Μεταγραφικός καύσωνας

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδος στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε Δημαδάμα, η οποία κοιμήθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και ξύπνησε ΓΓ Ισότητας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η είδηση προκάλεσε αμηχανία τόσο στο ΠΑΣΟΚ, που διέγραψε τη Ζ. Δημαδάμα, όσο και σε φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα, που τη θεωρούσαν γνήσιο εκπρόσωπο της “αριστερής πτέρυγας” του ΠΑΣΟΚ, λόγω του "φεμινιστικού" της προφίλ. Ποιος ξέρει, μπορεί να την υπολόγιζαν και για ΓΓ Ισότητας στην «προοδευτική διακυβέρνηση» – μούφα που δεν κατάφεραν τελικά να φτιάξουν...

Τώρα, δύο εξηγήσεις υπάρχουν: Είτε την είχαν κρίνει λάθος, είτε η πραγματική πολιτική απόσταση από την «προοδευτική διακυβέρνηση» στην «πιο ακροδεξιά κυβέρνηση όλων των εποχών», είναι «ένα τσιγάρο δρόμος». Διαλέγετε και παίρνετε.

Είχε προηγηθεί η αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ του πρώην υπουργού των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Α. Λοβέρδου, ο οποίος, αφού δεν κατάφερε να εκλεγεί, συνειδητοποίησε ότι δεν τον εκφράζει πια το κόμμα που τον εξέφραζε μέχρι τη μέρα των εκλογών.

Και το ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν μένει με «σταυρωμένα χέρια» στο μεταγραφικό παζάρι. Μπορεί η γραφόμενη πρόταση του ΠΑΣΟΚ στο μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Τεμπονέρα, να είναι υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας να μην ευοδώθηκε, ένα άλλο μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ο Χρήστος Καραμάνος, μάλλον βαρέθηκε να περιμένει το κόμμα του να ανακοινώσει ποιον θα στηρίξει στην Περιφέρειας Αττικής και ανακοίνωσε σήμερα την υποψηφιότητά του με τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ, Γ. Σγουρό. Όχι θα κάτσει να σκάσει...

Επιστρέφουμε, όμως, στο κόμμα της ΝΔ, όπου η χθεσινή μέρα είχε και επιστροφές. Πρόκειται για τους Π. Δούκα και Δ. Καμπόσο, που είχαν διαγραφεί στο παρελθόν «με απόφαση Μητσοτάκη» και τώρα ξε-διαγράφονται «με απόφαση Μητσοτάκη». 

Θυμίζουμε ότι αιτία διαγραφής του πρώτου ήταν οι δηλώσεις του για την «εποποιία» της ΝΔ του 2007, όταν εξαγόραζε ψήφους πυρόπληκτων στην Ηλεία με «βαλίτσες με χρήματα» και του δεύτερου ότι επικρότησε την επίθεση στον Γ. Μπουτάρη το 2018 και στη συνέχεια του επιτέθηκε και ο ίδιος με χρυσαυγίτικα αντισημιτικά σχόλια. Περασμένα ξεχασμένα, τώρα κοιτάμε «σταθερά, τολμηρά, μπροστά». 

Στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, η περίοδος μάλλον δεν ενδείκνυται για μεταγραφές, καθώς τα πάντα επισκιάζει η διαδικασία αποτίμησης της εκλογικής ήττας και εκλογής νέου προέδρου.

Έχουν ανακοινωθεί ήδη 4 υποψηφιότητες, κάθε υποψήφιος «στήνει» το δικό του επικοινωνιακό επιτελείο και Γραφεία Τύπου, ενώ τα «καρφιά» του ενός στον άλλο είναι δείγμα δημοκρατικού διαλόγου. Κάτι καρέκλες που φαίνεται πως «έφυγαν» στα γραφεία τις πρώτες μέρες είναι μεμονωμένο περιστατικό και δεν χαρακτηρίζουν σε καμία περίπτωση το άριστο συντροφικό κλίμα στην Κουμουνδούρου.

Η συζήτηση τώρα επικεντρώνεται στο αν θα γίνει… τηλεοπτικό debate των υποψηφίων προέδρων και αν θα πάρουν μέρος στην εκλογική διαδικασία μόνο τα μέλη ή και οι «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάνουν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με ένα δίευρο πάνω από την κάλπη. Ο «πήχης» έχει μπει ψηλά με τα 170.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν στην περσινή εκλογή προέδρου (και δεν τα ξαναείδε κανείς πουθενά...), καθιστώντας τον έναν «μαζικό, ανοιχτό, δημοκρατικό κόμμα», στο οποίο τώρα όλοι αναρωτιούνται πώς έγινε και δεν «πήραν πρέφα» το εκλογικό αποτέλεσμα...

Κλείνουμε με μια αναφορά στο ΜέΡΑ25, που μπορεί να έμεινε εκτός Βουλής, αλλά συνεχίζει να προσφέρει (γέλιο) στην πολιτική ζωή του τόπου. Δεν θα σχολιάσουμε τις διάφορες αποχωρήσεις από το ΜέΡΑ25 που κοσμούν τοπικά ειδησεογραφικά sites, δεν μπορούν και εύκολα να καταγραφούν. Κρατάμε μόνο το πιο σχετικά πρόσφατο, το γεγονός ότι η πρώην βουλεύτρια του ΜέΡΑ25 Μ. Απατζίδη ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της στον δήμο Αχαρνών με το ψηφοδέλτιο του ακροδεξιού Χ. Ηλιάδη, με τον οποίον προεκλογικά είχε εμφανιστεί σε συγκέντρωση ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Για το μέλλον της Μ. Απατζίδη στο ΜέΡΑ25 συνεδριάζει η Επιτροπή Δεοντολογίας εδώ και 4 μερόνυχτα. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν πως αν στη μία όψη η εικόνα είναι κινούμενη άμμος, στην άλλη δείχνει τα σταθερά βάθρα που μοιράζονται τα κόμματα του συστήματος, την κοινή τους στρατηγική και την προσήλωση στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Είναι τόσο προσηλωμένοι μάλιστα που δεν φαίνεται να τους απασχολεί ούτε η αυτογελοιοποίησή τους...