Το φανερό συμβόλαιο των κομμάτων του συστήματος για την επόμενη μέρα

Ο διαγωνισμός κάλπικων υποσχέσεων των κομμάτων του συστήματος έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του. Οι συνένοχοι για τη σημερινή κατάσταση, τα κόμματα των τριών μνημονίων, διαβεβαιώνουν ξανά ότι θα μας σώσουν, θα θέσουν και πάλι την Υγεία ως «πρώτη προτεραιότητα», θα αυξήσουν τους μισθούς, θα μειώσουν τη φοροληστεία του λαού.

Ολοι τους, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να κρύψουν το κοινό αντιλαϊκό συμβόλαιο που έχουν ήδη συνυπογράψει για την επόμενη μέρα. Αυτό το συμβόλαιο δεν αποτελεί κάποια «κρυφή ατζέντα». Πρόκειται για τις φανερές απαιτήσεις του συστήματος, που δίνονται και υπό μορφή συστάσεων από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ, την Τράπεζα της Ελλάδας, για να εγκριθεί το επόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα και να επιτευχθεί ο στόχος της «επενδυτικής βαθμίδας».

Αυτό το κοινό συμβόλαιο δεσμεύονται να υλοποιήσουν η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ και η κάλπικη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων «μίας χρήσης», όπως η Πλεύση Ελευθερίας.

Αυτό το συμβόλαιο προσδιορίζει ότι θα πάρουν ξανά περισσότερα από τον λαό για να ενισχύσουν ξανά τους μονοπωλιακούς ομίλους και να διασφαλίσουν τα νέα ματωμένα πλεονάσματα. Στα «ψιλά γράμματα» του νέου συμβολαίου διευκρινίζεται ότι θα απαιτηθούν ακόμα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, αν οι προβλέψεις για την οικονομία δεν επιβεβαιωθούν και εκδηλωθεί νωρίτερα μια νέα καπιταλιστική κρίση.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που το αποκαλύπτει και βοηθά τους εργαζόμενους να σκεφτούν ταξικά, με βάση τις ανάγκες τους, και να αντιληφθούν ότι αντικειμενικά υπάρχουν και συγκρούονται μόνο δύο στρατηγικές. Από τη μια η στρατηγική επίθεση του κεφαλαίου, που κοστολογεί και απειλεί τη ζωή μας για να αυξήσει τα κέρδη του, την οποία διαχρονικά στηρίζουν όλοι οι άλλοι, και από την άλλη η μαχητική, λαϊκή, στρατηγική αντιπολίτευση του ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος.Οι απαιτήσεις της ΕΕ

Οι απαιτήσεις της ΕΕ είναι σαφείς και προσδιορίζονται από τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις, τις συστάσεις για την έγκριση της οικονομικής πολιτικής, τα προαπαιτούμενα για να εκταμιευτούν οι δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Το καινούργιο στοιχείο σ' αυτές τις κατευθύνσεις είναι η απαίτηση για στροφή προς ένα πιο αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο, που θα απαιτεί μεγαλύτερα ματωμένα πλεονάσματα και μεγαλύτερες περικοπές κρατικών δαπανών κοινωνικής πολιτικής. Απαιτεί επίσης περιοριστικά μέτρα για τη βελτίωση της βιωσιμότητας της διαχείρισης του κρατικού χρέους στην Ελλάδα, αφού μετά το 2032 τελειώνουν οι όποιες προστατευτικές ρυθμίσεις. Το κρατικό χρέος της Ελλάδας έχει ήδη διογκωθεί κατά 50 δισ. από το 2015.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν εστιάζουν σε αυτά, αλλά στην πραγματικότητα έχουν δεσμευτεί από ποιον θα πάρουν και σε ποιον θα δώσουν ακόμα περισσότερα.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται ότι δεν πρόκειται να θίξουν φορολογικά τα κέρδη και τα μερίσματα των μονοπωλιακών ομίλων. Εχουν ήδη κατοχυρώσει συνταγματικά τα αφορολόγητα μερίσματα των εφοπλιστών, οι οποίοι καλούνται να δώσουν εθελοντικά «ό,τι έχουν ευχαρίστηση». Εχουν συνυπογράψει την «αναβολή» των φορολογικών υποχρεώσεων των τραπεζών. Εχουν δεσμευτεί ότι θα στηρίξουν ξανά φορολογικά τους ομίλους για την προσέλκυση επενδύσεων. Οσο για τους μετόχους των εισηγμένων εταιρειών στο Χρηματιστήριο, ένα μεγάλο μέρος τους είναι φορολογικά κάτοικοι εξωτερικού και προστατεύονται ήδη, με διμερείς συμβάσεις, από το ενδεχόμενο «διπλής φορολόγησης». Εχουν επίσης τη δυνατότητα να μετακινούν εύκολα τη φορολογική τους έδρα σε άλλα κράτη της ΕΕ και σε φορολογικούς παραδείσους.

