδή ατσάλινος

Στάλιν 1912

Ο  Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι,εντάσσεται από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία. Στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) συμμετέχει από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν (ήδη, είχε αρχίσει να ξεχωρίζει στους κόλπους των Ρώσων μαρξιστών)και Πλεχάνοφ.

Για την δράση του θα τον συλλάβουν και θα τον στείλουν εξορία στη Σιβηρία.

Ο  Ιωσήφ, δραπετεύει από την απομονωμένη Σιβηρία και επιστρέφει στην Τιφλίδα, οργανώνοντας νέο κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων.

Στις 18 Απρίλη 1902, στην διάρκεια της μεγάλη απεργία των εργατών στις εγκαταστάσεις Ρότσιλντ, οι αστυνομία και στρατός,  άρχισε να του κτυπάει, με ξύλα που είχαν καρφιά.

Όταν έφτασε η σειρά του Ιωσήφ, αυτός έσκυψε έκοψε ένα χορτάρι και το έβαλε ανάμεσα στα δόντια του και αλύγιστος πέρασε μπροστά από τους στρατιώτες  αυτοί βάλθηκαν να τον σκοτώσουν. Αυτός πέρασε αλύγιστος όλους τους στρατιώτες και όταν έφτασε στον τελευταίο, έβγαλε το χορταρικά από τα δόντι του και του το έδωσε.

Το χορτάρι ήταν όπως το έκοψε δεν το είχε δαγκώσει.

Μετά από αυτό, οι εργάτες του έδωσαν το προσωνύμιο Στάλιν, δηλαδή ατσάλινος.

Στάλιν 1915

 Γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης

"Μια μέρα, οι εργάτες που ξεφόρτωναν τα βαγόνια στην Τιφλίδα κήρυξαν απεργία. Ρίχτηκε η αστυνομία απάνω τους, έπιασε μια πενηνταριά, τους αράδιασε σ' ένα χωράφι, παρατάχτηκαν κι οι στρατιώτες του τσάρου, και καθένας κρατούσε κι ένα κνούτο, γαρνιρισμένο με καρφιά.

Ένας ένας εργάτης γύμνωνε το απανωκόρμι του, περνούσε μπροστά από τον παραταγμένο στρατό, κι ο κάθε στρατιώτης του κατάφερνε με όλη του τη δύναμη το κνούτο. Το αίμα τινάζουνταν, αβάσταχτος ο πόνος, πολλοί δεν μπόρεσαν να περάσουν όλη την παράταξη, λιποθυμούσαν, μερικοί έπεφταν κάτω νεκροί.

'Ηρθε η σειρά του αρχηγού της αργατιάς. Πέταξε την μπλούζα του, γύμνωσε τον κορμό του και, πριν ν' αρχίσει το μαρτύριο, έσκυψε στη γης, έκοψε ένα τρυφερό χορταράκι και το πέρασε ανάμεσα στα δόντια του. Κι ύστερα πήρε να διαβαίνει αργά, αλύγιστος, μπροστά από τον κάθε στρατιώτη. Έπεφτε απάνω του λυσσασμένο το κνούτο, πηδούσε το αίμα από τις πληγές, μα κρατούσε αυτός το στόμα του κλειστό, δεν έβγαζε άχνα. Πεισμάτωσαν οι στρατιώτες, βάλθηκαν να τον ξεκάμουν, τον χτυπούσαν δυο και τρεις φορές ο καθένας, αυτός άχνα. Πέρασε όλη την παράταξη, αλύγιστος, αγόγγυστος, κι όταν έφτασε στον τελευταίο στρατιώτη έβγαλε ανάμεσα από τα δόντια του το χορταράκι και του το 'δωκε.

“Πάρε αυτό", τού 'πε, "να με θυμάσαι... Κοίτα το, ούτε που το δάγκασα. Με λένε Στάλιν”..."  

 Πεθάνει ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι , Στάλιν