Επομένως, το καθεστώς των φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων του μεγάλου κεφαλαίου θα συνεχιστεί. Και αυτό το μεγάλο θέμα, «τον ελέφαντα στο δωμάτιο», θέλουν να σκεπάσουν οι προεκλογικές αψιμαχίες για την προσωρινή φορολόγηση «των έκτακτων υπερκερδών» των ενεργειακών ομίλων. Για να περιοριστεί η συζήτηση σχετικά με το ύψος ενός «προσωρινού φόρου» για τα υπερκέρδη στην Ενέργεια, ενός φόρου που δεν θα υπάρχει την επόμενη διετία.

Ποιος θα πληρώσει και ποιος θα ωφεληθεί;

Αφού λοιπόν όλα τα κόμματα του συστήματος δεσμεύονται ότι δεν θα πληρώσει το κεφάλαιο, τότε ποιος θα πληρώσει; Η ΕΕ και η άρχουσα τάξη έχουν διατυπώσει τις κατευθύνσεις τους.

Ξανά όλοι εμείς, οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, με τους γιγάντιους, άδικους έμμεσους φόρους, που φορτώνουν ίσα βάρη σε άνισα εισοδήματα. Με τον ΕΝΦΙΑ και το «κούρεμα» των λαϊκών καταθέσεων από τον πληθωρισμό, αφού οι τράπεζες αρνούνται να ανεβάσουν τα συγκεκριμένα επιτόκια.

Πολύ περισσότερο, θα κληθούν να πληρώσουν οι αυτοαπασχολούμενοι με την ένταση των ψηφιακών ελέγχων, τους οποίους η ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, από τα νέφη της φοροασυλίας του, κατηγορούν για φοροδιαφυγή.

Και έτσι θα επιτευχθεί ξανά η μαγική αναλογία που διασφαλίζει, με όλες τις κυβερνήσεις, ότι οι όμιλοι δεν συνεισφέρουν πάνω από 5% στα ετήσια φορολογικά έσοδα.

Και ποιον θα ωφελήσει, σε ποιον θα δώσουν περισσότερα η νέα κυβέρνηση της ΝΔ και το κράτος του κεφαλαίου την επόμενη μέρα;

Οι συστάσεις της ΕΕ είναι επίσης συγκεκριμένες για την αντιλαϊκή κατεύθυνση που πρέπει να έχει η συγκράτηση των κρατικών δαπανών, για να αποκατασταθεί η δημοσιονομική πειθαρχία, των ματωμένων πλεονασμάτων.

Σταματούν οι επιδοτήσεις που αφορούν την ενεργειακή ακρίβεια, ενώ δεν σταματά ο ενεργειακός πόλεμος των ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. η μείωση της παραγωγής του πετρελαίου) ούτε η ληστρική λειτουργία των «πράσινων» ομίλων.

Σταματούν τα «οριζόντια επιδόματα» της προηγούμενης περιόδου και περιορίζονται πλέον μόνο για τις ομάδες ακραίας φτώχειας. Η υπόσχεση για αύξηση των πραγματικών μισθών, με το ξεπάγωμα και την απόδοση των τριετιών στους εργαζόμενους, επίσης ακυρώνεται και γι' αυτήν την τετραετία.

Αλλά και η όποια αύξηση των κρατικών δαπανών σε ορισμένους τομείς, όπως η Υγεία, θα καταλήξει πάλι στους ομίλους. Η αύξηση την τετραετία που πέρασε δεν μεταφράστηκε σε ουσιαστική κάλυψη των γνωστών ελλείψεων, από το μόνιμο προσωπικό των νοσοκομείων μέχρι το ΕΚΑΒ.

Συνέβαλε στην αύξηση των κερδών του ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, που γι' αυτό επεκτείνει την επενδυτική του δραστηριότητα.

Δεν είναι επίσης δύσκολο να αντιληφθούμε ποιος και σε βάρος ποιου θα κερδίσει από την υλοποίηση των προαπαιτούμενων και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων που αφορούν τη γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης για τη διευκόλυνση των επενδύσεων, την αυστηρή εφαρμογή της αντεργατικής νομοθεσίας, τις νέες ιδιωτικοποιήσεις και την πλήρη εμπορευματοποίηση τομέων όπως το νερό.

Κάλπικες υποσχέσεις και πραγματική επιβράδυνση της οικονομίας

Προκειμένου να προετοιμάσουν το έδαφος για νέες θυσίες του λαού, τα κόμματα του συστήματος προβάλλουν ξανά τα μελλοντικά οφέλη για όλους από τη νέα αύξηση του ΑΕΠ, του παραγόμενου πλούτου, των επενδύσεων και των κερδών των ομίλων. Η προετοιμασία περιλαμβάνει και τις υποσχέσεις για μια μικρή σταδιακή αύξηση των ονομαστικών μισθών και συντάξεων, τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον συσσωρεύσει πολύ μεγάλη πείρα για να μην πιστέψουν ξανά το παραμύθι της «ανάπτυξης για όλους», που τάχα ωφελεί τόσο τους θύτες όσο και τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αρκεί να υπενθυμίσουμε τι έγινε τα προηγούμενα δύο χρόνια. Ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 8,4% το 2021 και 5,9% το 2022, σημειώθηκε ρεκόρ επενδύσεων και κερδών. Ηρθε τάχα η ευημερία για τους εργαζόμενους; Αντίθετα, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι προϋπόθεση για να αυξάνονται τα κέρδη είναι να αυξάνονται το ξεζούμισμα, ο βαθμός εκμετάλλευσης και η εντατικοποίηση των εργαζομένων, να μεγαλώνει η απώλεια του λαϊκού εισοδήματος.

Να γίνονται λάστιχα τα ωράριά τους, να αυξάνονται τα εργατικά «ατυχήματα», να ισοπεδώνονται τα δικαιώματά τους. Αμέτρητα τα παραδείγματα στους κερδοφόρους κλάδους του Τουρισμού, των Κατασκευών, της Υγείας, των Τηλεπικοινωνιών.

Τι διαφορετικό θα φέρει τάχα η νέα αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, που θα είναι στην καλύτερη περίπτωση κάτω από το μισό της περσινής; Ο ΟΟΣΑ προβλέπει 2,2% αύξηση του ΑΕΠ φέτος και 1,9% το 2024. Τελευταίες εκτιμήσεις δεν αποκλείουν έως 2,5% το 2023, λόγω της προσωρινής βελτίωσης στο ζήτημα του ενεργειακού κόστους.

Οι όποιες ονομαστικές αυξήσεις μισθών θα εξαϋλωθούν από τον υψηλό πληθωρισμό των τροφίμων, που κινείται μεταξύ 9% - 14%, την εκτόξευση του κόστους δανεισμού των λαϊκών νοικοκυριών και των ενοικίων.

Ολα αυτά στην καλύτερη περίπτωση που δεν θα εκδηλωθεί γρήγορα μια νέα μεγάλη κρίση στην ΕΕ και στις ΗΠΑ. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση, που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, η επίθεση του κεφαλαίου θα κλιμακωθεί.

Τότε όλα αυτά που προεκλογικά επισημαίνει σε χαμηλούς τόνους κυρίως η Τράπεζα της Ελλάδας, σχετικά με «την έλλειψη δημοσιονομικού χώρου για να υλοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες, για την ανάγκη πειθαρχημένης πολικής κρατικών δαπανών, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των μικρών επιχειρήσεων, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την προσέλκυση επενδύσεων», θα ακουστούν πιο καμπανιστά και θα συνοδευτούν με ακόμα πιο σκληρά μέτρα.

Προς νέα κρίση και στασιμοπληθωρισμό στην Ευρωζώνη και στις ΗΠΑ

Μια σειρά στοιχεία δείχνουν ότι αυξάνεται η πιθανότητα της εκδήλωσης νέας κρίσης στην Ευρωζώνη και στις ΗΠΑ το προσεχές διάστημα.

Η γερμανική οικονομία, η ατμομηχανή της ΕΕ, βρίσκεται ήδη σε ύφεση. Η Ευρωζώνη σημειώνει επίσης συρρίκνωση του ΑΕΠ για δύο συνεχόμενα τρίμηνα, καθιστώντας απίθανη την πρόβλεψη της Κομισιόν για ασθενική ανάπτυξη 1,1% φέτος.

Η νέα επιβράδυνση της οικονομίας στην Κίνα αναμένεται επίσης να μειώσει τις εξαγωγές της Γερμανίας σ' αυτήν τη μεγάλη αγορά. Υφεση στη Γερμανία προβλέπουν τόσο το ΔΝΤ όσο και η «Moody's».

Στις ΗΠΑ οι καμπάνες χτύπησαν για τις περιφερειακές τράπεζες, με την απόσυρση καταθέσεων και τη λήψη μέτρων από την κυβέρνηση για τη διάσωσή τους.

Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα αφορά την πτώση του ποσοστού κέρδους σε σημαντικούς τομείς της παραγωγής, όπως οι Νέες Τεχνολογίες, όπου καταγράφονται μαζικές απολύσεις, και οι Κατασκευές, όπου ξεφουσκώνει η φούσκα των τιμών των κατοικιών. Μια τάση που εμφανίζεται και στην Ευρώπη. Το α' τρίμηνο του 2023, το ΑΕΠ στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά μόλις 1,3%.

Οπως και σε όλες τις προηγούμενες, η αιτία για την εκδήλωση νέας κρίσης γεννιέται από τη φυσιολογική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή γεννά την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δεν μπορούν να διασφαλίσουν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.

Και αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο καπιταλισμός δεν διαθέτει φάρμακο για τη μεγάλη ασθένειά του. Οι Κεντρικές Τράπεζες δοκίμασαν τον φτηνό δανεισμό με χαμηλά επιτόκια, για να δοθούν μεγάλα κρατικά πακέτα ενίσχυσης της ανάπτυξης. Το φάρμακο μετατράπηκε στο δηλητήριο του πληθωρισμού. Για να τον αντιμετωπίσουν προχώρησαν στη μεγαλύτερη μεταπολεμική αύξηση των επιτοκίων. Ακριβός δανεισμός, φρένο στην ανάπτυξη και στασιμοπληθωρισμός. Υφεση χωρίς να πέφτουν οι τιμές των τροφίμων.

Χαρακτηριστικός της ανησυχίας των αστικών επιτελείων είναι και ο συμβιβασμός μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών να αυξηθεί το νόμιμο όριο του κρατικού χρέους στις ΗΠΑ, που έχει ήδη ξεπεράσει τα 31,4 τρισ. δολάρια, για να χρηματοδοτηθούν κυρίως πολεμικές δαπάνες, με ταυτόχρονη μείωση των κοινωνικών. Αυτό το υπερχρεωμένο κράτος ισχυρίζεται ότι «εγγυάται» σήμερα για τις αμερικανικές τράπεζες.

Αν συνυπολογίσει κανείς την κλιμάκωση του οικονομικού, ενεργειακού, τεχνολογικού «πολέμου» ΗΠΑ - Κίνας και γενικότερα ευρωατλαντικού και ευρασιατικού στρατοπέδου (από τα μερίδια του δολαρίου και του γουάν έως τις τιμές του πετρελαίου), καθώς και την πιθανότητα κλιμάκωσης των στρατιωτικών αναμετρήσεων, δύσκολα θα διαφωνήσει με την πρόβλεψη του ΚΚΕ ότι τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας.

Νέες θυσίες

Η εκδήλωση μιας νέας κρίσης στην Ευρωζώνη θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ελληνική εξωστρεφή οικονομία, ιδιαίτερα στον τουριστικό τομέα.

Ο λαός θα φορτωθεί ξανά με νέα βάρη τη διαχείριση της νέας κρίσης. Η επίθεση για αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης θα ενταθεί για να ανακάμψει η καπιταλιστική κερδοφορία. Οι όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις θα ακυρωθούν εύκολα, με την επίκληση, από την κυβέρνηση, του «εξωγενούς παράγοντα» που ανέτρεψε τις προβλέψεις της.

Ο ισχυρισμός της ΝΔ ότι η ελληνική οικονομία είναι «θωρακισμένη», γιατί έχει διπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και αυξημένη συμμετοχή των επενδύσεων στο ΑΕΠ, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική.

Αντίστοιχο διπλάσιο ρυθμό από την ΕΕ σημείωνε η ελληνική οικονομία την περίοδο πριν βυθιστεί το 2008 στη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση της. Αποκατάσταση της μεγάλης συρρίκνωσης του ΑΕΠ κατά 25% εκείνης της κρίσης δεν επιτεύχθηκε στη συνέχεια, την περίοδο 2017 - 2022.

Γενικότερα η κρίση δεν εκδηλώνεται γιατί «λείπουν» κεφάλαια, αλλά γιατί «περισσεύουν», γιατί έχουν προηγηθεί πολλές επενδύσεις που δεν μπορούν να διασφαλίσουν το ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους, το οποίο είχαν προβλέψει οι επενδυτές.

Κάλπικη αντιπολίτευση και αυτοδύναμη στρατηγική του κεφαλαίου

Στην πραγματικότητα, στη Βουλή της επόμενης μέρας, όπως και στις προηγούμενες, η στρατηγική του κεφαλαίου θα διαθέτει ξανά την «αυτοδυναμία». Δεν θα διαθέτει μόνο τις έδρες της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που θα ψηφίσουν και θα προωθήσουν ξανά όλες τις απαιτήσεις της άρχουσας τάξης. Αφού μαζί έχουν ψηφίσει όλες τις κοινοτικές Οδηγίες, το 3ο μνημόνιο, την πλειοψηφία των νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ. Γι' αυτό εξάλλου το ΠΑΣΟΚ δήλωνε πριν τις εκλογές του Μάη ότι μπορεί να συνεργαστεί και με τη ΝΔ και με τον ΣΥΡΙΖΑ, φτάνει να αλλάξουν αρχηγό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε αυτό το ΠΑΣΟΚ για να σχηματίσουν «προοδευτική κυβέρνηση».

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα εξακολουθούν να αποτελούν τον μεγάλο χορηγό και τον βολικό κάλπικο αντίπαλο της κυβέρνησης της ΝΔ την επόμενη μέρα. Θα ζητούν έναν πιο φιλολαϊκό τρόπο διαχείρισης των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης, για να λάβουν την εύκολη απάντηση ότι το Ταμείο έχει θέσει προαπαιτούμενα, έχει προκαθορισμένους στόχους της «πράσινης μετάβασης» και προκρίνει τις μεγάλες επενδύσεις, που εγγυώνται εκτός των άλλων και τα κέρδη των τραπεζών, οι οποίες συμμετέχουν στη χρηματοδότηση των έργων.

Το Ταμείο δεν χρηματοδοτεί, για παράδειγμα, τη «σωτηρία της ΛΑΡΚΟ» ή τον προσεισμικό έλεγχο κτιρίων, αλλά διαθέτει άφθονα κονδύλια για την ενεργειακή αναβάθμισή τους.

Οι μικρές διαφορές που θα προβάλουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αφορούν διαφορετικούς τρόπους κλοπής του λαϊκού εισοδήματος, αφού τα μόνιμα κέρδη του κεφαλαίου είναι στο απυρόβλητο.

Μια μείωση κάποιου έμμεσου φόρου ή των τεκμηρίων διαβίωσης θα αντικατασταθεί, για παράδειγμα, από μεγαλύτερη φοροληστεία των αυτοαπασχολούμενων, μέσω του ψηφιακού ελέγχου της φοροδιαφυγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνει περήφανος για το «μαξιλάρι» των 37 δισ. που διασφάλισε με τη σφαγή του λαού με τα μνημονιακά μέτρα, δεν αποτελεί αντίπαλο αλλά στυλοβάτη της πολιτικής των ματωμένων πλεονασμάτων που θα εφαρμοστεί την επόμενη μέρα.

Το σκόρπισμα της ψήφου στα κόμματα «μίας χρήσης», που υπόσχονται κάλπικες φιλολαϊκές λύσεις εντός της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του συστήματος, δεν αποδυναμώνει αλλά ενισχύει την αυτοδυναμία της στρατηγικής του κεφαλαίου.

Μαχητική, λαϊκή, στρατηγική αντιπολίτευση

Η μόνη δύναμη που αποκαλύπτει τον μύθο της «ανάπτυξης για όλους» και φωτίζει ότι για να κερδίσει ο λαός, η εργατική τάξη, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, είναι το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ είναι σταθερά μπροστά σε όλες τις μάχες για όλα τα προβλήματα του λαού, από τους πλειστηριασμούς σπιτιών και τα εργατικά «ατυχήματα» μέχρι τις Συλλογικές Συμβάσεις και τους αγώνες για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα κρατικά νοσοκομεία και στο ΕΚΑΒ.

Ομως η συμβολή του είναι πολύ μεγαλύτερη απ' αυτή της ασπίδας απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα. Γιατί το ΚΚΕ όχι μόνο προβλέπει και λέει την αλήθεια στον λαό για τα πιο δύσκολα που είναι μπροστά μας, αλλά μπαίνει μπροστά για να οργανωθεί με σχέδιο η λαϊκή αντεπίθεση.

Μπαίνει μπροστά για να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι διαθέτει τη δύναμη και μπορεί, αν το θελήσει, να συγκρουστεί για να ζήσει τη ζωή που του αξίζει.

Το ΚΚΕ σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη, και αγωνίζεται καθημερινά για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος, για να βγούμε από τον βάλτο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης.

Γι' αυτό και η ενίσχυση του ΚΚΕ δυναμώνει την ελπίδα για το αύριο.

Γι' αυτό πρέπει όσοι δεν τόλμησαν, να κάνουν το βήμα, να πάρουν τώρα τη θέση τους στη μάχη δίπλα στο ΚΚΕ.

Γιατί μόνο έτσι δεν θα είναι παντοδύναμες η άρχουσα τάξη και η κυβερνητική πολιτική την επόμενη μέρα. Για να υπάρχει μαχητική, λαϊκή, στρατηγική αντιπολίτευση, η μόνη απάντηση είναι πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

 Του Μάκη Παπαδόπουλου, Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, υποψήφιου βουλευτή Επικρατείας